eitaa logo
پرسمان اعتقادی ( شیعه پاسخ )
6.2هزار دنبال‌کننده
1.5هزار عکس
219 ویدیو
52 فایل
❕بزرگترین مجموعه محتوایی پاسخ به شبهات در فضای مجازی ! 🔶 پاسخگویی توسط اساتید حوزه با سبکی نوین !!! طرح شبهه و سوال : @poorseman
مشاهده در ایتا
دانلود
❔جمیل بن دراج گوید: از امام صادق (ع) از کشتن یا آزار رساندن پرستو در حرم خدا سؤال کردم؟ حضرت پاسخ داد: آنان را نکشید! من با پدر بزرگم امام سجاد (ع) بودم که ایشان مرا دید که پرندگان را اذیت می کنم! به من فرمود: پسرم آنها را نکش و اذیت نکن؛ زیرا آنان به چیزی آسیب نمی رسانند.  منبع: 3] کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 6، ص 224، ح 3، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1365 هـ ش. ❔انجام‌این عمل (اذیت پرندگان)در کودکی توسط امام ع با مقام عصمت ندارد؟توضیح دهید ❗️❗️ 💠💠 👌امامان گرامی ما علیهم السلام از همان دوران طفولیت و کودکی تحت تربیت و الهی قرار داشتند و قلوب آنها به نور حکمت و عصمت نورانی و روشن بود چنان که خداوند در مورد پیامبرانی مانند یحیی و عیسی علیهما السلام می فرماید ؛ 👌« اى یحیى کتاب را با تمام قدرت بگیر، ما فرمان را درکودکى به او دادیم» ( مریم12 ) 👌و در مورد سخن گفتن و برگزیده شدن عیسی علیه السلام در می فرماید؛ « (ناگهان عیسى زبان به سخن گشود و] گفت: «من بنده خدایم او کتاب [آسمانى] به من داده و مرا پیامبر قرار داده است و مرا هر جا که باشم وجودى پربرکت قرار داده و تا زمانى که زنده ام مرا به نماز و زکات توصیه کرده است و مرا نسبت به مادرم قرار داده و جبّار و شقى قرار نداده است» ( مریم30- 32 ) ❕امام علیه السلام فرمود ؛ « زمانی که امام علیه السلام به دنیا می آید ، به او حکمت داده می شود و با علم و وقار زینت داده می شود و لباس هیبت و بزرگی بر او پوشانده می شود و خداوند چراغی از نور برای او قرار می دهد که درون و نهان افراد را می شناسد و اعمال را می بیند » 📚بحار الانوار ج 25 ص 39 👌امام رضا علیه السلام فرمود ؛ « پس از من فرزندم جواد امام است » ، راوی سوال کرد چگونه چنین چیزی ممکن است در حالی که او سه سالش است ؟ امام علیه السلام پاسخ داد ؛ « این مساله ایجاد نمی کند ، عیسی نیز ( پس از نبوت ) در سه سالگی فرمان رسالت گرفت » 📚الارشاد ج 2 ص 276 👌امام علیه السلام فرمود ؛ « خداوند لحظه ای ما را ( از بدو تولد ) به حال خود رها نکرده است که اگر رها می کرد ما هم همانند بعضی از مردم ( غیر معصوم ) بودیم » 📚تاویل الایات الظاهره ص 519_ البرهان فی تفسیر القرآن ج 4 ص 767 👌حال آنچه مورد سوال قرار گرفته است آن است که اگر امامان از بدو تولد معصوم و مورد الهی هستند ، چگونه در روایتی آمده است که امام صادق ، پرستوهای حرم خانه خدا را اذیت می کرد و امام سجاد علیهما السلام او را از این کار منع کرد ؛ 📚الکافی ج 6 ص 224 👌پاسخ آن است که اذیتی که مورد اشاره روایت قرار گرفته است به معنای آزار رساندن به حیوان بیگناه و زبان بسته ای چون نیست ، چرا که چنین اذیت رساندنی از شان امام بر اساس ادله فوق حتی در سنین کودکی به دور است . ❕بلکه آن است که پرستوها در منزل و مکان امام آشیانه کرده بودند و بر سر ایشان فضله می انداختند ، امام صادق علیه السلام آنها را دور کردند تا جای دیگری بسازند که امام سجاد فرمودند همین دور کردن هم بهتر است صورت نگیرد . 👌و یا اساسا ممکن است جریان فوق از روی تقیه صادر شده باشد ، زیرا کم نبودند کسانی که بر اساس روایات فوق بر مقام امام علیه السلام در کودکی ، نسبت به آنها غلو می کردند و احیانا شوون ربوبیت را به امام نسبت می دادند ، امام از روی تقیه و به جهت دفع این عقیده چنین سخنانی را از روی تقیه صادر کردند . 👌طبق هر دو احتمال ،جریان فوق تنافی با عصمت و برگزیده بودن امامان علیهم السلام در کودکی ندارد . ❕مرحوم محمد تقی اول در توضیح روایت فوق می نویسد ؛ « حضرت امام ( صادق ) صلوات اللَّه عليه كه فرمودند كه من با پدرم بودم در حرم و مرا ديدند كه آزار مى دادم پرستكها را و دور نيست كه در حالت طفوليت باشد و در خانه حضرت آشيانه كرده باشند و بر سر ايشان فضله كنند آنها را دور كرده باشند كه آشيانه را جاى ديگر برند، يا آن كه اراده داشتم كه دفع كنم حضرت فرمودند كه ايشان را مكش و آزار مده كه آزار اينها به كسى نمىرسد و قطع نظر از حرم كشتن اينها نيز مكروهست و ممكن است كه فرموده باشند در اين نقل از جهة جمعى كه هميشه ميل به غلو داشته اند يا غالى بوده اند و امثال اينها را م ىفرموده باشد و از جهة رفع غلو ايشان » 📚لوامع صاحبقرانی ج 7 ص 281 http://eitaa.com/joinchat/304152577C9f840da185 https://sapp.ir/poorseman
