هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 257 - خدا دوست آنان است که ایمان آوردند برون آردشان از تاریکیها بسوی
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
خداوند سرپرست كسانى است كه ايمان آوردهاند. آنان را از تاريكى‌ها بيرون مى‌برد و به سوى روشنايى (شناخت معارف و اطاعت از خدا) هدايت مى‌كند. و كسانى كه كفر ورزيده‌اند، سرپرستانشان طاغوت‌هايند كه آنان را از نور (فطرت خداشناسى) به درمى‌برند و به تاريكى‌هاى شرك و كفر و عصيان مى‌كشانند. اينان همدم آتشند و در آن جاودانه‌اند. (257)
آيا به داستان كسىكه چون خدا به او سلطنت داده بود با ابراهيم درباره پروردگارش به محاجّه برخاست، نظر نينداخته‌اى؟ آنگاه كه ابراهيم به او گفت: پروردگار من كسى است كه حيات مى‌بخشد و مى‌ميراند. او گفت: منم كه حيات مى‌بخشم و مى‌ميرانم؛ پس من پروردگار تو و پروردگار اين جهانم. ابراهيم گفت: خداست كه خورشيد را از مشرق برمى‌آورد، تو آن را از مغرب برآور. پس آنكسى كه كفر ورزيده بود درمانده و مبهوت شد. و خدا مردم ستمكار را هدايت نمى‌كند. (258)
يا مانند داستان كسى كه بر ديارى گذر كرد در حالىكه ديوارهاى آن بر بام‌هايش فروريخته و يكسره ويران شده بود. گفت: چگونه خداوند مردم اين سرزمين را پس از مرگشان زنده مى‌كند؟ پس خداوند او را به مدّت صد سال ميراند، آنگاه زنده‌اش كرد و به او گفت: چه مدت در اين‌جا مانده‌اى؟ گفت: يك روز يا پاره‌اى از روز درنگ كرده‌ام. فرمود: نه، بلكه صد سال درنگ كرده‌اى. به خوراك و نوشيدنى خود بنگر كه در اين مدت دگرگون نشده‌است؛ و گمان مكن كه چون دگرگون نشده‌اى، اين مدت طولانى بر تو نگذشته‌است؛ به الاغ خود بنگر كه به استخوان‌هايى چند تبديل شده‌است. ما تو را ميرانديم و پس از گذشت صد سال به تو حيات بخشيديم تا آنچه بايد تحقق يابد و تا تو را براى مردم نشانه‌اى [بر روز رستاخيز] قرار دهيم. اكنون به استخوان‌هاى الاغت بنگر كه چگونه آن‌ها را رشد مى‌دهيم و فراز مى‌آوريم سپس بر آن‌ها گوشت مى‌پوشانيم. پس هنگامى كه امر زنده شدن مردگان بر او آشكار شد، گفت: مى‌دانم كه خدا بر انجام هركارى تواناست. (259)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 260 - و هنگامی که گفت ابراهیم پروردگارا بنمایانم چگونه زنده کنی مردگ
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و ياد كن هنگامى را كه ابراهيم گفت: پروردگارا، به من بنماى كه چگونه مردگان را زنده مى‌كنى؟ فرمود: آيا علاوه بر ندانستن چگونگى آن، ايمان نيز نياورده‌اى؟ گفت: چرا، ولى پرسيدم تا دلم آرام گيرد. فرمود: چهار پرنده از اين پرندگان را بگير، سپس آن‌ها را در حالىكه با خود مأنوس ساخته‌اى بكش و قطعه‌قطعه كن، آنگاه بر هر كوهى بخشى از آن‌ها را قرار ده، سپس آن‌ها را فراخوان كه شتابان به سوى تو مى‌آيند، و بدان كه خداوند مقتدرى است كه هيچ‌چيز از او پنهان نيست و حكيمى است كه همه كارهايش براساس حكمت است. (260)
حكايت كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مىكنند همچون حكايت دانه‌اى است كه هفت خوشه بروياند كه در هر خوشه‌اى صد دانه باشد. و خداوند براى هر كه بخواهد آن را دو چندان مى‌كند، و خداوند را بخششى گسترده است و مى‌داند چهكسى درخور بخشش است. (261)
كسانىكه اموال خود را در راه خدا انفاق مىكنند، سپس در پى انفاق خود نه كم‌ترين منّتى مى‌گذارند و نه اندك آزارى مى‌رسانند، پاداش خود را نزد پروردگارشان خواهند داشت، و نه ترسى آنان را فرو مى‌گيرد و نه اندوهگين مى‌شوند. (262)
با تهيدستان سخنى نيكو گفتن و از خطاى آنان درگذشتن، بهتر از صدقه‌اى است كه آزارى در پى آن باشد. شما نيز خود را به اخلاق الهى متصف كنيد، چرا كه خداوند بى‌نياز است و هرگز بخشش خود را بزرگ نمى‌شمرد تا بدين وسيله به كسى آزارى برساند، و بردبار است و در كيفر خطاكاران شتاب نمى‌كند. (263)
