حالا تو این جامعه فرد مدام با خودش در حال مبارزه است که حتی اون طلب ناهنجار درونی اش هم اصلاح کنه تا از خط طبیعی خارج نشه این اتفاقا همرنگ شدن با جماعت نیست که الان تو ذهن ما جا انداختن هر کس بیشتر جفتک بزنه و مخالفت کنه یعنی آدم مستقلیه و با کلاسه این یک مبارزه ی دائمی برای قوی تر کردن خودته اون ندای درون که هر لحظه تو رو وسوسه می‌کنه از خطوط قرمز عبور کنی و براش مهم نیست که به خودت یا بقیه آسیب بزنی اون فقط میخواد به حرف خودش برسه

اصن همین کلید تقویت اراده است که در ادامه میگم چطور فضای مجازی نابودش می‌کنه و از تو یه آدم ضعیف و سست می سازه

حالا می‌خوایم یه قدم بریم جلو هستی؟

خب

گفتیم در اون جامعه‌ی مثلا دهه شصتی، کمتر شاهد ناهنجاری هستیم و فضای حاکم بر روابط، خودش تنظیم‌گر رفتارها است و اتفاقا این امر مطلوبی هست نه مثل الان که اون دوره رو(که گفتم دهه شصت یه مثاله، منظور هر جامعه‌ی عاری از فضای مجازی است) تقبیح میکنن که فضا رادیکال بوده یا اجبار زیاد بوده و ...

البته یه نکته نسبت به سختگیری های بی مورد هست که انتهای کار میگم این اشتباه به چی منجر میشه ولی الان واردش نمیشم.

در مرحله‌ی بعد فضای مجازی میاد مثلا فیسبوک یا مثلاً یاهو مسنجر که جزء اولین پیام‌رسان‌هایی هستن که تو ایران اواخر دهه هفتاد وارد شدن

فضایی که میتونی یه هویت جعلی ایجاد کنی و مهم‌تر اینکه به راحتی قابل ردیابی نیستی یعنی چی؟ یعنی میتونی در فضای حقیقی مطابق با هنجارها باشی و پذیرفته بشی و از اونور تمام اون چیزی که ندای درونیت دوست داشت ساختارها رو‌بشکنه، روی یک هویت مجازی اعمال کنی بدون اینکه کسی بفهمه حتی پدر و مادرت که شب و روز باهاتن و هیچ مجازات و سرزنش و رفتن آبرویی در کار نیست

حالا بحث داره به جای شیرینش میرسه شیرینیش رو حس می‌کنی ؟

هستی یا نه؟ اگه دل نمیدی جمع کنم برم به مطالعه ام برسم😂

😄

قبل از اینکه نکته‌ی مهم رو بگم این پیام رو خیلی دقت کنید این خط می‌تونه خیلی گره ها رو برامون باز کنه از ما گفتن