eitaa logo
علیرضا زادبر
53.1هزار دنبال‌کننده
2.1هزار عکس
1هزار ویدیو
9 فایل
دکتری علم سیاست، گرایش مسایل ایران تاریخ ثبت نام کلاس های ترم جدید از ۳۱ خرداد
مشاهده در ایتا
دانلود
💢مسلمانان خودشان می گویند پیامبر بوده و معجزه اوست! چگونه یک فرد بیسواد (اُمی) میتواند مردم جهان را هدایت کند؟ ✅اُمی به کسی گفته می شود که خواندن و نوشتن را نیاموخته باشد. به پیامبر اکرم (ص) نیز از آن جهت امی می گویند که خواندن و نوشتن را از کسی نیاموخته بود. این مسأله از نظر مسئله ای روشن و قطعی است و برای پیامبر اسلام (ص) کمال محسوب شده، مدح و ستایش ایشان محسوب می گردد و دلیل رسالت و اعجاز آن حضرت است. زیرا اهمیت و ارزش خواندن و به عنوان یک هنر برای آن است که انسان بتواند با استفاده از این ابزار از آراء و اندیشه های دیگران که در آثارشان بر جای مانده بهره جسته، تا بر معلومات خویش بیافزاید. کسی که خداوند علوم اولین و آخرین را یک جا به او آموخته است که تمام مردم از رسیدن به آن عاجزند چه به خواندن و نوشتن دارد؟ صفت امّی در میان صفات پیامبر (ص) از نشانه های نبوت و دلیل رسالت آن حضرت است که با این صفت دارای علم اولین و آخرین است، از غیب آسمانی و خبر می داد و مردم را به راه حق و صراط مستقیم دعوت می کرد.   به کسی گفته می شود که خواندن و نوشتن را باشد. به پیامبر اکرم (ص) نیز از آن جهت امی می گویند که خواندن و نوشتن را از کسی نیاموخته بود. قرآن کریم برای این علاوه بر واژۀ "اُمی" از دیگری نیز استفاده کرده است؛ مانند: "تو هرگز پیش از این کتابى نمى‏خواندى، و با دست خود چیزى نمى‏نوشتى، مبادا کسانى که در صدد (تکذیب و) ابطال تو هستند، شک و تردید کنند.  ✅این اساس برخی از مفسران گفته اند: صفت امّی در میان صفات پیامبر (ص) از نشانه های و دلیل رسالت آن حضرت است که با این صفت دارای علم و آخرین است، از غیب آسمانی و زمین خبر می داد و مردم را به راه حق و صراط دعوت می کرد. 📚شهید مطهری مجموعه آثار، ج 3، ص 219. 📚کشف الاسرار، ج 1، ص 244. https://eitaa.com/joinchat/4020437188C7b1796884a
💢آيا حضرت خديجه (س) قبل از پيامبر(ص) با فرد ديگري كرده بود؟ ✅اين سؤال در آثار و كتب بزرگان و انديشمندان به فراواني وجود دارد  🔵برخي گفته اند: رسول خدا همسر باكره اي غير از نداشته است و در باره خديجه گفته اند: وي از رسول خدا با دو نفر به نامهاي عتيق بن عبد الله مخزومي و ابوهاله تميمي كرده بود و فرزنداني از آنان نيز داشته است. اين سخن به اعتقاد برخي از بزرگان شيعه قابل نيست؛ زيرا بخش زيادي از اين قبيل سخنان را طراحان سياست با هدف زدودن هاله قداست و پاكي از رحم بانوي كه وجود كوثر قرآن، فاطمه زهرا است ساخته اند و لذا دقت در اين موضوع و نقد سخنان موجود در منابع تاريخي و حديثي شك و شبهه را از بين مي برد. ✅ابو القاسم اسماعيل بن محمد اصفهاني از اهل سنت تصريح مي كند كه حضرت خديجه سلام الله عليها، باكره بوده است. 1⃣حضرت ، زني باكره، داراي اعتبار و مال بسياري بود، كاروان تجاري اش را به سوي شام مي فرستاد و كاروان او به اندازه تمام كاروان قريش بود. 