#شستن_پا_در_وضو 🤔#پرسش ❔روایات معتبر آخوندها مبنی بر لزوم شستن پا در هنگام وضو ( لازم به ذکر است آخوندها برخلاف این روایات معتبر به مردم دستور می دهند): 1-عدة من أصحابنا، عن أحمد بن محمد، وأبي داود جميعا، عن الحسين بن سعيد، عن فضالة بن أيوب، عن الحسين بن عثمان. عن سماعة، عن أبي بصير، عن أبي عبد الله (عليه السلام) قال: إذا نسيت فغسلت ذراعك قبل وجهك فأعد غسل وجهك ثم اغسل ذراعيك بعد الوجه فإن بدأت بذراعك الايسر قبل الايمن فأعد غسل الايمن ثم اغسل اليسار وإن نسيت مسح رأسك حتى *تغسل رجليك* فامسح رأسك ثم *اغسل رجليك* ".الكافي للكليني:35/3 💠#پاسخ💠 👌مسح پاها در وضو پشتوانه قرآنى و حديثى دارد، اينك هر دو را به صورت موجز بيان مى كنيم ؛ ❕قرآن در آيه 6 سوره مائده (آخرين سوره‏اى كه بر پيامبر اسلام نازل گرديد) چنين مى‏ گويد: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَ أَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرافِقِ وَ امْسَحُوا بِرُؤُسِكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ » « اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد هنگامى كه‏ براى نماز برمى‏ خيزيد، صورت‏ها و دست‏هايتان را تا مرفق بشوييد و چيزى از سر و پاهايتان را مسح كنيد». ❕روشن است كه كلمه «أرجلكم» (پاهاى خود) عطف بر «رءوسكم» (سرهايتان) شده است و براى اين است كه در هر دو، مسح لازم است (نه شستن) خواه «أرجلكم» را به نصب بخوانيم يا به جرّ (دقّت كنيد). 👌توضيح اين كه در اعراب كلمه «أرجلكم» دو قرائت معروف است. قرائت جرّ كه جمعى از قرّاء مشهور مانند حمزه و أبو عمرو و ابن كثير و حتّى عاصم (مطابق روايت أبو بكر) به كسر «ل» خوانده‏ اند و جمعى ديگر از مشاهير قرّاء به نصب خوانده ‏اند و همه قرآن‏هاى فعلى را مطابق آن نوشته ‏اند. ❕ولى به يقين هيچ تفاوتى ميان اين دو اعراب از نظر معنوى نيست. زيرا اگر به «كسر» خوانده شود واضح است كه عطف بر «رءوس» شده و مفهومش اين است كه پاها را در وضو مسح كنيد (همان گونه كه سرها را مسح مى ‏كنيد). ❔آيا اگر شيعه مطابق اين قرائت عمل كرده باشد كه جمع كثيرى طرفدار دارد، عيبى بر او هست؟ 👌از اين گذشته اگر آن را به فتح بخوانيم بازهم عطف بر محلّ «برءوسكم» مى‏باشد و مى ‏دانيم محلّ آن نصب است، زيرا مفعول «و امسحوا» مى‏ باشد، بنابراين در هر دو صورت مفهومش اين است كه پاها را مسح كنيد. ❕ولى گروهى چنين پنداشته‏ اند كه اگر «أرجلكم» را مفتوح بخوانيم عطف بر «وجوهكم» مى‏ باشد يعنى صورت و دست‏ها را بشوييد و همچنين پاها را! در حالى كه اين سخن هم بر خلاف قواعد ادبيّات عرب است و هم با فصاحت قرآن نمى‏ سازد. ❕امّا مخالفت آن با ادبيّات عرب به خاطر آن است كه ميان معطوف و معطوف عليه جمله اجنبى واقع نمى ‏شود و به گفته دانشمند معروف اهل سنّت محال است «أرجلكم» عطف بر «وجوهكم» بوده باشد، چون هرگز در كلام فصيح عربى شنيده نشده است كسى بگويد: «ضربت زيداً و مررت ببكر و عمراً» به اين معنا كه زيد را زدم و از كنار بكر گذشتم و عمر را، يعنى عمر را نيز زدم!». (شرح منية المصلى، صفحه 16). ❕حتّى افراد عادى چنين سخن نمى‏ گويند تا چه رسد به قرآن مجيد كه نمونه اكمل و أتمّ فصاحت است. بنابراين همان‏گونه كه بعضى از محقّقان اهل سنّت گفته‏ اند، شكّى نيست كه كلمه «أرجلكم» بنابر نصب، عطف بر محلّ «برءوسكم» مى ‏باشد و در هر حال مفهوم آيه يكى است، يعنى سر و پاها را هنگام وضو مسح كنيد. 🔸گروهی از علمای اهل سنت هم تصریح کرده اند که ایه دلالت بر مسح پاها دارد وارجلکم را عطف بر رووس دانسته وگفته اند عاملش وامسحوا می باشد مانند ؛ ❗️ابن حزم در المحلی ج 2 ص 56_ فخر رازی در تفسیر کبیر ج11 ص161_ شیخ سندی حنفی در شرح سنن ابن ماجه ج 1 ص 8 و ... 👌شايد برخى تصور كنند كه در كتب اهل سنت، روايتى از پيامبر درباره لزوم مسح بر پا وارد نشده است، در حالى كه با يك بررسى، بيش از سى روايت يافتيم كه بسيارى از آنها بيانگر وضوى رسول خدا و اصحاب او است. ❕دلالت روشن آيه وضو بر لزوم مسح و روايات چشم گير در اين مورد، ايجاب مى كند كه فقيهان اهل سنت در اين مسأله تجديد نظر كنند و از اين طريق گامى به سوى وحدت در رفتار بردارند و در اين مورد از گروه كثيرى از بزرگان صحابه و تابعان كه وضوى آنان بر اساس مسح برپا بود، پيروى كنند . 🔸امير مؤمنان على (عليه السلام) مى ‏گويد ؛ « من فكر مى‏ كردم كف پاها براى مسح كردن از روى پاها سزاوارتر است تا اين كه ديدم رسول خدا روى پاها را مسح مى ‏كند» 📚مسند احمد ج 1 ص 124 🔸ادامه 👇