اى كسانىكه ايمان آورده‌ايد، صدقه‌هاى خود را با منّت نهادن و آزار رساندن تباه نكنيد، همچون كسىكه مال خود را براى نشان دادن به مردم، انفاق مى‌كند و خدا را در فراخوانى به انفاق باور نمى‌كند و به سراى آخرت كه روز پاداش و جزاست ايمان ندارد. پس حكايت او همچون حكايت صخره‌اى است صاف كه بر آن خاكى بوده و بارانى تند به آن رسيده و خاك را شسته و آن را به صورت سنگى صاف بر جاى گذاشته‌است. آرى همان‌گونه كه كشاورز از اين خاك و باران محصولى به دست نمى‌آورد، رياكاران نيز نمى‌توانند به اندكى از آنچه فراهم كرده‌اند دست بيابند، و خداوند مردم كفرپيشه را هدايت نمى‌كند. (264)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 265 - و مثَل آنان که می‌بخشند مال خویش را در پیجوئی رضای خدا و برای
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و مثل كسانى كه اموال خود را بدون منّت و ريا و تنها براى دستيابى به خشنودى خدا انفاق مىكنند و در خلوص نيّت، خود را چنانكه بايد پايدار مى‌دارند، همچون مثل بوستانى در زمينى حاصل‌خيز است كه باران فراوانى به آن رسيده و محصولش را دو چندان داده و اگر باران فراوان به آن رسيده و محصولش را دو چندان داده و اگر باران فراوان هم بر آن نبارد دستكم اندك بارانى به آن مى‌رسد و باروبرى مىدهد. و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست. (265)
آيا يكى از شما دوست دارد كه او را بوستانى آكنده از درختان خرما و انگور باشد و از زير درختان آن جويبارها روان و در آن باغ از هر نوع ميوه‌اى داشته باشد، آنگاه پيرى به سراغش بيايد در حالىكه فرزندانى ناتوان دارد و گردبادى همراه با آتش به بوستانش برسد و بوستان يكسره بسوزد؟ اين مثل كسى است كه انفاق كند، سپس منّت نهد يا آزارى برساند. بدين‌سان خدا آيات و نشانه‌ها را براى شما بيان مى‌كند، باشد كه بينديشيد. (266)
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از چيزهاى مرغوبى كه به دست آورده‌ايد و از آنچه از زمين براى شما برآورده‌ايم انفاق كنيد، و مبادا در پى نامرغوب آن برويد كه آن را انفاق كنيد، در صورتى كه [اگر به خودتان مى‌دادند] آن را نمى‌گرفتيد، مگر اينكه از عوض آن مى‌كاستيد. بدانيد كه خدا بى‌نياز و ستوده است، پس چنانكه شايسته اوست فرمانش را اطاعت كنيد. (267)
اين شيطان است كه وقتى مى‌خواهيد از اموال مرغوب خود انفاق كنيد شما را به تهيدستى تهديد مى‌كند و به بخل كه خصلتى زشت است فرمان مىدهد و خداست كه شما را به آمرزش و فضل خود وعده مىدهد، و خدا را بخششى گسترده و فضلى بى‌پايان است و مى‌داند چه كسى درخور بخشش است. (268)
حكمت را به هركه بخواهد مى‌بخشد، و به هركس حكمت داده شود، خير فراوان به او داده شده‌است، و اين را جز صاحبان خرد درنمى‌يابند. (269)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 270 - و آنچه انفاق کرده‌اید از نفقه یا نذر کرده‌اید از نذر همانا می
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و هرچه به فرمان خدا به تهيدستان انفاق كرده‌ايد و يا هرمالى به نذر بر خود واجب كرده‌ايد كه به آنان بپردازيد، خدا به آن آگاه است. و كسانى كه با ترك انفاق و وفا نكردن به نذر خود به مستمندان ستم مىكنند، ياورانى كه عذاب خدا را از آنان بازدارند نخواهند داشت. (270)
اگر صدقه‌ها را آشكارا بپردازيد كه ديگران را نيز به آن ترغيب كنيد نيكوست، و اگر آن‌ها را نهان داريد و به بينوايان بپردازيد، ازآن‌روى كه به خلوص نيت نزديك‌تر است براى شما بهتر است و [در هر حال] خداوند پاره‌اى از گناهانتان را از شما مى‌زدايد، و خدا به آنچه مى‌كنيد آگاه است. (271)
اى پيامبر، اگر برخى از مردم شرايط و آداب انفاق را رعايت نمى‌كنند غم مدار، زيرا به راه آوردن آنان بر عهده تو نيست بلكه خداست كه هركس را بخواهد به راه مى‌آورد. و اى مؤمنان هر مالى را كه انفاق مى‌كنيد به سود خودتان است، بدين شرط كه آن را جز براى دستيابى به خشنودى خدا انفاق نكنيد.
