eitaa logo
تاریخ دیروز، امروز، فردا
188 دنبال‌کننده
183 عکس
47 ویدیو
0 فایل
تاریخ دیروز، روشنگر مسیر فردا توضیحی درباره هویت کانال: https://eitaa.com/TarikhDEF/2 فهرستی از گزیده مطالب کانال: https://eitaa.com/TarikhDEF/4 ارتباط با مدیر: @yahadi71
مشاهده در ایتا
دانلود
☘️ ولایت پذیری حداکثری(2) ☘️ 🔹 در نوشته قبل، اجمالا معنای و اهمیت امام تبیین شد. اساسا سبک آرایش اجتماعی شیعه برای دریا شدن قطره های پراکنده و تبدیل شدن اراده های متکثر به یک اراده واحد و قوی، آن است که توده های مردم به تدریج بر گِرد مردان الهی جمع شوند و به مرور تبدیل به یک «» شوند، اما کلید مهم و عملیاتی در این میان آن است که هویت امام در چنین جامعه ای گره خورده به طرح هایی است که وی برای حرکت و دارد و اگر مردم نیز آن طرح ها را بشناسند و بر محور آن طرح ها گِرد هم آیند، دارای روح واحد و هدفی مشترک میگردند. اینجاست که از آن ها تعبیر به «امت» میشود. لذا یعنی شناخت جنبه های امامت او که این خود را در طرح های عملیاتی رهبر جلوه میدهد، نه صرفا شناخت شناسنامه ای. پس ( و نه صرفا احکام حکومتی اش) مساله ای مهم و است. 🔸 «آن مطالبات حقیقی انقلاب را شناسایی کنید. ببینید انقلاب از ما چی مطالبه میکند؛ کما اینکه اشتباه در شناخت مطالبات گوناگون، درخواست ها، خواست ها و شعارها، اشکالات بزرگی به وجود می آورد... -که یک خدمتگزار، یک طلبه ضعیف بیش نیستم- مطالبات و درخواست هایی که به اقتضای مسولیت خودم دارم، این مطالبات باید شناخته بشود. با مطالبات دسته های سیاسی و گروه های سیاسی و جناح های سیاسی نباید مخلوط بشود. باید دید چه می‌خواهیم ما؟ دنبال چه هستیم؟ هدف چیست؟ این‌ها خیلی مهم است؛ این ها آن چیزهایی است که می تواند شما جوان های عزیز را -ان شاالله- در صراط مستقیم الهی پیش ببرد.» رهبرمعظم انقلاب، 28/2/1379 🔹 «اين حرف ها را بايد بگوييم، تكرار بكنيم و اين‏ها را فقط موعظه هم تلقى نكنيد... سخنانى كه ما به شما عرض كرديم، موعظه نيست و اين‏طور نيست كه يك منبر رفتيم و حالا يك تذكراتى داديم؛ نه، اين‏ها اجرائياتى است كه و است. بايد اين كارها را بكنيد. اگر نكرديد، در قانون مجازات معينى ندارد كه بگويند چنانچه اين كار انجام نگرفت، فلان وزير يا فلان مسئول، بايد مجازات بشود؛ اما مجازات سخت‏ترى دارد و آن قضاوتهايى است كه درباره‏ى شما خواهد شد.» رهبرمعظم انقلاب، 23/5/1385 🔸 حقیقت آن است که انحصار ولایت پذیری در رهبر، یکی از تمدن سوزترین تفکراتی است که جامعه انقلابی ما گرفتار آن است و راهکار برون رفت از این وضعیت، آشنایی با رهبران انقلاب و یافتن «» در آن میان است. این نحوه ولایت پذیری و مواجهه نسبت به طرح های رهبر، عین اجتماعی است. 🔹 «یک بار برای حضرت آیت الله توضیح دادم و به ایشان عرض کردم که ما ولایت را اینگونه می فهمیم... ما اینگونه اعتقاد داریم که اگر ولیِّ امر دستوری داد، باید آن را اطاعت کنیم و از او پیروی کنیم. اگر از کاری نهی کرد، نباید آن کار را انجام دهیم و آن کار را انجام نمی دهیم. تا اینجا قدر متیقن و مسلّم است اما براساس شناختی که ما از مبانی، اصول و مزاج ایشان داریم -یعنی اینکه چگونه می اندیشد و چه چیزی باعث خوشحالی یا ناراحتی او می شود- در این مواقع مثلا هنگامی که مسئله ای را بررسی می کنیم و احتمال می دهیم، و کافی است احتمال بدهیم، که این کار مورد رضایت ایشان است، آن کار را انجام می دهیم. به صرف آنکه احتمال بدهیم که یک کار باعث رنجش خاطر یا ناراحتی یا غضب ایشان می شود، از آن کار