🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵 #یادت_باشد🌱 #قسمت_31 گفتم:"نمیدونم،مزارشهداخوبه بریم؟"گفت:"دوست دارم بریم قم!"پیله کرده بودبرای سال تحویل کنارحرم حضرت معصومه سلام ا...الیهاباشیم.گفتم:"حمید!آخرسال جاده هاشلوغه،ماهم که ماشین نداریم.سختمون میشه. "گفت:"توازپدرومادرت اجازه بگیر،خودش جورمیشه.من توروازحضرت معصومه سلام ا...الیهاگرفتم.میخوام بریم تشکرکنم." ازپدرومادرم اجازه گرفتم که یک روزه برویم وبرگردیم. روزبیست ونه اسفندآفتاب نزده راه افتادیم،میخواستیم قبل ازاینکه ترافیک بشودبه یک جایی برسیم،ولی جاده هاخیلی شلوغ بود؛انگارهمه نیت کرده بودندلحظه ی تحویل سال کنارحرم باشند.باهزارمشقت به قم رسیدیم.یک ساعت مانده به تحویل سال،حوالی ساعت دوبعدازظهرحرم بودیم. وقتی خواستیم برای زیارت ازهم جدابشویم،اصلاحواسمان نشدیک جای مشخص قراربگذاریم که لحظه ی تحویل سال کنارهم باشیم.فکرکردیم گوشی هست ومی توانیم بعدزیارت تماس بگیریم.رفتنمان همان وگم کردن همدیگرهمان! گوشی هاآنتن نمی داد.چندبارصحن به صحن وسط آن همه شلوغی بین جمعیت دنبالش گشتم.می دانستم اوهم گوشه به گوشه دنبال من است.انگارقسمت نبوداولین سال تحویل زندگی مشترکمان کنارهم باشیم. قبل ازاینکه جداشویم،عینک دودی زده بودم.حمیدتمام این مدت دنبال یک خانم چادری باعینک دودی میگشت،غافل ازاینکه من عینکم رادرآورده بودم. من هم ازبس بین جمعیت چشم دوانده بودم وگردنم رااین طرف وآن طرف کرده بودم،انرژی برایم نمانده بود.سختی راهی که آمده بودیم تاقم یک طرف،این چندساعتی که دنبال هم گشتیم یک طرف. کنارحوض وسط حیاط صحن نشسته بودم که آنتن گوشی هادرست شدوماتوانستیم یک ساعت ونیم بعدازسال تحویل همدیگرراپیداکنیم.تاحمیدرادیدم گفتم:"ازبس هوش وحواسم به پیداکردنت رفته بود،متوجه نشدم سال چطوری تحویل شد."جواب داد:"من هم خیلی دنبالت گشتم.لحظه ی تحویل سال کلی دعاکردم برای زندگیمون."دستش رامحکم گرفته بودم. نمیخواستم لحظه ای بینمان جدایی باشد.آن قدرشلوغ بودکه نشدجلوتربرویم. همان جاداخل حیاط روبه روی صحن آیینه به سمت ضریح گفت:"خانم!خانمم روآوردم ببینی.ممنونم که منوبه عشقم رسوندی!" تقرییاغروب شده بود.آن موقع نه رستورانی بازبود،نه غذایی پیدامیشد.