✅ مهدویت ((قسمت دویست و شصت و هشت)) 🌤️ فصل_اول: أنصار اللهِ محمّدی 1️⃣ بخشِ_اول: حوادثِ قبل از ظهور ⚙️ بیانِ ساختارِ سوره‌ی صفّ ✍️... بعد از اینکه دانستیم سوره_صف سه سیاقِ اصلی دارد؛ حال نیاز است که به صورت خیلی کلّی و بدون ریز شدن در استدلال‌ها و مبانی عمقیِ بحث، ارکانِ سوره و ساختارِ آن را مقدمتاً بررسیِ کوتاهی داشته باشیم؛ و بعد تفصیلی به آن بپردازیم؛ تا وقتی واردِ مباحثِ سوره_طه شدیم؛ نسبت‌مان با أنصاراللهی در سیاقِ سوم سوره‌ی صف را گم نکنیم و سردرگم نباشیم. 📌اگر بخواهیم به یک سوره، ساختاری نگاه کنیم؛ باید قبول داشته باشیم که یک سوره از هر جهت کامل و شاملِ مفاهیمِ درونِ خود است؛ لذا برای پرداختن به معارفِ موجود در یک سوره؛ ابتدا باید موضوعِ آن را بیابیم و سپس براساسِ موضوعِ سوره، واردِ ساختارِ سوره و مباحثِ مربوطه بشویم. از این منظر، ساختارِ سوره صف، جریان‌های الهی در پهنه‌ی آسمان‌ها و زمین است! چرا؟! حداقل به دو دلیل: ۱_ این سوره، جزوِ سُوَر مسبّحات است ۲_ آیه‌ی اول، از تسبیح دادنِ چیزهایی در منطقه‌ی آسمان‌ها و زمین صحبت می‌کند ✌️‼️تسبیح در قرآن به معنای جریان داشتن که در حالتِ متعدی، به معنای جریان دادن است و در لغت نیز به معنای شناور بودن، یا شناور کردن است؛ و صرفاً به معنای تنزیه نیست! چرا که ریشه‌ی «سَبَحَ» و «نَزَهَ» با هم فرق می‌کند؛ و نمی‌شود که هم «سَبَحَ» و هم «نَزَهَ» دقیقاً به یک معنا باشد؛ بلکه می‌توان گفت که «نَزَهَ» با «سَبَحَ» ارتباط عملیاتی دارد؛ در بابِ معنای‌ «سَبَحَ» در آیه ۴۰ یس داریم: «لَا الشَّمسُ يَنبَغِي لَهَا أَنْ تُدرِكَ القَمَرَ وَ لَا اللَّيلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسبَحُونَ» شایسته نیست که خورشید به ماه برسد؛ و اینکه شب از روز سبقت بگیرد؛ و همه‌ی این‌ها در یک فلک و دایره‌ی معلومی شناور و در حرکت هستند. مشابه این آیه در سوره انبیاء، آیه ۳۳ نیز آمده است. پس در این آیه، «يَسبَحُونَ» به معنای شناور بودن است؛ نه منزه کردن! 📚در لغت نیز داریم: «یَسْبَحُونَ» در آیه‌ی (فِی‌ فَلَکٍ یَسْبَحُونَ) از مادّه‌ «سِباحَت» است که طبق نقل «راغب» در «مفردات»، در اصل به معنای حرکتِ «سریع» در آب و هوا است؛ که اشاره به حرکت سریع اجرامِ آسمانی دارد؛ و آن‌ها را تشبیه به موجوداتِ عاقلی کرده است که با سرعت به گردش خود ادامه می‌دهند، امروز، نیز این حقیقت ثابت شده که اجرام آسمانی با سرعت‌های بسیار عجیب و گاه سرسام‌آوری، در مسیر خود حرکت دارند. [مفردات راغب، دارالقلم، ص ۳۹۲ و اینکه ذکرِ_خدا و عبادتِ او را «تَسبِیْح» می‌گویند نیز از همین‌جا ناشی شده، چراکه آن‌هم یک نوع حرکتِ سریع در طریقِ اطاعت و عبادت پروردگار است. [تفسیر نمونه، جلد ۸، ص ۴۷۰]. لذا تسبیح که متعدی هم هست؛ به معنای حرکت ایجاد کردن در چیزی یا در کسی است؛ در نتیجه، وقتی خدا در آیه‌ی اول سوره صف می‌فرماید: «سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأَرْضِ وَ هُوَ العَزِيزُ الحَكِيمُ» یعنی او برای خدا، در همه‌ی اشیاءِ و افرادِ آسمان‌ها و زمین #جریان ایجاد کرد. اما نه یک جریانِ معمولی، بلکه «وَ هُوَ العَزِيزُ الحَكِيمُ» حرکت و جریانی از بابِ ااسمِ «العَزِيزُ» و اسمِ «الحَكِيمُ»، حرکتی که