📚الأصبهاني،دلائل النبوة، ج 1 ص 178 ✅دومین سند تاریخی 2⃣مورخان و محدثان شيعه و سني بر اين مطلب اتفاق دارند كه كسي از بزرگان، اشراف، رؤسا و قريش باقي نماند؛ مگر اين كه از حضرت خديجه كرد و ازدواج با ايشان را آرزو مي كرد؛ اما خديجه كبري دست رد بر سينه همه آن ها زد؛ ولي وقتي رسول خدا صلي الله عليه وآله با او ازدواج كرد، تمام زنان قريش از او فاصله گرفته و رفت و آمد با وي را ترك كردند و گفتند: تو پيشنهاد قريش را رد كردي و تن به همسري كسي دادي كه فقير است و مال و ثروتي ندارد؟! 📚الكوفي،كتاب الاستغاثة، ج1، ص70 https://eitaa.com/Politicalhistory
💢این شایعه از کجا آمده است که امام علی(ع) هنگام رفتن به ابن ملجم خود را از خواب بیدار کردند؟ ✅نکته اول بیدار کردن ابن ملجم توسط امام (ع) برای  بار در تاریخ ابن اعثم کوفی نوشته شده و این در حالیست که ابن اعثم تاریخ نویس مسامحه کاری است که مورد علمای مذهب نبوده است. ✅نکته دوم قدیم ترین  موجود ، کتاب " طبقات از محمد بن سعد " است  🔵او می نویسد : " عبدالرحمن ابن ملجم و شبیب بن بجره برخاستند و شمشیرهای خود را گرفته آمدند و در  درب ورودی که امام همیشه از آن می آمد  نشستند. آنگاه که علی (ع) از در شد ندا در داد: ای مردم نماز ، نماز و این عادت وی بود که هر روز برای نماز صبح چنین می کرد .....  سپس ابن ملجم و شبیب جلو او درآمدند. یکی از حاضران گفت:  من برق شمشیر را دیدم و شنیدم کسی می گوید : " ای علی حکم برای خداست نه برای تو ". سپس شمشیر دیگری را دیدم ✅نکته سوم در قرن  هجری جریان ضربت خوردن امام با این کیفیتی که نقل شد بین مورخین، شایع بوده به طوری که 25 منبع تاریخی دیگر نیز از همین منبع و با همین کیفیت نقل کرده اند 📚ابوحنیفه دینوری در کتاب آل خبار الطوال ص 197  📚مسعودی در مروج الذهب جلد 2 ص 32 📚ابن اثیر در کامل جلد 3 ص 312 ✅نکته پایانی ابن ملجم و همراهش  درب ورودی  کرده بودند که امام را هنگام ورود به مسجد کرده و به قتل برسانند. توجه، در برخی از آمده است که حضرت در در ورودی مسجد کردند، برخی منابع نیز حالت آماده شدن برای را ذکر کرده اند. https://eitaa.com/Politicalhistory
💢چرا حضرت معصومه(س) نکردند؟ آیا صحت دارد که پدرشان این بود که ازدواج نکنند؟ این با سنت پیامبر دارد ✅نکته اول در اسناد تاریخی در تاريخ يعقوبي آمده است كه حضرت موسي بن جعفر(ع) كرده بود كه دخترانش نكنند و براي همين هيچ يك از دختران آن حضرت شوهر نكردند. 📚تاریخ یعقوبی  ج 2، ص 421 ✅اين را نمي توان به اين آساني پذيرفت. چون در اصول كافي آمده است كه حضرت امام موسي بن جعفر (ع) كار شوهر كردن و شوهر دادن دخترانش را به پسرش حضرت امام رضا واگذار كرد و فرمود: اگر علي خواست آنان را شوهر مي دهد و اگر نخواست شوهر نمي دهد. و جز پسرم علي هيچ كس حق ندارد دخترانم را شوهر بدهد . نه برادران ديگرشان، نه عموهايشان و نه سلطان وقت حق ندارند در امر ازدواج دخالت كنند.  