آن قدرخسته بودیم که توانی برای چرخیدن دنبال غذاخوری نداشتیم. چندتابیسکوییت گرفتیم وبرای برگشت سوارتاکسی به سمت میدان"هفتادودوتن"راه افتادیم.قرارگذاشته بودیم تاشب خانه باشیم. چندباری ازاین که به خاطرشلوغی وگم کردن هم نتوانسته بودیم چیزی بخوریم،عذرخواهی کرد.برای قزوین ماشینی نبود.ناچاراسواراتوبوس های زنجان شدیم که وسط راه پیاده شویم. بدجوری ضعف کرده بودم.بااین گرسنگی،بیسکوییت هاحکم لذیذترین غذای ممکن راداشت. حمیدباخنده گفت:"توزن کم خرجی هستی.من ازصبح نه به توصبحونه دادم،نه ناهار.برای شام هم که میرسیم قزوین.اگرانقدرکم خرج باشی،هرهفته میبرمت مسافرت!"مسافرت های یک روزه این مدلی زیادمیرفتیم. ازقم که برگشتیم،عیددیدنی ودیدوبازدیدهاشروع شد.حمیدبرای من مانتوشلوارگرفته بود.مثل همیشه شیک ترین لباس هاراانتخاب کرده بود. زیادازاین مرام هامی گذاشت.معمولاهدیه برای من لباس یاشاخه ای گل طبیعی میخرید.من هم برایش عطروادکلن گرفتم.همه مدل عطروادکلن استفاده میکرد؛ ازعطرهایی مثل گل یاس وگل محمدی تاادکلن هایی مثل فرانس وهالیدی ولاو.عیدآن سال حمیدحسابی تیپ زده بود؛کت وشلوارباعینک دودی.ساعتی هم که من به عنوان کادوی روزعقدبرایش خریده بودم،انداخته بود. پنج شنبه،دوروزبعدازتحویل سال باهمان تیپ رفته بودهییت. نصفه شب بودکه بامن تماس گرفت.ازرفتارهم هییتی هایش تعریف میکرد.دوستانش بیشترحمیدرادرلباس جهادی یالباس خادمی دیده بودندتاباکت وشلواروآن اندازه اتوکشیده.گفت:"بچه های هییت کلی تحویلم گرفتن.کتم رامیگرفتندمیپوشیدندوسربه سرم میگذاشتند!" ازخوشحالی حمیدخوشحال بودم.موقع خداحافظی گفتم:"فردابریم بویین زهرا،خونه ی خاله فرشته؟ "حمیدگفت:"باشه بریم،ماکه بقیه اقوام رورفتیم،خونه کوچک ترین خاله ی شماهم میریم.خوشحال میشه حتما." صبح زنگ خانه راکه زد،سریع بابقیه خداحافظی کردم،کفش هایم راپوشیدم ودم دررفتم.حمیدگفت:"سوارشوبریم! "گفتم:"حمید جان!شوخی نکن.میخوایم بریم بویین زهرا.چهل کیلومترراهه.موتورروبذارخونه باماشین میریم." هرچه گفتم،قبول نکرد.گفت:"باموتوربیشتر می چسبه. "ترک موتورکه نشستم،مثل همیشه شدم جی پی اس سخنگو:"حواست باشه حمید،بریم راست،الان بروچپ،به میدون نزدیک میشیم،سرعت گیرنزدیکه،سرعتت روکم کن،اون آدموببین،گربه روله نکنی،..."ازروی استرسی که داشتم این حرف هارامیزدم.نگران بودم اتفاقی بیفتد. ادامه دارد... 📚 @shahidsarjoda

🏵🏵🏵🏵🏵🏵🏵🏵🏵🏵🏵 #یادت_باشد🌱 #قسمت_32 حمیدگفت:"توچرااین طوری میکنی.راننده حواسش به همه جاهست من خودم شوماخرم! "گفتم:"آخه تاحالاتوی جاده به این شلوغی بیرون شهرموتورسوارنشدم.دست خودم نیست،میترسم."وقتی ماشین های سنگین ازکنارمان ردمیشدند،باهمه ی توان خودم رابه حمیدمی چسباندم وزیرلب دعامیکردم که فقط سالم به مقصدبرسیم. این وسط شیطنت حمیدگل کرده بودوعمداازجاهایی میرفت که یادست اندازبودیاچاله!بعدهم میگفت:"ببین چه مزه ای داره،چه حالی میده.خودت روبرای چاله بعدی آماده کن! "بعدمیرفت دقیقالاستیک راداخل همان چاله می انداخت!آن موقع ازخودموتورسوارشدن میترسیدم چه برسدبه اینکه بخواهدتوی دست اندازهاوچاله هابیفتیم. چشم هایم رابسته بودم ومحکم دستهایم رادورش حلقه کردم که نیفتم.کاررابه جایی رساندکه گفتم:"حمیدبزن کنارمن پیاده میشم.باپاهای خودم بیام سنگین ترم!" بعدهم برای اینکه مثلاالکی قهرکرده باشم صورتم رابرگرداندم. حمیدگفت:"آشتی کن عزیزم.قهرزن وشوهرنبایدبیشترازده ثانیه طول بکشه،خداخوشش نمیاد".گفتم:"نه اون برای خونه است،روی موتورفرق داره!".حمیدکه فهمیده بودازروی شوخی قهرکردم سرعت موتوررازیادکرد. من هم که حسابی ترسیده بودم گفتم:"باشه عزیزم،اشتباه کردم.دوستت دارم،آشتی کردم!". ازنیمه راه ردنشده بودیم که وسط راه بدبیاری آوردیم وموتورپنچرشد. خداخیلی رحم کرد.نزدیک بودهردوباموتورزیرماشین برویم.وسط جاده مانده بودیم ودربه دردنبال کمک میگشتیم.کنارموتورپنچرشده ایستاده بودم.حمیدکمی جلوتردست بلندمیکردکه یک نفربه کمک مابیاید. بامکافات یک وانت جورکردیم.حمیدموتوررابه کمک راننده پشت وانت گذاشت.اولین آپاراتی پنچری راگرفتیم ودوباره راه افتادیم. خاله فرشته حسابی ازماپذیرایی کردومجبورمان کردبرای ناهارهم بمانیم.وقتی سوارموتورشدیم که برگردیم غروب شده بود.هردوازشدت سردی هوایخ زدیم. دست وپاهای من خشک شده بود.وقتی پیاده شدیم نمیتوانستم قدم ازقدم بردارم.چشم هایم مثل دوتاکاسه خون سرخ شده بود.هرکسی میدیدفکرمیکردیک فصل مفصل گریه کرده ام.تاحالاچنین مسیرطولانی راباموتورنرفته بودم.باهمه سختی این اتفاقات رادوست داشتم.این بالابلندی هابرایم جذاب بود. تعطیلات عیدکه تمام شدسیزده به درباخواهروبرادرهای حمیدبه "امامزاده فلار"رفتیم.خیلی خوش گذشت.کنارچشمه آتش روشن کرده بودیم وکلی عکس انداختیم.حمیدبابرادرهایش والیبال بازی میکرد.اصلاخستگی نداشت. بقیه میرفتندبازی میکردندوده دقیقه بعدمی نشستندتااستراحت کنندولی حمیدکلاسرپابود.دیگرداشتم امیدوارمیشدم این زندگی حالاحالاروی ناخوشی ودوری رانخواهددید. هنوزچندروزی ازفضای عیددورنشده بودیم که حمیدگفت:"امسال قسمت نشدبریم جنوب.خیلی دوست دارم چندروزی جوربشه بریم برای خادمی شهدا."گفتم:"اگرجوربشه منم میام چون هنوزکلاسامون شروع نشده". همان لحظه گوشی رابرداشت وبا"حاج محمدصباغیان"معاون ستادراهیان نورکشورتماس گرفت. حاجی ازقبل حمیدرامیشناخت.مثل همیشه خیلی گرم باحمیداحوالپرسی کرد.وقتی حمیدگفت نامزدکرده ودوست داردبامن برای خادمی به جنوب بیایدحاجی خیلی خوشحال شد. هجدهم فروردین بودکه طبق هماهنگی باحاج آقای صباغیان راهی جنوب شدیم.چون داخل آمبولانسی که همراه کاروان هابه مناطق میرفت نیروی امدادگرنیازبود،من قبول کردم که خادم امدادگرباشم. دوست داشتم هرکاری ازدستم برمی آیددرراه خدمت به شهداوزایران راهیان نورانجام بدهم.حمیدهم درمنطقه"دهلاویه"مقتل شهیددکتر"مصطفی چمران"به عنوان خادم مشغول شد. هرروزاول صبح سوارآمبولانس میشدم وهمراه کاروان هامناطق رادورمیزدیم این چندروزجورنشدحمیدراببینم. باتوجه به شرایط آب وهواتعدادکسانی که مریض میشدندیابه کمک نیازداشتندزیادبود.سخت ترازرسیدگی به این همه زایرتکان های آمبولانس بودکه تحمل آن برای من خیلی دشواربود. نزدیک به شانزده ساعت درطول روزازاین منطقه به آن منطقه درحال رفت وآمدبودیم.شب که میشداحساس میکردم استخوان های بدنم درحال جداشدن است. شب آخرباآمبولانس به اردوگاه شهیدکلهرآمدیم.اردوگاه تقریباروبه روی دوکوهه ورودی شهراندیمشک قرارداشت. باحمیدقرارگذاشته بودم که آنجاهمدیگرراببینیم.تانیمه های شب بیمارداشتیم ومن درگیررسیدگی به آن هابودم.اوضاع که کمی مساعدشدازخستگی سرم راروی درآمبولانس گذاشتم.پاهایم آویزان بود.آن قدر بدنم کوفته وخسته بودکه متوجه نشدم چطور همان جابه خواب رفتم. ادامه دارد... 📚 @shahidsarjoda

🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁 #یادت_باشد🌱 #قسمت_33 نزدیک اذان صبح باصدای مناجات زیبایی که درمحوطه اردوگاه پخش میشدبیدارشدم. تاچشمهایم رابازکردم حمیدرادیدم؛روبه روی من کنارجدول نشسته بود.زیرنورماه چهره خسته حمیدبالباس خادمی وکلاه سبزرنگی که روی سرش گذاشته بودحسابی دیدنی شده بود. پرسیدم:"حمیدجان ازکی اینجایی؟چرامنوبیدارنکردی پس؟"گفت:"تقریباسه ساعتی هست که رسیدم.وقتی دیدم خوابی دلم نیومدبیدارت کنم.اینجانشستم هم مراقبت باشم هم توراحت استراحت کنی." لبخندزدم وگفتم:"بااینکه حسابی بدنم کوفته شده واین چندروزدوسه هزارکیلومتربااین آمبولانس راه رفتیم ولی حالاکه دیدمت همه خستگیام رفت.بخوای پای پیاده تاخوداهوازهم باهات میام!" همراه هم درهمان خنکای اول صبح محوطه اردوگاه سمت حسینیه راه افتادیم. یکی اززیباییهای همسایگی باشهداکه درشهرخیلی کمترتوفیق آن نصیب انسان میشودنماز صبح هایی است که اول وقت به جماعت میخواندیم.درست مثل شنیده های مااززمان جنگ همه برای رسیدن به صف نمازجماعت ازهم سبقت میگرفتند. بعدازنمازصبح حمیدبه خاطرکارهایی که باقی مانده بودبه دهلاویه برگشت تافرداسمت قزوین حرکت کند،امامن چون کلاس داشتم همان روزازاندیمشک سوارقطارشدم وبه تهران آمدم تابعدبااتوبوس به قزوین برگردم. ازجنوب که برگشتیم گوشه ذهنم به تولدحمیدفکرمیکردم.دوست داشتم اولین سالروزتولدحمیدکه من کنارش هستم برایش یک جشن تولدخودمانی بگیرم. چهارم اردیبهشت ماه روزتولدحمیدساعت پنج صبح بودکه باهول ازخواب پریدم.عرق سردی روی پیشانیم نشسته بود.دهانم خشک شده بود.خواب خیلی عجیبی دیده بودم:"آقایی بایک نورانیت خاص که مشخص بودشهیدشده میخواست یک چیزی به من بگوید.درتلاش بودمنظورش رابرساند. "تاخواست حرف بزند،بیدارشدم.چهره ی شهیدراکامل به یادداشتم.خیلی ذهنم درگیراین بودکه حرف این شهیدچه بودکه نشدمن بشنوم. باحمیدقرارداشتم که به مناسبت تولدش به مزارشهدابرویم. مراسم تولدش راکنارشهدابرده بودیم؛خودش بودوخودم وشهدا.برایش کیک خریده بودم.وقتی رسیدیم حمیدطبق معمول رفت سرمزارشهیدحسین پور.میدانستم میخواهد بارفیقش خلوت کند. همان ردیف راآهسته قدم زنان جلوآمدم.کیک به دست به قاب عکس بالای سرمزارهانگاه میکردم.هرکدامشان یک سن وسال،یک تیپ ویک قیافه ولی همگی یک آرامش خاص داشتند.چشم هایشان پرازامیدبود. درعالم خودم بودم که یکهوخشکم زد.چشمهایم چهارتاشد. یکی ازعکس هاهمان شهیدی بودکه من داخل خواب دیده بودم.دقیقاهمان نگاه بود؛شهید"اردشیرابراهیم پور"جذبه خاصی داشت.همیشه درسرم میچرخیدکه این شهیدمیخواهدیک چیزی به من بگوید.نگاهش پرازحرف بود. بعدازآن هربارمزارشهدامیرفتیم،حمیدمیرفت سرمزارشهیدحسین پور،من هم میرفتم سرمزاراین شهید.بااینکه متوجه نشدم حرف شهیدچه بودولی همیشه سرمزارش آرامش خاصی داشتم. بعدازخواندن فاتحه وزیارت شهدابه سمت فضای سبزنزدیک گلزارآمدیم وروی چمنها نشستیم.کیک راگذاشتیم وسط وعکس انداختیم. وقتی داشت کیک رابرش میداد،سرش رابلندکردوچشم درچشم به من گفت:"فرزانه ممنون بابت زحماتت.میخواستم یه چیزی بگم میترسم ناراحت بشی." هری دلم ریخت.تکه کیکی که داخل دهانم گذاشته بودم رانتوانستم قورت بدهم.فکرم هزارجارفت.بادست اشاره کردم که راحت باشد.خیلی جدی به من گفت:"فرزانه تواون چیزی که من فکرمیکردم نیستی!". این حرف راکه شنیدم انگارخانه خراب شده باشم.نمیدانستم باخودم چندچندم.گفتم شایدبه خاطربرخوردهای اول محرم شدنمان دل زده شده.به شوخی چندباری به من گفته بودتوکوه یخی ولی الان خیلی جدی بود.گفتم:"چطورحمید؟من همه سعیم رومیکنم همسرخوبی باشم" چنددقیقه ای درعالم خودش فرورفته بودوحرفی نمیزد.لب به کیک هم نزد.بعدازاینکه دیدمن مثل مرغ پرکنده دارم بال بال میزنم ازآن حالت جدی خارج شد.پقی زدزیرخنده وگفت:"مشخصه تواون چیزی که من فکرمیکردم نیستی.توبالاترازاون چیزی هستی که من دنبالش بودم!توفوق العاده ای!"شانس آورده بودمحضرشهدابودیم وجلوی خلق ا...والاپوست سرش رامی کندم! خیلی خوب بلدبودچطوردلم راببرد.روزبه روزبیشتروابسته می شدم.نبودنش اذیتم میکرد،حتی همان چندساعتی که سرکارمیرفت خودم رابادرس ودانشگاه وکلاس قرآن مشغول می کردم تانبودنش راحس نکنم. نیمه دوم اردیبهشت بایدبرای حضوردریک دوره سه ماهه پزشک یاری به مشهدمیرفت.هیچ وقت مانع پیشرفتش نشدم.هردوره ای که میگذاشتندتشویقش میکردم که شرکت کند،ولی سه ماه دوری هم برای من وهم برای حمیدواقعاسخت بود. ادامه دارد... 📚 @shahidsarjoda

