eitaa logo
کانال دروس آیت الله العظمی جوادی آملی
11.3هزار دنبال‌کننده
1.3هزار عکس
1.4هزار ویدیو
4.7هزار فایل
آخرین جلسات دروس و مباحث حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی (دام ظله) در قالب تصویر، صدا و متن بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء معاونت رسانه ارتباط با ادمین: @bonyad_esra_admin فهرست: https://eitaa.com/a_javadiamoli_doross/11098
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 بذر معارف 🔸 دل جوان مثل یك زمین خالی است هر بذری بیفشانند می ‌رویاند، این اصلی است كه حضرت در نهج ‌البلاغه به كار می‌برند،[1] در كنار این اصل این اصل نبوی هم هست كه فریقین نقل كرده است كه «مَنْ‏ أَحْیا أَرْضاً مَیتَةً فَهِی لَهُ»؛[2] هر كسی كه زمین مرده را احیاء كرد مالك می ‌شود و هر كس زمینه مرده را هم احیاء كرد مالك می ‌شود. خب اگر دل جوان به منزله یك مزرعه خالی است و اگر هر بذری بیفشانند می ‌رویاند و اگر هر كسی زمینی را آباد كرد یا زمینه ‌ای را آباد كرد مالك می ‌شود، این خطر جوان ها را تهدید می ‌كند كه صاحب دل ما كیست؟! این را باید به چه كسی بسپاریم؟ هر كس بذر و فکر خاص خود را در دل ما نهاد چه بخواهیم و چه نخواهیم مالك دل می ‌شود، اگر كسی زمین مرده را آباد كرد بر اساس قانون احیاء مالك آن زمین می ‌شود كه «مَنْ‏ أَحْیا أَرْضاً مَیتَةً فَهِی لَهُ»، لكن می ‌شود با زور از دست چنین مالكی زمین را غصب كرد، ولی اگر زمینه فکری یك دانشجو را كسی احیاء كرد، دل غصب پذیر نیست! با هیچ زوری نمی ‌شود اندیشه را از ذهن كسی بیرون برد، نه نمی‌ شود گفت بفهم، نه می ‌شود گفت نفهم، آن ‌گاه این دل در اختیار صاحب دل خواهد بود. 🔸 آن مردان شاگردان علوی ‌اند و بسیار كم ‌اند، اگر دریا هستند به سرمایه خودشان‌اند و اگر معدن هستند «النَّاسُ‏ مَعَادِنُ‏ كَمَعَادِنِ‏ الذَّهَبِ‏ وَ الْفِضَّةِ»[3] به سرمایه خودشان‌ اند. ذات اقدس الهی انسان را بی سرمایه خلق نكرد! فرمود من گوهرهای فراوانی دادم، منتها شما این گوهر را به جای اینكه شكوفا كنید دفن كردید؛ آن راه كمتر بهره ما می ‌شود. ما گوشمان متوجه سخنان اساتید است و چشممان متوجه نوشتار مؤلفان دیگر، پس ما مثل یك سرزمین مواتی هستیم كه از بیرون بذر افشانی می‌ شویم، غالب ما هم این هستیم! برای غالب ما گفتند كه شما راه خدا را به این آسانی ها نمی ‌توانید طی كنید، خدا مثل گوهر نیست، خدا مثل شمس و قمر نیست كه تا بجویید و پیدا كنید، «همه چیز را تا نجویی نیابی، جز این دوست را تا نیابی نجویی».[4] گوهر را انسان گم كرده است ‌بالأخره می‌فهمد یك گوهری هست، یك علمی هست، شنیده، باور كرده، می‌ جوید و می ‌یابد؛ اما خدا نه شنیدنی است، نه دیدنی است، نه بوییدنی است، انسان به دنبال چه برود؟ «همه چیز را تا نجویی نیابی، جز این دوست را تا نیابی نجویی» و این از نهان ما برمی‌ خیزد كه آن راه متأسفانه كمتر تردد می‌ شود. 🔸 پس ماییم و نوشته ‌های مؤلفان و گفته ‌های معلمان، باید بكوشیم و ببینیم كه این سرزمین را به دست چه كسی می‌خواهیم بدهیم؟! چه كسی می‌خواهد این را احیاء كند؟! اگر ما دل را به دست یك نویسنده یا گوینده دادیم، بخواهیم از او جدا بشویم، از آن فکر فاصله بگیریم ممكن نیست، چون «اُصلُ اَلْمَرْأِ لُبُّهُ»[5] برد آنجا كه این دل می ‌طلبد! وجود مبارك حضرت امیر (سلام الله علیه) به فرزند جوانش فرمود كه قلب جوان مثل زمین خالی است، پسرم قبل از اینكه دیگران آن زمین را بذر‌افشانی كنند و مالك بشوند من در این زمین بذر معارف می ‌كارم. [1] . نهج البلاغه، نامه 31؛ «قَلْبُ الْحَدَثِ كَالْأَرْضِ الْخَالِیةِ مَا أُلْقِی فِیهَا مِنْ شَیءٍ قَبِلَتْهُ». [2] . معانی الاخبار، ص292. [3] . الکافی (ط _ الاسلامیه)، ج8، ص177. [4] . فیه ما فیه(مولوی)، فصل پنجاهم. [5] . ر.ک، الامالی (للصدوق)، ص240؛ «أَصْلُ‏ الْإِنْسَانِ لُبُّهُ‏». 📚 درس اخلاق تاریخ: 1379/04/16 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa
💠 اصول انقلاب 🔹 ما هم هدفمان مشخص است، هم راه مشخص و هم می ‌دانیم صاحب كارمان كیست؛ به دلیل اینكه را او به مقصد رساند. در جریان فتح مكه ابوسفیان متحیرانه قدم می ‌زد، گفت چطور شد که ما شكست خوردیم و اینها پیروز شدند؟! ما به سربازانمان كباب می ‌دادیم و اینها خرما خوردند، ما به سربازانمان شمشیر دادیم و آنها چوب دستی داشتند، ما به سربازانمان شتر و اسب دادیم و اینها پیاده و پابرهنه بودند، آخر «لَیتَ شِعْرِی بِأَی شَیءٍ غَلَبْتنِی» آخر ما هر چه تحلیل می ‌كنیم جور درنمی ‌آید، چطور ما شكست خوردیم اینها پیروز شدند؟! وجود مبارك پیغمبر (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) از پشت سر رسیدند دست مبارك را روی دوش ابوسفیان گذاشتند و فرمودند «بِاَللهِ غَلَبْتُك»[1] تو همه ‌اش شتر و اسب و قاطر می ‌بینی، قدرت غیبی را كه نمی ‌بینی! ما با آن پیروز شدیم «بِاَللهِ غَلَبْتُك». در جریان این طور بود در جریان واقعاً این طور بود. اینكه تاریخ ‌بیهقی و تاریخ ناسخ ‌التواریخ و اینها نیست كه مال سیصد سال قبل یا چهار صد سال باشد، برای دیروز بود و همه هم دیدند! این طور نیست كه حالا آدم بگوید كه در تاریخ است افسانه است یا اغراق است، پس «بِاَللهِ غَلَبْتُك» است. 🔹 اصل اول آن است كه به سمت باید حركت كنیم اصل دوم این است كه هیچ كم نیاوریم برای اینكه صاحب كار دیگری است! اصل سوم این است كه چقدر از ما بر می ‌آید؟! هر چه كه بر می‌آید كوتاهی نكنیم، یقیناً پیروز می‌ شویم! 