کوچه، این واژه‌ی در غمْ غلطان... کوچه، یادآورِ پرپر شدن است... کوچه خالی شده از واژه‌ی مَرد... کوچه، امروز پر از نامرد است... کوچه را داغِ کسی سوزانده‌است... کوچه در فکرِ فرار از خویش است... کوچه از بودن خود غمگین است... کوچه در فکرِ نبودن، غرق است... کوچه، این واژه‌ی در غمْ غلطان... کوچه یادآور روزی سخت است... کوچه از سنگ و پر از دلسنگ است... کوچه با خاطره‌اش در جنگ است... کوچه را داغ کسی سوزانده‌است... کوچه در فکرِ فرار از خویش است... کوچه از بودن خود غمگین است... کوچه... این واژه خودش کافی نیست؟... #فاطمیه #روضه #شعر #شعر_نو #شاید_خودم

کاش می شد که رفت و رفت و... همین... از دیاری که مردمش سنگند... به دیاری که مردمش رودند... و سکونتگَهانشان رود است... که فقط می روند و می جویند، در زمینی که می رَوَد او هم... کاش می شد که رفت و رفت و... همین... #شعر_نو #شاید_خودم

قصه که تمام می شود، آدم ها کجا می روند؟... #شعر_نو #شمس_لنگرودی

ما فاتحان شهرهای رفته بر بادیم... روایان قصه‌های رفته از یادیم... #شعر_نو #مهدی_اخوان_ثالث