📚كافي ج اول ، ص 316، حديث 15 بر اساس اين ، نمي توان گفت كه امام موسي بن جعفر(ع) وصيت به عدم ازدواج كرده بلكه كرده كه امر ازدواج دخترانش به امام رضا (ع) مربوط است و ديگران حق دخالت ندارند. ✅نکته دوم از ديدگاه برخي، خفقان شديد هاروني باعث شد كه دختران امام موسي بن جعفر(ع) نتوانند ازدواج كنند و در عصر هارون و و ستم به جايي رسيد كه كسي جرأت نداشت به خانه امام موسي بن جعفر رفت و آمد كند . اگر كسي نتواند به خانه امام رفت و آمد داشته باشد، به طور يقين نمي تواند خيال دامادي آن حضرت را در سر بپروراند. اگر بخواهيم اين مسأله را بيشتر توضيح بدهيم بايد بگوييم كه مي خواست كاري كند كه نسل امام موسي بن جعفر كم گردد و يكي از راه هاي اين، جلوگيري از زنان و دختران اين خاندان است و بطور طبيعي اگر دختران و زنان شوهر نكنند، نسل آل علي(ع) كم مي گردد و كمي اين نسل براي دستگاه خلافت بسيار بود و علت كشتار آن همه هم مي تواند همين باشد كه اين نسل بر افتد. 📚زندگانی کریمه اهل بیت ص۱۵۰ https://eitaa.com/Politicalhistory
💢در روضه ها میشنویم که اهل بیت در کاروان اسیران با دیدن سر امام حسین(ع) چاک دادند و مو آشفته کردند، آیا این کار صحت دارد و شرعی است؟ ✅نکته اول: در كتابها به اين صورت كه در سوال بالا آمده، روايتي نيامده و يا حداقل نيافتيم ؛ و در رواياتي هم كه در اين زمينه نقل شده ، اشاره اي به آشفته نمودن مو نشده است: ✅يزيد، سر مبارك امام عليه السّلام را در پيش رو گذاشت و زنان را در پشت سر خود جاي داد تا چشم ايشان به سر مطهرامام حسين عليه السّلام نيفتد اما سيدالساجدين عليه السّلام چشمش بر آن سر نازنين افتاد و بعد از آن صحنه دلخراش ، ديگر تا آخر عمرش گوشت سَرِ حلال گوشتي تناول نفرمود. وقتي زينب عليها السّلام سر مبارك برادر خود را ديد از شدت ناراحتي دست در گريبان برد و آن را پاره سپس به آواز غمناك فرياد واحسيناه .... برآورد به قسمي كه ناله اش دلها راخراشيد 📚اللهوف ـ سيد بن طاووس ـ ص 178 و 179 و 180 . ✅نکته دوم روايت دوم خالد بن سديرمي گويد: از امام صادق عليه السلام (در مورد مردي كه در مرگ پدر ، مادر ، برادر ، و يا يكي از نزديكانش لباس خود را پاره كند (گريبان چاك بزند) پرسيدم ، حضرت فرمود: كسي كه (در مصيبت نزديكان خود ) به صورت خود بزند كفاره بر عهده او نيست فقط بايد ( بخاطر اين كارش ) توبه كند، همانا بانوان حرم ( حسيني در كربلا ) در مصيبت حسين بن علي عليهما السلام گريبان چاك زدند و به صورت مي زدند. ✅دو نكته در دو حديثي كه گذشت شايسته دقت است: ✅نكته اول: در روايت دوم، امام عليه السلام، گريبان چاك زدن را بدون كوچكترين اشكالي به بانوان حرم نسبت داد و عمل بانوان حرم را نكوهش نكرد . پس معلوم مي شود اين عمل با شأن و منزلت حرم حسيني هيچ منافاتي ندارد. ✅نكته دوّم: در هيچ يك از اين دو روايت در مورد اينكه بانوان حرم درمصيبت حضرت سيدالشهداء عليه السلام موهاي خود را پريشان نمودند، چيزي نيامده بود . 📚تهذيب الأحكام ج8 ، ص 325 ، باب الكفارات . https://eitaa.com/Politicalhistory
💢آیا هند همسر یزید، مدتی خانه امام علی(ع) بود؟ آیا حقیقت دارد که خود یزید و اعضای خانواده او از شهادت امام حسین(ع) و یارانش اندوهناک بودند؟ 👇👇 ✅بنابر منابع تاریخی؛ «هند» دختر «عبد الله بن عامر بن کریز» همسر «یزید بن معاویه» بود، که به او «ام کلثوم» نیز می‌گفتند،اما در منابع معتبر و قابل استناد چنین چیزی نیافتیم که او خادم خانه امام علی(ع) بوده باشد. ✅درباره بخش دوم پرسش باید گفت: گرچه برخی گزارش‌ها حاکی از حُزن و ناراحتی یزید دارد، امّا هرگز این فرد خبیث در اعماق دلش ناراحت نبود و گرنه برخی رفتارها از او سر نمی‌زد، اما گاه مصلحت را در آن می‌دید که