✅به سوی #هرمنوتیک ترانسفورماتیو جاذبۀ #کوانتومی! 🔹نگارش: استاد رضا بابایی 🔹در بهار سال ۱۹۹۶ مقالۀ مفصلی (۴۰ صفحه) به دفتر مجلۀ Social Text می‌رسد که همۀ اعضای علمی مجله را خوشحال می‌کند. نویسندۀ مقاله، آلن #سوکال، یکی از سرشناس‌ترین فیزیکدان‌های فرانسه، وعنوان مقاله «به سوی #هرمنوتیک ترانسفورماتیو جاذبه کوانتومی» بود! 🔹مقاله چاپ شد و همه منتظر واکنش خواننده‌های مجله بودند. ناگهان پستچی بسته‌ای به دفتر مجله می‌آورد که همه را در بهت و حیرت فرو می‌‌برد. درون بسته، مقاله‌ای دیگر از سوکال بود که این‌‌گونه آغاز می‌شد: «جناب سردبیر، در مقاله‌ای که بهار امسال برایتان فرستادم و شما چاپ کردید، حتی یک جملۀ #مفهوم و معنادار وجود نداشت؛ اما چون عبارات آن را #نفهمیدید، حتما گمان کرده‌اید که خیلی #عمیق و پیچیده است! خواهشمند است مقالۀ دوم بنده را که دربارۀ زبان گنگ و نامفهوم عده‌ای از روشنفکران فرانسوی است، چاپ کنید تا خوانندگانتان بدانند که نباید فریب نام‌ها و جمله‌های پر #طمطراق را بخورند...» . 🔹مسئولان مجله که به ‌شدت از چاپ مقالۀ پیشین سوکال، شرمنده و خشمگین شده بودند، نامه و مقالۀ دوم سوکال را چاپ نکردند. اما او هم بیکار ننشست و در اولین فرصت کتاب #روشنفکران_طرّار را نوشت. این کتاب دربارۀ کسانی است که #فقر_علمی خود را با توسل به اصطلاحات و عبارات #گنگ می‌پوشانند، و قصد دارند با جمله‌های چندپهلو و تاریک، خوانندۀ خود را خلع سلاح کنند یا بفریبند. 🔹سوکال، نویسندگان را به استفاده از #زبان_ساده مردمی سفارش می‌کند و به خوانندگان فرانسوی هشدار می‌دهد که #پیچیدگی کلام، لزوما به دلیل ژرفای معانی و بلندای مفاهیم آن نیست؛ بلکه گاهی حکایت از #ذهنی_آشفته یا مقلد یا دغل‌باز می‌کند که قصد دارد نادانی‌های خود را با بیان جملات به ‌ظاهر عمیق و آکنده از #اصطلاحات_غریب بپوشاند. 🔹به قول مولانای خودمان: «#گره‌های_سخت بر #کیسه‌های خالی».

