🌸🍃 خیلی قشنگه بخونید

🍁🍂🍁🍂 🍂🍁🍂 🍁🍂 🍂 " نه "گفتن را یاد بگیر! این" نون و  ه " در کنار هم کلمه ی مقدسی ساخته اند! در مقابل خواسته هایت که باعث حقارت تو میشوند بگو ...نه! یک نفر هر چقدر گستاخانه و بی شرمانه که می خواسته با تو رفتار کرده و حالا دلت میخواهد به او پیام بدهی....؟! به دلت بگو نه! "بعضی ها ارزش معاشرت ندارند" دوستت از تو کاری را میخواهد انجام بدهی که وجدانت قبول نمیکند... بگو نه! "قبول که دوست توست اما هیچ چیز ارزش وجدان درد را ندارد" از تو میخواهند به جایی بروی که آدم ها و رفتارهایشان عذابت میدهند...بگو نه.. "با لحظات عمرت که رودربایستی نداری" پیرمردی در مترو سرپا ایستاده و تو نشسته ای! پایت هم درد میکند و احتمالن خسته ای...به پاهایت بگو نه! "میچسبد گاهی با خودت بجنگی، میچسبد و شیرین است" روزی با یک نفر رابطه داشته ای و او خیلی خودخواهانه تو را رها کرده و رفته و حالا دوباره برگشته و فیلش یاد هندوستان کرده است ....بگو نه! "تو حق نداری خودت را بازیچه ی هوس دیگران کنی که مثل کِشو بیایند و بروند!" هرگاه یک جایی گیر کردی که احساست گفت" بلی "و عقلت گفت "خیر" به حرف (عقل) ات گوش کن تا زندگی ات از چهارچوب خارج نشود! میدانی چیست رفیق...؟ یک جاهایی اگر نگویی نه! تمام رنج ها و استرس ها و حقارت ها به تو و زندگی ات "آری" میگویند. البته که مختاری فقط اگر نتوانستی "نه" بگویی.. . لطف کن و ناله هایت را پیش من نیاور!‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ دلانه هات رو برام ارسال کن🌸🍃👇 @Aseman100

🌸🍃 داستان مرخصی تازه عروس

😛داستانِ مرخصیِ تازه عروس😝 همسر يکي از فرمانده‌هانِ پاسگاه، که به تازگي ازدواج کرده، و چندين ماه از زندگي‌شان، دور از شهر و بستگان، در منطقه‌ی خدمتِ همسرش مي‌گذشت، بدجوري دلتنگِ خانواده‌ی پدري‌اش شده بود.. او چندين بار از شوهرش درخواست مي‌کند که براي ديدنِ پدر و مادرش، به شهرشان، به اتفاقِ هم، يا به تنهايي مسافرت کند، ولي شوهرش، هربار، به بهانه‌اي از زير بارِ موضوع شانه خالي مي‌کرد.. زن که در اين مدت، با چگونه‌گيِ برخوردِ مامورانِ زير دستِ شوهرش، و مکاتبه‌ی آن‌ها برايِ گرفتنِ مرخصي و سایر امورِ اداری، کم و بيش آشنا شده بود، به فکر مي‌افتد که حالا که همسرش به خواسته‌ی وي اهميت نمي‌دهد، او هم به‌صورتِ مکتوب، و همانندِ سایرِماموران، براي رفتن و ديدار با خانواده‌اش، درخواست مرخصي بکند. پس دست به کار شده و در کاغذي، درخواستِ کتبي‌ای، به اين شرح، خطاب به همسرش مي‌نويسد: از :سمیرا به :جناب آقای حسن . . . فرمانده‌ی محترم پاسگاه . . . موضوع : درخواستِ مرخصی احتراما به استحضار می رساند که اين‌جانب سمیرا همسرِ حضرت‌عالي، که مدت چندين ماه است، پس از ازدواج با شما، دور از خانواده و بستگانِ خود هستم، حال که شما به‌دليلِ مشغله‌ی بيش از حد، فرصتِ سفر و ديدار با بستگان را نداريد، بدين‌وسيله از شما تقاضا دارم که با مرخصيِ اين‌جانب، به مدتِ 15 روز، براي مسافرت و ديدنِ پدر و مادر واقوام و به دلیل نداشتن روحیه خدمتی، موافقت فرمایيد.... با احترام همسر دلبند شما سمیرا و نامه را در پوشه‌ی مکاتباتِ همسرش مي‌گذارد... چند وقت بعد، جوابِ نامه، به اين مضمون، به دست‌اش رسید: سرکار خانم سمیرا همسر عزیز من عطف به درخواستِ مرخصيِ سرکارِ عالي، جهت سفر، برايِ ديدار با اقوام، بدین‌وسیله اعلام می‌دارد، با درخواستِ شما، به‌ شرطِ تعیينِ جانشين، موافقت مي‌شود.... فرمانده‌ی پاسگاه . . .😜😂😂 دلانه هات رو برام ارسال کن🌸🍃👇 @Aseman100

