هیچکس در من جنونم را به تو باور نکرد، هیچکس حال من دیوانه را بهتر نکرد، ای که از تو باز هم زلف پریشان خواستم، من برای شهر دلتنگی باران خواستم؛ من همانم که اگر مستم، تویی در ساغرم... من از آنی که تو در من ساختی، ویران ترم...

اگر گم کرده ام خود را، مرا در گریه پیدا کن؛ اگر از شِکوه لب بستم، سکوتم را تماشا کن؛ کجایی؟ ای که عمری در هوایت نشستم، زیر باران ها، کجایی؟ کجای این شب تاریک، به روی ماه در بستی؟ نه می گویی نه می دانم کجا ماندم، کجا هستی!

سر بازار دیدارت منم از جان خریدارت چنت آرم به بازارت کنم حیران زلیخارا مرا باشد متاع جان فدای عارض جانان به جز سودای مهرویان نخواهم هیچ سودا را که مجنون پریشانم سبب از عشق می‌خوانم مگر پایان کنم آخر کتاب عشق لیلا را خداوندا تو درمان کن تو این درد دل ما را ز لطف خویش حل گردان تمام مشکل ما را گل رخسار یاران را دمادم تازه‌تر گردان به چهچه در گلستان کن تو این دم بلبل ما را براه باطل افتادم نوشتند خط ما باطل ز رحمت شست‌وشویی ده تو خط باطل ما را ای داد و بی‌داد دل و دین دادم هرچه غیر او رفت از یادم...