|
🔴 آن‌چه در میدان رخ داد تنگ‌ترشدن مرزهای #مقاومت بود؛ جغرافیای استقامت ضربه‌ی سهمگینی از #مدرنیته_تکفیری خورد؛ این صدمه، بخش‌هایی از افق‌های واضح را که در برابر دیدگان‌مان بود، مختل کرد. #سوریه، دستان سرزمین میانه برای تماس با #شرق_مدیترانه بود؛ نقطه‌ای بسیار حساس برای ایجاد توازن میان #نظم_زمین‌پایه با #نظم_اقیانوس‌پایه. اینک سامان این قلمرو -بنابر بر شواهد امر- از هم گسسته است.
🔸 اینک آن‌چه باقیست، #عقل_مقاومت و #عقلانیت_ایستادگی است و درسهای سختی که باید از آن بیاموزیم. سرزمین ازدست‌رفته را می‌شود بازگرداند؛ مرزها را می‌شود به‌گونه‌های دیگری -هرچند سخت و صعب- ترسیم کرد؛ اما آن‌چه زائل‌شدنش مصیبت می‌آفریند، فروپاشی #دستگاه_محاسباتی و زوال دقت از پیکرهی هوش سنجشی این سرزمین است. باید #عقل_مقاومت را دریابیم؛ و الا لغزش‌ها می‌توانتد پای هر حاکمی بنشینند و دامن هر ملتی را آلوده کنند.
اما دو نکته‌ی موجز.
1️⃣ تله‌ی دوگانه‌ی استبداد-استعمار
بزنگاه بروز #خطای_محاسباتی در تاریخ 200 سال گذشته‌ی ما، از نیل تا سند، تشخیص اولویت مبارزه با دوگانه‌ی #استبداد یا #استعمار بوده است؛ با حاکمی که زبان گفتگو با مردم خویش را از دست داده است را در اولویت مبارزه قرار دهیم یا قلم بیگانه‌ای که قصد سلطه بر سرنوشت‌مان به دست گرفته است را بشکنیم؟! چگونه می‌توان از هر دو گریخت؟! در تنگنای انتخاب، کدامین گزینه برای مبارزه اولویت دارد؟! ملت‌های بالیده در این سرزمین باشکوه، به‌استثنای #ایران_جدید، همگی مبتلا به این خطای محاسباتی بوده‌اند که از شلاق حاکمان مستبدشان به افیون بیگانه لغزیده‌اند. فاصله‌گرفتن از #عقل_مقاومت، به هر بهانه و طریقی که باشد، این وضعیت استثنائی را تغییر خواهد داد.
2️⃣ تله‌ی مقایسه امروز با دیروز
صحت و درستی #تصمیم‌های_ملی را باید با فردایی که خلق می‌کنند، سنجید. بزنگاه دیگری که ملت‌ها دچار #اختلال_محاسباتی می‌شوند، هیجان رهایی از دیروز و پناه‌بردن به فرداهای فریب است. غافل‌شدن از این‌که چارچوب کدامین نظم را فردا به تن ملت می‌کنیم، بزنگاه لغزش و گرفتارشدن به خطای محاسباتی است. فرداهای مختلفی در کمین سرنوشت‌های یک ملت هستند. نظم‌های متنوعی قصد معماری چشم‌اندازهای ملی را دارند؛ عقل‌های گوناگونی سازنده‌ی نظم‌های متعدد و فرداهای مختلف هستند. امروز را باید با فردا سنجید، نه با دیروز.
@shamim_yasz
بازخوانی درسهای مقاومت
⭕️ نکته‌ی اول:
✅ تساوی شرّ «استیلا» با «استبداد»
🔹 فرار از شرّ #استبداد به دامان #استیلا همان مقدار از منطق مقاومت به دور است که سقوط اسد در #سوریه را صرفا به تغییر جناح سیاسی در قوه‌ی مجریه‌ی جمهوری اسلامی ایران فرو بکاهیم. تاثیر و تأثر، چیزی است و علت و معلول چیز دیگر. این تقلیل باعث می‌شود #منطق_درونی انقلاب اسلامی هم‌چنان در حجاب #ناشناختگی و #ناشنیدگی باقی بماند.
🔹فرار از شرّ «حاکم مستبد» به دامان «نظم استیلائی» و امیدجستن از #نظام_سلطه، ناشی از فقدان #عقلانیت_سیاسی و غفلت از #منطق_مقاومت است. این یعنی درآمدن از چاله و افتادن در چاه. هیچ عقل سلیمی نمی‌پذیرد که از «تنگنای چاله» به درآمده و به «تعفن چاه» پناهنده شوی. البته این سخن به‌معنای پذیرش استبداد و تسلیم در برابر حاکمان خودکامه و اقتدارگرا نیست. اما تقلا برای نجات، نباید به تئوریزه‌نمودن سازش با #هژمونی، تعظیم در مقابل #امپریالیسم و انفعال در مواجهه با قدرت‌های استیلاگر بیانجامد.