پرهیز می کنیم. ایشان فرمودند: این همان است. مثلا افراد بسیاری در زمان حیات امام(ره) بودند و نیز در زمان حیات مقام معظم رهبری وجود دارند که در چنین موقعیت هایی می گویند: «خب، امر نفرمودند، بلکه فرمودند این نظر من است.» از دیدگاه بنده، این سخن که: «این نظر من است»، کار را تمام می کند. اصلا این معنای حقیقی ولایت است. انسان نباید منتظر بماند تا امامش به او امر و نهی کند. گاهی اوقات امام از روی مهربانی اش، ایده ای را در قالبی ساده به تو ارائه می دهد و امر نمی کند تا تو به زحمت نیفتی و به سختی نیفتی و به تو الزام نکرده باشد و این از رحمت و عطوفت پدرانه اوست. به آیت الله مصباح عرض کردم: ما اینگونه ولایت مداری می کنیم. نظر شما چیست؟ فرمودند: این همان ولایت حقیقی است.» بیانات در دیدار مجتبی مصباح 🌐 در کانال «تاریخ دیروز، امروز، فردا» با ما همراه باشید 👇👇👇 @TarikhDEF
◀️ماجرای قهر آیت الله طالقانی 🔰23 فروردین 1358، ابوالحسن و مجتبی پسران آیت الله طالقانی توسط از اعضای سازمان مجاهدین انقلاب و سپاه دستگیر میشوند. مجتبی عضو سازمان مجاهدین خلق بود که سال 1355 در نامه ای به پدرش اعلام میکند مارکسیست شده است. او همچنین متهم به کارهای خلافی مانند قتل یکی از دختران سازمان مجاهدین بود لذا به همین جهت او را برای تحقیق میگیرند. همین مسئله موجب ناراحتی آقای شده و ایشان دفاتر خود را تعطیل کرده و بدون اطلاع چند روزی را به خارج تهران میروند. 🔰مجاهدین خلق، چریک های فدایی خلق، جبهه ملی و... از فضا استفاده کرده و اعلامیه هایی جداگانه صادر کرده و دست به اعتراض هایی در حمایت از آقای طالقانی میزنند. عده ای هم دست به راهپیمایی هایی در حمایت از اقدام سپاه میزنند که جمعیتشان حدودا 500 هزار نفر تخمین زده شد. خلاصه با پخش خبر قهر آیت الله طالقانی و راهپیمایی های دو طرف، فضای کشور به هم میریزد. 🔰 نقل میکند: «امام مرا خواستند و رفتم. توضیح خواستند. پرونده مجتبی را خدمتشان دادم. امام خوب مطالعه کردند و فرمودند: «اگر این پرونده متعلق به احمد، پسر من بود و شما او را دستگیر می کردید، من از شما تشکر می کردم. اما چه کنم که مربوط به آقای طالقانی است و ایشان گردن انقلاب خیلی حق دارند.» بعد گفتند که شما بروید پسر ایشان را آزاد کنید و به هر نحو از ایشان دلجویی کنید.»» خاطرات رفیق دوست، ج1، ص81 🔰امام در 29 فروردین نیز شبیه همین کلام را می گویند که: «اگر احمد را بگیرند بکُشند هم من حرفی نمیزنم». که دستور این دستگیری را داده بود نیز شبیه چنین بیانی را از امام نقل کرده اند. البته نقل های دیگری نیز در این ماجرا شده که در فایل ضمائم می توانید بخوانید. امام، سید احمد را به سراغ آقای طالقانی میفرستد تا ایشان را پیدا کند و هر چه زودتر به قم بیاورد. میگوید: «امام به حاج احمد تاکید کرد مرتب کنار آیت الله باشد و او را ترک نکند. نگران بود دور او جمع شوند و با ایجاد مسائل تازه، هیاهو و جنجال دیگری بپا شود.» انقلاب و پیروزی[عباس بشیری]،ص259 آیت الله طالقانی به قم و نزد امام می آیند. آیت الله طالقانی وقتی فضا را غبارآلود میبینند چندین موضع و صحبت محکم در دفاع از کمیته ها و تمام شدن راهپیمایی ها انجام میدهند که در نهایت منجر به پایان یافتن این غائله میشود. 