هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 187 - حلال شد برای شما شب روزه درآمیختن با زنان خود آنانند پوشاک شما
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
در شب روزه‌دارى بر شما حلال شده است كه به سوى زنانتان برويد و با آنان آميزش كنيد. آنان جامه شمايند و شما جامه آنانيد. خداوند دانست كه شما به خود خيانت مى‌كرديد و حكم حرمت آميزش در شب‌هاى روزه را پاس نمى‌داشتيد؛ از اين‌رو با رحمت خود به سوى شما بازآمد و از شما درگذشت و حرمت آن را برداشت. اكنون مى‌توانيد با آنان آميزش كنيد و بدين طريق آن‌چه را خدا براى شما مقدر كرده است طلب نماييد. و شب‌هاى روزه بخوريد و بياشاميد تا وقتى كه رشته سپيد صبحدم از رشته سياه شب براى شما آشكار شود. از آن پس خوردن و آشاميدن را ترك كنيد و روزه را تا شب به پايان بريد. و هنگامى كه در مساجد معتكفيد، حتى شب‌هاى آن، با همسرانتان آميزش نكنيد. اين‌ها حدود و مقرّرات خداست؛ به آنها نزديك نشويد و آنها را نشكنيد. بدين‌سان خداوند آيات خود را براى مردم بيان مى‌كند، باشد كه تقوا پيشه كنند. (187)
و اموال را كه به همه شما مردم تعلق دارد و بايد برطبق مقرّرات الهى ميان شما تقسيم شود، از راه‌هاى ناروا به دست نياوريد و مصرف نكنيد؛ و آنها را به رسم رشوه پيش داوران نبريد تا به حكم آنان بخشى از اموال مردم را به گناه به چنگ آوريد، در حالىكه خود نادرستى اين كار را مى‌دانيد. (188)
از تو حكمت هلال‌هاى ماه را مى‌پرسند، بگو: آنها گاه‌شمارهايى براى مردم و مراسم حج‌اند؛ و نيكى آن نيست كه پس از بستن احرام حج، از پشت خانه‌ها، به خانه‌ها درآييد، بلكه نيكى آن است كه كسى تقوا پيشه كرد. و به خانه‌ها از در آنها وارد شويد و از خدا پروا كنيد، باشد كه سعادتمند شويد. (189)
و در راه خدا با كسانى (مشركان مكه) كه با شما سر جنگ دارند بجنگيد و از حدود الهى تجاوز نكنيد، كه خدا تجاوزگران را دوست نمى‌دارد. (190)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 191 - و بکشیدشان هر جا که یابیدشان و برون کنیدشان بدانسان که برون کر
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و هركجا بر آنان دست يافتيد بكشيدشان و از مكّه، همان شهرى كه شما را از آن بيرون كردند، بيرونشان كنيد. آنان بر شرك اصرار مى‌ورزند و شما را به انواع عذاب‌ها شكنجه دادند، و شرك و شكنجه از كشتار سنگين‌تر است. و كنار مسجد الحرام با مشركان نجنگيد، مگر اين‌كه آنان در آن‌جا به كارزار شما آيند. پس اگر به كارزار شما آمدند بكشيدشان كه سزاى كافران چنين است. (191)
و اگر از جنگ در محدوده مسجد الحرام دست كشيدند، از آنان درگذريد، كه خدا آمرزنده و مهربان است. (192)
و با آنان بجنگيد تا شرك از بين برود و دين از آن خدا گردد و كسى را نرسد كه مردم را به پرستش غير خدا دعوت كند. پس اگر از شرك دست برداشتند و ايمان آوردند با آنان نجنگيد، زيرا تعدّى جز بر ضد ستمكاران روا نيست. (193)
اگر آنان در ماه حرام با شما جنگ را آغاز كردند شما نيز با آنان بجنگيد، زيرا ماه حرام در برابر ماه حرام است، و اگر حرمت مكّه و مسجد الحرام و ماه‌هاى حرام را شكستند شما نيز حرمت آنها را ناديده انگاريد كه حرمت‌ها قابل تلافى است. پس هركس بر شما تعدّى كرد، شما نيز به مثل آن بر او تعدّى كنيد، و از خدا پروا نماييد و در مقابله به مثل از حدّ تجاوز نكنيد. و بدانيد كه خدا با پرواپيشگان است. (194)
