eitaa logo
آرشیو پرسمان اعتقادی ( شیعه پاسخ )
2.6هزار دنبال‌کننده
11 عکس
2 ویدیو
10 فایل
کانال اصلی ؛ @Rahnamye_Behesht #سایت ipasookh.ir
مشاهده در ایتا
دانلود
❔روایت است که لقب فقط خاص حضرت علی علیه السلام است . چرا در برخی روایات آمده است که امام رضا علیه السلام غاصب را امیر المومنین خطاب می کند ❗️❗️ 💠💠 👌این که امام رضا علیه السلام در برخی موارد از مامون به عنوان « » یاد کرده است ، در روایاتی آمده است ؛ 📚عیون الاخبار ج2 ص154 📚بحار الانوار ج49 ص139 و ص173 و ... 🗯از سوی دیگر ثابت است که مطابق سایر روایات ، لقب « امیر المومنین » اختصاص به حضرت علیه السلام دارد و ملقب شدن دیگران به این لقب جایز نمی باشد ؛ 🔶 https://t.me/Rahnamye_Behesht/5201 ❔حال امام رضا علیه السلام ، مامون را به عنوان « امیر المومنین » یاد می کند ❗️ 👌پاسخ است . 🔶 امام رضا علیه السلام و شیعیان ایشان شدیدا تحت فشار مامون بودند .همین سختی و فشار و حفظ جان شیعیان ، یکی از عوامل قبول توسط امام رضا علیه السلام از جانب مامون بود ؛ 🔶 https://t.me/Rahnamye_Behesht/4448 👌بر این اساس ، امام علیه السلام برای حفظ جان شیعیان و فراهم شدن شرایط برای معرفی اسلام و مکتب تشیع از باب تقیه و که ریشه در آیات قرآن دارد ؛ 🔶 https://t.me/Rahnamye_Behesht/6330 🗯حسن معاشرت با مامون را در پیش گرفتند و اطلاق القابی مانند « » به مامون نیز بر اساس همین تقیه و حفظ جان شیعیان بوده است . ❕این که کسی نباید لقب امیر المومنین را به جز برای حضرت علی علیه السلام به افراد دیگر کند ، در حالت عادی است ، اما اگر تقیه و حفظ جان منوط به این باشد که مثلا به خلیفه اول و دوم و سوم و ...نیز امیر المومنین بگوییم ، بی شک این اطلاق از باب صحیح است . 🔷امام علیه السلام فرمود ؛ « تقیه در هر چیزی است که انسان شده باشد » 📚وسائل الشیعه ج16 ص214 👌و ؛ « تقیه در هر جایز است » 📚همان مدرک ص217 🗯بنابراین تنها بر اساس همین و بوده است که امام رضا علیه السلام مامون را با لقب امیر المومنین یاد کرده اند که روشن شد که ادله تقیه ، مجوز این حکم می باشد . https://t.me/joinchat/AAAAADwfNBg2bGR7EMl2NA
🤔 ❔این که در اسلام دروغ گفتن به دشمن یا اصلاح ذات البین یا دروغ به همسر جایز شمرده شده به نظرتون غیر نیست ❗️برخی مسخره میکنند که اگر اسلام آیینی الهی بود چنین احکامی در آن پیدا نمی شد ❕ 💠💠 👌در کتاب اخلاق در قرآن آمده است ؛ ❕با اين كه دروغ از مهمترين گناهان است و خطرات زيادى براى هر انسانى از نظر مادى و معنوى، فردى و اجتماعى دارد، ولى باز هم مواردى دارد كه به صورت استثناء در روايات اسلامى و سخنان فقها و علماى اخلاق به پيروى از آن آمده است. 👌اين موارد عمدتاً عبارتند از؛ 1- دروغ براى اصلاح ذات البين؛ 2- دروغ براى اغفال دشمن در ميدان جنگ؛ 3- در مقام تقيّه؛ 4- براى دفع شرّ ظالمان؛ 5- در تمام مواردى كه جان و ناموس انسان به خطر مى افتد و براى نجات از خطر راهى جز توسل به دروغ نيست. 