🔰مسئله مهم در این ماجرا، مواجهه حضرت امام با این مسئله است. ایشان میتوانستند به نحو دیگری با این مسئله برخورد کنند مثلا در قامت یک ورود کرده و بگویند فرزند من و فرزند طالقانی ندارد، اگر فرزند او خطایی کرده باید محاکمه شود همانگونه که اگر فرزند من هم بود باید چنین میکردند اما ایشان چنین نمیکند چون در کنار اعتقاد به ، معتقد به اصل دیگری به نام نیز هست، فضای به هم ریخته کشور را میبیند، پخش خبر تفرقه بین رهبران انقلاب را میبیند و... ایشان طی چندین صحبت تمام تلاش خود را میکنند تا پشت پرده این تفرقه اندازی ها را روشن کنند. 🔰همه اینها دست به دست هم میدهند تا امام با مشی فقهی اجتماعی خود چنین مواجهه ای داشته باشند و این غائله را که ممکن بود مسائلی را ایجاد کند پایان بدهند. بله ممکن است کسی بگوید کلام و سیره امام برای من حجت نیست و این کار او اشتباه بوده اما تمام حرف این است که باید اولا این مواجهه او را فهمید، درک کرد، او که در قامت و ظهور کرده بود چرا چنین مواجهه ای داشت، بعد از فهم این مسئله، اشکال ندارد، حالا بیاییم و بگوییم به فلان دلیل به نظر می رسد اگر ایشان چنین میکردند بهتر بود یا کار ایشان اشتباه بود. 🔰اما چیزی که در صحنه عمل دیده میشود این است که طرف هنوز عُمر کار سیاسی اش به دو سه سال نمیرسد، مطالعات خاصی در این زمینه نداشته، فهم صحیحی از اسلام ندارد و... آنگاه محکم میگوید خمینی برای خودش خمینی بود و من برای من، او متفکر بود و من هم متفکر لذا قرار نیست تابع او باشم اما بحث سر تبعیت از او نیست، بحث سر این است که هیچ انسان عاقلی به خود حق نمیدهد به راحتی و بدون درک کلام چنین شخصیتی از کنار او به راحتی عبور کند. ◀️مطالعه فایل ضمائم: 1. اولین روایت مستقیم توسط مرتضی الویری:https://eitaa.com/TarikhDEF/46 2. روایت آیت الله مهدوی کنی مسئول کمیته:https://eitaa.com/TarikhDEF/47 3. روایت محمد علی بشارتی مسئول وقت اطلاعات سپاه:https://eitaa.com/TarikhDEF/48 4. روایت مهدی طالقانی فرزند آیت الله طالقانی:https://eitaa.com/TarikhDEF/49 5. مواضع آیت الله طالقانی:https://eitaa.com/TarikhDEF/50 6. مواضع امام خمینی: https://eitaa.com/TarikhDEF/51 🆔 https://eitaa.com/TarikhDEF
◀️ استقامت درمقابل عذرهای شرعی 🔰يكى از عواملى كه در كارهاى بزرگ، جلوِ انسان را سدّ مى‏كند، است. گاهی انسان باید كار واجب و تكليفى را انجام دهد اما انجام چنین کاری مستلزم یک اشکال بزرگ است، مثلا لازمه چنین کاری کشته شدن عده زیادی است، اینجا آن شخص احساس مى‏كند كه ديگر تكليف ندارد. در مقابل امام حسين(ع) از اين‏گونه عذرهاى شرعى كه مى‏توانست هر انسان ظاهر بينى را از ادامه راه منصرف كند، خیلی زیاد بود: 🔰از اعراض مردم كوفه و كشته شدن مسلم گرفته تا حادثه کربلا، از شهادت اصحاب گرفته تا اسارت آل الله. امام حسین(ع) میتوانست بگوید شرایط محیا نیست، مردم تحمّل نمى‏كنند، مصلحت اقتضا میکند کنار بیاییم. يك‏وقت به كسى مى‏گويند: «اين راه را نرو؛ ممكن است شكنجه یا کشته شوى.» انسانِ قوى مى‏گويد: «شكنجه شوم! کشته شوم، چه مانعى دارد؟» 🔰اما يك‏وقت مى‏گويند: «نرو؛ ممكن است گروهى از مردم، به‏خاطر اين حركت تو سختی کشده و كشته شوند.» اينجا ديگر پاى جان ديگران در میان است. مصلحت چه اقتضا میکند؟ مگر دیگر بزرگان اسلام، مصلحت سنجی نکردند؟ ، ، و... چگونه با این مسئله برخورد کردند؟ تمام تلاش خود را کردند تا این مصلحت سنجی خود را بر امام خود نیز تحمیل کنند اما زورشان نرسید. چه اینکه امروز نیز عده ای مشی شان چنین است. 