🌸🍃 نسل ما نسلی بودیم که...

نسل ما نسلی ست که درس خواند تا دانشجو شود... شنیده بودیم دانشجو شدن یعنی خوشبختی... ما درس خواندیم...کم یا زیاد ،گاهی با علاقه و گاهی به اجبار... خواندیم تا برای آن چهار ساعت پر استرس آماده شویم...چهار ساعتی که می توانست سرنوشت ما را تغییر دهد... غول بزرگ... کنکور... وارد یک دنیای جدید شدیم...آدم های جدید...تفکرات جدید...فکر و خیال های جدید. گاهی کنار درس خواندن عاشق شدیم و گاهی دلتنگ عزیزانمان...شب بیداری کشیدیم برای امتحان... دانشگاه مثل زندگی بالا و پائین زیاد داشت، گاهی کنار درس ها، آدم های زندگیمان را هم حذف و اضافه کردیم،گاهی به اجبار سر کلاسی نشستیم و گاهی مثل روزهای خوب زندگی، انقدر همه چیز عالی بود که دوست نداشتیم زمان بگذرد.گاهی درسی را فقط پاس می کردیم که تمام شود...مثل روزهایی که تحمل می کنیم تا فقط بگذرد. گاهی هم امتحان انقدر سخت می شد که به جواب نمی رسیدیم...مثل روزهای سخت زندگی که برای حل مشکلاتمان به جواب نمی رسیم... کم و زیاد...خوب و بد...بالا و پائین می گذرد... یک روز چشم هایمان را باز می کنیم و می بینیم همه چیز تمام شده... ما می مانیم و به یاد ماندنی ترین خاطرات زندگیمان 👤 #حسین_حائریان دلانه هات رو برام ارسال کن🌸🍃👇 @Aseman100

🌸🍃 یادم باشد مادرشوهر که شدم

💕💕 یادم باشد مادر شوهر که شدم  آنقدر به عروسم بها بدهم که پسرم احساس رضایت کند آخر پسرم جگر گوشه ی من است نبایدآزار ببیند . یادم باشد مادرشوهر که شدم در مقابل دختری که هم سن دختر خودم هست صبوری به خرج دهم . آخر او جوان هست هنوز و خیلی از مسایل را هنوز نمیداند یادم باشد مادر شوهر که شدم ... طوری با دختر دیگران برخورد کنم که دوست دارم دیگران با دختر من برخورد کنند . یادم باشد مادرشوهر که شدم کاری نکنم پسرم میان عشق مادری و عشق همسر سردرگم شود. نیاز پسرم زندگی در آرامش است نه در تنش. یادم باشد کاری با عروسم نکنم که شکایت مرا نزد پسرم ببرد آخر قضاوت میان بین دو عشق برای پسرم سخت است و من در نهایت حتما شکست میخورم. یادم باشد پسر من ازدواج کرده و روانه زندگی  خودش و نباید کاری کنم که به سوی من برگردد او متاهل است و متعهد. یادم باشد به پسر بگویم زن ها با خیانت می شکنند. له میشوند. هرگز خیانت نکند... یادم باشد مادرشوهر شدن آسان است ولی مادرشوهر ماندن سخت است❤️ دلانه هات رو برام ارسال کن🌸🍃👇 @Aseman100