و هرمالى را كه مى‌بخشيد به‌طور كامل به شما بازگردانده مى‌شود و بر شما ستم نمى‌رود. (272)
صدقات براى آن تهيدستانى است كه در راه خدا محصور شده‌اند و نمى‌توانند براى كسب درآمد در زمين سير و سفر كنند. از آن‌جا كه خويشتن دارند و فقر خود را آشكار نمى‌كنند، كسىكه از حالشان بى‌خبر است آنان را توانگر مى‌پندارد و تو از نشانشان بينوايى آنان را درمى‌يابى. آنان با وجود نيازمندى شديد به اصرار از مردم چيزى نمى‌خواهند. اى مؤمنان، هرمالى را كه انفاق كنيد خدا به آن داناست. (273)
كسانى كه اموالشان را در شب و روز، نهان و آشكارا انفاق مىكنند، پاداش كردار خود را نزد پروردگارشان خواهند داشت، و نه ترسى آنان را فرومى‌گيرد و نه اندوهگين مى‌شوند. (274)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 275 - آنان که ربا (سود) می‌خورند برنخیزند جز مانند برخاستن آن که آشف
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
كسانى كه ربا مى‌خورند، امور زندگى و معاش خود را برپا نمى‌دارند مگر مانند برپا داشتن كسى كه شيطان بر اثر تماس، او را آشفته كرده و خرد را از او ربوده‌است. اين بدان سبب است كه آنان گفتند: جز اين نيست كه دادوستد هم مانند رباست. و خداوند دادوستد را حلال و ربا را حرام كرده‌است. پس هر كس از جانب پروردگارش پندى به او برسد و از كار نكوهيده‌اش دست بردارد، آنچه گذشته است از آن اوست و در برابر آن كيفر نمى‌شود و از آن پس كارش با خداست (بسا جبران گذشته را از او بخواهد و بسا هيچ حكمى براى گذشته‌اش مقرّر نكند.) و كسانى كه به آنچه خدا از آن نهى كرده‌است بازگردند همدم آتشند و در آن جاودانه خواهند بود. (275)
خداوند ربا را كاهش مىدهد و به تدريج آن را نابود مى‌كند، ولى صدقه‌ها را رشد مىدهد و آن را افزون مى‌گرداند. رباخواران بسيار ناسپاس و گنه‌كارند، و خدا هيچ ناسپاس و گنه‌پيشه‌اى را دوست نمى‌دارد. (276)
كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده و نماز برپا داشته و زكات پرداخته‌اند، نزد پروردگارشان پاداش كردار خويش را خواهند داشت و نه ترسى آن‌ها را فرامىگيرد و نه اندوهگين مى‌شوند. (277)
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از خدا پروا كنيد، و اگر واقعا مؤمنيد، ربايى را كه از شما نزد مردم باقى مانده است واگذاريد و آن را مطالبه نكنيد. (278)
پس اگر چنين نكنيد و به رباخوارى ادامه دهيد، بدانيد كه از جانب خدا و رسولش پيكارى بر ضد شما برپا خواهد شد. و اگر توبه كنيد، سرمايه‌هايتان- كه آميخته با ربا نيست- از آن شماست؛ نه ربا مى‌گيريد كه ستم كنيد و نه سرمايه‌هاى شما توقيف مى‌شود كه به شما ستم رود. (279)
و اگر تنگ‌دستى كه از پرداخت وام خود ناتوان است وجود داشته باشد، بايد تا آنگاه كه تمكّن يابد به او مهلتى دهيد. البته بخشيدن وام به او و صدقه به حساب آوردن آن براى شما بهتر و سودمندتر است، اگر بدانيد. (280)
و بترسيد از روزى كه در آن به سوى خدا بازگردانده مى‌شويد، سپس به هركسى آنچه فراهم آورده‌است به تمام و كمال داده مى‌شود و بر آنان ستم نمى‌رود. (281)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 282 - ای آنان که ایمان آوردید هرگاه وام دهید یا گیرید تا سرآمدی نامب