🔰مطلب مهم و اساسی این است که اگر امام حسين(ع) مى‏خواست در مقابل حوادثِ بسيار تلخ و دشواری که برای او پیش آمد با ديدِ يك متشرّعِ معمولى نگاه كند و عظمتِ رسالتِ خود را به فراموشى بسپارد، قدم‏به‏قدم مى‏توانست عقب‏نشينى كند و بگويد ديگر تكليف نداريم. مصلحت در بیعت با یزید است. اما ایشان چنين نكرد. اين، نشان از او دارد، اما نه استقامت به نحو مرسوم بلکه استقامت در مقابل ، عرفی و عقلی. تحمل این سنخ مشکلات، خیلی سخت تر از دیگر مشکلات است چرا که در ظاهر خلاف به نظر می آيد. 🔰کسی میتواند در مقابل این مصلحت سنجی ها و عذرهای به ظاهر شرعی استقامت کند که اوّلًا در حد اعلى داشته و بفهمد چه كار بزرگى انجام مى‏دهد. ثانياً داشته و ضعفِ نفسش او را نگيرد، چنین شخصی دیگر پایش نخواهد لرزید. امام حسين(ع) اين دو خصوصيت را در كربلا به خوبی از خود نشان داد. لذا حادثه‏ى كربلا مثل خورشيدى بر تارك تاريخ درخشيد؛ هنوز هم مى‏درخشد، و تا ابدالدّهر هم خواهد درخشيد. 🔰امام راحل نیز در اين خصوصيت، به طور كامل دنباله‏رو امام حسين(ع) شد. یک روز به او گفتند با این کارت، حوزه علمیه قم را به تعطیلی میکشانی، روز دیگر گفتند همه علما و مراجع علیه شما تحریک میشوند و بین علما اختلاف می افتد، روز دیگر گفتند جواب این خون های ریخته شده را چه کسی میدهد؟ اين طرز فكرهاست که فشار مى‏آورد و ممكن است هركسى را از ادامه حركت منصرف كند. اما امام، استقامت ورزيد و پای او در هیچ کدام از این موارد نلرزيد. عظمت روح او و عمق بصيرتى كه بر او حاكم بود، در اين جاها ديده میشود. 📌پ.ن1: از همان ابتدای انقلاب عده ای از مبارزه با امریکا میترسیدند. به مرور در این چهل سال افراد زیادی به این نتیجه رسیدند که نمیشود با امریکا مبارزه کرد، حتی همان هایی که اول انقلاب برای مبارزه با امریکا دو آتیشه بودند. همان ها که دیروز خود را فرزندان امام میدانستند و شعار مرگ بر امریکایشان گوش آدم و عالم را پُر کرده بود اما امروز در آغوش امریکا روزگار سپری میکنند. آن وقت میکردند و امروز . بهانه میکنند که مردم تحمل تهاجم امریکا را ندارند، اما حقیقت این است که خود بریده اند. بله قطعا همراهی مردم بسیار مهم و اساسی است اما مشکل ما همیشه در خواص ترسو و بی بصیرت بوده، نه مردمی که همراه نبوده اند. تمام حرف این است که راه، همان است که خمینی به تبع حسین(ع) رفت. امروز نیز شنیده میشود که بعضی میگویند هرچه سریعتر توافق برجام را احیا و نهایی کنید، مردم دیگر تحمل ندارند. تصریح میکنند که هر توافقی بهتر از عدم توافق است. انسان حقیقتا تعجب میکند. بله خیلی مهم و اساسی است اما این نگاه بیشتر شبیه به است، تا عقلانیت. قطعا توافقی که همه تحریم ها را برندارد و تضمینی عملی برای اجرای آن گرفته نشود، توافقی خوب نخواهد بود. البته ما به تیم مذاکره کننده خود خوش بین بوده و به آنها اعتماد داریم اما قرار نیست اگر نقدی بود، بیان نکنیم. هرچند بنده بعید میدانم حتی اگر توافقی هم بشود، امریکا پای آن بماند. 📌پ.ن2: مصلحت جزو عناصر مهم و اساسی فقه شیعه و فقاهت حضرت امام خمینی میباشد اما قرار نیست به بهانه مصلحت، هر جا که مشکلی پیش آمد عَلَم مصلحت به دست گیریم. البته لازم است به صورت فنی و علمی دنبال شود تا بتوان در چارچوبی صحیح آن را پیاده کرد. 🆔 @TarikhDEF
