࿐᪥✧﷽ ✧᪥࿐ 🔖🔎 #ترنم_وحی 📌عدم اختصاص خلافت به حضرت آدم 📖فَدَلَّاهُمَا بِغُرُورٍ ۚ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ ۖ وَنَادَاهُمَا رَبُّهُمَا أَلَمْ أَنْهَكُمَا عَنْ تِلْكُمَا الشَّجَرَةِ وَأَقُلْ لَكُمَا إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمَا عَدُوٌّ مُبِينٌ (اعراف/۲۲) ◽️در مسأله #خلافت گرچه خطاب گاهی به آدم است و گاهی ضمير به صورت مفرد يا مذكر و مانند آن است، اما اين به آن معنا نيست كه خليفه بودن يا مسجود شدن، مخصوص #حضرت_آدم يا مختص به مرد است برای آن كه : 1⃣ محور تعليل قرآن كريم تعليم است و تعليم عام است. 2⃣ در همين قضيه حضرت آدم : ❶ اولاً، جريان دشمنی شيطان با آدم و حوا را در يك سوره با ضمير مفرد ذكر مي كند و در سوره ديگر با ضمير تثنيه می‌آورد و از اين نحوه بيان معلوم می‌شود كه مفرد آوردنِ ضمير در يك مورد، برای اشعار به اين است كه نماينده، يك نفر است، نه برای آن كه كار، با يك نفر است، و به همين جهت است كه عداوت #شيطان را در سوره ديگر با ضمير تثنيه ذكر می‌كند و می‌فرمايد : 📖 «لَكُما عَدُوُُّ مُبين؛ شيطان برای شما دشمنی آشكار است.»(اعراف/۲۲) ❷ آنجا كه سخن از #وسوسه و تأثيرپذيری آدم است، همين معنا را در بخشی از #قرآن به ضمير مفرد ذكر می‌كند و در بخشی ديگر با ضمير تثنيه می‌فرمايد. ◽️ در يكجا به صورت گزارشی می‌فرمايد : 📖 «وَ قاسَمَهُمَا اِنّي لَكُمَا لَمِنَ النّاصِحينَ؛ #قسم خورد براي آنها كه حقيقتاً من ناصح شما هستم.» ▪️شيطان در اينجا كلام خدا را #تفسير به رأی می‌كند و اين تحريف از كسی كه ادعا می‌كند «أنَا خَيرُُ مِنهُ» بعيد نيست! می‌گويد اين كه خدا شما را نهی كرد و فرمود: «و لا تَقرُبا هذِهِ الشَّجَرة؛ نزديك اين #درخت نشويد. ◽️براي آن است كه اگر از اين شجره بخوريد، #فرشته مي شويد، و تا ابد مي مانيد. خدا شما را براي اين كه ابدی نشويد و از زندگی جاودانه برخوردار نگرديد نهی كرد. ▪️و يا می‌گويد : ای آدم می‌خواهی من تو را دلالت و راهنمايی كنم به كاری كه اگر آن را انجام دادی واز #ميوه آن درخت خوردی جاودانه می‌شوی؟ ◽️شيطان مستقيماً در هر دو نفوذ كرد، نه از راه زن، مرد را فريب داد ـ چه اين كه برخي بر اين اعتقادند ـ و نه از راه مرد ، زن را فريب داد، چه اين كه ممكن است شخص ساده انديشی از آيه «هَل أدُلّكَ عَلي شَجَرةِ الخُلد» چنين استفاده‌ای بكند. ❸ ثالثاً، امر به هبوط نيز گاهی تثنيه است و می‌فرمايد: «اِهبِطا» (طه/۱۲۳) ➖و گاهي به صورت جمع است «اِهبِطوا»(بقره/۳۶) ◽️ اين مطلب اشعار به اين امر دارد كه آنچه به خلافت برمی‌گردد، انسانيت است و آنچه مورد عداوت شيطان است، نيز انسانيت انسان است. 📔کتاب زن در آیینه جلال و جمال ✍ آیت الله جوادی آملی #تدبر_درقرآن @Tarannome_Vahy °❈※☆═🎶═☆※❈°