هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 211 - بپرس بنی‌اسرائیل را چند آوردیمشان از آیتهای پدیدار و کسی که تب
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
از بنى اسرائيل بپرس چقدر نشانه‌هاى روشن و روشنگر كه هركدام نعمتى به شمار مى‌رفت به آنان داديم، ولى آن نشانه‌ها را ناديده انگاشتند و نعمت‌هاى الهى را دگرگون ساختند و دچار كيفر شدند. و هركس نعمت خدا را پس از آنكه در اختيارش قرار گيرد دگرگون كند (در مسيرى كه بايسته‌است به كار نبندد) دچار كيفر الهى مى شود، و خدا سخت كيفر است. (211)
زندگى دنيا براى كافران آراسته شده و به همين سبب است كه چشم خود را بر هر حقيقتى مى‌بندند و كسانى را كه ايمان آورده‌اند به مسخره مى‌گيرند؛ در حالى‌كه تقواپيشگان در روز قيامت از آنان برترند. و خداوند هر كه را بخواهد، بدون محاسبه عملش روزى مىدهد. (212)
مردم در آغاز، يك امّت بودند و اختلافى نداشتند؛ سپس تضاد منافع باعث اختلاف ميان آنان شد و براى رفع اختلاف به قوانين و مقرراتى نيازمند گشتند. پس خداوند پيامبران را به عنوان نويددهنده و هشدارگر برانگيخت و كتاب آسمانى را به حق در حالى‌كه گواه راستگويى آنان بود، فروفرستاد، تا ميان مردم درباره آن‌چه در آن اختلاف داشتند داورى كند. سپس در مورد كتاب آسمانى و آيين خدا نيز اختلاف پديد آمد، و تنها عالمان دينى كه به آنان كتاب آسمانى داده‌شد در آن اختلاف كردند، آن هم پس از آنكه دلايل روشن و روشنگر برايشان آمده‌بود، و اختلافشان نيز در اثر برترى‌جويى و ستمى بود كه ميان آنان پديد آمده‌بود. در اين ميان، خداوند كسانى را كه ايمان داشتند، به اذن خود به همان حقى كه ديگران در آن اختلاف كردند هدايت نمود، و خدا هركه را بخواهد به راهى راست هدايت مى‌كند. (213)
آيا مى‌پنداريد به بهشت مى‌رويد و حال آنكه هنوز همانند داستان كسانى كه قبل از شما درگذشتند براى شما پيش نيامده‌است؟
محنتها و گزندها به آنان رسيد و پيوسته دچار ترس و اضطراب شدند تا آن‌جا كه پيامبر و كسانى كه ايمان آورده و با او بودند، گفتند: يارى خدا كى خواهد بود؟ هان، به يقين يارى خدا نزديك است. (214)
از تو مى‌پرسند: چه چيز انفاق كنند؟ بگو: هر مالى انفاق كنيد، براى پدر و مادر و خويشاوندان نزديك‌تر و يتيمان و بينوايان و درراه‌مانده است؛ و هركار نيكى انجام دهيد، قطعا خدا به آن آگاه است. (215)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 216 - نوشته شد بر شما جنگ و آن ناپسند شما است و چه بسا ناخوش دارید چ
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
جنگ بر شما واجب شده‌است با اينكه آن براى شما دشوار و ناخوشايند است. شايد چيزى را ناخوشايند بدانيد در حالى كه آن براى شما نيكوست، و شايد چيزى را دوست بداريد در حالى‌كه آن براى شما شرّ است. خداوند مى‌داند و شما نمى‌دانيد. (216)
از تو درباره ماه حرام مى‌پرسند كه پيكار در آن چه حكمى دارد؟ بگو: پيكار در آن [گناهى] بزرگ و باعث بازداشتن مردم از راه خدا و كفر ورزيدن به آن و جلوگيرى مردمان از [حضور در] مسجد الحرام است، ولى مشركان بايد بدانند كه بيرون راندن اهل آن از آن‌جا، نزد خدا از پيكار در ماه حرام بزرگ‌تر است، و آن‌ها پيامبر و پيروان او را از آن‌جا بيرون كردند؛ و شرك ورزيدن به خدا و شكنجه مؤمنان از كشتار در ماه حرام بزرگ‌تر است و آن‌ها مسلمانان را در مكه آزار فراوان كردند. آن‌ها پيوسته با شما مى‌جنگند تا شما را از دينتان برگردانند اگر بر آن توانا باشند و كسانى از شما كه از دين خود برگردند و در حال كفر بميرند، آنان اعمالشان در دنيا و آخرت تباه مى‌گردد و آنان همدم آتشند و در آن جاودانه خواهند بود. (217)