◀️ / به بهانه شهادت دو تن از طلاب در حرم رضوی 🔰اندیشمندان متعددی پیرامون افول و بحث کرده اند، اما تحلیل از این ماجرا متفاوت از همه دیگر تحلیل هاست. امام مشکل اساسی را و میداند. او معتقد است ملتی میتواند تمدن بسازد که شهادت برای او افتخار باشد، لذاست که با همین روحیه میرود و حتی بخشی از اروپا(آندلس) را میگیرد، با همین روحیه است که بر دو امپراطوری روم و ایران فائق می آید. 🔰وقتی ملتی این روحیه را داشت که از هیچ امری نترسید و تنها نقطه اتکال او و آرمان او شد، آنگاه این ملت آماده رقم زدن اتفاقی تمدنی خواهد بود. اما وقتی ساحت یک ملت از و به و افول کرد، اولین گام سقوط آن تمدن تحقق یافته است. 🔰امام میگوید فکر نکنید با سخنرانی، مقاله، کتاب، مجله و... میتوانید کاری کنید بلکه تا وقتی که یک عده حاضر نباشند حقیقتا با تمام وجود، همه هستی شان را فدا کرده و خون بدهند، تمدن اسلامی دوباره برپا نخواهد شد، مهم آن چیزی است که شما در عمل رقم میزنید، نه آن چیزی که حرفش را میزنید، کاری که ملت ما با رهبری امام توانست این امر را محقق کند و در مسیر ساخت حرکت کند. 🔰امروزه تلاش حداکثری دقیقا بروی همین نقطه است که بتواند این روحیه را از ما سلب کند، آنگاه به راحتی میتواند خواسته های خودش را بر ما غلبه دهد به نحوی که دیگر نامی هم از اسلام باقی نماند. همان طرحی که در ریختند و بعد از چند قرن توانستند مسلمانان را شکست بدهند. پس تلاش برای نگه داشتن این روحیه در امت اسلامی، امری ضروری و لازم است، چه اینکه نیز به شدت به آن تاکید داشته اند. 🔰البته تمرکز این تحلیل و دالّ مرکزی آن، مسئله شهادت طلبی و خون دادن است اما برای ساخت یک تمدن مولفه های دیگری مانند نیز وجود دارد که باید مد نظر داشت و این تحلیل درصدد نفی آنها نیست. برای مطالعه تفصیلی این تحلیل امام می توانید بیانات ایشان در دیدار نمايندگان كشورهاى اردن و سودان‏ در تاریخ 19 تیر 1358 را دنبال کنید. 🔰خدا رحمت کند مرحوم را که معتقد بود حضرت امام «خون» را حلال مشکلات میدانست: ▫️«علمای ما می کردند از اینکه وارد بشوند. وقتی از یک عالِمی می خواستند تعریف کنند، می گفتند: او کاری کرد که از دماغ کسی، خون هم نیاید. از وقتی که ما با «خون» سر و کار پیدا کردیم، را داریم تجربه می کنیم. ▫️ولی در این قسمت ها بود و این نشان می دهد که پشتش به یک جایی گرم بود. ▫️من وقتی تاریخ فقهای شیعه را مطالعه می کنم، می بینم در مسئلۀ خون ریزی، احتیاط می کردند، وارد نمی شدند، مسائل را بدون خونریزی سعی می کردند حل کنند. ▫️اما از وقتی که امام آمد، خودِ این خون را به عنوان یاد کرد! امام در منشور روحانیت می گوید که هرکه در سیاست دخالت می کرد، عناوین اتهام آمیز را به او می زدند؛ ▫️تا اینکه «خون» آمد و مسائل را حل کرد؛ یعنی تفکر مردم با «خون» تغییر پیدا کرد. من فکرم این است که کسی جرأت نمی کند در این راه وارد بشود مگر اینکه داشته باشد. ▫️یعنی آنجا که پای خون در میان است، اتصال مرجعیت به ، باید تنگاتنگ باشد. آنهایی که در مسئلۀ خون دخالت نمی کنند، اتصالشان از نوع اتصال علمای سابق است. اینهایی که می خواهند در خون دخالت کنند، باید ای داشته باشند.» 📌 پ.ن: دیروز دومین طلبه مجروح حرم رضوی نیز به شهادت رسید، خوشا به سعادتش اما مگر خون او کمرنگ تر از خون چشم سبزان اوکراینی است که عده ای کوچک ترین توجهی هم به این حادثه در رسانه هایشان نمیکنند؟ باور کنید اگر نه یک انسان بلکه یک حیوان، آن هم نه در حرم رضوی بلکه در یک ده کوره در فلان روستا، آن هم نه با زبان تشنه بلکه سیرِ سیر، به چنین شکلی کشته شده بود، عده ای در رسانه هایشان توجه بیشتری به آن میکردند اما چون آنها از صنف روحانیتند، باید بایکوت بشوند، حقوق بشر هم کشک... 🆔 https://eitaa.com/TarikhDEF