در راه خدا و براى برپايى دين هزينه جهاد را تأمين كنيد و خود را به دست خويش به هلاكت نيفكنيد، و نيكى كنيد كه خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد. (195)
و حج و عمره را ناتمام نگذاريد و آن را براى خدا به پايان بريد، و اگر پس از احرام، در اثر بيمارى يا از سوى دشمن بازداشته شديد و نتوانستيد حج يا عمره را تمام كنيد، هر دامى كه براى شما آسان است قربانى كنيد [سپس با تراشيدن سر از احرام خارج شويد]. و تا قربانى به جايگاهش (مكّه براى احرام عمره و منى براى احرام حجّ) نرسيده است سر خود را نتراشيد. پس اگر كسى از شما بيمار يا از ناحيه سرش در رنج باشد [و نتواند تا رسيدن قربانى به قربان‌گاه تحمّل كند بر او رواست كه سر خود بتراشد و از احرام خارج شود سپس] بايد به رسم كفّاره روزهاى بگيرد يا صدقه‌اى بدهد يا گوسفندى ذبح كند. و هنگامى كه ايمنيد و مانعى براى به پايان رساندن حجّ و عمره نداريد، هركس با انجام دادن عمره و خروج از احرام تا موقع پرداختن به حج، از آن‌چه بر او حرام بوده بهره برده است (عمره تمتّع انجام داده است)، بايد براى حج خود هر دامى كه آسان است قربانى كند، و هركس قربانى نيابد، بايد سه روز در ايام حجّ و هفت روز هنگامى كه به وطن بازگشتيد روزه بدارد، كه اين ده روز كامل است. اين گونه حج (حج تمتع) براى كسى مقرّر شده است كه خانواده‌اش در كنار مسجد الحرام نباشد. از خدا پروا كنيد و بدانيد كه خدا سخت‌كيفر است. (196)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 197 - حجّ ماه‌هائی است دانسته پس آنکه حجّ در آنها کند نه آمیزش نه نا
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
موسم حج ماه‌هايى معيّن (شوّال، ذى القعده و ذى الحجّه) است. پس هركه در اين ماه‌ها با بستن احرام، انجام حج را بر خود واجب كند، بداند كه در اثناى حج آميزش با زنان و دروغ گفتن و سوگند خوردن به نام خدا روا نيست، و هركار نيكى كه انجام مى‌دهيد خدا آن را مى‌داند. و بر شماست كه توشه برگيريد، و بهترين توشه پرهيزگارى است، و از من اى خردمندان پروا كنيد. (197)
بر شما گناهى نيست كه در دوران حج از راه داد و ستد در طلب رزقى كه آن بخششى از جانب پروردگار شماست برآييد؛ و چون از عرفات- پس از وقوف در آن- كوچ كرديد، در مشعر الحرام وقوف نماييد و خدا را ياد كنيد آن‌گونه كه او شما را راه نموده است يادش كنيد، كه قطعا شما پيش از اين از گم‌گشتگان بوديد. (198)
وانگهى شما ساكنان حرم نيز بايد از عرفات، از همان‌جا كه ساير مردم كوچ مىكنند كوچ كنيد و از خدا آمرزش گناهانتان را بخواهيد كه خدا آمرزنده و مهربان است. (199)
و هنگامى كه مناسك حج خود را به جاى آورديد، خدا را آن‌گونه كه پدرانتان را پس از انجام حج ياد مى‌كنيد، بلكه بيشتر و بهتر، ياد كنيد. برخى از مردم دنياطلبانى هستند كه مى‌گويند: پروردگارا، در دنيا به ما بهره‌ها عطا كن. آنان در آخرت هيچ بهره‌اى ندارند. (200)
و برخى از مردم آخرت‌طلبانى هستند كه مى‌گويند: پروردگارا، در دنيا به ما بهره‌اى نيكو كه خوشايند توست و در آخرت نيز بهره‌اى نيكو كه خود مى‌پسندى عطا فرما و ما را از عذاب آتش دوزخ نگاه دار. (201)