امࢪوز روز جمعه هست دعاۍ فرج خوندۍ؟🙃🌿

فواید شگفت انگیز خرما در فصل سرما @shahidsarjoda

حواسمان به آینده کودکانمان باشد و همین طور کودکان و خانواده های کودکانمان🌹

گمراه شد هرآنکه از این طایفه جداست «هادی» شدی که پیروِ «حیدر» شویم ما هادی شدی که که فاتحِ دلها شوی و بعد از عاشقانِ فاتحِ خیبر شویم ما هرکس غلامِ خانِ شما شد امیر شد هادی شدی که خود همه دلبر شویم ما هادی شدی که در همه ی کوچه های شهر از بانیانِ روضه‌ی «مادر »شویم ما..💔🖤 . السلام علیک یا علی بن محمد ایها الهادی النقی یابن رسول الله..👑✋🏻💔🖤 (علیه‌السلام) @shahidsarjoda

یامولا لَکَ لَبَیک ... ✨ عشق من سامراته ، قبله من خاک پاته بهشت رویایی من ، صحن و سراته #ماه_رجب #شهادت_امام_هادی علیه السلام @shahidsarjoda

چرا دستت نلرزید؟😭 لحظه رویارویی پسر شهید علی رنجبر با قاتل پدرش @shahidsarjoda

🔺پ.ن: سروان علی اکبر رنجبر جانشین پاسگاه انتظامی بیدزرد شیراز دیشب در درگیری با اراذل و اوباش براثر ضربه سلاح سرد (قمه) از ناحیه گردن به شدت مجروح و در اثر خونریزی شدید به خیل یاران شهیدش پیوست. @shahidsarjoda

بِسمِ رَبِ نـٰآمَتْـ ڪِھ اِعجٰاز میڪُنَد... یـٰااُمٰاهْ •• صبحتون‌معطر‌به‌نام‌امام‌رضاعلیہ‌‌السلام‌💚.•

⛓ #تباهیات ➣ رفیـق‌سن‌شهادت ڪم‌ڪم‌بہ‌دهه‌نودهم‌میرسد...؛ وتوهنوزدرگیـراین‌هستےڪه فلان‌قسمت‌سریال‌ازدست‌ندی ..! میدونـي‌کہ‌خیلی‌خجالت‌داره..! حرف‌بی‌عمل..! مردومردونه‌بیایید به‌جاےپروفایل‌هامون توےشناسنامه‌باجوهرقرمزبنویسنـد به‌شہادت‌رسید... @shahidsarjoda

ما سامرا نرفته گدای تو می‌شویم:)🌱 شهادت امام هادی تسلیت 🖤 @shahidsarjoda

یا هادی قلوب همه رو سیاه ها، امشب هدایت دل آرزوی ماست! #استوری #امام_هادی @shahidsarjoda

🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻 #یادت_باشد🌱 #قسمت_34 شانزدهم اردیبهشت به جشن تولدریحانه برادرزاده حمیدرفته بودیم.فردای روزتولدبااینکه دیرشده بودولی تاخانه ماآمد،اززیرقرآن ردشد.بعدهم خداحافظی کردورفت. همین که پشت سرحمیدآب ریختم ودرحیاط رابستم دل تنگی هایم شروع شد.همان حالی راداشتم که حمیدموقع سفرراهیان نوربه من میگفت.انگارقلب من راباخودش برده بود.دوسه باردرطول مسیرتماس گرفتیم.چون داخل اتوبوس بودنمیتوانست زیادصحبت کند.فردای روزی که حرکت کرده بودهنوزازروی سجاده نمازم بلندنشده بودم که تماس گرفت. گفت:"اینجایه بوته گل یاس توی محوطه اردوگاه آموزشی هست.اومدم کناراون زنگ زدم.این گل بوی سجاده تورومیده."گل یاس خشکیده داخل سجاده ام رابرداشتم بوکردم وگفتم:"خوبه پس قرارمون توی این سه ماه هرشب کنارهمون بوته یاس!". تقرییاهرشب باهم صحبت میکردیم.ازکفش پوشیدن صبح وبه دانشگاه رفتنم برایش تعریف میکردم تالحظه ای که به خانه برمیگشتم. حمیدهم ازدوره وآموزش هایی که دیده بودمیگفت.ازهفته دوم به بعدخیلی دل تنگ من وپدرومادرش شده بود.هربارتماس میگرفت میپرسید:"دیدن بابامامان رفتی؟"ازعمه یاپدرش که میگفتم پشت گوشی صدای پرازدل تنگیش راحس میکردم.یک ماه ونیم درنهایت سختی گذشت. برای چندروزی استراحت میان دوره داده بودند.دوست داشتم زودترحمیدراببینم. صبرهردوی ماتمام شده بود.ازمشهدکه سواراتوبوس شدلحظه به لحظه زنگ میزدم وگزارش میگرفتم که کجاست،چکارمیکندوکی میرسد.احساس میکردم این اتوبوس راه نمی رود.زمان خیلی دیرمیگذشت ومن صبرازکف داده بودم. هربارتماس میگرفتم میپرسیدم :"نرسیدی حمید؟"میگفت:"نه باباهنوزنصف راه مونده!"این طورجاهادوست داشتم به آدم های عاشق قالی سلیمان میدادندتااین همه انتظارنکشیم. یک سری کارعقب افتاده داشتم که بایدتاقبل ازرسیدن حمیدانجام می دادم.هشت صبح باعجله ازخانه بیرون زدم.انقدرعجله کردم که حلقه ازدواج فراموشم شد. بارآخری که تماس گرفت نزدیک قزوین بود.سبزه میدان قرارگذاشتیم.همدیگرراکه دیدیم فقط توانستیم دست همدیگررابگیریم وروی صندلی بنشینیم. دوست داشتم یک دل سیرحمیدراببینم.تادست من راگرفت متوجه نبودن حلقه شد.پرسید:"یعنی این مدت که من نبودم،حلقه نمی انداختی؟"