◀️ماجرای قهر آیت الله طالقانی / 🔰23 فروردین 1358، ابوالحسن و مجتبی پسران آیت الله طالقانی توسط از اعضای سازمان مجاهدین انقلاب و سپاه دستگیر میشوند. مجتبی عضو سازمان مجاهدین خلق بود که سال 1355 در نامه ای به پدرش اعلام میکند مارکسیست شده است. او همچنین متهم به کارهای خلافی مانند قتل یکی از دختران سازمان مجاهدین بود لذا به همین جهت او را برای تحقیق میگیرند. همین مسئله موجب ناراحتی آقای شده و ایشان دفاتر خود را تعطیل کرده و بدون اطلاع چند روزی را به خارج تهران میروند. 🔰مجاهدین خلق، چریک های فدایی خلق، جبهه ملی و... از فضا استفاده کرده و اعلامیه هایی جداگانه صادر کرده و دست به اعتراض هایی در حمایت از آقای طالقانی میزنند. عده ای هم دست به راهپیمایی هایی در حمایت از اقدام سپاه میزنند که جمعیتشان حدودا 500 هزار نفر تخمین زده شد. خلاصه با پخش خبر قهر آیت الله طالقانی و راهپیمایی های دو طرف، فضای کشور به هم میریزد. 🔰 نقل میکند: «امام مرا خواستند و رفتم. توضیح خواستند. پرونده مجتبی را خدمتشان دادم. امام خوب مطالعه کردند و فرمودند: «اگر این پرونده متعلق به احمد، پسر من بود و شما او را دستگیر می کردید، من از شما تشکر می کردم. اما چه کنم که مربوط به آقای طالقانی است و ایشان گردن انقلاب خیلی حق دارند.» بعد گفتند که شما بروید پسر ایشان را آزاد کنید و به هر نحو از ایشان دلجویی کنید.»» خاطرات رفیق دوست، ج1، ص81 🔰امام در 29 فروردین نیز شبیه همین کلام را می گویند که: «اگر احمد را بگیرند بکُشند هم من حرفی نمیزنم». که دستور این دستگیری را داده بود نیز شبیه چنین بیانی را از امام نقل کرده اند. البته نقل های دیگری نیز در این ماجرا شده که در فایل ضمائم می توانید بخوانید. امام، سید احمد را به سراغ آقای طالقانی میفرستد تا ایشان را پیدا کند و هر چه زودتر به قم بیاورد. میگوید: «امام به حاج احمد تاکید کرد مرتب کنار آیت الله باشد و او را ترک نکند. نگران بود دور او جمع شوند و با ایجاد مسائل تازه، هیاهو و جنجال دیگری بپا شود.» انقلاب و پیروزی[عباس بشیری]،ص259 آیت الله طالقانی به قم و نزد امام می آیند. آیت الله طالقانی وقتی فضا را غبارآلود میبینند چندین موضع و صحبت محکم در دفاع از کمیته ها و تمام شدن راهپیمایی ها انجام میدهند که در نهایت منجر به پایان یافتن این غائله میشود. 🔰مسئله مهم در این ماجرا، مواجهه حضرت امام با این مسئله است. ایشان میتوانستند به نحو دیگری با این مسئله برخورد کنند مثلا در قامت یک ورود کرده و بگویند فرزند من و فرزند طالقانی ندارد، اگر فرزند او خطایی کرده باید محاکمه شود همانگونه که اگر فرزند من هم بود باید چنین میکردند اما ایشان چنین نمیکند چون در کنار اعتقاد به ، معتقد به اصل دیگری به نام نیز هست، فضای به هم ریخته کشور را میبیند، پخش خبر تفرقه بین رهبران انقلاب را میبیند و... ایشان طی چندین صحبت تمام تلاش خود را میکنند تا پشت پرده این تفرقه اندازی ها را روشن کنند. 🔰همه اینها دست به دست هم میدهند تا امام با مشی فقهی اجتماعی خود چنین مواجهه ای داشته باشند و این غائله را که ممکن بود مسائلی را ایجاد کند پایان بدهند. بله ممکن است کسی بگوید کلام و سیره امام برای من حجت نیست و این کار او اشتباه بوده اما تمام حرف این است که باید اولا این مواجهه او را فهمید، درک کرد، او که در قامت و ظهور کرده بود چرا چنین مواجهه ای داشت، بعد از فهم این مسئله، اشکال ندارد، حالا بیاییم و بگوییم به فلان دلیل به نظر می رسد اگر ایشان چنین میکردند بهتر بود یا کار ایشان اشتباه بود. 