🔹 جوان های مملكت هم های متدین و شیر پاك خورده هستند، بچه ‌های ابی ‌عبدالله هستند، بچه ‌های امیرالمؤمنین هستند و [برای] اینها هم باید تلاش و كوشش كرد؛ منتها ما اگر درست عمل بكنیم مردم بر می ‌گردند! مردم هم مردم مسلمان و متدین ‌هستند وقتی ببینند این آقا كیسه ندوخته می کنند. مردم از این بیان امیرالمؤنین را تبعیت می ‌كنند؛ حضرت فرمود كه آن كارمند و آن كارگزاری كه وقتی می‌آید با یك كیسه خالی می‌ آید می ‌رود با كیسه پر می‌رود به او نكنید، خودش هم فرمود این درآمدهای من است و من از همین ها دارم استفاده می ‌كنم؛[2] حالا ما مثل او نمی ‌توانیم بشویم و قبول داریم، اما همین را اكتفا بكنیم. حرام آبرو بر است! در بیانات نورانی حضرت امیر (سلام الله علیه) مكرر در نهج‌ البلاغه آمد كه باند بازی، جناح بازی و سیاست بازی سرزمین «وبا»، «وَبِی‏»,[3] «أَوْبیٰ‏»،[4] «مُوبِئ‏»[5] است. یكی از واژه ‌هایی كه در نهج ‌البلاغه چند بار تكرار شده است، همین جریان «وَبِی‏», «أَوْبیٰ‏»، «مُوبِئ‏» فرمود این دنیا و این بازی ها «مُوبِئ‏» است؛ آن چراگاهی را می‌ گویند كه علفهایش وبا خیز است. فرمود دنیا این طور است، مبادا خدایی ناكرده در این باند بازی و در این جناح بازی [بیافتید]! بله همه ما در متن سیاستیم، سیاست را سید حسن مدرس (رضوان الله علیه) بیان كرده، امام بیان كرده، مقام معظم رهبری بیان می‌كند، راه مشخصی داریم! ما نه فاصله می ‌گیریم، نه از قافله جداییم و در هم هستیم؛ اما باند بازی، جناح بازی، بازی كردن با دین و بازی كردن با خون شهدا آدم را در چراگاه «وَبِی‏», «أَوْبیٰ‏»، «مُوبِئ‏» می ‌برد؛ یعنی چراگاه وبا خیز، وبا هم هم كشنده است و هم آبرو است. 🔹 این بیان نورانی حضرت امیر است که فرمود باند بازی آبرو ریزی را به همراه دارد، مواظب دنیا باشید و آخرتتان باشید! خدا صاحب این همه خون های پاك است! این یعنی انتقام اینها را خدا می‌گیرد، وگرنه خدای سبحان كه خون ندارد! خون بهای اینها را خود خدا به عهده می‌گیرد. اگر را خدا می‌گیرد، مگر اجازه می ‌دهد که هر كسی با این خون ها بازی كند؟! [1]. الروض الانف الوكیل، ج7، ص135. [2]. مجموعه ورام، ج2، ص151/ [3]. نهج البلاغة (للصبحی صالح)، خطبه175؛ نهج البلاغة(للصبحی صالح), حکمت376. [4]. نهج البلاغة(للصبحی صالح), خطبه238. [5]. نهج البلاغة(للصبحی صالح), حکمت367؛ «مَتَاعُ الدُّنیا حُطَامٌ مُوبِیءٌ». 📚 دیدار مسئولان سازمان بسیج با حضرت استاد تاریخ: 1383 🆔 @a_javadiamoli_doross
💠 روی سفید 🔸 ما را از هر سقوطی حفظ می‌ کند، از هر بیراهه رفتن حفظ می ‌کند، از هر کار بد حفظ می‌ کند: ﴿تَنْهَی عَنِ الْفَحْشَاءِ وَ الْمُنكَرِ﴾[1] است. در پایان عمر هم انسان با می ‌میرد، همه ما تلاش و کوشش ما در است. بدن‌سازی یک وقت این است که انسان است و می ‌خواهد رشد بکند، این یک محدوده خاصی دارد، بعد از چند سالی هم رخت بر می ‌بندد؛ اما آن بدن‌سازی که همه ما موظف هستیم و مشغول هستیم این است که ما در قیامت با یک بدنی محشور می‌ شویم، این