رباعــــی ۱۵۰۹ مولانا🌹   "معشوق" من از همه نهانست بدان "بیرون" ز کمان هر گمانست بدان در سینهٔ من "چو مه عیانست" بدان آمیخته با تنم "چو جانست" بدان .  https://eitaa.com/TAMASHAGAH

آن دلبر من #همایون_شجریان آهنگ #سعید_فرجپوری گروه #دستان شعر #مولانا. آن دلبر من آمد بر من زنده شد از او بام و در من گفتم قنقی امشب تو مرا ای فتنه من شور و شر من گفتا بروم کاری است مهم در شهر مرا جان و سر من گفتم به خدا گر تو بروی امشب نزید این پیکر من ..... https://eitaa.com/TAMASHAGAH

ارزشی کردی چشم و گیسوی یار را چو وصف کردم، ساقی برمن داد به پاداش،جام شرابی را ☘☘☘☘ https://eitaa.com/TAMASHAGAH

شرح : درآفرینش ، چشم و گیسوی یار ارزش حقیقی است اگر نگاه کنی و یا نزدیکش شوی از درون وجودت پاداش میدهند و آن پاداش موجب شادی میشود. آن پاداش را شراب و پاداش دهنده را ساقی می نامند...

گفت که با بال و پَری، من پَر و بالَت نَدَهم در هَوَسِ بال و پَرَش، بی‌پَر و پَرکَنده شُدم #غزل_مولانا✨ https://eitaa.com/TAMASHAGAH

بال و پری که درآن "شوق پرواز" نبود

بر خَلقِ او كسی مُشفق‌تر از خود نديدم، تا آن‌جاكه گفتم: كاشكی بَدَلِ همۀ خلق من می‌مردم، تا خلق را مرگ نبايستی ديد. كاشكی حسابِ همۀ خلق با من می‌كرد تا خلق را به قيامت حساب نبايستی ديد، و كاشكی عقوبتِ همۀ خلق با من می‌كرد تا ايشان را دوزخ نبايستی ديد. اگر خدا را به خِرَد شناسی، علمی با تو بُوَد و اگر به ايمان شناسی، راحتيی با تو بُوَد، و اگر به معرفت شناسی، دردی با تو بُوَد. دوست چون با دوست حاضر آيد، همه دوست را بيند، خويشتن را نبيند. خدا را آن‌جا ديدم كه خويش را نديدم. ابوالحسن خرقانی تذکرة الاولیاء عطار https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🌱 سخنِ شمس🌱 کلمات شمس تبریز در نگاه من پرندگانی در حال پروازند. پرندگانی تیزبال که پرزنان به سوی افق های روشن می روند. نه از نوع کبوتران دست آموز بلکه شاهین هایی که اوج می گیرند و چون شهاب ثاقب به ناگهان فرود می آیند و صید خود را به چنگال های تیزشان می ربایند و فرا می برند. هرگز هم به تورِ هیچ صیادی نمی افتند. هرچه دام می گستری و کمین می کنی که یکی از آنها را صید کنی، نمی شود که نمی شود. هم از این رو همواره نسبت به سخنان "شیخ پرّان" حالت مشتاقی و مهجوری در خود احساس می کنی. می گوید بیگانه را توانِ شکار کردن من نیست اما من به پای خود می آیم و به دامِ دوست می افتم: "من آن مرغکم که گفته اند که به هر دو پای درآویزد، آری درآویزم، اما در دام محبوب درآویزم ناگه و گویم: اهلاً و سهلاً. من خود این می طلبیدم." (مقالات، ص۲۶۰) ما در مقالات فقط با ایماژ پرنده مواجه نیستیم، سخن شمس گاه به مثابه ی نهری است عمیق و تیز و تند. وای اگر پای بلغزد! این تمثیل را از زبان خود او بشنوید: "کسی جامه برون کند، و در جوی آب در آید تا غسل کند، آب تیز باشد او را در رباید و می بَرَد؛ او حمله می کند سوی جامه که بر آید جامه بپوشد، تیز آبش می رباید و می بَرد." (مقالات، ص ۶۱۲) تنها راه "درکِ" سخن شمس و فایده بردن از آن بردباری و یکدلی است. آن گاه شمس را می بینی که از عرش به فرش آمده و دوشادوش شما راه می رود: "هر که را دوست دارم جفا پیش آرم، اگر آن را قبول کرد من خود همچنین گلوله از آن او باشم. وفا خود چیزی است که آن را با بچه پنج ساله بکنی، معتقد شود، و دوست دار شود، الّا کار جفا دارد." (مقالات، ص ۲۱۹) https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🍃💐 شمس بی تردید شخصیتی تاریخی است. پیر و پیرو، مریدو مراد،شور آفرین،و واژگونگر مولانا.. به یک سخن،شمس زایشگر مولوی است.. زایشگر تولد دوباره ی او!!! شمس به مناسبت رابطه خلاقش با مولانا، نه تنها یکی از شگفت انگیز ترین شخصیت های تاریخ ادب ایران است،بلکه بی تردیداز ابرچهره های حیرت آفرین درنهضت عرفان جهانی به شمار می رود. شاید اگر شمس نمی بود در حیات روانی مولوی هرگز استحاله و جهشی آنچنانی را که از وی ابرمرد والایی فرا بر ساخته است پدیدار نمی گشت. شمس همواره در سایه شکوهمند مولانا در پرده ی ابهام باقی مانده و پیوسته نقشی جانبی،چهره ای فرعی و شبحی اسطوره وار را در کنارشخصیت مولانا داشته است.... براستی مولانا "مراد شمس" بوده است. #کتاب خط سوم #ناصرالدین_صاحب_الزمانی #شمس_تبریزی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🍃💐 چون خود را به دست آوردی، خوش می‌رو! اگر کسی دیگر را یابی، دست به گردن او در آور! و اگر کسی دیگر نیابی، دست به گردنِ خویشتن در آور! #شمس_تبریزی🍃 https://eitaa.com/TAMASHAGAH

بس‌که دارم به‌‌درون ناوک آه غم زره‌پوش در آید به‌دلم #طالب_آملی🌱 https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🍃💐 هر نصیحت که کنی بشنوم ای یار عزیز "صبرم"از "دوست" مفرمای که من نتوانم #حضرت_سعدی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🍃💐 دیوانه را چو داغ، علاج جنون کند داغ دگر نهید دلم را به‌فرق داغ #طالب_آملی