🔰اما چیزی که در صحنه عمل دیده میشود این است که طرف هنوز عُمر کار سیاسی اش به دو سه سال نمیرسد، مطالعات خاصی در این زمینه نداشته، فهم صحیحی از اسلام ندارد و... آنگاه محکم میگوید خمینی برای خودش خمینی بود و من برای من، او متفکر بود و من هم متفکر لذا قرار نیست تابع او باشم اما بحث سر تبعیت از او نیست، بحث سر این است که هیچ انسان عاقلی به خود حق نمیدهد به راحتی و بدون درک کلام چنین شخصیتی از کنار او به راحتی عبور کند. ◀️مطالعه فایل ضمائم: 1. اولین روایت مستقیم توسط مرتضی الویری:https://eitaa.com/TarikhDEF/46 2. روایت آیت الله مهدوی کنی مسئول کمیته:https://eitaa.com/TarikhDEF/47 3. روایت محمد علی بشارتی مسئول وقت اطلاعات سپاه:https://eitaa.com/TarikhDEF/48 4. روایت مهدی طالقانی فرزند آیت الله طالقانی:https://eitaa.com/TarikhDEF/49 5. مواضع آیت الله طالقانی:https://eitaa.com/TarikhDEF/50 6. مواضع امام خمینی: https://eitaa.com/TarikhDEF/51 🆔 https://eitaa.com/TarikhDEF
❇️ شیعیانِ بدتر از دجال 🌱 در کتاب صفات الشیعه ص8ح14 روایت جالب و عبرت انگیزی را نقل کرده که میتواند تا قیامت به عنوان یک ، هادی ما باشد: ▪️حدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الْمُتَوَكِّلُ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْخَزَّازِ قَالَ: سَمِعتُ الرِّضا عليه السلام يَقولُ‌: «إنَّ مِمَّن يَتَّخِذ مَوَدَّتنا أهلَ البَيتِ لَمَن هُوَ أشَدُّ لَعنَةً عَلىٰ شيعَتِنا مِن الدَّجّالِ‌.» فَقُلتُ لَهُ‌: يَابنَ رَسولِ اللّٰهِ‌، بِماذا؟ قالَ‌: «بِمُوالاةِ أعدائِنا ومُعاداةِ أوليائِنا؛ إنَّهُ إذا كانَ كَذٰلِكَ اختَلَطَ الحَقُّ بِالباطِلِ‌، وَاشتَبَهَ الأَمرُ فَلَم يُعرَف مُؤمِنٌ مِن مُنافِقٍ‌.» ▪️حسن خزّاز میگوید: از عليه السلام شنيدم كه مى‌فرمايد: «بعضى از دوستداران و ما اهل بيت براى شيعيان ما، از خطرناك‌ترند». گفتم: چرا، اى فرزند پيامبر خدا؟ فرمود: «به جهت دوستى‌شان با دشمنان ما و دشمنى‌شان با دوستانمان. وقتى چنين شود، حقّ و باطل در هم مى‌آميزد و اوضاع جامعه، شبهه‌ناك مى‌شود و در نتيجه، مؤمن از منافق، باز شناخته نمى‌شود». 📌پ.ن1: چرا بعضی از ما به بهانه و اینکه میخواهیم را برای مردم به ارمغان بیاوریم توجهی به این شاخص و ملاک ندارند؟ یکی از لوازم این شاخص است، همان چیزی که بارها در و در خطاب به خواص تذکر دادند اما برخی از خواص ما همچنان بعد از گذشت بیش از 12 سال یکی به نعل میزنند و یکی به میخ، برخی هم که کلا در آغوش دشمن روزگار میگذرانند... پ.ن2: مراد از شیعیان در عنوان همان شیعه عرفی است یعنی محبین اهل بیت ع نه شیعه به معنای خاص. 🆔https://eitaa.com/TarikhDEF
تاریخ دیروز، امروز، فردا
🔳 ماجرای قهر آیت الله طالقانی ▫️ ▫️25 فروردین 58 🔰23 فروردین 1358، ابوالحسن و مجتبی پسران آیت الله طالقانی توسط از اعضای سازمان مجاهدین انقلاب و سپاه دستگیر میشوند. مجتبی عضو سازمان مجاهدین خلق بود که سال55 در نامه ای به پدرش اعلام میکند مارکسیست شده. او همچنین متهم به کارهای خلافی مانند قتل یکی از دختران سازمان مجاهدین بود لذا به همین جهت او را برای تحقیق میگیرند. همین مسئله موجب ناراحتی آقای شده و ایشان دفاتر خود را تعطیل کرده و بدون اطلاع چند روزی را به خارج تهران میروند. 🔰مجاهدین خلق، چریک های فدایی خلق، جبهه ملی و... از فضا استفاده کرده و اعلامیه هایی جداگانه صادر کرده و دست به اعتراض هایی در حمایت از آقای طالقانی میزنند. عده ای هم دست به راهپیمایی هایی در حمایت از اقدام سپاه میزنند که جمعیتشان حدودا 500 هزار نفر تخمین زده شد. خلاصه با پخش خبر قهر آیت الله طالقانی و راهپیمایی های دو طرف، فضای کشور به هم میریزد. 🔰 نقل میکند: ➕امام مرا خواستند و رفتم. توضیح خواستند. پرونده مجتبی را خدمتشان دادم.