✨👌چقدر #دلنشین و #عمیق و #راهبردی ✅ ارزش شنیدن ده‌ها بار را دارد. 📹 تبیین و تحلیل وظایف مسجد و ائمه جماعات در رشد و توسعه فرهنگی به بیان سردار شهید #حاج_قاسم_سلیمانی در جمع ائمه جماعات مساجد... #مرد_میدان #سردار_دلها #مسجد=#پل #مسجد_قرارگاه #مدیریت_استراتژیک #معیار_سقوط_خط_من! #مدیریت_فرهنگی #محیط_فرهنگی! #مقیاس_ارزیابی #خود_ارزیابی #امام_خسته! 🇮🇷 روحت شاد سردار همیشه راه‌نما وراه‌گشایی 🌷🇮🇷🌷

✨«مرحوم #علی_صفایی_حائری به سال 1330 در شهر قم در خاندانی از عالمان دین تولد یافت. در نوجوانی به سوی حوزه آمد و در پانزده سالگی موفق به پایان سطح گردید. نوزده ساله بود که به تایید برخی استادان به درجه #اجتهاد نائل شده و به تدریس سطوح عالی پرداخت. اولین نوشته¬ها و طرح¬های سلوکی¬اش را پیش از بیست¬سالگی در دو کتاب رشد و مسئولیت و سازندگی عرضه کرد. وسعت مطالعات به او این امکان را داده بود که در زمینه¬های متنوعی به تحقیق و تألیف در آموزه¬های دینی بپردازد. از آخرین کتب و مقالات در حوزه گسترده مطالعات دینی مطلع بود؛ حتی از کتاب¬هایی که در ممیزی گرفتار شده، توفیق چاپ نیافته بود. سخنرانی متفاوت بود و معلمی گرم و #صمیمی؛ #اطلاع از شرایط اجتماعی و تکیه بر #منابع_وحیانی طراوتی خاص به سخنانش می داد که احساس سرشار و باور عمیق او، آن را به عمق جان مخاطبان می¬رساند. در تعلیم به همه نیازهای دور و نزدیک شاگردانش می اندیشید و این صمیمیت به ارتباطی #پدرانه میان او و شاگردان می انجامید. او در کنار #تدریس تفسیر و کفایه و مکاسب، به طلاب جوان صرف و نحو نیز می آموخت؛ چراکه آنان را در سن تصمیم و شکل-گیری می¬دانست و محتاج #همراهی و #راهنمایی. نثری #ممتاز داشت؛ #عمیق و #اثرگذار. خود ریشه این نثر خاص را در ختمهای بسیار #قرآن، انس با #نهج_البلاغه و #مطالعه گسترده روایات می دانست که در کنار ذوق سرشار ادبی و آشنایی و مرور مستمر #ادبیات ایران و جهان به بلوغ و پختگی رسیده بود. آدمی را در همه عرصه¬ها محتاج #دین می¬دانست و به پاسخگویی دین در همه حوزه¬ها باور داشت؛ اعتقاد او به کفایت دین همراه با حرمتی بود که برای آورده¬های فلسفه، عرفان و علم قائل بود. از نگاه او، دین و تفقه در دین محدود به حوزه احکام نبود و تمامی گستره معارف، عقاید، اخلاق و احکام را در خود جای می¬داد و حتی تمامی نظام¬های فردی و اجتماعی را در بر می¬گرفت. نظام¬های فکری، عرفانی، اخلاقی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، قضایی، حقوقی و جزایی. دین برای تدمین همه این نیازها آماده شده و محتاج حمایت دیگران نبود. باور به #جامعیت دین و #پرباری متون دینی در تمامی سخنرانی¬ها و درس¬های خارج فقه و اصول و تفسیرش موج می-زد. در پاسخگویی به سوالات اولین دغدغه¬اش #استناد بود و اتکاء به حجت. در عقلی ترین مباحث کلامی یا ذوقی ترین گفت¬و¬گوهای عرفانی یا عرفی ترین مباحث اجتماعی تلاش می¬کرد تا پاسخ¬هایش بر #نظام_پاسخگویی مبتنی باشد که دین به او داده بود. زندگی فردی او جلوه¬ای عمیق از باورهای او بود؛ #زهد او فراتر از یک زندگی ساده با امکانات محقر بود؛ جلوه زهد و #عهده_داری او در دیون سنگینی نمودار می¬شد که برای حفظ و #حراست از زندگی #دیگران بر دوش می¬گرفت. #وسعت غریبی در معاشران او بود که از #ظرفیت و #ظرافت بسیار او خبر می¬داد و در شب¬های #بیدار، #زمزمه های بسیار و #زیارت های مکررش ریشه داشت؛ زیارت¬های ماهیانه¬ی مشهد رضوی که در همین راه به سال 1378 به دیدار محبوبش شتافت.» روحش شاد با ذکر یک صلوات🤲 📗سلوک اخلاقی – طرح¬های برگرفته از کتاب و سنت – #امیر_غنوی، انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی؛ ص 199 🌷🇮🇷🌷