🤔 ❔من همواره دیده ام که علمای شیعه از عبدالله بن عباس به خوبی و بزرگی یاد می کنند ❗️برایم جای سوال بود که ابن با این که زمان امام حسین را درک کرد چرا همراه امام حسین به کربلا نرفت ❕آیا از ترس جان بود و او نیز در آخر عمر از اهل بیت منحرف شد ❕❕ 💠💠 👌بى ترديد ابن عباس در ميان امت و مذاهب مختلف شيعه و اهل سنّت، اشتهار به نيكى و علم و دانش و و خرد دارد و از او با القابى مانند «حِبْرالأُمة»، «تَرْجُمانُ الْقُرآنِ» و مانند آن ياد مى شود. او دوران جوانى خود را در خدمت پيامبر اكرم گذراند و حامل احاديث مهمى از آن حضرت بود كه در كتب معتبر نقل شده است. او در تفسير قرآن صاحب نظر بود و از او به عنوان شاگرد على عليه السلام و محب او ياد شده است. 🔸 در جنگهاى على علیه السلام در ركاب او بود، وى در اواخر عمر نابينا شده بود. در سال 68 هجرى، در فتنه پسر زبير، در درگذشت، در حالى كه هفتاد سال عمر داشت. محمّد حنفيّه بر او نماز گزارد. 📚اعیان الشیعه ج 8 ص 55 👌مردى از اهل طائف به كه ابن عباس بيمار بود؛ (همان بيمارى كه در آن دنيا را وداع گفت) نزد او آمد و لحظه اى نشست. ابن عباس بى هوش شد. او را به صحن خانه آوردند. به هوش آمد. گفت: خليل و يار من رسول خدا درباره من خبر داد كه در دوران عمرم دو بار هجرت خواهم كرد؛ هجرتى با رسول خدا داشتم و هجرتى با على عليه السلام و نيز به من خبر داد كه من در پايان عمر نابينا خواهم شد (و چنين شد) ... و نيز به من دستور داد كه از پنج گروه بيزار باشم: از ناكثين (پيمان شكنان) همانها كه در جنگ حاضر شدند و از قاسطين (ظالمان و ستمگران شام) كه در جنگ صفين حاضر شدند و از خوارج كه در ميدان نهروان حضور يافتند و از «قَدَريّه» آنهايى كه شبيه نصارا در دينشان بودند و گفتند: هيچ چيزى مقدر نشده (و همه چيز را خدا به ما تفويض كرده است) و از «مرجئه» آنها كه شبيه يهود در دينشان شدند. گفتند: خدا آگاهتر است (كه گناهكاران نيز اهل بهشتند) سپس گفت ؛ «خداوندا من بر آنچه على عليه السلام بر آن زنده بود زنده ام و بر آنچه او بدرود حيات گفت مى ميرم» اين سخن را گفت و به جان آفرين تسليم كرد. » 📚بحار الانوار ج 42 ص 152 👌او از جمله كسانى بود كه پس از تصميم امام حسين علیه السلام براى رفتن به كوفه، تلاش مى كرد آن حضرت را از اين بازدارد و بى وفايى كوفيان را يادآورى مى كرد و چون كلماتش در اراده امام تأثير نگذاشت، بشدت متأثّر شد. 📚حیاه الامام الحسین ج 3 ص 25 👌 از كسانى بود كه از شهادت سيد الشهدا خبر داشت و روز عاشورا در مدينه بود و با ديدن خواب و تبديل مشكى كه داشت به خون، از كشته شدن حسين با خبر شد. 📚امالی صدوق ص 480 🔸زمانی که سخنان او بر امام بر نرفتن به کوفه تاثیر نگذاشت خطاب به امام علیه السلام عرضه داشت ؛ « اى پسر دختر پيامبر! فدايت شوم! گويى مرا به سوى خود مى خوانى و از من مى خواهى كه يارى ات كنم! به خدايى كه جز او خدايى نيست، اگر با اين شمشيرم در پيشِ روى تو، چنان ضربه زنم كه شمشيرم، به تمامى، خُرد شود، يكصدمِ حقّ تو را نگزارده ام. اينك، پيش روى تو ام. به من، فرمان بده». 👌امام حسین علیه السلام خطاب به او فرمود ؛ « اى ابن عبّاس! تو پسرعموى پدرم هستى و از هنگامى كه تو را شناخته ام، پيوسته به نيكى فرمان مى دهى و به رايزنى هاى حكيمانه مى دادى. او پيوسته از تو خيرخواهى و رايزنى مى خواست و تو به درستى، به او پيشنهاد مى دادى. پس در پناه و پشتيبانى خدا، به مدينه برو و چيزى از خبرهاى تو، بر من پوشيده نمى مانَد » 📚الفتوح ج 5 ص 23 _ مقتل الحسین خوارزمی ج 1 ص 190 👌بنابراین علت عدم حضور ابن عباس ( رضی الله عنه ) در رکاب امام حسین علیه السلام دستور خود امام بود که ابن را مامور مدینه کرد تا اخبار مدینه را به امام گزارش دهد . http://eitaa.com/joinchat/304152577C9f840da185 https://sapp.ir/poorseman