امام خوب مطالعه کردند و فرمودند: «اگر این پرونده متعلق به ، پسر من بود و شما او را دستگیر می کردید، من از شما تشکر می کردم. اما چه کنم که مربوط به آقای طالقانی است و ایشان گردن انقلاب خیلی حق دارند.» بعد گفتند که شما بروید پسر ایشان را آزاد کنید و به هر نحو از ایشان دلجویی کنید.»خاطرات رفیق دوست،ج1،ص81 🔰امام در 29 فروردین نیز شبیه همین کلام را می گویند که: «اگر احمد را بگیرند بکُشند هم من حرفی نمیزنم». که دستور این دستگیری را داده بود نیز شبیه چنین بیانی را از امام نقل کرده اند. البته نقل های دیگری نیز در این ماجرا شده که در فایل ضمائم می توانید بخوانید. 🔰امام، سید احمد را به سراغ آقای طالقانی میفرستد تا ایشان را پیدا کند و هر چه زودتر به قم بیاورد. میگوید: ➕«امام به حاج احمد تاکید کرد مرتب کنار آیت الله باشد و او را ترک نکند. نگران بود دور او جمع شوند و با ایجاد مسائل تازه، هیاهو و جنجال دیگری بپا شود.» انقلاب و پیروزی[عباس بشیری]،ص259 🔰آیت الله طالقانی به قم و نزد امام می آیند. ایشان وقتی فضا را غبارآلود میبینند چندین موضع و صحبت محکم در دفاع از کمیته ها و تمام شدن راهپیمایی ها انجام میدهند که در نهایت منجر به پایان یافتن این غائله میشود. 🔰مسئله مهم در این ماجرا، مواجهه حضرت امام با این مسئله است. ایشان میتوانستند به نحو دیگری با این مسئله برخورد کنند مثلا در قامت یک ورود کرده و بگویند فرزند من و فرزند طالقانی ندارد، اگر فرزند او خطایی کرده باید محاکمه شود همانگونه که اگر فرزند من هم بود باید چنین میکردند اما ایشان چنین نمیکند چون در کنار اعتقاد به ، معتقد به اصل دیگری به نام نیز هست، فضای بهم ریخته کشور را میبیند، پخش خبر تفرقه بین رهبران انقلاب را میبیند و... ایشان طی چندین صحبت تمام تلاش خود را میکنند تا پشت پرده این تفرقه اندازی ها را روشن کنند. 🔰همه اینها دست به دست هم میدهند تا امام با مشی فقهی اجتماعی خود چنین مواجهه ای داشته باشند و این غائله را که ممکن بود مسائلی را ایجاد کند پایان بدهند. بله ممکن است کسی بگوید کلام و سیره امام برای من حجت نیست و این کار او اشتباه بوده اما تمام حرف این است که باید اولا این مواجهه او را فهمید، درک کرد، او که در قامت و ظهور کرده بود چرا چنین مواجهه ای داشت، بعد از فهم این مسئله، اشکال ندارد، حالا بیاییم و بگوییم به فلان دلیل به نظر می رسد اگر ایشان چنین میکردند بهتر بود یا کار ایشان اشتباه بود. 🔰اما چیزی که در صحنه عمل دیده میشود این است که طرف هنوز عُمر کار سیاسی اش به دو سه سال نمیرسد، مطالعات خاصی در این زمینه نداشته، فهم صحیحی از اسلام ندارد و... آنگاه محکم میگوید خمینی برای خودش خمینی بود و من برای خودم، او متفکر بود و من هم متفکر لذا قرار نیست تابع او باشم اما بحث سر تبعیت از او نیست، بحث سر این است که هیچ انسان عاقلی به خود حق نمیدهد به راحتی و بدون درک کلام چنین شخصیتی از کنار او به راحتی عبور کند. ◀️فایل ضمائم: 1.اولین روایت مستقیم توسط مرتضی الویری:https://eitaa.com/TarikhDEF/46 2.روایت آیت الله مهدوی کنی مسئول کمیته:https://eitaa.com/TarikhDEF/47 3.روایت محمد علی بشارتی مسئول وقت اطلاعات سپاه:https://eitaa.com/TarikhDEF/48 4.روایت مهدی طالقانی فرزند آیت الله طالقانی:https://eitaa.com/TarikhDEF/49 5.مواضع آیت الله طالقانی:https://eitaa.com/TarikhDEF/50 6.مواضع امام خمینی: https://eitaa.com/TarikhDEF/51 🆔 https://eitaa.com/TarikhDEF