👌تمام موارد را مى توان در يك كلى خلاصه كرد و آن اين كه هدفهاى مهمترى به خطر بيفتد و براى دفع آن خطرات، توسل به دروغ ضرورت داشته باشد، و به تعبير ديگر تمام اين موارد مشمول قاعده اهم و مهم است فى المثل انسان در چنگال جمعى متعصّب و بى منطق و بى رحم گرفتار مى شوند و از مذهب او سؤال مى كنند اگر حقيقت بگويد فوراً خون او را مى ريزند عقل و شرع در اينجا اجازه مى دهند كه انسان با پاسخ دروغين جان خود را از شرّ آنها نجات دهد. ❕ يا در مواردى كه اختلاف در ميان دو نفر بروز كرده و انسان مى تواند با گفتن دروغى (مثلًا فلان كس به تو علاقه زياد دارد و بارها در پشت سر ذكر خير شما را مى گفت) صلح و صفا و آشتى در ميان آن دو برقرار سازد و امثال اين اهداف مهم، نه اين كه انسان به خاطر منافع شخصى و كارهاى جزئى متوسل به دروغ شود، و اين استثنائات ضرورى را دستاويزى براى توسل به دروغ سازد، و به بهانه استفاده از استثنائات دروغ براى هر موضوع جزئى دروغ بگويد. 👌در واقع دروغ در اين موارد مانند حلال بودن خوردن مردار (اكل ميته) در موارد ضرورت است كه بايد به مقدار ضرورت و تنها در مواردى كه راهى جز آن نيست اكتفا شود ، دليل اين استثنائات علاوه بر قاعده عقلى بالا (قاعده اهم و مهم) روايات متعددى است كه منابع مختلف اسلامى از معصومين عليهم السلام نقل شده است. 1⃣در حديث معروفى از امام صادق عليه السلام مى خوانيم: «لَيْسَ شَىْءٌ مِمَّا حَرَّمَ اللَّهُ الَّا وَقَدْ احَلَّهُ لِمَنِ اضْطُرَّ الَيْهِ؛ هيچ حرامى الهى نيست مگر اين كه خداوند آن را براى كسى كه شده است حلال فرموده». 📚بحار الانوار ج101 ص284 2⃣از حضرت على عليه السلام نقل شده است كه مى گويد رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «سوگند به نام خدا ياد كن و برادرت را از كشته شدن (به ناحق) نجات ده». 📚وسائل الشیعه ج16 ص134 3⃣ در حديث ديگرى از همان حضرت صلى الله عليه و آله آمده است كه فرمود: « هر دروغى در نامه عمل انسان نوشته مىشود، مگر كسى كه دروغ در ميان دو نفر بگويد تا ميان آن دو برقرار گردد». 📚المحجه البیضاء ج5 ص245 4⃣در حديث ديگرى از امام صادق عليه السلام آمده است: «دروغ نكوهيده است مگر در دو چيز، دفع شر و اصلاح ذات البين». 📚بحار الانوار ج69 ص263 5⃣ در حديث ديگرى از رسول خدا صلى الله عليه و آله چنين نقل شده است: « تمام دروغها حتماً دروغ نوشته مى شود، مگر اين كه انسان در جنگ دروغ بگويد، زيرا (يكى از طرق پيروزى در) جنگ فريب (دشمن) است، يا در ميان دو نفر كينه و عدواتى باشد و او (به وسيله دروغ) ميان آنها صلح و آشتى برقرار سازد، يا با سخن مى گويد (كه واقعيت ندارد) به خاطر اين كه او را راضى كند». 📚المحجه البیضاء ج5 ص245 👌منظور از جمله اخير اين نيست كه انسان هر چه بخواهد به همسرش دروغ بگويد بلكه ناظر به مواردى است كه همسر انسان توقّعات نابجايى دارد، كه در امكانات نمى گنجد، او با وعده دروغين، سر و صداى او را خاموش مى كند، و اى بسا با گذشت زمان فراموش مى شود، و درگيرى و منازعه اى پيش نخواهد آمد. 👌این معنى در مورد توقّعات غير منطقى شوهر نيز صادق است، و در بعضى از نيز به آن اشاره شده است. 📚بحار الانوار ج69 ص243 🔰برگرفته از کتاب اخلاق در قرآن ، مکارم ،ج 3 ص 237 https://t.me/joinchat/AAAAADwfNBg2bGR7EMl2NA