تظاهر به ناراحتی و بی‌تقصیر بودن کند. گزارش‌هایی وجود دارد که برخی افراد موجود در کاخ یزید دلسوزی‌هایی داشتند؛ مانند هند همسر یزید که بنابر برخی از گزارش‌ها، وی از کشته شدن امام حسین(ع) و یارانش و نیز اسارت اهل بیت آن‌حضرت ناراحت و محزون بود. ✅از ابو مخنف چنین نقل شده است: ابن زیاد؛ زنان و بچه‌هاى امام حسین(ع) را در حالی که بر گردن على بن الحسین(ع) غل و زنجیر بسته شده بود، با مخفر بن ثعلبه عائذى [قرشى‏] و شمر بن ذى الجوشن [به طرف شام‏] فرستاد. آن دو، اسراء را به شام‏ بردند و وارد مجلس‏ یزید شدند. وقتى سر حسین(ع) و اهل بیت و اصحابش، پیش روى یزید نهاده شد، یزید با زبان شعر این معانى را گفت: این شمشیرها سران مردانى را شکافتند که برایمان عزیز بوده‌اند، اما در عین [عزّت‏] ستمگرى کرده و قطع رحم نموده‌اند. ✅در این هنگام‏ یحیى بن حکم برادر مروان بن حکم زبان به اعتراض گشود و با اشعارى به این مضمون‏ گفت: سرى که در کناره طفّ [کربلا] بریده شد، از ابن زیاد، آن برده کم شرافت به ما نزدیک‌تر بود. [با این کار] نسل سمیّه به اندازه ریگ‌ها افزایش یافت و حال آن‌که دختر رسول خدا(ص) بی نسل گردید! یزید بن معاویه [از این سخنان برآشفت و] به سینه یحیى بن حکم زد و گفت: ساکت شو! آن‌گاه به مردم اجازه ورود داده شد، در حالى که سر حسین(ع) پیش روى یزید بود و با چوب‌دستى خود بر لب [مبارک آن‌حضرت‏] می‌زد. أبو برزه أسلمى - از اصحاب رسول خدا(ص) - از این حرکت یزید ناراحت شد و خطاب به او گفت: آیا با چوب‌دستی‌ات به لب حسین می‌زنى؟! مگر نمی‌دانى که چوب‌دستی‌ات بر جایى می‌خورد که بارها دیده‌ام رسول الله(ص) آن‌جا را می‌مکیده است؟!... 📚انساب الاشراف، ج ‏9، ص 361، 📚بحار الأنوار، ج ‏45، ص 196 https://eitaa.com/Politicalhistory
💢آیا این که میگویند که حضرت عباس جز در لحظات آخر شهادت امام حسین را به لفظ خطاب نکرده است و تنها به الفاظ مولا و سید خطاب کرده حقیقت دارد!؟ ✅در این شکی نیست که حضرت عباس در لحظات آخر زندگی و در هنگامه شهادت برادرش را چنین مخاطب قرار داد: «نادی باعلی صوته ادرکنی یا » «با صدای بلند فریاد زد برادر مرا دریاب » 📚ابصار العین ص30 ✅اما این که حضرت جز در این لحظات آخر دیگر حسین(ع) را با تعبیر خطاب قرار نداده است قابل قبول نمی باشد و در موارد متعددی این تعبیر از علیه السلام واقع شده است . ✅آنجا که از حسین(ع) اجازه ورود به میدان می خواست، امام را چنین مخاطب قرار داد: «یا هل من رخصه » « ای برادر آیا اجازه به میدان رفتن را می دهی » 📚بحار الانوار ج45 ص41 ✅آنجایی که شمر برای عباس علیه السلام امان نامه فرستاد ، ایشان چنین پاسخ داد: « آیا می خواهی که و سرورمان حسین فاطمه را واگذاریم و در اطاعت ملعونان و فرزندان ملعون ها در آییم » 📚مثیر الاحزان ص55 در روز تاسوعا امام حسین را چنین مخاطب قرار داد: «ای آنان به سوی تو حرکت کرده اند» « یا اخی اتاک القوم » 📚تاریخ طبری ج5 ص416 📚انساب الاشراف ج3 ص391 ✅نتیجه گیری: بنابراین ادعای این که حضرت عباس جز در لحظات آخر زندگی دیگر امام حسین(ع) را با تعبیر برادر مخاطب قرار نداده است قابل نمی باشد. https://eitaa.com/Politicalhistory