سلام نظر درمورد دلانه دوستی که مادرشوهرش سرویسشو فروخته و یکی دیگه براش خریده... 🍃🍃🍃🍃🍃🍃 سلام خواهری .. نمیدونم کجایی در چ حالی چ میکنی... اما میخواستم بهت بگم من یه آدمی بودم فوق العاده حساس به حدی که کسی نمیتونست بهم بگه بالا چشمت ابروهه...و همین جمله اشکمو در میاورد... اما به لطف خانواده شوهرم که یه ذره معرفت نداشتن،،،شدم یه آدم محکم که یه ذره برام دیگه چیزی مهم نیست که حتی سرویس عروسیمونو بدل گرفتن و من حتی خم به ابرو نیاوردم چون اونا معرفت خودشونو به همه ثابت کردن.... توهم عزیزم شکر خدا برات سنگ تموم گذاشتن دیگه بیخودی جریانو بزرگش نکن... کم گیر میاد پدرمادری برا بچشون چیزی ببخشن چه برسه به اینکه براشون خونه بخرن... دمشون گرم قدرشونو بدون... دلانه هات رو برام ارسال کن🌸🍃👇 @Aseman100

🌸🍃 مسافری از بهشت

يكي اومد نشست بغل دستم، گفت: آقا يه خاطره برات تعريف كنم؟ گفتم: بفرماييد ! يه عكسي به من نشون داد، يه پسر مثلاً 19، 20 ساله اي بود، گفت: اين اسمش «عبدالمطلب اكبري» است، اين بنده خدا زمان جنگ مكانيك بود، در ضمن كر و لال هم بود، يه پسرعموش هم به نام «غلام رضا اكبري» شهيد شده بود. غلام رضا كه شهيد شد، عبدالمطلب اومد بغل دست قبر غلام رضا نشست، بعد هي با اون زبون كر و لالي خودش، با ما حرف مي زد، ما هم مي گفتيم: چي مي گي بابا؟! محلش نمي ذاشتيم، مي گفت: عبدالمطلب هر چي سر و صدا كرد، هيچ كس محلش نذاشت ... گفت: ديد ما نمي فهميم، بغل دست قبر اين شهيد با انگشتش يه دونه چارچوب قبر كشيد، روش نوشت: شهيد عبدالمطلب اكبري. بعد به ما نگاه كرد و گفت: نگاه كنيد! خنديد، ما هم خنديديم. گفتيم شوخيش گرفته. مي گفت: ديد همه ما داريم مي خنديم، طفلك هيچي نگفت، سرش رو انداخت پائين، يه نگاهي به سنگ قبر كرد، با دست، پاكش كرد فرداش هم رفت جبهه. 10 روز بعد جنازه اش رو آوردند، دقيقاً تو همون جايي كه با انگشت كشيده بود، خاكش كردند.  وصيت نامه اش خيلي كوتاه بود، اين جوري نوشته بود:   «بسم الله الرحمن الرحيم                      يك عمر هرچي گفتم به من مي خنديدند. يك عمر هرچي مي خواستم به مردم محبت كنم، فكر كردند من آدم نيستم. مسخره ام كردند. يك عمر هرچي جدي گفتم، شوخي گرفتند. يك عمر كسي رو نداشتم باهاش حرف بزنم. خيلي تنها بودم. يك عمر براي خودم مي چرخيدم. يك عمر ... اما مردم! حالا كه ما رفتيم، بدونيد هر روز با آقام حرف مي زدم و آقا بهم مي گفت: تو شهيد مي شي. جاي قبرم رو هم بهم نشون داد، اين رو هم گفتم، اما باور نكرديد!» راوی:حجت الاسلام انجوي نژاد دلانه هات رو برام ارسال کن🌸🍃👇 @Aseman100