اينانند كه از آن‌چه فراهم آورده‌اند بهره‌اى [وافر] خواهند داشت، و خدا كارها را به سرعت- همان‌گاه كه انجام مى‌شود- حسابرسى مى‌كند. (202)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 203 - و یاد کنید خدا را روزهائی چند پس آن کس که بشتابد در دو روز نیس
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و بر شما حج‌گزاران است كه در روزهايى چند (روزهاى يازدهم، دوازدهم و سيزدهم ذى الحجّه) در سرزمين منى ذكر خدا گوييد. پس هركه حج‌گزارد، بر او هيچ گناهى باقى نمى‌ماند، خواه تعجيل كند و در دو روز نخست (بعد از ظهر روز دوازدهم) از منى كوچ كند، و خواه كوچ خود را به تأخير اندازد و روز سوم منى را ترك نمايد. البته آمرزش گناهان براى كسى است كه از محرمات احرام پرهيز كرده باشد، امّا كسى كه آنها را مرتكب شده است بايد هرسه روز در منى بماند و به ذكر خدا بپردازد [تا بر او نيز گناهى باقى نماند]. و از خدا پروا كنيد و بدانيد كه به سوى او روانه خواهيد شد. (203)
از ميان مردم كسى است كه در زندگى دنيا سخنان او در وصف حق و رعايت عدل تو را به شعف مى‌آورد، و خدا را بر آن‌چه در دل دارد گواه مى‌گيرد، در حالىكه سخت‌ترين دشمنان حق است. (204)
و چون به حكومت رسد، در زمين به تكاپو مى‌افتد تا در آن تباهى كند و كشت و نسل بشر را به نابودى كشاند، و خداوند تباهى را دوست نمى‌دارد. (205)
و چون به او گفته شود: از خدا بترس و از تبهكارى دورى گزين، عزّت و شكوه خيالى كه با گناه و نفاق به آن دست يافته است، او را فرامى‌گيرد [و پند نمى‌گيرد]. دوزخ او را بس است، و راستى كه آن بد جايگاهى است. (206)
و از ميان مردم كسى نيز هست كه خود را به خدا مى‌فروشد تا در همه كارها خشنودى او را طلب كند. وجود چنين كسى، لطفى از سوى خدا بر آدميان است، و خدا به بندگانش رئوف است. (207)
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، همگى در برابر خدا تسليم شويد و از او دستور بگيريد و گام‌هاى شيطان را دنبال نكنيد كه او براى شما دشمنى آشكار است. (208)
و اگر پس از آنكه دلايل روشنگر براى شما آمد، بر اثر پيروى از شيطان دچار لغزش و انحراف شديد، بدانيد كه خدا مقتدرى شكست‌ناپذير است و براساس حكمت خود با شما رفتار مى‌كند. (209)
آيا مشركان چيزى جز اين انتظار دارند كه خدا در سايبان‌هايى از ابرها به سراغشان آيد و نيز فرشتگان بيايند و كار پايان داده شود؟ و همه امور به خدا بازگردانده مى‌شود. (210)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 211 - بپرس بنی‌اسرائیل را چند آوردیمشان از آیتهای پدیدار و کسی که تب
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
از بنى اسرائيل بپرس چقدر نشانه‌هاى روشن و روشنگر كه هركدام نعمتى به شمار مى‌رفت به آنان داديم، ولى آن نشانه‌ها را ناديده انگاشتند و نعمت‌هاى الهى را دگرگون ساختند و دچار كيفر شدند. و هركس نعمت خدا را پس از آنكه در اختيارش قرار گيرد دگرگون كند (در مسيرى كه بايسته‌است به كار نبندد) دچار كيفر الهى مى شود، و خدا سخت كيفر است. (211)
زندگى دنيا براى كافران آراسته شده و به همين سبب است كه چشم خود را بر هر حقيقتى مى‌بندند و كسانى را كه ايمان آورده‌اند به مسخره مى‌گيرند؛ در حالىكه تقواپيشگان در روز قيامت از آنان برترند. و خداوند هر كه را بخواهد، بدون محاسبه عملش روزى مىدهد. (212)
