‌‌ [ کربلا و وصال ، ماندن و فراق ] گاهی گمان میکنی ، دلتنگی اگر به وصال برسد ، نمایانگرِ عشق و محبت است . ولیکن ، حقیقت چیز دیگری‌ست . گاهی ماندن در غربت و فراق از یار ، رسالت است و اهمیت آن از وصال بیشتر ..! اگر ماندی و در آتش عشق سوختی ، حساب است . و اگر وصال را بر فراقِ با درد ترجیح دادی ، متظاهر به عشق هستی و نه عاشقِ واقعی . مسلم ، رفتن را بر ماندنِ در کنار حسین ع ترجیح داد . چراکه رسالتِ او در آن زمان این بود . و سرپیچی از فرمانِ مولا ، تا زمانی که او مدعای احساس عشق بود ، جایز نبود . کمیل و مالک اشتر ، فراقِ مولا علی ع را تحمل کردند زیرا که رسالتشان در آن زمان دوری از یار بود و مسائلی دیگر . امروز هم ، ماجرا همین است . طلاب ، مبلغینِ دین مقدس اسلام ، باید به آنچه رسالتشان است بيانديشند . چه بسیارند شهر ها و روستاها و مساجد و محافلی که خالی از حضور روحانیونِ مبارز هستند . کسانی که دردِ دین داشته باشند و بخواهند نور را به زندگانی بشر وارد کنند . حالا که روزها و شبهایمان وقفِ حسین بن علی ع ست . حالا که چشم‌ها گریان و دلها حزین است . هنگامه‌ی آن رسیده که طلاب ، جهادگرانه به میدان بیایند و در فراق ، عشق خود را به مولایمان حسین ع ثابت کنند . کربلا و وصال ، ماندن و فراق ... مسئله این است #شیخ_مجنون #تبلیغ | #روحانیت