⭕️ نکته‌ی دوم:
✅ تمایز «باخت» با «بازی‌سازی»
🔹طبعا کسی درصدد انکار مخاطرات تغییر در آرایش محور مقاومت، با رفتن اسد نیست. جابه‌جایی در #عمق_استراتژیک ایران -خواه خواسته باشد، خواه ناخواسته- به‌هرروی، دلهره‌آور و مخاطره‌برانگیز و نفس‌گیر است. اما این‌که این تغییر را بلافاصله مساوی با شکست جبهه‌ی مقاومت بدانیم و افسارپاره‌کردن صهیونیزم در #جولان را نشانه‌ی غروب اقبال #تهران در ساخت نظم منطقه‌ای مطلوبش تلقی کنیم، چیزی جز داوری عجولانه و خام‌اندیشانه و #سهل‌پندارانه نیست.
🔹#باخت با #بازی‌سازی در میدان بسیار شبیه هم‌اند. اگر به مقیاس تحول توجه نکنیم، در تشخیص‌شان به خطا خواهیم رفت. لازمه‌ی این مطلوب، برخورداری مناسب از #نظم‌آگاهی است. باید اعتراف کنیم که نتوانسته‌ایم تدابیر مناسبی برای ارتقای سواد معطوف به درک #نظم (به‌ویژه نظم سیاسی و مدنی) در جبهه‌ی مقاومت پیاده کنیم.
🔹وقتی #جمهوری_اسلامی اراده کرد که اسد هم‌چنان در #دمشق بماند، این توانایی و ابزارهای آن را داشت که 14 سال این سقوط را، علی‌رغم اراده‌های بین‌المللی به تاخیر بیاندازد. اما این نظام هنوز مجهز و مسلح به نرم‌افزارهای #نظم‌سازی، حتی در درون مرزهای خودش نیز نیست و در تولید این ابزارها با چالش‌های جدی روبه‌رو بوده است. تبعات فقدان این نرم‌افزارها بی‌شک هر از چندی بر چهره‌ی آرزوهای این جبهه چنگ و خط می‌اندازد.
🔹لازمه‌ی ماندن اسد، نصب نرم‌افزارهایی در این 14 سال بود که بتواند تمنای حاکمیت اسد را از قلب و ذهن مردمان سوریه به یک #خواست_ملی تبدیل کند. این نرم‌افزار در یک جمله‌ی کوتاه عبارت است از: #مردم‌سالاری_دینی. ما به این نرم‌افزار، چه در داخل و چه در منطقه و جهان، به همان‌اندازه -و حتی بیش‌تر- نیازمندیم که به موشک و پهباد و دیگر سخت‌افزارهای #دفاع_تهاجمی.
⭕️ نکته‌ی سوم
✅ اهمیت صعه‌ی صدر در بازی نظم
🔹تغییر در #شامات، بخشی از #بازی_نظم در جهان جدیدی است که در حال شکل‌گیری است. این تغییر را نمی‌توان به یک تک مولفه‌ی سیاستی (مثل خودکامگی اسد یا تغییر جناح اجرایی ج.ا.ا) فروکاست؛ حتی این تغییر را نباید به ضرورت تحول در #نظام_سیاسی در یک کشور تقلیل داد.
🔹شکی در این نیست که فاصله‌گرفتن از رفتارهای استبدادی در جغرافیای مقاومت و بازگشت #غرب_آسیا یه شکوه تاریخی‌اش، یک ضرورت غیرقابل‌انکار است. اما نکته این‌جاست که این ضرورت به صرف سرنگونی حاکم اقتدارگرا به‌دست نمی‌آید؛ این مطلوب حتی با تغییر رژیم سیاسی و #گذار_به_دموکراسی آن هم به‌صورت آمرانه حاصل نمی‌شود.
🔹مهم‌ترین نکته‌ی این یادداشت نسبتا طولانی این است که تا جایگاه ملت‌های مسلمان در #نظم_جهانی و #نظام_بین‌الملل تغییر نکند، احوال مردم و اوضاع سفره‌ی ایشان بهبود پیدا نخواهد کرد. جبهه‌ی مقاومت در میدانی وارد شده است که ماحصل آن، تغییر منزلت ملت‌های مسلمان در #معادلات_نظم_جهانی است.
⭕️ نکته‌ی آخر
✅ ضرورت خروج از «خاورمیانه‌بودن برای غرب»
🔹تنگ‌شدن سفره‌ها و به‌بن‌بست‌رسیدن حوصله‌ها، در منطقه‌ای به فراخی #از_سند_تا_نیل، از زمانی شدت گرفت که مردمان این سرزمین به اسارت استیلای مدرن درآمدند. این اسارت مقارن بود با تعریف #سرزمین_میانه به #خاورمیانه. مقارن بود با فروپاشی مرزبندی‌های طبیعی و تاریخی و تحمیل #نظم_وستفالیایی و مرزبندی #سایکس_پیکو ای. باید صعه‌ی صدر بازتعریف #مرز و #نظم را داشت و از #تقلیل‌گرایی و #سهل‌پنداری در #بازی‌خوانی پرهیز کرد.
#درسهای_شام
@shamim_yasz