حساب کتاب همه چیزراداشت. میخواست من راهمه جوره برای خودش بداند،حتی به اندازه ی مالکیتی که بودن این حلقه درانگشت من برای حمیدمی ساخت. باهزارترفندمتوجهش کردم که به خاطرذوق وشوق دیدنش عجله کردم وعمدی نبوده است. دلم برای همه چیزتنگ شده بود؛برای پیاده راه رفتن هایمان؛برای بستنی خوردن هایمان،برای شوخی های حمید. دوست داشتم این چندروزی که وسط دوره مرخصی گرفته بودوتاقزوین آمده بود،لحظه ای ازهم جدانباشیم.عمه باحمیدتماس گرفت وگفت ناهارتدارک دیده ومنتظرماست. ناهارراکه خوردیم،حمیدچمدانش رابازکرد.کلی سوغاتی برایمان آورده بود.برای من هم چنددست لباس خریده بود.لباس هاراداخل چمدان مرتب تاکرده بود،وسط هرکدام گل گذاشته بودوبهشان عطرزده بود. عمه تااین همه خوش سلیقگی حمیدرادیدبه شوخی گفت:"باورم نمیشه که توهمون حمیدی باشی که دوره ی مجردی ازخریدواینجورکارهافراری بودی.دست به سیاه وسفیدنمیزدی.آخه حمید!دختربایدلباساشوخودش بیاره خونه بخت،توکه همه چی خریدی! "تاعمه این راگفت،همه زدیم زیرخنده.مشخص بودکلی وقت گذاشته وتمام ساعت هایی که کلاس نداشته دنبال این بوده که ببیندچطورمی تواندمن راخوشحال کند. بااینکه هوابه شدت گرم بود،ولی تمام یک هفته ای که حمیدقزوین بودراباهم گذراندیم. جاهای مختلف قرارمیگذاشتیم.حتی وسط گرمای ظهرکه همه دنبال خنکی کولروسایه اتاق های خلوت هستند،مادنبال آن بودیم که همه ی لحظات راکنارهم باشیم. برخلاف روزهایی که دوره بود،این یک هفته خیلی زودتمام شد.بایدبرای ادامه ی دوره به مشهدمی رفت.جدایی باردوم خیلی سخت تربود. سعی کردم موقع خداحافظی پیش خودحمیدناراحتی نکنم،چون میدانستم شغل حمیدازاین ماموریت هاودوره هازیاددارد.اگرمیخواستم برای هرخداحافظی آه وناله سردهم روی اراده ی حمیداثرمنفی میگذاشت. چون سری قبل غذای توراهی اذیتش کرده بود،موقع رفتن برایش ساندویچ خانگی درست کردم.حمیدراکه راه انداختم،همان جاداخل حیاط کنارباغچه کلی گریه کردم. پیش خودم گفتم:"ماشانس نداریم.اوایل نامزدیمون که افتادتوی پاییزوزمستون،به خاطرکوتاهی روزهاوهوای سردنمیتوانستیم زیادکنارهم باشیم.حالاهم که روزهابلندوهواخوب شده حمیدکنارم نیست ودوره داره." روزهایی که نبودخیلی سخت گذشت.درذهن خودم خیال بافی میکردم.میگفتم اگرحمیدالان بودباهم میرفتیم"چهل ستون". ادامه دارد... 📚 @shahidsarjoda

