- اصلاً با دیدنش به خودت میگی چطور ممکنه؟! چطور ممکنه عشقِ به حسین'؏ و عمو عباس اینطور تو دل بچه‌ها ریشه کنه؟! آره این سفره نمک‌گیره :)))

گاهواره تاب خورد گوییا علیِ اصغر از صدای تشنه ی پدر، چند قطره آب خورد ظاهراً علی، ولی، تیر را رباب خورد...

عکس مربایی.

قندی، مربایی، عسلی. هرچیزی که شیرین‌تر از قند و عسل باشه حتی.

عمو با آب برمیگرده کاکا...

بذار مثل عرب‌ها صداتون کنم؛ یا امام عباس!

نه تنها تیر و تیغ و سنگ بوده سر پیراهنِ تو جنگ بوده ولی شرمنده زینب دیر فهمید که انگشتر به دستت تنگ بوده...

من همانم که به عشق تو نمک گیر شده دست من را هم بگیر آخر حسین دیر شده - #فاطیماه

امام حسین'؏ هنگامی که تمام یارانشان را از دست داده بودند، برای آخرین بار و برای اتمام حجت رو به دشمن فرمودند: ‌[ يا وَيْلَكُمْ أَتَقْتُلُونِي عَلى سُنَّة بَدَّلْتُها؟ أَمْ عَلى شَريعَة غَيَّرْتُها، أَمْ عَلى جُرْم فَعَلْتُهُ، أَمْ عَلى حَقٍّ تَرَكْتُهُ؛ واى بر شما! چرا با من مى‌جنگيد؟ آيا سنّتى را تغيير داده‌ام؟ يا شريعتى را دگرگون ساخته‌ام؟ يا جرمى مرتكب شده‌ام؟ و يا حقّى را ترك كرده‌ام؟ ]

اما دشمن کینه به دل داشت؛ کینه‌ای که کهنه شده بود، دل‌هاشان سیاه‌تر از سیاه بود و اجازه‌ی دیدن حق را نمی‌داد. سپس رو به حسین'؏ گفتند: [ إِنّا نَقْتُلُكَ بُغْضاً لاَِبِيكَ؛ ما به خاطر كينه اى كه از پدرت به دل داريم، تو را مى‌كشيم. ]

امروز این مداحی به آتیش میکشونه آدم و...

-

نمی‌دانم فقط من همه چیز را عجیب می‌بینم یا واقعا همه چیز عجیب است و شما هم همه چیز را عجیب می‌بینید. سجاده پهن کرده بودم برای نماز. شیشۀ تُربتِ کربلا را گذاشتم کنارم و ایستادم. هوای غم و غربت کربلا از سرم نمی‌رفت و دلم آرام نمی‌گرفت. سر شیشه را که برداشتم عطر مطلوبی دلم را برد. بوی حسین(ع)، بوی کربلا، حتی بوی آب، بوی فُرات، همه و همه به سمتم آمدند. آمدم بایستم که گوشۀ چادرم به شیشه خورد و خاکِ مقدس، روی قالیِ اتاقم پخش شد. خم شدم که جمعشان کنم. آه! آرام بگیر دل. ذره‌های خاک، دلم را پاره پاره و شرحه شرحه کرد. داشتم می‌سوختم. همانجا بود که اختیار اشک‌هایم را از دست دادم. برایم مجسّم کردنش درد بود و درد. داغ بود و داغ. سال‌ها پیش، شیرزنی داغ‌بردل با لبی تشنه اما نزدیک به نهر آب، به دنبال پیکر ماه می‌گشت؛ به دنبال بوسۀ زیر گلو، پیرهن و انگشتر. نشانه‌ای، چیزی... سال‌ها پیش هم کسی اینگونه که نه! عیناً به چشم دید و جگرش پاره پاره شد. سال‌ها پیش، خاک و خون و خارهای خشک مُغیلان و... عَطش و عَطش و عَطش... سال‌ها پیش، خواهری داغ‌دیده، بین همین خا‌‌‌‌‌ک‌ها پیکر ارباً اربای برادرش را با اشک می‌شست. وَ آه... آه که این خاک، بوی حسین‌بن علی(ع)، پسرِ فاطمه(س) را می‌دهد... #فاطیماه

حسین'ع ؛ تنها دلیلِ عاشقی‌ست ‌.

عقل، عقلِ من است و فکر تویی قلب، قلبِ من است و نبض تویی #نزار_قبانی

و زادروز تو؛ مطلوبِ مهربان من ؛)🤍

-

در میان رگ من، عشق تو در جریان است سر و تن پیشکشت، هدیه برایت جان است من، زمستانه‌ترین حالت عاشق شدنم سی‌اُمِ تیر، از آنِ تو و تابستان است #فاطیماه ؛ برایِ : زود‌آشنای دیریافته‌ی من.

تلگرام رَشتاک؛ بیاید پیشمون. https://t.me/+iVF2j42W3vEwOGVk

لینک کانال جمعی از شعرای جوان کشور؛ با موندنتون خوشحالمون کنید ؛)🤍 امیرحسین پاسبان @apasban عباس تافته @abbas_tafteh علی سمرقندی @alisamarqandi محمدسبحان مهنام|تشنه‌لب @Teshnelaab امیرحسین قاسمی‌پور|چراغ شعر @Hadi_Naqvi_Poetry محمدعلی حق‌جو|دِل @dell_poem

آیا کسی می‌داند که، از دلتنگی به کجا فرار باید کرد؟ از سیاهیِ غریبِ شب، از سکوتِ سرد فراق، از شلوغیِ شهر ناشناخته، از جای خالیِ صندلی چوبی، و از خاطراتی که، مرورشان جرعت می‌خواهد...

-

همه چیز خوب و روال است؛ قهوه تازه‌دم و گل‌های طاقچه هم سرحال‌اند. کسی رابه کسی نیست انگار؛ همه به چیزی و کسی مشغول‌اند. عده‌ای می‌آیند، عده‌ای می‌روند. البته هنوز جای نیشتر جراحاتِ قبلی روی دل زخم‌خوردۀمان هست. قلبی که از شدت جراحات جا نداشت و از شانه فرو می‌بردند. اینجا مخزن الاسرار است و نگهداری از سِرّ و رمز و رموز، تاوان دارد. سخت، تحمل‌گداز و توان‌سوز؛ گاهی به قیمت جان، گاهی هم به قیمتِ رها کردن. رها کردن را آدمها خودشان به دیگران می‌آموزند. نمی‌شود که بیایند و زخمی در جایی و قسمتی از قلبِ محافظه‌کارت باقی بگذارند و هنوز همان لبخندِ کشدارِ قبل را تحویلِ چشم‌هایشان بدهی. گاهی آدمی که هیچ، همان منحنیِ نازکِ لبخند هم تغییر می‌کند...

*/ @Rashtak

همینقدر بوسیدنی و ناز ؛)🤍

بال از آسمان نمی‌ترسد! عاشق از قیدِ جان نمی‌ترسد او که در دل جوانه‌ای دارد از هجومِ خزان نمی‌ترسد... #معصومه_صابر

-