📝 ترجمه و شرح خطبه «۸۳» 🔹بخش دوم ✅ توصیه به تقوا ↩️اين احتمال نيز وجود دارد که اين تکرار، براى افاده معناى جديدى باشد. در جمله هاى پيشين سخن از احاطه اِحصا، به اعمال آدمى بود و به همين دليل بلافاصله بعد از آن سخن از جزاى اعمال به ميان آمد و در اينجا اشاره به اِحصاى خود آدميان است، که هيچ کس در مراقبت هاى الهى از قلم نخواهد افتاد; آن گونه که قرآن مى گويد: «إِنْ کُلُّ مَنْ فِي السَّموَاتِ وَ الاَْرْضِ إِلاَّ آتِى الرَّحْمنِ عَبْداً* لَقَدْ أَحْصيهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدّاً; تمام کسانى که در آسمانها و زمين هستند بنده اويند (و سر بر فرمانش دارند) همه آنها را شمارش کرده و دقيقاً تعداد آنها را مى داند.»(14) و اگر اشاره به سرآمد زندگى مى کند، مقدّمه اى است براى جمله هاى بعد (زندگى در دار امتحان و سراى عبرت) که در واقع نسبت به جمله قبل، از قبيل بيان اجمالى و تفصيلى است. تعبير به «قَرَارِ خِبْرَة وَ دَارِ عِبْرَة» اشاره به اين است که سراسر زندگى انسانها، دوران آزمايش آنها است; همان گونه که قرآن مى گويد: «أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَکُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لاَ يُفْتَنُونَ* وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ لَيَعْلَمَنَّ الْکَاذِبِينَ; آيا مردم گمان کردند هنگامى که گفتند ايمان آورديم به حال خودشان رها مى شوند و آزمايش نخواهند شد؟ ما کسانى را که پيش از آنان بودند آزموديم (و اينها را نيز آزمايش مى کنيم) بايد علم خداوند در مورد کسانى که راست مى گويند و کسانى که دروغ مى گويند تحقّق يابد، (تا آنى از حال خود غافل نشوند و همواره خود را در مجلس امتحان حاضر ببينند).»(15) تعبير به «عبرت» اشاره به سرنوشت عبرت انگيز ظالمان و اقوام و افراد آلوده و گنهکار است، که سراسر تاريخ را پوشانده و نشان مى دهد که جزاى الهى منحصر به سراى قيامت نيست و بخش مهمى از آن، در اين دنيا نيز دامان انسانها را مى گيرد. ضمير در جمله «وَ مُحَاسَبُونَ عَلَيْهَا» به دارِ دنيا بازمى گردد; يعنى: همان گونه که جايگاه آزمايش شما دنيا است، حساب و کتاب شما نيز مربوط به آن است، هم اعمالى که در آن انجام داديد و هم نعمت هايى که خدا در آن به شما داده است. * * * نکته: همه جا و هميشه دعوت به تقوا: همان گونه که ملاحظه کرديد، نخستين سخن بعد از حمد و ثناى الهى در اين خطبه، پيرامون دعوت به سوى تقوا است; که تمام اسبابِ سعادت انسان، در آن جمع است و نشانه شخصيّت او و کرامتش در پيشگاه خدا است و برترين زاد و توشه سفر آخرت مى باشد. نکته بسيار جالب در اين فراز آن است که امام(عليه السلام) تنها توصيه به تقوا نمى کند، بلکه بر تمام امورى که مى تواند انگيزه تقوا باشد، اشاره مى فرمايد: نعمت هاى گوناگون الهى، محدود بودن عمر آدمى، احاطه علمى خداوند بر انسانها و اعمالشان، درسهاى عبرتى که در زندگى پيشينيان و حتّى مردم امروز نهفته است و همچنين توجّه به اين معنا که اين جهان، سراى امتحان است و خداوند، پيامبران و کتب آسمانى را براى انذار بندگان، بسيج فرموده است و اين نهايت فصاحت و بلاغت است که در عباراتى کوتاه، مسأله بسيار مهمّى، همچون تقوا به عالى ترين وجه مورد تأکيد قرار گرفته است. به راستى، هرگاه انسان در اوصاف ده گانه اى که در اين فراز از خطبه براى خداوند ذکر شده است بينديشد، شکوفه هاى تقوا و پرهيزگارى بر شاخسار وجودش نمايان مى شود; چگونه ممکن است انسان نعمت هاى گوناگون الهى را مورد دقّت قرار دهد و قيامت و حساب و کتاب را باور داشته باشد و «حجج الهى» را در کتب آسمانى و بيانات معصومين(عليهم السلام) مورد توجّه قرار دهد، ناپايدارى عمر را ببيند و سرگذشت هاى عبرت انگيز پيشينيان را مورد مطالعه قرار دهد و با اين حال حريم الهى را بشکند و آيين تقوا را زير پا بگذارد و به گناه و آلودگى تن در دهد. ✔️ پایان بخش دوم @Nahjolbalaghe2

📝شرح صوتی خطبه های نهج البلاغه 🎙خطبه: (۸۲) 🔷 وصف دنیا 🎙 جلسه: چهارم ✅دعوت به تقوا @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 📝 امام صادق علیه‌السلام: تو را چه باک از اینکه نزد مردم ناپسند باشی،آن گاه که پیش خداوند پسندیده ای. ✔️📚تحف العقول ص۳۵۸ 🏴 شهادت امام صادق علیه‌السلام تسلیت باد @Nahjolbalaghe2

#موعظه 🎥 برنامه یهود و صهیونیست برای زنان ایرانی 🎙استاد عالی #حجاب #غیرت ‌@Nahjolbalaghe2

🏴شهادت رئیس مذهب شیعه امام صادق علیه‌السلام تسلیت باد 🎥 امام صادق علیه‌السلام و طبیب هندی #فرزندان_علی 💡#نهج_البلاغه @Nahjolbalaghe2