حضور بانوان در عرصه‎های مختلف قبل و بعد از انقلاب اسلامی💪🧕 #ایران_قوی #ما_میتوانیم @shahidsarjoda

:)🍀 @shahidsarjoda

اون‌برادرۍکہ: اَبرو بر میداره موهاشو رنگ میکنہ لباس بلند میپوشہ صداشو نازک میکنه...! عشوه‌ میاد🚶🏻‍♂ با ناز راه میره... از اون مهم تر لاک میزنہ🚶🏻‍♂:( ایشون جاۍ خواهر منہ🙂 کسے نگاه چپ بهش کنہ غیرتے میشم از ما گفتن بود✋🏼😹 #یکم‌مَردباشیدمگہ‌مَردبودن‌چشہ؟/: 📓••|⇨#حَـرفِ‌حَــــق !.. 🕊@shahidsarjoda

- هر سطر پر از ناله و هر بند پر از درد ما تلخ ترین صفحهۍ تاریخ جهانیم... @shahidsarjoda

گاهۍهم‌مۍبایست‌مثل‌امام‌خمینی‌ گفت:هیچ . . ! 🚶🏿‍♂🕶 #دهه_فجر 🇮🇷 @shahidsarjoda

👤 استاد #رائفی_پور آخرالزمان عرصه غربال شدن در آخر الزمان غربال‌‌ها پشت سر هم می‌آیند؛ از این غربال می‌اندازند داخل غربال دیگر و همین‌طور انسان ها را الک می‌کنند. امیرالمؤمنین، علی‌ابن‌ابی‌طالب، اسدالله غالب، امیر ملک کلام فرمودند: «لَتُغَربِلُنَ غَربَلَهً وَ لَتُبَلوَلُن َبَلبَلَهً حَتَّى یَعُودَ أَسْفَلُکُمْ أَعْلَاکُمْ وَ أَعْلَاکُمْ اَسْفَلَکُم‏» واژه لَتُغَربِلُنَ سه تا قسم دارد، یعنی سه بار تأکید شده که «چنان غربالتان می‌کنند، مثل دیگ برنجی که کفگیر می‌اندازند و ته دیگ می‌آید بالا و برنج بالایی می‌رود پایین، همگی زیر و رو می‌شوید». 💾 #امواج_خاکستری 📆 ۱۳/بهمن/۹۲ @shahidsarjoda