#موعظه #درس‌اخلاق 🎙حجت‌الاسلام عالی 🤲دعای در سلامتی یا مرض!؟ @Nahjolbalaghe2

#امام‌صادق‌علیه‌السلام 🤲 امام صادق علیه‌السلام و نماز #فرزندان_علی 💡#نهج_البلاغه @Nahjolbalaghe2

ترجمه کتاب الغدیر🔹 ✅ قسمت: پنجاه و نهم 🔷واقعه غدیرخم #علامه‌امینی 4- ﺣﺎﻛﻢ، ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺣﺴﻜﺎﻧﻲ (ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺝ 1 ﺹ 184 ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ) ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ " ﺩﻋﺎﻩ ﺍﻟﻬﺪﺍﻩ ﺍﻟﻲ ﺍﺩﺍﺀ ﺣﻖ ﺍﻟﻤﻮﺍﻟﺎﻩ " ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﮔﻮﻳﺪ: ﺑﺮ ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻴﺪﻟﺎﻧﻲ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﻤﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺑﻮ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻦ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻦ ﺟﻌﻔﺮ ﺷﻴﺒﺎﻧﻲ، ﺍﺯ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺑﻦ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺳﺪﻱ، ﺍﺯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻦ ﺣﺴﻴﻦ ﻛﺴﺎﺋﻲ (ﺍﺑﻦ ﺩﻳﺰﻳﻞ) ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺑﻦ ﺩﻛﻴﻦ، ﺍﺯ ﺳﻔﻴﺎﻥ ﺑﻦ ﺳﻌﻴﺪ (ﺛﻮﺭﻱ)، ﺍﺯ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺍﺯ ﺭﺑﻌﻲ ﺍﺯ ﺣﺬﻳﻔﻪ ﺑﻦ ﻳﻤﺎﻥ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﻦ ﻛﻨﺖ ﻣﻮﻟﺎﻩ ﻓﻬﺬﺍ ﻋﻠﻲ ﻣﻮﻟﺎﻩ، ﻧﻌﻤﺎﻥ ﺑﻦ ﻣﻨﺬﺭ (ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺗﺼﺤﻴﻒ ﺍﺳﺖ) ﻓﻬﺮﻱ ﮔﻔﺖ: ﺍﻳﻦ ﭼﻴﺰﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮕﻮﺋﻲ؟ ﻳﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺑﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﻛﺮﺩﻩ؟ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﻢ، ﺑﻠﻜﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻡ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ: ﺑﺮ ﻣﺎ ﻓﺮﻭ ﻓﺮﺳﺖ (ﺩﺭ ﻧﺴﺨﻪ‌ﻫﺎﻱ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ) ﺳﻨﮕﻲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ، ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻤﺮﻛﺐ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺳﻨﮕﻲ ﺑﺴﻮﻱ ﺍﻭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻣﺮﺩ، ﺳﭙﺲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺳﺎﻝ ﺳﺎﺋﻞ ﺑﻌﺬﺍﺏ ﻭﺍﻗﻊ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺣﺪﻳﺚ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ: ﺍﺑﻮ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺷﻴﺮﺍﺯﻱ، ﺍﺯ ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﺟﺮﺟﺎﻧﻲ، ﺍﺯ ﺍﺑﻮ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﺼﺮﻱ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺳﻬﻞ، ﺍﺯ ﺯﻳﺪ ﺑﻦ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺼﺎﺭ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺍﻳﻮﺏ ﻭﺍﺳﻄﻲ، ﺍﺯ ﺳﻔﻴﺎﻥ ﺑﻦ ﻋﻴﻴﻨﻪ، ﺍﺯ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺍﻧﺶ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﻳﻨﻜﻪ: ﭼﻮﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻏﺪﻳﺮ ﺧﻢ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﻛﻨﺖ ﻣﻮﻟﺎﻩ ﻓﻌﻠﻲ ﻣﻮﻟﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﺑﻠﺎﺩ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ، ﻭ ﻧﻌﻤﺎﻥ ﺑﻦ ﺣﺮﺙ ﻓﻬﺮﻱ ﻧﺰﺩ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﺑﻤﺎ ﺍﻣﺮ ﻛﺮﺩﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻜﺘﺎﺋﻲ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺗﻮ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﻭ ﺟﻬﺎﺩ ﻭ ﺣﺞ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺯﻛﺎﻩ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻱ ﻭ ﻣﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺳﭙﺲ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻧﻨﻤﻮﺩﻱ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﺭﺍ (ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ) ﻣﻨﺼﻮﺏ ﺩﺍﺷﺘﻲ ﻭ ﮔﻔﺘﻲ: ﻣﻦ ﻛﻨﺖ ﻣﻮﻟﺎﻩ ﻓﻌﻠﻲ ﻣﻮﻟﺎﻩ، ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺁﻳﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺷﺨﺺ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺍﻣﺮﻱ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ؟ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻗﺴﻢ ﺑﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻳﻜﻪ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻣﻌﺒﻮﺩﻱ ﻧﻴﺴﺖ، ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﻌﻤﺎﻥ ﺑﻦ ﺣﺮﺙ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺎﻝ ﻣﻴﮕﻔﺖ: ﺑﺎﺭ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺳﻨﮕﻲ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺒﺎﺭ، ﭘﺲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﻨﮕﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻭ ﻓﺮﻭ ﺍﻓﻜﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﺸﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ: " ﺳﺎﻝ ﺳﺎﺋﻞ ﺑﻌﺬﺍﺏ ﻭﺍﻗﻊ... " ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺁﻳﺎﺕ. 5- ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ، ﻳﺤﻴﻲ ﻗﺮﻃﺒﻲ، ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 567 (ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 188 ﺫﻛﺮ ﺷﺪ)، ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﻩ " ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﺝ " ﮔﻮﻳﺪ: ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﻦ ﻛﻨﺖ ﻣﻮﻟﺎﻩ ﻓﻌﻠﻲ ﻣﻮﻟﺎﻩ ﻧﻀﺮ ﺑﻦ ﺣﺎﺭﺙ ﺑﺮﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﮔﻔﺖ: ﺑﻤﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﺸﻬﺎﺩﺗﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻱ ﻭ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻴﻢ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺯﻛﺎﻩ ﻧﻤﻮﺩﻱ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻧﻜﺮﺩﻱ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭘﺴﺮ ﻋﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﺮﺗﺮﻱ ﺩﺍﺩﻱ، ﺁﻳﺎ ﺧﺪﺍ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻱ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻗﺴﻢ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪﻳﻜﻪ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻣﻌﺒﻮﺩﻱ ﻧﻴﺴﺖ، ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩ، ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻣﻴﮕﻔﺖ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﻨﮕﻲ ﺑﺒﺎﺭ، ﭘﺲ ﺳﻨﮕﻲ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﺸﺖ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🌳شجره آشوب« قسمت صد و پنجاه و سوم » 📌بررسی نفوذی های بنی امیه در حکومت امیرالمومنین علیه السلام 🔻نتیجه این اقدام نیز، ایجاد روحیه عدم همراهی با امام برای نبرد با معاویه بود؛ زیرا مردم از جنگ خسته شده بودند. معاویه نیز از این فرصت، استفاده کرد و توانست با این اقدامات ایذایی، فرصت نبرد دوباره و ابتکار عمل را از دست امام بگیرد. یک گزارش تاریخی می گوید به معاویه خبر رسید که عده ای از قاریان قرآن، حکمیت را قبول نکرده و به امام اعتراض دارند. 🔻 امام نیز برای کنترل اوضاع، نبرد با معاویه را به تأخیر انداخته است. هنگامی که این خبر را معاویه و یارانش شنیدند بسیار خوشحال شدند. این گزارش بیانگر، ثمربخش بودن سیاست اختلاف افکنی در جامعه و ایجاد درگیری های داخلی برای رهبر اسلام و در نهایت، به تأخیر انداختن جنگ و رهایی جبهه کفر از نابودی است. 🔻ذیلا به برخی از موارد در فتنه غارات اشاره می کنیم: 1.هنگامی که معاویه، خبر شروع اختلافات در قلمروی حکومت امام و خوارج را شنید، ضحاک بن قیس را با چهار هزار نفر برای نهب و غارت به ثعلبیه فرستاد. آن ها در این حمله، عمرو بن عمیس و جمعی دیگر از یاران رسول خدا را به شهادت رساندند و به غارت اموال مردم پرداختند. امام که این خبر را شنید، اصحاب خود را مورد مشورت قرار داد اما آن ها برای رویارویی با دشمن، اظهار سستی کردند. 🔻2. معاویه به ابوالکنود ضمن سفارش برای حمله به سرزمینهای اسلامی می گفت به استان الانبار و مدائن حمله کند و از کوفه دوری جوید. وی به ابوالکنود گفت این غارت ها، موجب ترس اهل عراق و تحریک کسانی می شود که نسبت به بنی امیه، تمایل دارند. 🔻 معاویه با این کار، از عناصری که نسبت به امام و حکومت او، دل خوشی نداشتند یا اصولا با حضرت مخالف بودند، برای برهم ریختن اوضاع و جذب آن ها به سوی خود استفاده کرد. دقیقا سپاه دشمن، می خواست از طریق عناصر داخلی حکومت امام، ضربات خود را به حکومت حضرت وارد کند و از این منظر، ایشان را شخصی بی کفایت در امور اداره جامعه جلوه دهد. 📚 کتاب شجره آشوب 💬 نویسندگان: آقایان یوسفی و آقامیری ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه نحل آیات«۳۳ تا ۳۷» 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️جالب توجه این که: تعبیر آیه فوق، در مورد هدایت و ضلالت متفاوت است: در مورد اول مى گوید: گروهى را خدا هدایت کرد اما در مورد دوم نمى گوید: گروهى را خدا گمراه ساخت بلکه، مى گوید: حَقَّتْ عَلَیْهِ الضَّلالَةُ: گمراهى براى آنها ثابت شد و دامانشان را چسبید !. این تفاوت در تعبیر، ممکن است اشاره به واقعیتى باشد که، در آیات دیگر قرآن و بعضى از روایات وارد شده است که، خلاصه اش چنین است: در رابطه با مسأله هدایت، بیشترین سهم مربوط به مقدماتى است که خدا آفریده، عقل داده، فطرت را براى توحید بسیج کرده، پیامبران را فرستاده، آیات تشریعى و تکوینى را ارائه نموده است، تنها یک تصمیم گیرى آزادانه از ناحیه بندگان کافى است که آنها را به سر منزل مقصود برساند. ولى در مسأله ضلالت تمام سهم را بندگان گمراه دارند، زیرا بر ضد مسیر حوادث تکوین و تشریع حرکت مى کنند، فطرت الهى را زیر پا مى گذارند، قوانین او را نادیده مى گیرند، آیات تشریعى و تکوینى را پشت سر قرار مى دهند، چشم و گوش دل را بر دعوت انبیاء مى بندند، و خلاصه، با توسل به این همه تخریب و تحریف در وادى ضلالت گام مى نهند آیا همه این امور از ناحیه خودشان نیست؟ این، همان چیزى است که آیه ۷۹ سوره نساء به آن اشاره مى کند: ما أَصابَکَ مِنْ حَسَنَة فَمِنَ اللّهِ وَ ما أَصابَکَ مِنْ سَیِّئَة فَمِنْ نَفْسِکَ: هر نیکى به تو برسد از ناحیه خدا است و هر بدى به تو برسد از ناحیه خود تو است . در اصول کافى حدیثى از امام على بن موسى الرضا(علیه السلام) نقل شده که این مطلب را روشن تر مى سازد، امام(علیه السلام) به یکى از یارانش که از مسأله جبر و اختیار سؤال کرد، فرمود: بنویس: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ قَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ: یَا ابْنَ آدَمَ بِمَشِیئَتِی کُنْتَ أَنْتَ الَّذِی تَشَاءُ، وَ بِقُوَّتِی أَدَّیْتَ إِلَیَّ فَرَائِضِی، وَ بِنِعْمَتِی قَوِیْتَ عَلَى مَعْصِیَتِی، جَعَلْتُکَ سَمِیعاً بَصِیراً، مَا أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَة فَمِنَ اللَّهِ وَ مَا أَصَابَکَ مِنْ سَیِّئَة فَمِنْ نَفْسِکَ وَ ذَلِکَ أَنِّی أَوْلَى بِحَسَنَاتِکَ مِنْکَ، وَ أَنْتَ أَوْلَى بِسَیِّئَاتِکَ مِنِّی: به نام خداوند بخشنده مهربان امام زین العابدین(علیه السلام) فرمود: خداوند (در حدیث قدسى) چنین مى فرماید: اى فرزند آدم به اراده من است که تو مى توانى اراده کنى (من آزادى اراده به تو داده ام)، به نیروى من است که مى توانى واجبات را انجام دهى، و با سوء استفاده از نعمت من است که قدرت بر معصیتم را پیدا کرده اى!، من ترا شنوا و دانا آفریدم (و راه و چاه را به تو نشان دادم) آنچه از نیکى به تو مى رسد از ناحیه خدا است، و آنچه بدى به تو مى رسد از ناحیه خود تو است، و این به خاطر آنست که من نسبت به کارهاى نیکى که انجام مى دهى از تو اولى هستم، و تو نسبت به کارهاى بدى که مرتکب مى شوى از من اولى هستى .(۳) و در پایان آیه، براى بیدار کردن گمراهان و تقویت روحیه هدایت یافتگان این دستور عمومى را صادر مى کند: در روى زمین سیر کنید و آثار گذشتگان را که بر صفحه زمین و در دل خاک نهفته است بررسى نمائید و ببینید سرانجام کار کسانى که آیات خدا را تکذیب کردند به کجا کشید (فَسِیرُوا فِی الأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ). این تعبیر، خود دلیل زنده اى بر آزادى اراده انسان است، چرا که اگر هدایت و ضلالت اجبارى بود، سیر در ارض و مطالعه حالات پیشینیان بیهوده بود، و این دستور خود تأکیدى است بر این که: سرنوشت هیچ کس به طور اجبارى قبلاً تعیین نشده است بلکه به دست خود او است. قرآن مجید درباره سیر در ارض و مطالعه آثار پیشینیان بحثهاى فراوان و جالبى دارد که ما در جلد سوم تفسیر نمونه ، ذیل آیه ۱۳۷ سوره آل عمران مشروحاً بیان کردیم. * * * در آخرین آیه مورد بحث، ضمن دلدارى به پیامبر(صلى الله علیه وآله) تأکید مى کند که سرانجام کار این گروه گمراه و لجوج به جائى مى رسد که هر قدر بر هدایت آنها حریص باشى و تلاش کنى فایده اى ندارد زیرا خداوند کسى را که گمراه کرد هدایت نمى کند ! (إِنْ تَحْرِصْ عَلى هُداهُمْ فَإِنَّ اللّهَ لایَهْدِی مَنْ یُضِلُّ). و براى آنها هیچ یار و یاورى نیست (وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِینَ). تَحْرِصْ از ماده حرص به معنى طلب کردن چیزى با جدیت و کوشش است!. بدیهى است این جمله در حق همه منحرفان نیست، زیرا وظیفه پیامبر(صلى الله علیه وآله)تبلیغ و هدایت است و مى دانیم، و تاریخ نیز گواهى داده این تبلیغ و هدایت در مورد بسیارى از گمراهان اثر مى گذارد و به آئین حق مى پیوندند و عاشقانه از آن دفاع مى کنند. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2