كسانى كه ايمان آورده و كسانى كه در راه خدا هجرت كرده و جهاد نموده‌اند، آنان به رحمت خدا اميدوارند، و خدا آمرزنده و مهربان است. (218)
از تو درباره شراب و قمار مى‌پرسند. بگو: در آن دو گناهى بزرگ و براى مردمان سودهايى است، و گناه آن دو از سودشان بزرگ‌تر است. و از تو مى‌پرسند كه چه چيزى انفاق كنند؟ بگو: در انفاق ميانه‌رو باشيد، نه بخل ورزيد و نه همه اموالتان را ببخشيد. بدين‌سان خداوند آيات و نشانه‌ها را براى شما بيان مى‌كند، باشد كه درباره سعادت دنيا و آخرت خود بينديشيد. (219)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 220 - در دنیا و آخرت و پرسندت از یتیمان بگو کارسازی ایشان بهتر است و
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
آرى باشد كه درباره سعادت دنيا و آخرت خود بينديشيد. و از تو درباره يتيمان مى‌پرسند. بگو: اصلاح امور آنان به گونه‌اى كه برايشان سودمند باشد نيكى است، و اگر با آنان هم‌زيستى كنيد، آن‌ها برادران شمايند، پس مانند ديگر مسلمانان با آنان رفتار كنيد؛ نه حقشان را تباه سازيد و نه خود را سخت به زحمت بيفكنيد، كه خداوند فسادگر و اصلاح‌گر را مى‌شناسد و آن دو را از هم مشخص مى‌سازد. و اگر خدا مى‌خواست، شما را در مورد يتيمان به زحمت مى‌انداخت [ولى چنين نكرد] چراكه خداوند مقتدرى حكيم است. (220)
و زنان مشرك را به همسرى نگيريد تا اينكه ايمان بياورند، و قطعا كنيزى كه با ايمان است، بهتر از زن آزادى است كه مشرك باشد، هرچند به زيبايى‌اش شما را به شگفت آورد. و زنان با ايمان را به همسرى مشركان درنياوريد تا اينكه ايمان بياورند. بى‌ترديد، برده‌اى كه مؤمن است، بهتر از مرد آزادى است كه مشرك باشد، هرچند به مال و ثروتش شما را به شگفت آورد. آنان با گفتار و كردارشان به شرك فرامى‌خوانند كه فرجام آن چيزى جز آتش نيست، و خداوند به اذن خود- بى‌آنكه كسى يا چيزى او را ناچار كرده باشد- به بهشت و آمرزش فرامى‌خواند و آياتش را براى مردم بيان مى‌كند، باشد كه حقايق را دريابند. (221)
از تو درباره عادت ماهانه زنان مى‌پرسند. بگو: اين براى آنان رنجى است. پس در روزهاى عادتشان از آنان كناره گيريد، و با آن‌ها نزديكى نكنيد تا پاك شوند. پس هنگامى كه غسل كردند، از همان‌جا كه خدا به شما فرمان داده است با آنان آميزش كنيد، كه خداوند كسانى را كه بسيار توبه كنند و در پاكى و پاكيزگى كوشا باشند دوست مى‌دارد. (222)
همسرانتان كشتزار شمايند. پس هرگاه خواستيد، به كشتزار خود درآييد و براى خود كارهاى نيك پيش فرستيد و از روز ملاقات و حسابرسى خدا بترسيد و بدانيد كه شما او را ديدار خواهيد كرد، و تو- اى پيامبر- مؤمنان را [بدان] نويد ده. (223)
و خدا را دستاويز سوگندهاى خود قرار ندهيد (به نام او سوگند نخوريد) كه نيكى نكنيد و تقوا را پيشه خود نسازيد و ميان مردم صلح و آشتى برقرار نكنيد، كه خداوند شنوا و داناست. (224)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 225 - نگیرد شما را خدا به یاوه‌گویی در سوگندهای شما و لیکن بگیردتان
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