هم در اوجِ_عزت باشد؛ هم بسیار حکیمانه و راهگشا باشد؛ این، ساختارِ کلّی سوره صف است 🔻اگر این معنا در آیه‌ی اول را موضوعِ سوره بدانیم که همین هم هست؛ کلّ ساختارِ سوره، باید براساس موضوع سوره بازترجمه شود وقتی خدا می‌فرماید: «سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأَرْضِ» یعنی یک کسی [هو که فاعلِ سَبَّحَ است] برای خداوند جریانی عظیم در همه‌ی عناصرِ آسمان‌ها و زمین ایجاد کرد؛ «وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ» لکن این جریانِ عظیم را بسیار حکیمانه، به اوجِ ارتفاعاتِ عزت خواهد رساند این موضوعِ سوره است که اگر ارکانِ سوره را بر این اساس ترجمه کنیم؛ آنگاه ساختارِ سوره را می‌یابیم. به عبارت دیگر تمام سوره حاکی از جریاناتی برای خداست، جریانِ ایمان برای مؤمنان در ۵ جای سوره، جریانِ رسالت موسی و رسالت عیسی (ع) در آیات ۵و۶ و نیز جریانِ رسالتِ رسول‌الله (ص) در آیه ۶و۹ همچنین جریانِ نورالله به سوی اعماق، در آیه ۸ و جریانِ أنصاراللهی در دنیا، در آیه ۱۴ و جریاناتِ دیگری که در این سوره برای خدا ایجاد می‌شود 🔆 پس اگر ساختاری به سوره صفّ بنگریم؛ این سوره، خیلی برایمان زیبا و عظیم جلوه می‌کند ما در پستِ بعد می‌خواهیم بگوییم: یک کسی برنامه‌ی مهدویت را برای خدا در پهنه‌ی آسمان‌ها و زمین به راه می‌اندازد و طبق آیه ۸و۹ این جریان را با ظهور_مهدی (عج) به سوی سرانجام خود می‌برد و کلّ سوره صف حاکی از این مبحث است که خدا هم بحثِ أنصار اللهِ محمّدی را در چنین سوره‌ای آورده است؛ نه هیچ جای دیگر قرآن #مهدویت #آخرالزمان @Refighe_Shahidam313

✅ مهدویت ((قسمت سیصد وچهل و سه)) 🌕 منشأِ قدرت و توانِ أنصار الله [۱۹] ⚡️«عِبادًا لَنا أُولي بَأْسٍ شَديدٍ» [اسراء ۵] ✍️... بعد از مدت‌ها، دوباره داریم وارد سوره‌ی صفّ می‌شویم؛ و بدانید که بسیاری از اسرار و عظمت‌های مهدوی و آخرالزمانی در سوره صفّ که اکنون در حالِ ورود به آن هستیم؛ قرار دارد! وقتی خدا در آیه ۱۴ می‌فرماید: «كُونُوا أَنصَارَ الله» بیایید أنصار الله شوید؛ بلافاصله در همین آیه با جمله‌ی «فَآمَنَتْ» از یک ایمانِ_جدید صحبت می‌کند؛ ایمانی که به تبعِ آن می‌فرماید: «فَأَيَّدنَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلى عَدُوِّهِم فَأصبَحُوا ظَاهِرِين» ما ضمیرِ «نا» این دسته از مؤمنینِ خاص را علیه دشمنانشان تأیید می‌کنیم؛ لذا پیوسته در میادین جنگ، پیروز خواهند شد! پس این ایمانی که خدا در این آیه مدّنظر دارد؛ بارِ معنایی بسیار قوی‌ای دارد؛ اولیّات نیست؛ حتی ایمانی نیست که بعدش بفرماید؛ عملِ صالح انجام دهید؛ تقوا بورزید و یا رفتارهای دیگر، این ایمان هرچه هست؛ تمام این‌ها بلکه قوی‌تر از این اعمال را در ذاتِ خودش دارد؛ یعنی به صرفِ این ایمان، کلی محصول و ثمره برای فرد قرار داده می‌شود. ‼️مشابهِ این بحث را در آیاتِ ۴و۵ بقره داریم؛ خدا در آیه ۴ فرموده: «الَّذینَ یُؤْمِنونَ بِما أُنزِلَ إِلَیكَ» این‌ها به چیزی که بر رسول‌الله نازل شده؛ ایمان دارند؛ سپس در آیه ۵ می‌فرماید این مؤمنین بر هدایت بوده و رستگارانند! این چیزی که بر رسول‌الله نازل شده چیست که اینقدر اهمیت و ثمرات دارد؟! توضیح این #درجه از ایمان در آیه ۶۷ مائده است: «یا أَیُّهَا الرَّسول! بَلِّغ ما أُنزِلَ إِلَیكَ» این چیزی که بر شما نازل شد را به مردم ابلاغ کن! چه چیزی را؟ این ولایتی که برایت نازل کردم! این آیه‌ی غدیر است؛ و این ولایتِ خداست که بر رسول‌الله نازل شده تا در غدیر، به مولا_علیّ (ع) وصل شود. لذا در آیه ۶۸ می‌فرماید: «لَیَزیدَنَّ کَثیرًا مِنهُم ما أُنزِلَ إلَیكَ مِنْ رَبِّکَ طُغیانًا وَ کُفرًا» یا رسول‌الله! این‌ها وقتی از ولایتی که بر شما نازل شده و شما به علیّ (ع) وصل کردی؛ مطلع می‌شوند؛ مدام بر طغیان و کفرشان اضافه می‌شود! این‌ها به جای ایمان به ولایتِ علیّ (ع)، طغیان و کفرِ نسبت به آن دارند! این‌ها به «ما أُنزِلَ إلَیكَ» یعنی ولایتِ_علیّ، ایمانِ ولایی که ندارند هیچ، بلکه دشمنی می‌ورزند! در حالی که طبق آیه ۴ بقره، یک گروهی «یُؤمِنونَ بِما أُنزِلَ إلَیك» هستند. 🔴در جامعه اسلامی هم طبقِ آیاتِ ۶۷ و ۶۹ مائده، مسلمانان دو_دسته می‌شوند: یک دسته «النّاس» در آیه ۶۷ که خدا حاضر نیست حتی به این‌ها بگوید مسلمان، دسته دوم «الَّذینَ آمَنوا» در آیه ۶۹ که بعد خواهیم گفت این‌ها مؤمنانِ آخرالزمانی به ولایتِ علیّ (ع) هستند. پس کسانی که در غدیر ولایتِ مولا امیرالمؤمنین (ع) را قبول نکردند خدا به آنها می‌فرماید «النّاس» یعنی مردم! اما در همین بحث، کسانی که ولایتِ امیرالمؤمنین (ع) را قبول کردند و ایمان آوردند؛ به آن‌ها در آیه ۶۹ می‌فرماید: «الَّذینَ آمَنوا» که این‌ها طبق ۴و۵ بقره، به صرفِ همین ایمانی که به «ما أُنزِلَ إلَیكَ» دارند؛ هم بر هدایت‌اند و هم رستگارانند! پس ما از یک مقوله‌ای تحت عنوان ایمانِ_ولایی داریم صحبت می‌کنیم 📌مشابه همین بحث را در آیه ۱۴ صفّ داریم؛ «الَّذینَ آمَنوا» این ایمان ولایی است. ایمانِ_ولایی یعنی چه؟ ما که به جسمِ اهل‌بیت (ع) دسترسی نداریم که بگوییم آمدیم تحتِ ولایت‌ شما به جسم برزخیِ هم دسترسی نداریم پس به چه بُعدی از ایشان دسترسی داریم؟ به وجه أسمائیِ ایشان و چون خودشان اهتمام در مهدویت دارند مایلند که بیشتر با وجه أسماءُ_الحُسناییِ شناخته شوند، لذا ایمان ولایی یعنی ایمان به وجه نورالله و أسماءُ الحُسناییِ ضمیر «نا» که اگر می‌خواهیم أنصارالله باشیم؛ باید به این تعریف از نورالله، طبقِ قرآن، ایمان داشته باشیم، ابرازِ ارادت کنیم، هم‌دل، همراه، همگام و شیعه‌ی آن باشیم. این درجه از تشیع یعنی کسی که وجه أسماءُ الحُسناییِ ضمیر «نا» که نوری منتشر در همه‌ی زمان‌ها و مکان‌ها هست را مشایعت کند لذا هیچ یک از ما نمی‌تواند بگوید که به مولا امیرالمؤمنین (ع) دسترسی ندارم بلکه همین الآن شما در نورِ أسمائیِ مولا هستی؛ نوری که همیشه و همه‌جا حضور دارد و خدا از طریق آن دارد بر عالم و آدم خدایی می‌کند 💡اگر ما این نوع ایمانِ ولایی یعنی ایمان به وجه أسماءُ الحُسناییِ ضمیرِ «نا» را در خودمان عملی کنیم به شدت بر ما اثر می‌گذارد ما را دگرگون می‌کند و وجودمان شیشه می‌شود لذا طبق آیه ۱۴ صف، خدا بواسطه ضمیرِ «نا» «فَأَيَّدنَا الَّذينَ آمَنُوا» را انجام می‌دهد! این می‌شود مؤمن بودن یعنی فرد دربِ قلبش را باز کند تا ایمانِ ولایی در وجودش #جریان پیدا کند؛ صفات و رفتارهایش را نورانی کند؛ و این می‌شود أنصارالله با پشتیبانی ضمیرِ «نا» ادامه_دارد #مهدویت #آخرالزمان @Refighe_Shahidam313