💢اگر مسخره کردن کار ناپسندی است، چرا خداوند در قرآن در سوره توبه آیه 79 منافقان را میکند؟ ✅آیه مورد اشاره: آنهایى که از مؤمنان اطاعت کار، در صدقاتشان عیب‌جویى می‌کنند، و کسانى را که(براى انفاق در راه خدا) جز به مقدار(ناچیز) توانایى خود دست‌رسى ندارند، مسخره می‌نمایند، خدا آنها را می‌کند و براى آنها عذاب دردناکى است. ✅مسخره‌کردن خدا بدان معنا می‌تواند باشد که خدا پاسخ مسخره‌کنندگان را خواهد داد و یا آنکه موقعیتى برای چنین مسخره‌کنندگانی پیش خواهد آورد که آنان مورد تمسخر دیگران قرار گیرند. در همین راستا به بررسی یکی از ناظر به خدا می‌پردازیم. از آن‌جا که منافقان به خدا و ارزش‌هاى الهى ایمان واقعی نداشتند، نمی‌توانستند از ایمان مؤمنان واقعی و فداکاری‌هاشان در راه خدا، تصور داشته باشند؛ لذا تلاش و فداکاری آنان را به تمسخر می‌گرفتند. به بیان دیگر؛ خدا آنان را خواهد کرد، به این است که خدا کیفر مسخره کردن آنان را خواهد داد و در قیامت موقعیتى پیش خواهد آورد که این منافقان مورد مسلمانان باشند و مؤمنان آنان را کنند و بر آنان بخندند ✅شأن نزول نقل می‌کنند؛ هنگامی که صدقه نازل شد،«عبد الرحمن بن عوف» یک کیسه درهم نزد رسول خدا(ص) آورد، و درهم‌ها به اندازه‌‏اى بود که را پر می‌کرد. «عقبة بن زید حارثى» یک صاع(سه کیلو) خرما آورد و گفت: اى رسول خدا من به اندازه دو صاع خرما کار کردم، یک صاع آن‌را براى زن و بچه‌‏ام گذاشتم و یک صاع دیگر را به پروردگار خود وام دادم. و «زید بن اسلم» نیز چیز مختصرى آورد. در این‌جا بود که «معتب بن قشیر» و «عبد اللَّه بن نبتل»(دو تن از منافقان) گفتند: عبد الرحمن مردى ریاکار است که تظاهر را دارد و خوش دارد نامش بر سر زبان‌ها بیفتد! خداوند از یک صاع خرما بی‌نیاز است! خلاصه این‌که آنها از کسانى که به مقدار زیادترى می‌دادند به نام ریاکارى عیب‌جویى می‌کردند، و از آنها که کمتر داشتند به همان عنوان کمى و ناچیزى، زبان به عیب‌جویى آنها باز می‌کردند. ✅همچنین در شأن نزول آیه ذکر شده است که امام على(ع) یک روز کار کرد و مزدش را خدمت رسول خدا(ص) آورد، و منافقان این کار او را به گرفتند. 📚المیزان، ج ‏9، ص 35 📚تفسیر نمونه، ج ‏8، ص 60 https://eitaa.com/Politicalhistory
💢چرا قرآن در سوره نسا، ارتباط با زنان شوهرداری که شده‌اند را مجاز می‌داند؟ این حکم انسانی نیست ✅نکته اول در آیه 24 سوره نساء آمده است: «و زنان شوهردار (بر شما حرام است) مگر آنها را که (از راه اسارت) مالک شده‌‏اید (زیرا اسارت آنها در حکم است)، اینها احکامى است که خداوند بر شما مقرّر داشته است 🔵به تفسیر از آیه می‌پردازیم: «وَ الْمُحْصَناتُ مِنَ النِّساءِ إِلاَّ ما مَلَکَتْ أَیْمانُکُمْ». آیه پیشین موضوع (زنانى که ازدواج با آنها حرام است) را دنبال می‌کند، و در این آیه اضافه می‌نماید: «ازدواج و آمیزش جنسى با زنان شوهردار نیز حرام است». تنها استثنایى که به این خورده، زنان غیر مسلمانى است که در جنگ‌ها به اسارت مسلمانان درمی‌آیند، اسلام اسارت آنها را به منزله «طلاق» از شوهران سابق تلقى کرده، و اجازه می‌دهد بعد از تمام شدن عده آنها،با آنان ازدواج کنند و یا مانند یک کنیز با آنان رفتار شود. ✅ولى این ، به اصطلاح، «استثناى منقطع» است؛ یعنى چنین زنان شوهردارى که در اسارت مسلمانان قرار می‌گیرند رابطه آنها به مجرد اسارت