خداوند شما را به سبب سوگندهاى بيهوده‌اى كه بر زبانتان جارى مىشود بازخواست نمى‌كند، ولى بر آن‌چه دل‌هايتان فراهم آورده (گناهى كه بر اثر شكستن سوگندهاى جدى كسب كرده‌است) شما را بازخواست مى‌كند، و خداوند آمرزنده و بردبار است. (225)
كسانى كه سوگند ياد مى‌كنند كه از همسران خود كنارهگيرى كنند، چهار ماه فرصت دارند و مى‌توانند در اين مدت به سوگند خويش پاى‌بند باشند، ولى پس از آن يا بايد سوگند خود را بشكنند و كفّاره دهند و يا همسر خود را طلاق گويند. پس اگر به وى بازگشتند، خدا آنان را مى‌بخشايد و بر آنان رحمت مى‌آورد. (226)
و اگر آهنگ طلاق كردند و همسر خود را طلاق گفتند، [بدانند كه] خدا هرسخنى را مى‌شنود و از هرنيّتى باخبر است. (227)
و زنان طلاق داده شده سه پاكى را انتظار مىكشند و از ازدواج خوددارى مى‌كنند (عدّه نگه مى‌دارند). باردارى و عادت ماهانه زنان تعيين كننده دوران عدّه است؛ پس اگر به خدا و روز قيامت ايمان دارند، نبايد آن‌چه را خدا در رحم آنان آفريده‌است كتمان كنند. و شوهرانشان اگر خواهان اصلاح باشند، از ديگران سزاوارترند كه در اين مدّت آنان را به زندگى باز گردانند. و مانند همان وظايفى كه به سود مردان بر عهده زنان است، بهطور شايسته، به سود آنان بر عهده مردان نيز مى‌باشد، و مردان به درجه‌اى بر زنان برترى دارند، و خدا مقتدرى حكيم است. (228)
طلاقى كه شوهر در آن حق رجوع دارد، دو بار است كه در هربار يا او را پيش از پايان يافتن عدّه به شايستگى نگاه مى‌دارد و يا به خوبى رهايش مى‌سازد و براى شما حلال نيست كه از مهريه‌اى كه به آنان داده‌ايد چيزى بازپس گيريد، مگر اينكه زن و شوهر بترسند كه نتوانند مقرّرات الهى را برپا دارند. پس اگر بيم آن داريد كه آن دو تن مقرّرات الهى را برپا ندارند، بر آن دو، گناهى نيست كه توافق كنند و زن براى گرفتن طلاق چيزى از مهريه خود را به شوهر ببخشد.
اين‌ها حدود و مقرّرات الهى است، به آن‌ها تجاوز نكنيد. و كسانى كه به حدود الهى تجاوز كنند ستمكارند. (229)
و اگر بار سوم او را طلاق داد، ديگر آن زن براى او حلال نمىشود (نه حق رجوع دارد و نه با عقد مجدّد مىتواند او را به همسرى گيرد) تا اينكه زن، خود را به همسرى مردى ديگر درآورد. پس اگر همسر دوم او را طلاق داد، بر زن و همسر گذشته‌‌اش- اگر مى‌پندارند كه حدود خدا را برپا مى‌دارند- گناهى نيست كه با عقد مجدد به يكديگر بازگردند. اين‌ها مقرراتى است كه خدا آن‌ها را بيان مى‌كند تا مردمى كه اهل دانشند از آن بهره برند. (230)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 231 - و اگر طلاق دادید زنان را و رسیدند به سرآمد خویش پس نگه داریدشا
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و هنگامى‌كه زنان را طلاق گفتيد، و به پايان عدّه خويش نزديك شدند، يا با رجوع خود، آنان را بهطور پسنديده در همسرى خود نگاه داريد و يا بهطور پسنديده رهايشان كنيد؛ و آنان را براى اينكه زيانى به ايشان برسانيد نگاه مداريد تا [بدين‌وسيله به حقوق آنان و حدود الهى] تجاوز كنيد. و هركس چنين كند، به خود ستم كرده و احكام خدا را به مسخره گرفته‌است. پس مبادا احكام الهى را با اين كار به مسخره گيريد. و نعمت خدا را كه به شما ارزانى داشته و كتاب و حكمتى را كه بر شما فروفرستاده و شما را به آن پند مىدهد به ياد آوريد، و از حسابرسى خدا و عذاب او پروا كنيد و بدانيد كه خدا به هرچيزى داناست. (231)