مردم در آغاز، يك امّت بودند و اختلافى نداشتند؛ سپس تضاد منافع باعث اختلاف ميان آنان شد و براى رفع اختلاف به قوانين و مقرراتى نيازمند گشتند. پس خداوند پيامبران را به عنوان نويددهنده و هشدارگر برانگيخت و كتاب آسمانى را به حق در حالىكه گواه راستگويى آنان بود، فروفرستاد، تا ميان مردم درباره آن‌چه در آن اختلاف داشتند داورى كند. سپس در مورد كتاب آسمانى و آيين خدا نيز اختلاف پديد آمد، و تنها عالمان دينى كه به آنان كتاب آسمانى داده‌شد در آن اختلاف كردند، آن هم پس از آنكه دلايل روشن و روشنگر برايشان آمده‌بود، و اختلافشان نيز در اثر برترى‌جويى و ستمى بود كه ميان آنان پديد آمده‌بود. در اين ميان، خداوند كسانى را كه ايمان داشتند، به اذن خود به همان حقى كه ديگران در آن اختلاف كردند هدايت نمود، و خدا هركه را بخواهد به راهى راست هدايت مى‌كند. (213)
آيا مى‌پنداريد به بهشت مى‌رويد و حال آنكه هنوز همانند داستان كسانى كه قبل از شما درگذشتند براى شما پيش نيامده‌است؟
محنتها و گزندها به آنان رسيد و پيوسته دچار ترس و اضطراب شدند تا آن‌جا كه پيامبر و كسانى كه ايمان آورده و با او بودند، گفتند: يارى خدا كى خواهد بود؟ هان، به يقين يارى خدا نزديك است. (214)
از تو مى‌پرسند: چه چيز انفاق كنند؟ بگو: هر مالى انفاق كنيد، براى پدر و مادر و خويشاوندان نزديك‌تر و يتيمان و بينوايان و درراه‌مانده است؛ و هركار نيكى انجام دهيد، قطعا خدا به آن آگاه است. (215)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 216 - نوشته شد بر شما جنگ و آن ناپسند شما است و چه بسا ناخوش دارید چ
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
جنگ بر شما واجب شده‌است با اين‌كه آن براى شما دشوار و ناخوشايند است. شايد چيزى را ناخوشايند بدانيد در حالى كه آن براى شما نيكوست، و شايد چيزى را دوست بداريد در حالىكه آن براى شما شرّ است. خداوند مى‌داند و شما نمى‌دانيد. (216)
از تو درباره ماه حرام مى‌پرسند كه پيكار در آن چه حكمى دارد؟ بگو: پيكار در آن [گناهى] بزرگ و باعث بازداشتن مردم از راه خدا و كفر ورزيدن به آن و جلوگيرى مردمان از [حضور در] مسجد الحرام است، ولى مشركان بايد بدانند كه بيرون راندن اهل آن از آن‌جا، نزد خدا از پيكار در ماه حرام بزرگ‌تر است، و آنها پيامبر و پيروان او را از آن‌جا بيرون كردند؛ و شرك ورزيدن به خدا و شكنجه مؤمنان از كشتار در ماه حرام بزرگ‌تر است و آنها مسلمانان را در مكه آزار فراوان كردند. آنها پيوسته با شما مى‌جنگند تا شما را از دينتان برگردانند اگر بر آن توانا باشند و كسانى از شما كه از دين خود برگردند و در حال كفر بميرند، آنان اعمالشان در دنيا و آخرت تباه مى‌گردد و آنان همدم آتشند و در آن جاودانه خواهند بود. (217)
كسانى كه ايمان آورده و كسانى كه در راه خدا هجرت كرده و جهاد نموده‌اند، آنان به رحمت خدا اميدوارند، و خدا آمرزنده و مهربان است. (218)
از تو درباره شراب و قمار مى‌پرسند. بگو: در آن دو گناهى بزرگ و براى مردمان سودهايى است، و گناه آن دو از سودشان بزرگ‌تر است. و از تو مى‌پرسند كه چه چيزى انفاق كنند؟ بگو: در انفاق ميانه‌رو باشيد، نه بخل ورزيد و نه همه اموالتان را ببخشيد. بدين‌سان خداوند آيات و نشانه‌ها را براى شما بيان مى‌كند، باشد كه درباره سعادت دنيا و آخرت خود بينديشيد. (219)