#کلیپ #کوتاه# اخلاقی با#موضوع# : احتیاجات #یک انسان #مومن التماس #دعای #فرج# التماس #دعا

🔰کانال مذهبی خادم الشریعه🔰 🔻رويكرد عقلانى در شيوه گزينش رهبر 🔻 پيش از آن كه صفحات# احاديث و تاريخ را ورق بزنيم، نخست #درباره شيوه حكومت اسلامى پس از رسول خدا (ص) سخن مى گوييم. حاصل سخن #اين كه آيا پيامبر اسلام (ص) براى زعامت و اداره امور كشور پس از رحلت، فردى را معين# كرد، يا اين كه آن را به مهاجرين و انصار واگذار نمود، و به لقاء اللّه پيوست؟ محاسبات# اجتماعى به روشنى ثابت مى كند كه پيامبر (ص) فردى را براى زعامت معين كرد و در اين مورد، به امر الهى، «حكم# خداوند» را بر «انتخاب امت» ترجيح داد، زيرا به هنگام رحلت پيامبر (ص) سه دشمن قوى و نيرومند، جامعه اسلامى را تهديد مى كرد. از جانب شرق# مجوس آتش پرست، از جانب غرب روميان مسيحى و در داخل، ستون پنجم نفاق كه براى خود، قدرت و ريشه هاى اجتماعى داشت، به گواه اين كه آيات فراوانى درباره منافقان در سوره هاى مختلف نازل شده است. در چنين وضعيتى، مصلحت# جامعه اسلامى ايجاب مى كرد كه پيامبر فردى نيرومند، عالم، آگاه، زاهد و پارسا را براى زعامت معين كند، تا پس از درگذشت او، اين مسأله خاتمه يافته تلقى# شود و همه نيروها تحت فرمان او براى حفظ اسلام و مقابله با مثلث پيش گفته بكوشند. در حالى كه اگر در اين #مورد سكوت مى كرد، علاوه بر سه مشكل ياد شده، مشكل ديگرى به# نام اختلاف در درون مسلمانان پديد مى آمد و چه بسا به جنگ داخلى كشيده مى شد. با توجه به اين حقايق تاريخى، احتمال انتصاب بر انتخاب اولويت مى يابد. و به ديگر سخن، در شيوه #حكومت، دو نظر بيش نيست، نظريه «تنصيص» و نظريه «گزينش»، آن هم به وسيله مهاجرين و انصار. در اين مورد، موضع #پيامبر را از نزديك بررسى مى كنيم؛ زيرا مسأله از سه فرض بيرون نيست: ۱. اصولًا پيامبر درباره شيوه حكومت پس از خويش سخنى نگفته باشد. ۲. پيامبر (ص) درباره شيوه حكومت، موضع گرفته و آن را به شورا واگذارد. ۳. فرد لايقى را از ميان تربيت يافتگان خود براى رهبرى برگزيند. فرضيه نخست، با كامل بودن# دين و استمرار آن تا روز رستاخيز سازگارى ندارد؛ زيرا اسلام #يك آيين فردى نيست و تعاليم آن منحصر به عبادات شخصى و نيايش هاى فردى نمى باشد، بلكه يك دكترين جامع است كه بشر را از هرگونه تقنين و تشريع بى نياز مى كند و به صورت خودكفا تا پايان جهان پيش خواهد رفت. آورنده چنين آيينى نمى تواند نسبت به مسائل حكومت، كه ضامن بقاى دين است، سكوت اختيار كند و بى تفاوت باشد. و موضع انفعالى# به خود بگيرد. نظريه دوم #تا حدى نظريه مقبولى است و آن اين كه پيامبر، موضع مثبت داشته و نسبت به مسائل حكومتى بى تفاوت نبوده، ولى #اگر شيوه حكومت بر اساس شورا بود، بايد پيامبر (ص) در كلمات خود به اين امر اشاره فرموده، شرايط و ضوابط شورا را به نحو دقيق تبيين نمايد و براى آموزش دادن مسلمانان، آن را در طول زندگى خود به صورت هاى عملى پياده كند تا مسلمانان پس از درگذشت او دچار حيرت و سرگردانى نشوند، در حالى كه در كلمات پيامبر (ص) و احاديث و تاريخ زندگانى او، نص صريحى بر اين كه نظام حكومت، نظام شورايى است، ديده نمى شود، حتى بعد از خليفه اوّل شيوه تعيين خليفه، غالباً بر اساس شورا نبوده، بلكه با تعيين خليفة قبلى، فردى زمام امور را به دست مى گرفته است. حكومت در اسلام، فصلى كوتاه و گذرا نيست كه با يك جمله «وَأَمْرُهُمْ شُورى بَيْنَهُمْ» پايان پذيرد، بلكه بخش هاى گسترده اى از احكام و امور را دربر مى گيرد، كه عنايت پيامبر را براى تبيين جزئيات و شرايط، مى طلبد. طبعاً نظريه سوم، بيش از دو نظريه ديگر قابل پذيرش است و اتفاقاً احاديث رسول خدا (ص) و تاريخ حيات آن حضرت به روشنى آن را ثابت مى كند. پس از يك تحليل# اجتماعى، اكنون به پاسخ پرسش از نظر حديث و تاريخ مى پردازيم. 🔻عضو کانال مذهبی خادم الشریعه شوید :🔻 https://eitaa.com/joinchat/2573139970C67528e141d ✅لینک کانال ما را برای بقیه ارسال کنید اجرتون با امام زمان عج