🤔 ❔این که در اسلام دروغ گفتن به دشمن یا اصلاح ذات البین یا دروغ به همسر جایز شمرده شده به نظرتون غیر نیست ❗️برخی مسخره میکنند که اگر اسلام آیینی الهی بود چنین احکامی در آن پیدا نمی شد ❕ 💠💠 👌در کتاب اخلاق در قرآن آمده است ؛ ❕با اين كه دروغ از مهمترين گناهان است و خطرات زيادى براى هر انسانى از نظر مادى و معنوى، فردى و اجتماعى دارد، ولى باز هم مواردى دارد كه به صورت‏ استثناء در روايات اسلامى و سخنان فقها و علماى اخلاق به پيروى از آن آمده است. 👌اين موارد عمدتاً عبارتند از؛ 1- دروغ براى اصلاح ذات البين؛ 2- دروغ براى اغفال دشمن در ميدان جنگ؛ 3- در مقام تقيّه؛ 4- براى دفع شرّ ظالمان؛ 5- در تمام مواردى كه جان و ناموس انسان به خطر مى‏ افتد و براى نجات از خطر راهى جز توسل به دروغ نيست. 👌تمام موارد را مى ‏توان در يك كلى خلاصه كرد و آن اين كه هدف‏هاى مهمترى به خطر بيفتد و براى دفع آن خطرات، توسل به دروغ ضرورت داشته باشد، و به تعبير ديگر تمام اين موارد مشمول قاعده اهم و مهم است فى المثل انسان در چنگال جمعى متعصّب و بى‏ منطق و بى ‏رحم گرفتار مى‏ شوند و از مذهب او سؤال مى‏ كنند اگر حقيقت بگويد فوراً خون او را مى ‏ريزند عقل و شرع در اينجا اجازه مى‏ دهند كه انسان با پاسخ دروغين جان خود را از شرّ آنها نجات دهد. ❕ يا در مواردى كه اختلاف در ميان دو نفر بروز كرده و انسان مى ‏تواند با گفتن دروغى (مثلًا فلان كس به تو علاقه زياد دارد و بارها در پشت سر ذكر خير شما را مى‏ گفت) صلح و صفا و آشتى در ميان آن دو برقرار سازد و امثال اين اهداف مهم، نه اين كه انسان به خاطر منافع شخصى و كارهاى جزئى متوسل به دروغ شود، و اين استثنائات ضرورى را دستاويزى براى توسل به دروغ سازد، و به بهانه استفاده از استثنائات دروغ براى هر موضوع جزئى دروغ بگويد. 👌در واقع دروغ در اين موارد مانند حلال بودن خوردن مردار (اكل ميته) در موارد ضرورت است كه بايد به مقدار ضرورت و تنها در مواردى كه راهى جز آن نيست اكتفا شود ، دليل اين استثنائات علاوه بر قاعده عقلى بالا (قاعده اهم و مهم) روايات متعددى است كه منابع مختلف اسلامى از معصومين عليهم السلام نقل شده است. 1⃣در حديث معروفى از امام صادق عليه السلام مى‏ خوانيم: «لَيْسَ شَىْ‏ءٌ مِمَّا حَرَّمَ اللَّهُ الَّا وَقَدْ احَلَّهُ لِمَنِ اضْطُرَّ الَيْهِ؛ هيچ حرامى الهى نيست مگر اين كه خداوند آن را براى كسى كه شده است حلال فرموده». 📚بحار الانوار ج101 ص284 2⃣از حضرت على عليه السلام نقل شده است كه مى ‏گويد رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «سوگند به نام خدا ياد كن و برادرت را از كشته ‏شدن (به ناحق) نجات ده». 📚وسائل الشیعه ج16 ص134 3⃣ در حديث ديگرى از همان حضرت صلى الله عليه و آله آمده است كه فرمود: « هر دروغى در نامه عمل انسان نوشته مى‏شود، مگر كسى كه دروغ در ميان دو نفر بگويد تا ميان آن دو برقرار گردد». 📚المحجه البیضاء ج5 ص245 4⃣در حديث ديگرى از امام صادق عليه السلام آمده است: «دروغ نكوهيده است مگر در دو چيز، دفع شر و اصلاح ذات البين». 