با شوهرانشان خواهد شد، درست مانند زن غیر مسلمانى که با اسلام آوردن رابطه او با شوهر سابقش(در صورت ادامه کفر) قطع می‌گردد، و زنان اسیر در ردیف زنان بدون شوهر قرار خواهند گرفت. ✅از این‌جا روشن می‌شود که اسلام به هیچ‌وجه اجازه نداده است که مسلمانان با زنان شوهردار حتى از ملل و مذاهب دیگر ازدواج کنند، و به همین جهت، عده براى آنها مقرر ساخته و در دوران عده از ارتباط با آنها جلوگیرى نموده است. برای واضح‌تر شدن مطلب باید گفت که هیچ مسلمانی حق ندارد به کشور غیر مسلمانی مسافرت کرده و با زن غیر مسلمان ارتباط برقرار کند. 🔵روایت پیامبر از پاره‏اى روایات که آن به ابوسعید خدرى صحابى معروف می‌رسد برمی‌‏آید که آیه فوق در باره اسراى غزوه نازل شد و پیامبر اسلام(ص)  بعد از اطمینان به این‌که زنان باردار نیستند، به آنها اجازه داد که با مسلمانان ازدواج کنند و یا مانند یک کنیز در اختیار آنها قرار گیرند. این حدیث تفسیر بالا را نیز می‌کند. تفسیر نمونه، ج ‏3، ص 334 اوطاس نام است که یکى از نبرد‌هاى اسلامى در آن‌جا واقع شده است. https://eitaa.com/Politicalhistory
💢 روایت میگوید در دست و پای شیطان در غُل و زنجیر است، اگر دست و پای شیطان در ماه بسته است چرا باز می‌کنیم؟ این عبارت به معنی آن نیست که واقعا دست و پای در غل و زنجیر است و او نمی تواند حرکتی کند، بلکه خداوند ویژه ای برای بندگان خود در این ماه صادر کرده که اگر به انجام شوند، نوعی خودکنترلی در او به وجود می آورد که این امر مقضی کردن را بی اثر کرده یا کُند می کند در نتیجه تمایل انسان به کمتر می شود. از سوی دیگر بر کارهایی که انسان در این ماه نباید انجام دهد - مثل و آشامیدن – دستورات دیگری نیز مانند قرائت قرآن، اذکار و ادعیه وارد شده و اضافه بر آن، دستورات خاص دیگر مانند نکردن و نگفتن که اینها از نظر ایمانی و محتوایی روزه را باطل می کنند، تاکید شده که همه اینها در کنار هم، موجبات تقرب به خدا و دوری از را فراهم می کند. اگر کسی به توجه نکرد و فقط آن را در و نیاشامیدن خلاصه کرد، این دست و پا بستن شیطان نیست چرا که این و سر سپردن به الهی نیست و حتی فرد ممکن است در این اثناء به حقوق دیگران نیز تعدی و تجاوز کند اما خود را هم به دلیل و نیاشامیدن، روزه دار به حساب آورد!  https://eitaa.com/Politicalhistory
💢 روایت میگوید در دست و پای شیطان در غُل و زنجیر است، اگر دست و پای شیطان در ماه بسته است چرا باز می‌کنیم؟ این عبارت به معنی آن نیست که واقعا دست و پای در غل و زنجیر است و او نمی تواند حرکتی کند، بلکه خداوند ویژه ای برای بندگان خود در این ماه صادر کرده که اگر به انجام شوند، نوعی خودکنترلی در او به وجود می آورد که این امر مقضی کردن را بی اثر کرده یا کُند می کند در نتیجه تمایل انسان به کمتر می شود. از سوی دیگر بر کارهایی که انسان در این ماه نباید انجام دهد - مثل و آشامیدن – دستورات دیگری نیز مانند قرائت قرآن، اذکار و ادعیه وارد شده و اضافه بر آن، دستورات خاص دیگر مانند نکردن و نگفتن که اینها از نظر ایمانی و محتوایی روزه را باطل می کنند، تاکید شده که همه اینها در کنار هم، موجبات تقرب به خدا و دوری از را فراهم می کند. اگر کسی به توجه نکرد و فقط آن را در و نیاشامیدن خلاصه کرد، این دست و پا بستن شیطان نیست چرا که این و سر سپردن به الهی نیست و حتی فرد ممکن است در این اثناء به حقوق دیگران نیز تعدی و تجاوز کند اما خود را هم به دلیل و نیاشامیدن، روزه دار به حساب آورد!  https://eitaa.com/Politicalhistory
