📝ترجمه و شرح خطبه۸۳بخش سوم 🔺مذمت دنیا 🔸چهره واقعى دنيا! امام(عليه السلام) در اين فراز، نکوهش شديدى از دنيا مى کند; چراکه در آخرين جمله هاى فراز قبل، سخن از سراى امتحان و عبرت بود و در اين فراز ويژگى هاى اين سراى امتحان و عبرت را با تعبيراتى بسيار گويا و رسا و تکان دهنده، شرح مى دهد و از سوى ديگر، در فراز گذشته سخن از تقوا بود و مى دانيم مانعِ بزرگ تقوا، حبّ دنيا و علاقه شديد به زندگى مادّى است و با نکوهش شديدى که امام(عليه السلام) از آن فرموده، قدر و قيمت دنيا و زرق و برق آن، در نظرها کاسته مى شود و انگيزه هاى تقوا قوى تر و موانع آن، ضعيف تر مى شود. در آغاز اين فراز، به هشت ويژگى از ويژگى هاى دنيا اشاره کرده، مى فرمايد: «دنيا آبشخورش تيره، و ورودى به اين آبگاه، پُر گِلولاى است.» (فَإِنَّ الدُّنْيَا رَنِقٌ مَشْرَبُهَا، رَدِغٌ مَشْرَعُهَا). معمولاً سطح بسيارى از رودخانه هاى بزرگ که انسانها از آب آن استفاده مى کنند از زمين هاى مجاور پايين تر است، به گونه اى که هرگز نمى توان درکنار آن رفت و از آب آن استفاده کرد، لذا بخشى از ساحل رودخانه را کنده و پايين مى برند و با يک شيب مناسب، راه وصول به آب را آسان مى سازند; عرب اين راه را «شريعه» يا «مشرع» مى نامد و آنجا که به آب منتهى مى شود «مشرب» ناميده مى شود; حال اگر اين راه، آلوده با گِلولاى و لجن باشد، يا محلّ وصول به آب، چنان باشد که آب را گِل آلود کند، استفاده از آب بسيار مشکل مى شود و به همين دليل اخيراً شريعه را به صورت مناسبى مى سازند، يا به آن، پلّه مى دهند تا هردومشکل حل شود. امام(عليه السلام) در اين تشبيه زيبا، مواهب دنيا را به آب تشبيه مى کند; ولى متأسّفانه راه رسيدن به آن از لجن زارها مى گذرد و نقطه وصول به آب جايى است که آب را گل آلود مى کند; به همين دليل، اين آب، از دور تشنگان را به سوى خود دعوت مى کند، امّا هنگامى که بسوى آن گام برمى دارند به مشکلات عجيب، گرفتار مى شوند و هرگز به آب گوارا نيز دست نمى يابند و به راستى، مواهب دنيا اعمّ از: مال و مقام و تجمّلات، همه، همين گونه است; زيرا براى وصول به دنيا، انسان بايد از بسيارى از فضايل اخلاقى چشم بپوشد و تن به آلودگىِ دروغ و خيانت و تحمّل ذلّت و مانند آن بدهد، که هرکدام باتلاقى است، بر سر راه وصول به آن! و هنگامى که به آن مى رسد انواع مزاحمت ها و حسادت ها و تهاجم ها، اين آب را تيره و تار مى سازد. در سومين و چهارمين توصيف، مى فرمايد: «چشم اندازش فريبنده، و باطن آن کُشنده است!» (يُونِقُ مَنْظَرُهَا، وَ يُوبِقُ مَخْبَرُهَا). اين دوگانگى ظاهر و باطن که در دنياست، به صورت هاى گوناگونى در تعبيرات پيشوايان بزرگ اسلام آمده است; گاه دنيا را به مار خوش خطّ و خالى تشبيه کرده اند، که سمّ قاتل در درون آن است. (فَإِنَّمَا مَثَلُ الدُّنْيَا مَثَلُ الْحَيَّةِ: لَيِّنٌ مَسُّهَا، وَ قَاتِلٌ سَمُّهَا). و گاه تشبيه به زن زيبا و آرايش کرده اى شده که شوهرانش را يکى پس از ديگرى به قتل مى رساند. وجود اين اوصاف براى دنيا براى هيچ انسان آگاهى، پوشيده نيست; دورنماها دل انگيز و فريبا و درون ها خطرناک و کشنده است. در پنجمين وصف، اشاره به ناپايدارى و بى اعتبارى دنيا فرموده، چنين مى گويد: «دنيا فريبى است گذرا، و پرتوى است ناپايدار، و سايه اى است زوال پذير و تکيه گاهى است نااستوار!» (غُرُورٌ حَاِئلٌ، وَ ضَوْءٌ آفِلٌ، وَ ظِلٌّ زَائِلٌ، وَ سِنَادٌ مَائِلٌ). بى شک دنيا زيبايى ها و فريبندگى هايى دارد; ولى تا انسان بخواهد از آن بهره اى بگيرد، پايان مى يابد. به همين جهت امام(عليه السلام) از آن تعبير به «غُرورٌ حَائِل» کرده; زيرا «غُرور» به معناى فريبندگى است که لازمه زيبايى هاى ظاهرى است (در حالى که «غَرور» (بر وزن قبول) به معناى شخص فريبکار است و لذا «شيطان» را «غَرور» گفته اند. «حَائِل» هم به معناى گذرا آمده است و هم به معناى چيزى که ميان دو شيىء فاصله شود، که هردو به يک ريشه بازمى گردد. مواهب دنيا درخششى دارد، به همين دليل امام(عليه السلام) از آن تعبير به «ضَوء» کرده ولى اين درخشش دوامى ندارد و به زودى غروب مى کند، از اين رو، از آن تعبير به «آفل» شده. به طور موقّت سايه اى آرام بخش دارد; امّا همچون سايه به دست آمده از تابش آفتاب است بر درختان، که دوامى ندارد و زوال مى يابد. و لذا «ظِلٌّ زَائِل» فرموده است. مواهب دنيا مى تواند تکيه گاه باشد، امّا افسوس که اين تکيه گاه استوار نيست و به همين جهت فرموده است: «سِنَادٌ مَائِل» ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝شرح صوتی خطبه های نهج البلاغه 🎙خطبه: (۸۲) 🔷وصف دنیا 🎙 جلسه: ششم 🔸آیا دغدغه دینی دارید ؟ آیا نگران دین و فرهنگ مردم هستید؟ @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 🌷 پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) فرمودند : ✍ هر کس که خواهد خانه اش به نعمت آبادان باشد ، به ذکر شش گانه زیر بپردازد : 1️⃣ اول آنکه در آغاز هرکار بگوید : بسم الله الرحمن الرحیم. 2️⃣ دوم آنکه چون نعمتی از راه حلال نصیبش شد ، بگوید : الحمدالله رب العالمین. 3️⃣ سوم آنکه چون خطا و لغزشی کند بگوید : استغفرالله ربی و اتوب الیه. 4️⃣ چهارم آنکه چون غم و اندوه بر او هجوم آورد بگوید : لاحول و لا قوه الا بالله العلی العظیم. 5️⃣ پنجم آنکه چون تدبیرکار کند ، گوید : ماشاالله 6️⃣ ششم آنکه چون از ستمگری هراسی کند بگوید : حسبناالله و نعم الوکیل. 📔 نشان از بی نشان ها ، علی مقدادی اصفهانی @Nahjolbalaghe2

#موعظه 🔹 #حضرت_معصومه سلام الله علیها دختر نمونه عالم 🎙استاد ماندگاری @Nahjolbalaghe2

🎥موشن گرافیک آشنایی با زندگی حضرت معصومه (س) #فرزندان_علی 💡#نهج_البلاغه @Nahjolbalaghe2

ترجمه کتاب الغدیر🔹 ✅ قسمت: شصت و دوم 🔷واقعه غدیرخم #علامه‌امینی 21- ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﻗﺎﺭﻱ، ﻣﺪﻧﻲ، ﺩﺭ ﺗﺎﻟﻴﻒ ﺧﻮﺩ (ﺍﻟﺼﺮﺍﻁ ﺍﻟﺴﻮﻱ ﻓﻲ ﻣﻨﺎﻗﺐ ﺍﻟﻨﺒﻲ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ) ﮔﻮﻳﺪ: ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻣﻦ ﻛﻨﺖ ﻣﻮﻟﺎﻩ ﻓﻌﻠﻲ ﻣﻮﻟﺎﻩ، ﻧﻘﻞ ﻭ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪ، ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ: ﺣﺎﺭﺙ ﺑﻦ ﻧﻌﻤﺎﻥ ﻣﺴﻠﻢ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻲ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺭﺍ ﻣﻦ ﻛﻨﺖ ﻣﻮﻟﺎﻩ ﻓﻌﻠﻲ ﻣﻮﻟﺎﻩ ﺷﻨﻴﺪ، ﺩﺭ ﻧﺒﻮﺕ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺷﻚ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﺭ ﺧﺪﺍﻳﺎ، ﺍﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﺳﻨﮕﻲ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﺒﺎﺭ، ﻭ ﻳﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭﺩﻧﺎﻛﻲ ﺑﻤﺎ ﺑﺮﺳﺎﻥ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺭﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺭﺍﺣﻠﻪ (ﺷﺘﺮ) ﺧﻮﺩ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺩﻩ ﺳﻪ ﮔﺎﻡ ﺑﻄﺮﻑ ﺭﺍﺣﻠﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺰ ﻭ ﺟﻞ ﺳﻨﮕﻲ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺍﻓﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻐﺰ ﺍﻭ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺑﺮ ﺍﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﺸﺖ، ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ: " ﺳﺎﻝ ﺳﺎﺋﻞ ﺑﻌﺬﺍﺏ ﻭﺍﻗﻊ... " ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ. 22- ﺷﻤﺲ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺣﻨﻔﻲ ﺷﺎﻓﻌﻲ، ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 1181 (ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺝ 1 ﺹ 230 ﮔﺬﺷﺖ) ﺩﺭ ﺷﺮﺡ ﺟﺎﻣﻊ ﺻﻐﻴﺮ ﺳﻴﻮﻃﻲ ﺝ 2 ﺹ 387 ﺩﺭ ﺷﺮﺡ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻣﻦ ﻛﻨﺖ ﻣﻮﻟﺎﻩ ﻓﻌﻠﻲ ﻣﻮﻟﺎﻩ، ﮔﻮﻳﺪ: ﭼﻮﻥ ﺑﻌﺾ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ، ﮔﻔﺖ: ﺁﻳﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺍﺩﺍﻱ ﺷﻬﺎﺩﺕ (ﺑﻪ ﻳﻜﺘﺎﺋﻲ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺍﻭ) ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﭙﺎ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﻭ ﺯﻛﺎﻩ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻳﻢ... ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺍﻭ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺗﺎ ﺑﺤﺪﻱ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﺍﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﺮﺗﺮﻱ ﺩﺍﺩ، ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺷﺨﺺ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ (ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ) ﻳﺎ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ؟ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻗﺴﻢ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪﻱ ﻛﻪ ﻣﻌﺒﻮﺩﻱ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﻓﻀﻞ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ. 23- ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺪﺭ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﺳﺒﻂ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﺮﺿﺎ، ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ " ﻣﻌﺎﺭﺝ ﺍﻟﻌﻠﻲ ﻓﻲ ﻣﻨﺎﻗﺐ ﺍﻟﻤﺮﺗﻀﻲ " ﮔﻮﻳﺪ: ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺭﻭﺯﻱ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﻦ ﻛﻨﺖ ﻣﻮﻟﺎﻩ ﻓﻌﻠﻲ ﻣﻮﻟﺎﻩ، ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻭﺍﻝ ﻣﻦ ﻭﺍﻟﺎﻩ، ﻭ ﻋﺎﺩ ﻣﻦ ﻋﺎﺩﺍﻩ، ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻛﻔﺎﺭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻮﺍﺭﺝ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﺎﻧﺤﻀﺮﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮔﻔﺖ: ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ؟ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ؟ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻊ ﺁﻧﺸﺨﺺ ﻛﺎﻓﺮ ﺍﺯ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: (ﺧﻄﺎﺏ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ) ﺍﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ (ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ) ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ، ﺣﻖ ﺍﺳﺖ، ﭘﺲ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺳﻨﮕﻲ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻔﺮﺳﺖ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺳﻨﮕﻲ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺳﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭﻫﻢ ﻛﻮﻓﺖ. 24- ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ، ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻪ " ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺷﺎﻫﻲ " ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. 25- ﺍﺑﻮ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺯﺭﻗﺎﻧﻲ ﻣﺎﻟﻜﻲ، ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 1122 ﺩﺭ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ " ﺍﻟﻤﻮﺍﻫﺐ ﺍﻟﻠﺪﻧﻴﻪ " ﺟﻠﺪ 7 ﺹ 13 ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 26- ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺣﻔﻈﻲ ﺷﺎﻓﻌﻲ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ " ﺫﺧﻴﺮﻩ ﺍﻟﻤﺎﻝ ﻓﻲ ﺷﺮﺡ ﻋﻘﺪ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺍﻟﻠﺎﻝ " ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 27- ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﻳﻤﺎﻧﻲ ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 1182 ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ " ﺍﻟﺮﻭﺿﻪ ﺍﻟﻨﺪﻳﻪ ﻓﻲ ﺷﺮﺡ ﺍﻟﺘﺤﻔﻪ ﺍﻟﻌﻠﻮﻳﻪ " ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 28- ﺳﻴﺪ ﻣﻮﻣﻦ ﺷﺒﻠﻨﺠﻲ ﺷﺎﻓﻌﻲ ﻣﺪﻧﻲ، ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ " ﻧﻮﺭ ﺍﻟﺎﺑﺼﺎﺭ ﻓﻲ ﻣﻨﺎﻗﺐ ﺁﻝ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻨﺒﻲ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ " ﺹ 78 ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 29- ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪﻩ ﻣﺼﺮﻱ ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ ﺳﺎﻝ 1323 ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ " ﺍﻟﻤﻨﺎﺭ " ﺟﻠﺪ 6 ﺹ 464 ﺍﺯ ﺛﻌﻠﺒﻲ ﻧﻘﻞ ﻭ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻗﺴﻤﺘﻲ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺑﻦ ﺗﻴﻤﻴﻪ ﺑﺮ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻗﺮﻳﺒﺎ ﺑﺮ ﺑﻄﻠﺎﻥ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻭ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﺍﻭ ﻭﺍﻗﻒ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ. ﻭ ﺍﻥ ﺗﻜﺬﺑﻮﺍ ﻓﻘﺪ ﻛﺬﺏ ﺍﻣﻢ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻜﻢ ﻭ ﻣﺎ ﻋﻠﻲ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ﺍﻟﺎ ﺍﻟﺒﻠﺎﻍ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ ﺳﻮﺭﻩ ﻋﻨﻜﺒﻮﺕ ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2