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، هرگاه برخى از شما [به وسيله قرض يا نسيه] به برخى ديگر بدهكار شديد كه بايد آن را تا سرآمدى معيّن بپردازيد، آن را بنويسيد، و بايد نويسنده‌اى در ميان شما متن قرارداد را به حق و عدل بنويسد، و هيچ نويسنده‌اى نبايد از نوشتن آن- چنانكه خدا به او آموخته‌است- خوددارى كند. پس بايد او بنويسد و كسى كه دين بر عهده اوست (بدهكار) بر وى املا كند و از حساب و كيفر خدا، پروردگار خود، بترسد و به هنگام املا چيزى از آن نكاهد. و اگر كسى كه دين بر عهده اوست، كم‌خرد يا ناتوان باشد، يا نتواند متن قرارداد را املا كند، ولىّ او به حق و عدل املا نمايد، و بايد علاوه بر نوشتن سند از ميان مردانتان دو تن را گواه بگيريد، و اگر دو مرد نبودند، يك مرد و دو زن از گواهانى كه مى‌پسنديد (شهادت آن‌ها پذيرفته است) گواه باشند. تعيين دو زن به جاى يك مرد براى اين است كه بيم آن مى‌رود كه يكى از آن دو زن فراموش كند كه در اين صورت بايد يكى از آن دو كه به خاطر دارد ديگرى را يادآورى كند. و گواهان نبايد وقتى براى [اداى] شهادت دعوت مى‌شوند خوددارى كنند. و از نوشتن دينى كه آن را بايد تا سرآمدش بپردازيد- چه كم باشد يا زياد- ملول نشويد. اين كار نزد خدا عادلانه‌تر و براى شهادت استوارتر و به مصون ماندن شما از ترديد نزديك‌تر است. آرى، تمامى قراردادهاى خود را بنويسيد، مگر اينكه دادوستدى نقدى باشد كه كالا و بهاى آن را ميان خود دست‌به‌دست مى‌گردانيد كه در اين صورت بر شما باكى نيست كه آن را ننويسيد، ولى هرگاه خريد و فروش كرديد بر آن گواه بگيريد، و مبادا نويسنده و گواه از سوى شما زيانى ببيند كه اگر چنين كنيد خدا را نافرمانى كرده‌ايد. و از خدا پروا كنيد و بدانيد كه خداوند احكام دين را به شما مى‌آموزد و خدا به هرچيزى داناست. (282)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 283 - و اگر بر سفری باشید و نیابید نویسنده‌ای پس گروگانی به دست و اگ
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و اگر در سفر بوديد و براى نوشتن قرارداد نويسنده‌اى نيافتيد، وثيقه‌هايى كه به طلبكار سپرده مى‌شود، جايگزين سند مكتوب خواهد شد. و اگر يكى از شما ديگرى را امين دانست [و به وسيله قرض يا نسيه به شما بدهكار شد، نوشتن قرارداد و گرفتن شاهد ضرورى نيست]، پس آن كسى كه امين دانسته شده‌است بايد بدهكارى خود را كه در مورد آن او را امين دانسته‌اند، بپردازد و از حساب و كيفر خدا كه پروردگار اوست پروا كند و حقى را كه بر عهده اوست انكار نكند. و اگر بر امرى شاهد بوديد شهادت خود را كتمان نكنيد، و هر كه آن را كتمان كند دلش گنه‌كار است، و خدا به آنچه مى‌كنيد داناست. (283)
آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است از آن خداست، و اگر صفات و حالات نيك و بدى (همچون كفر و ايمان، دوستى و دشمنى و تصميم و اراده) را كه در نفوس شما استقرار يافته است آشكار كنيد يا آن‌ها را نهان داريد، خداوند شما را به آن محاسبه مى‌كند، سپس هر كه را بخواهد مى‌آمرزد و هر كه را بخواهد عذاب مى‌كند، و خدا بر هركارى تواناست. (284)
پيامبر به آنچه از جانب پروردگارش به سوى او فروفرستاده شده ايمان آورده است، و مؤمنان نيز به آن ايمان آوردهاند. آرى، همگى به خدا و فرشتگانش و كتاب‌ها و پيامبرانش ايمان آوردهاند، و گفتند: ما ميان هيچ‌يك از پيامبران او جدايى نمى‌افكنيم و به همه آن‌ها ايمان داريم و گفتند: دعوت خدا را پذيرفتيم و اطاعت كرديم. پروردگارا، آمرزش تو را مى‌خواهيم و بازگشت همگان به سوى توست. (285)
خداوند هيچكس را جز به اندازه توانش تكليف نمى‌كند. آنچه [نيكى] به دست آورده به سود او و آنچه [بدى] فراهم كرده به زيان اوست، پروردگارا، اگر تكليفى را فراموش نموديم يا خطايى كرديم ما را بر آن مؤاخذه مكن. پروردگارا، هيچ بار گرانى بر عهده ما مگذار، چنانكه آن را بر عهده امّت‌هايى كه پيش از ما بودند نهادى. پروردگارا، و كيفر گناهانمان را كه قدرت تحمّل آن را نداريم بر ما تحميل مكن. گناهانمان را از ما بزداى و ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور. تويى مولاى ما، پس ما را يارى فرما و بر مردم كفرپيشه پيروز گردان. (286)