سفر از خویش چو کردی همه جا معراج است #صائب 💠اگر در روح انسان معراج شدنی و مطلوب است، در شعور و فکرِ انسان نیز لازم و مطلوب است. به تعبیرِ اقبال لاهوری کسانی که در فکر، شعور و سطحِ اندیشهٔ خود انقلاب به پا نمی‌کنند، نیمی از انسانیّتِ خود را پایمال می‌کنند. معراجِ آسمانی زمینه و بستری دارد که همان معراجِ زمینی و انقلابِ فکری است. اگر فکر تنها در سطحی نازل، روزمره و ابتدایی کار کند، هرگز به سوی تعالی پیش نرود و عقاید و باورهایِ گذشته‌اش را بازبینی و بازسازی نکند؛ در حقِ خود جفا کرده زیرا خود را در سطحِ حیوانیّت نگاه داشته است. از شعور است این که گویی نزد و دور چیست معراج؟ انقلاب اندر شعور اقبال لاهوری https://eitaa.com/TAMASHAGAH

https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🎧 خوشا ...🌹 https://eitaa.com/TAMASHAGAH

گفتم: ای پیر! چشمه زندگانی کجاست؟ گفت: در ظلمات. اگر آن می طلبی، خضر وار، پای افراز در پای کن و راه توکل پیش گیر تا به ظلمات رسی. گفتم: راه از کدام جانب است؟ گفت: از هر طرف که روی. اگر راه روی، راه بَری. گفتم: نشان ظلمات چیست؟ گفت: سیاهی، و تو خود در ظلماتی، اما تو نمی دانی. آن کس که این راه رود، چون خود را در تاریکی بیند، بداند که پیش از آن هم در تاریکی بوده است و هرگز روشنایی به چشم ندیده. پس اولین قدم در راه روان، این است و از اینجا ممکن بود که ترقی کند. اکنون اگر کسی بدین مقام برسد، از اینجا تواند بُوَد که پیش رود. #عقل_سرخ #شیخ_شهاب_الدین_سهروردی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

هر چه در مراتب کثرت می بینی ، به حقیقت حلقه ای است از حلقه های بی نهایت آن زلف ، و هر دل که به هوی و هوسی در بند است ، به حلقه ای از حلقه های آن زنجیر گرفتار است . 📚 رساله مشواق 📝 فیض کاشانی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

منم که گوشه میخانه خانقاه من است دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است گَرَم ترانه چنگ صبوح نیست چه باک نوای من به سحر آهِ عذرخواه من است ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله گدای خاک درِ دوست ، پادشاه من است غرض ز مسجد و میخانه‌ام وصال شماست جز این خیال ندارم خدا گواه من است #حضرت_حافظ💐 https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🌼🍃🌼🍃🌼 ١٥٣٥) اى خُنُك آن مرد كز خود رَسته شد در وجودِ زندۀ پاینده شد خوشا به حال کسی که از وجود موهوم و کاذب خود (منِ غریزی و حیوانی) رهید و به وجود زندهٔ حقیقی و معنویِ انسان کامل پيوست. ١٥٣٦) واىِ آن زنده كه با مُرده نشست مُرده گشت و زندگى از وى بجَست اما وای به حال آن زنده ای که با مُرده دلان نشست و برخاست کند، زیرا همنشینی و مجالست با افراد دلمرده، انسان را دل مرده و افسرده سازد... [در ابیات پیشین، اهمیت همنشینی با کاملان مکمّل بیان شد. مبتدیان و ناقصان در صورت صدق طلب، می توانند با مصاحبت کاملان، نقایص خود را جبران کنند. مولانا در اهمیت صحبت فرماید: دوستان را در دل، رنج ها باشد که آن به هیچ داروی، خوش نشود، نه به خفتن، نه به گشتن، و نه به خوردن الا به دیدار دوست که لِقاءُ الخَلیلِ شِفاءُ العَلیل «دیدار دوست، درمان بیمار است» تا حدّی که اگر منافقی میان مؤمنان بنشیند از تأثیر ایشان، آن لحظه مؤمن می شود... بنگر که آن پشم از مجاورت عاقلی چنین بساط منقّش شد و این خاک به مجاورت عاقل، چنین سرای خوب شد. صحبت عاقل در جمادات چنین اثر کرد، بنگر که صحبت مؤمن در مؤمن چه اثر کند.] #شرح_مثنوی_معنوی_ 🌼🍃🌼🍃🌼 https://eitaa.com/TAMASHAGAH