💢با توجه به طولانی بودن مسیر کوفه به شام و از شام به کربلا، برخی از تردید دارند که کاروان اسیران در روز به کربلا رسیده باشد آیا کاروان و خانواده امام حسین(ع) در روز از شام، به کربلا رسیدند؟ 👇 بررسی 📚بطور کلی این مساله اختلافی است اما در بخشی که ادله و اسناد محکمی نیز دارند به رسیدن کاروان اشاره کرده اند. ✅در خصوص اربعين و آمدن اسرا به كربلا بايد گفت: ✅شهيد مطهری در اين خصوص كه اهل بيت امام حسين(ع) در روز اربعين به كربلا آمده اند باور دارد كه آن را عقل تایید نمی کند و در منابع دسته اول و معتبر نیامده است. برخی دیگر از مورخان هم به طور صریح و هم غیر صریح اين مطلب را انکار نموده‌اند. شیخ مفید در «مسار الشیعه» آورده است: «روز اربعین، روزی است که اهل بیت امام، از شام به سوی مدینه مراجعت کردند. نیز روزی است که جابر بن عبدالله برای زیارت امام حسین ع کربلا شد». ✅شیخ طوسی در «مصباح المتهجّد» و ابن اعثم در الفتوح نیز همین مطلب را ذکر کرده‌اند. میرزا حسین نوری می‌نویسد: «از عبارت شیخ مفید و شیخ طوسی استفاده می‌شود که روز اربعین روزی است که اسرا از شام به مقصد مدینه خارج شدند. نه آن که در آن روز به مدینه رسیدند. » ✅در این میان سید بن طاوس در «لهوف»، اربعین را روز بازگشت اسرا از شام به کربلا ذکر کرده است. ایشان می‌نویسد: «وقتی اسرای کربلا از شام به طرف عراق بازگشتند، به راهنمای کاروان گفتند: ما را به کربلا ببر. بنابراین آن‌ها به محل شهادت امام حسین آمدند. سپس در آن جا به اقامه عزا و گریه و زاری برای اباعبدالله پرداختند ...» ✅ابن نما حلی نیز روز اربعین را روز بازگشت اسرا از شام به کربلا و ملاقات آن‌ها با جابر و عده‌ای از بنی هاشم ذکر کرده است. میرزا حسین نوری پس از از نقل قول سید بن طاوس به آن پرداخته است. ✅رسول جعفریان می‌نویسد: «شیخ مفید در ارشاد، ابومخنّف در مقتل الحسین، بلاذری در انساب الاشراف، دینوری در اخبار الطوال و أبن سعد در الطبقات الکبری، اشاره‌ای به بازگشت اسرا به کربلا ». ✅شیخ عباس قمی هم داستان آمدن اسرای کربلا را در اربعین از شام به کربلا بسیار می‌داند. محمدابراهیم آیتی و شهید مطهری نیز آمدن اسرای در روز اربعین به کربلا، را کرده‌اند. ✅امّا در ورود جابر بن عبدالله انصاری در روز اربعین سال ۶۱ هجری به کربلا، به نظر می‌رسد بین منابع تاریخی چندان اختلافی نباشد. ✅شیخ طوسی می‌نویسد: «روز اربعین روزی است که جابر بن عبدالله انصاری صحابی رسول خدا ص از مدینه برای زیارت قبر امام حسین ع به کربلا آمد. او اولین زائری بود که قبر شریف آن حضرت را زیارت کرد». ✅مرحوم آیتی می‌نویسد: «جابر بیستم ماه صفر، درست چهل روز بعد از شهادت امام وارد کربلا شد. سنت زیارت اربعین امام به دست او تأسیس گردید». 📚حماسه حسینی، ج ۱، ص ۳۰ اللهوف في قتلى الطفوف، ص ۱۱۴، قمی، منتهی الامال، ج ۱، ص ۵۲۵ جعفریان، تأملی در نهضت عاشورا، ص ۲۱۶.   آیتی، بررسی تاریخ عاشورا، ص ۱۳۹. https://eitaa.com/Politicalhistory