ترجمه کتاب الغدیر🔹 ✅ قسمت: پنجاه و هشتم 🔷واقعه غدیرخم #علامه‌امینی ♨️ﻋﺬﺍﺏ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﺺ ﻏﺪﻳﺮ ﻗﻮﻝ ﺧﺪﺍﻱ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﻩ " ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﺝ " " ﺳﺎﻝ ﺳﺎﺋﻞ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﺍﻗﻊ ﻟﻠﻜﺎﻓﺮﻳﻦ ﻟﻴﺲ ﻟﻪ ﺩﺍﻓﻊ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﺫﻱ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﺝ " ﻛﻪ ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﺎﻥ، ﺟﻤﻌﻲ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻱ ﺍﻫﻞ ﺳﻨﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺷﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﺮﺍ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺣﺪﻳﺚ ﺛﺒﺖ ﻭ ﺿﺒﻂ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺬﻛﺮ ﻧﺺ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻴﺪ: 1- ﺣﺎﻓﻆ، ﺍﺑﻮ ﻋﺒﻴﺪ ﻫﺮﻭﻱ (ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 4/223 ﺩﺭ ﻣﻜﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺝ 1 ﺹ 147 ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ)، ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺧﻮﺩ " ﻏﺮﻳﺐ ﺍﻟﻘﺮﺁﻥ " ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮔﻮﻳﺪ: ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺧﻢ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﺑﻠﺎﺩ ﺷﺎﻳﻊ ﻭ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ، ﺟﺎﺑﺮ ﺑﻦ ﻧﻀﺮ ﺑﻦ ﺣﺎﺭﺙ ﺑﻦ ﻛﻠﺪﻩ ﻋﺒﺪﺭﻱ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮔﻔﺖ: ﺑﻤﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻣﺮ ﻛﺮﺩﻱ ﻛﻪ ﮔﻮﺍﻫﻲ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺗﻮ ﺑﺪﻫﻴﻢ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﺣﺞ ﻭ ﺯﻛﺎﻩ ﺭﺍ ﺍﻣﺘﺜﺎﻝ ﻛﻨﻴﻢ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻴﻢ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﺮﺩﻳﻢ، ﻭ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﻨﻬﺎ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻧﻨﻤﻮﺩﻱ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎﺯﻭﻱ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﺖ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻲ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩﻱ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﺮﺗﺮﻱ ﺩﺍﺩﻱ ﻭ ﮔﻔﺘﻲ: ﻣﻦ ﻛﻨﺖ ﻣﻮﻟﺎﻩ ﻓﻌﻠﻲ ﻣﻮﻟﺎﻩ، ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ؟ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻗﺴﻢ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪﻱ ﻛﻪ ﻣﻌﺒﻮﺩﻱ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ، ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺭﻭ ﺑﻄﺮﻑ ﺷﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻣﻴﮕﻔﺖ: ﺑﺎﺭ ﺧﺪﺍﻳﺎ، ﺍﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺳﻨﮕﻲ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺒﺎﺭ، ﻭ ﻳﺎ ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺑﻤﺎ ﺑﺮﺳﺎﻥ، ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﺷﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺳﻨﮕﻲ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﺯ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺑﺮ ﺍﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﺸﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻱ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺳﺎﻝ ﺳﺎﺋﻞ ﺑﻌﺬﺍﺏ ﻭﺍﻗﻊ... ﺗﺎ ﺁﺧﺮ. 2- ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﻧﻘﺎﺵ ﻣﻮﺻﻠﻲ ﺑﻐﺪﺍﺩﻱ (ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 351 ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺝ 1 ﺹ 172 ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ) ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺧﻮﺩ " ﺷﻔﺎﺀ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ " ﺣﺪﻳﺚ ﺍﺑﻮ ﻋﺒﻴﺪ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺭﺍ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻛﻪ ﻧﺎﻡ ﺷﺨﺺ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻱ ﺟﺎﺑﺮ ﺑﻦ ﻧﻀﺮ: ﺣﺎﺭﺙ ﺑﻦ ﻧﻌﻤﺎﻥ ﻓﻬﺮﻱ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺛﻌﻠﺒﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ. 3- ﺍﺑﻮ ﺍﺳﺤﻖ ﺛﻌﻠﺒﻲ ﻧﻴﺸﺎﺑﻮﺭﻱ (ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 37/427 (ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺧﻮﺩ " ﺍﻟﻜﺸﻒ ﻭ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ " ﮔﻮﻳﺪ: ﺍﺯ ﺳﻔﻴﺎﻥ ﺑﻦ ﻋﻴﻴﻨﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻗﻮﻝ ﺧﺪﺍﻱ ﺗﻌﺎﻟﻲ: " ﺳﺎﻝ ﺳﺎﺋﻞ ﺑﻌﺬﺍﺏ ﻭﺍﻗﻊ " ﺳﻮﺍﻝ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ؟ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺑﺴﻮﺍﻝ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ ﺳﺎﺋﻠﻪ ﺍﻱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪﻱ ﻛﻪ ﺗﺎﻛﻨﻮﻥ ﻛﺴﻲ ﺁﻧﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﭙﺮﺳﻴﺪﻩ، ﭘﺪﺭﻡ ﺍﺯ ﺟﻌﻔﺮ ﻣﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﻭ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺍﻧﺶ (ﺻﻠﻮﺍﺕ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻬﻢ) ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﻐﺪﻳﺮ ﺧﻢ ﺭﺳﻴﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺮﺩ ﺁﻣﺪﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺩﺳﺖ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ: " ﻣﻦ ﻛﻨﺖ ﻣﻮﻟﺎﻩ، ﻓﻌﻠﻲ ﻣﻮﻟﺎﻩ " ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺩﺭ ﺑﻠﺎﺩ ﺷﺎﻳﻊ ﻭ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﮕﻮﺵ ﺣﺮﺙ ﺑﻦ ﻧﻌﻤﺎﻥ ﻓﻬﺮﻱ ﺭﺳﻴﺪ. ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﻧﺰﺩ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺁﻣﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻧﺎﻗﻪ ﺍﻱ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﻮﺩ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﺑﻄﺢ ﺭﺳﻴﺪ، ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﺯ ﻧﺎﻗﻪ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﺧﻮﺍﺑﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺑﺮﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺧﻄﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﻱ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﻛﺮﺩﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻜﺘﺎﺋﻲ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺗﻮ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻫﻴﻢ، ﻗﺒﻮﻝ ﻛﺮﺩﻳﻢ، ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﻣﺮ ﻧﻤﻮﺩﻱ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻴﻢ، ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﺩﻥ ﺯﻛﺎﻩ ﺍﻣﺮ ﻛﺮﺩﻱ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻛﺮﺩﻳﻢ، ﻭ ﺑﻤﺎ ﺍﻣﺮ ﻛﺮﺩﻱ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﺎﻩ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺪﺍﺭﻳﻢ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ، ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺤﺞ ﺍﻣﺮ ﻛﺮﺩﻱ ﭘﺬﻳﺮﺍ ﺷﺪﻳﻢ، ﺑﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻧﻨﻤﻮﺩﻱ ﺗﺎ ﺑﺎﺯﻭﺍﻥ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﺖ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻲ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮﺩﻱ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﺮﺗﺮﻱ ﻭ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﺩﺍﺩﻱ ﻭ ﮔﻔﺘﻲ: ﻣﻦ ﻛﻨﺖ ﻣﻮﻟﺎﻩ ﻓﻌﻠﻲ ﻣﻮﻟﺎﻩ، ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺷﺨﺺ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﻬﻢ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ؟ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻗﺴﻢ ﺑﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻱ ﻛﻪ ﻣﻌﺒﻮﺩﻱ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ، ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ، ﺣﺮﺙ ﺑﻦ ﻧﻌﻤﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺳﺨﻦ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺭﻭ ﺑﻄﺮﻑ ﻣﺮﻛﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻣﻴﮕﻔﺖ: ﺑﺎﺭ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮ ﻣﺎ ﺳﻨﮕﻲ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺒﺎﺭ ﻳﺎ ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﻦ، ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻤﺮﻛﺐ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﻨﮕﻲ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﺯ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻭ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﺑﺮ ﺍﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﺸﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ: " ﺳﺎﻝ ﺳﺎﺋﻞ ﺑﻌﺬﺍﺏ ﻭﺍﻗﻊ... " ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺁﻳﺎﺕ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2