و هنگامى‌كه زنان را طلاق گفتيد و به پايان عدّه خود رسيدند، شما خويشاوندان زنان، نبايد آنان را از ازدواج مجدد با شوهران سابق خود، چنان‌چه بهطور پسنديده ميان خود به توافق رسند بازداريد. هركس از شما به خدا و روز واپسين ايمان دارد، به اين حكم پند داده مىشود. اين از نظر ارزش‌ها براى شما پربارتر و براى پاكى روانتان نيكوتر است، و خدا مى‌داند و شما نمى‌دانيد. (232)
و مادران- هرچند طلاق گرفته باشند- فرزندان خود را دو سال تمام شير مى‌دهند. اين حكم براى كسى است كه بخواهد دوران شيرخوارگى را تكميل كند. و خوراك و پوشاك مادران در حد متعارف برعهده پدر كودك است، و البته هيچ‌كس جز به اندازه توانش مكلّف نيست. هيچ مادرى نبايد از رهگذر فرزندش زيان ببيند، و هيچ پدرى نيز نبايد از رهگذر فرزندش زيانى به او برسد. و اگر پدر كودك بميرد، مانند همان تكليفى كه بر عهده پدر بود، بر عهده وارث اوست. و اگر پدر و مادر با رضايت و مشورت يكديگر بخواهند فرزندشان را قبل از دو سال از شير بازگيرند بر آن دو گناهى نيست. و شما پدران اگر خواستيد براى فرزندانتان دايه‌اى بگيريد بر شما گناهى نيست، به شرط آنكه حقوقى را كه بايد به مادر او مى‌داديد، به خوبى و شايستگى بپردازيد. و از حسابرسى خدا و عذاب او پروا كنيد، و بدانيد كه خدا به آن‌چه مى‌كنيد بيناست. (233)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 234 - و آنان که بمیرند از شما و بازمی گذارند زنانی در انتظار بگذارند
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و كسانى از شما كه جان مى‌سپارند و زنانى از خود بر جاى مى‌گذارند، زنانشان چهار ماه و ده روز انتظار مىكشند و از ازدواج خوددارى مى‌كنند. پس هرگاه به پايان مهلت مقرّر خود رسيدند، مى‌توانند درباره خود تصميم بگيرند. بنابراين، بر شما خويشاوندان شوهر، در آن‌چه آنان بهطور پسنديده درباره خود انجام مى‌دهند و همسرى برمى‌گزينند گناهى نيست، و خداوند به آن‌چه انجام مى‌دهيد آگاه است. (234)
بر شما گناهى نيست در سخنى كه آن را به اشاره براى خواستگارى از زنان در عدّه بر زبان مى‌آوريد و همچنين در امورى كه درباره آنان در دل نهان مى‌داريد. خدا مى‌دانست كه شما ازدواج با آنان را ياد مى‌كنيد، ازاين‌رو شما را از آن بازنداشت، ولى با آنان قول و قرار پنهانى مگذاريد، مگر آنكه بهطور پسنديده سخن گوييد؛ و با آنان پيوند ازدواج مبنديد تا آن مهلت مقرر به پايان خود رسد، و بدانيد كه خداوند آن‌چه را در دل داريد مى‌داند، پس، از كيفر او بترسيد و بدانيد كه خداوند آمرزنده و بردبار است. (235)
اگر همسرانى را كه با آنان آميزش نكرده‌ايد، يا همسرانى را كه برايشان مهرى معيّن نساخته‌ايد طلاق گوييد، بر شما گناهى نيست، ولى به زنانى كه برايشان مهرى مقرّر نداشته‌ايد، به هنگام طلاق كالايى در حد متعارف بدهيد. توانگر به اندازه توان خود و تنگدست نيز به قدر وسع خود اين تكليف را بر عهده دارد. اين بر عهده نيكوكاران نهاده شده‌است. (236)
و اگر پيش از آنكه با آنان آميزش كنيد طلاقشان داديد و برايشان مهرى معيّن كرده‌ايد، پرداختن نيمى از آن‌چه معيّن كرده‌ايد بر عهده شماست، مگر اينكه آن‌ها گذشت كنند يا كسى كه پيوند ازدواج به دست اوست (شوهر يا ولىّ زن) ببخشد؛ و گذشت شما به تقوا نزديك‌تر است. و در ميان خود بخشش و بزرگوارى را فراموش نكنيد، كه خدا به آن‌چه انجام مى‌دهيد بيناست. (237)