📚بحار الانوار ج69 ص263 5⃣ در حديث ديگرى از رسول خدا صلى الله عليه و آله چنين نقل شده است: « تمام دروغ‏ها حتماً دروغ نوشته مى‏ شود، مگر اين كه انسان در جنگ دروغ بگويد، زيرا (يكى از طرق پيروزى در) جنگ فريب (دشمن) است، يا در ميان دو نفر كينه و عدواتى باشد و او (به وسيله دروغ) ميان آنها صلح و آشتى برقرار سازد، يا با سخن مى‏ گويد (كه واقعيت ندارد) به خاطر اين كه او را راضى كند». 📚المحجه البیضاء ج5 ص245 👌منظور از جمله اخير اين نيست كه انسان هر چه بخواهد به همسرش دروغ بگويد بلكه ناظر به مواردى است كه همسر انسان توقّعات نابجايى دارد، كه در امكانات نمى ‏گنجد، او با وعده دروغين، سر و صداى او را خاموش مى‏ كند، و اى بسا با گذشت زمان فراموش مى‏ شود، و درگيرى و منازعه ‏اى پيش نخواهد آمد. 👌این معنى در مورد توقّعات غير منطقى شوهر نيز صادق است، و در بعضى از نيز به آن اشاره شده است. 📚بحار الانوار ج69 ص243 🔰برگرفته از کتاب اخلاق در قرآن ، مکارم ،ج 3 ص 237 https://t.me/joinchat/AAAAADwfNBg2bGR7EMl2NA
🤔 ❔روایت است که لقب فقط خاص حضرت علی علیه السلام است . چرا در برخی روایات آمده است که امام رضا علیه السلام غاصب را امیر المومنین خطاب می کند ❗️❗️ 💠💠 👌این که امام رضا علیه السلام در برخی موارد از مامون به عنوان « » یاد کرده است ، در روایاتی آمده است ؛ 📚عیون الاخبار ج2 ص154 📚بحار الانوار ج49 ص139 و ص173 و ... 🗯از سوی دیگر ثابت است که مطابق سایر روایات ، لقب « امیر المومنین » اختصاص به حضرت علیه السلام دارد و ملقب شدن دیگران به این لقب جایز نمی باشد ؛ 🍀 https://eitaa.com/Rahnamaye_Behesht/2864 ❔حال امام رضا علیه السلام ، مامون را به عنوان « امیر المومنین » یاد می کند ❗️ 👌پاسخ است . 🔶 امام رضا علیه السلام و شیعیان ایشان شدیدا تحت فشار مامون بودند .همین سختی و فشار و حفظ جان شیعیان ، یکی از عوامل قبول توسط امام رضا علیه السلام از جانب مامون بود ؛ 🍀 https://eitaa.com/Rahnamaye_Behesht/2855 👌بر این اساس ، امام علیه السلام برای حفظ جان شیعیان و فراهم شدن شرایط برای معرفی اسلام و مکتب تشیع از باب تقیه و که ریشه در آیات قرآن دارد ؛ 🍀 https://eitaa.com/Rahnamaye_Behesht/2865 🗯حسن معاشرت با مامون را در پیش گرفتند و اطلاق القابی مانند « » به مامون نیز بر اساس همین تقیه و حفظ جان شیعیان بوده است . ❕این که کسی نباید لقب امیر المومنین را به جز برای حضرت علی علیه السلام به افراد دیگر کند ، در حالت عادی است ، اما اگر تقیه و حفظ جان منوط به این باشد که مثلا به خلیفه اول و دوم و سوم و ...نیز امیر المومنین بگوییم ، بی شک این اطلاق از باب صحیح است . 🔷امام علیه السلام فرمود ؛ « تقیه در هر چیزی است که انسان شده باشد » 📚وسائل الشیعه ج16 ص214 👌و ؛ « تقیه در هر جایز است » 📚همان مدرک ص217 🗯بنابراین تنها بر اساس همین و بوده است که امام رضا علیه السلام مامون را با لقب امیر المومنین یاد کرده اند که روشن شد که ادله تقیه ، مجوز این حکم می باشد . https://t.me/joinchat/AAAAADwfNBg2bGR7EMl2NA