بدن یا زشت است یا زیبا، یا هستیم ـ خدایی ناکرده ـ یا . در قرآن فرمود کسانی که در قیامت می ‌آیند، بعضی رو سیاه‌ هستند بعضی رو سفید، ﴿یوْمَ تَبْیضُّ وُجُوهٌ‏﴾،[2] امروز اگر کسی سیاه ‌روی بود; نظیر برادران مسلمان آفریقایی، اینکه ننگ نیست، او در منطقه ‌ای زندگی می‌کند که آفتاب بیشتر می ‌تابد پوست اینها سیاه است، اینکه بد نیست او می ‌شود مانند بلال حبشی. یکی در منطقه ‌ای زندگی می‌ کند که نژاد آنها سفید پوست است، اینکه فخر نیست; اما در قیامت بعضی می ‌آیند، او معلوم می ‌شود که کافر بود، منافق بود، فاسق بود، این را آدم چه بکند؟! بعضی با چهره زیبا می ‌آیند، مثل یوسف (سلام الله علیه) این یک فخری است. 🔸 ما الآن شبانه ‌روز داریم بدن می ‌سازیم! مگر ما نمی‌ خواهیم در قیامت زیبا محشور بشویم؟ مگر بدمان نمی ‌آید که سیاه‌ روی باشیم؟ ما چه کنیم؟ چرا به ما گفتند وقتی می ‌گیرید و آب را به صورت می ‌پاشید، این دعا را بخوانید: «اللَّهُمَّ بَیضْ وَجْهِی یوْمَ تَسْوَدُّ فِیهِ الْوُجُوهُ‏»[3] ما داریم بدن می‌ سازیم! 🔸هر جا هستید چه در ایران، چه در غیر ایران، تا ممکن است با خانه خدا داشته باشید. اگر راه آسان بود این همه ضجّه علی و اولاد علی نمی‌ زدند! کار ابدی است، ما داریم بدن می ‌سازیم! کدام قدرت است که انسان را می‌ تواند در قیامت مثل یوسف در بیاورد؟ همین نماز است! همین وضوست! چرا وجود مبارک موقع نماز که می‌ شد «تَرْتَعِدُ فَرَائِصُه‏»،[4] مثل اینکه آدم یک مار دَمان را می ‌بیند دو پهلویش می ‌لرزید، چرا؟ برای اینکه ما داریم خودمان را می‌ سازیم. هیچ کس کسی را نمی ‌شناسد. آن وقت خدایی ناکرده اگر کسی با یک صورت زشتی محشور بشود است. اگر با جمال زیبا محشور بشود مورد اجلال و تکریم ابدی است; چه چیزی بهتر از این؟! 🔸 بدن خوب را هم می ‌سازد. آن روح وقتی که با خدای خودش گفتگو دارد: «اللَّهُمَّ بَیضْ وَجْهِی یوْمَ تَسْوَدُّ فِیهِ الْوُجُوهُ وَ لَا تُسَوِّدْ وَجْهِی یوْمَ تَبْیضُّ فِیهِ الْوُجُوه‏» این بدن ساخته می ‌شود، این‎طور نیست که همین بدن ‌هایی که با این شکلی که داریم همین‎طور محشور بشویم. اگر ـ إن ‌شاء الله ـ مؤمن بودیم خیلی زیبا و همیشه هم ! اگر به ما فرمودند ائمه الگو هستند، در چه چیز الگو هستند؟ در سوره مبارکه «احزاب» اینها را به عنوان مطهَّر معرفی کرد آیه تطهیر درباره اینهاست: ﴿إِنَّمَا یرِیدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ﴾،[5] اینها طاهر و مطهَّر هستند. به ما فرمودند امام شما که طاهر است امام شما که مطهَّر است، مگر ما نمی‌ خواهیم به نزدیک بشویم؟ مگر آنها الگوی ما نیستند؟ آن مقام شامخ عصمت که قله کمال است، البته مختص آنهاست؛ نه کسی به آن مقام می ‌رسد، نه به ما دستور دادند؛ اما در دامنه آنها بودن، فرمود آنها مطهَّر الهی هستند، آنها معصوم هستند شما سعی کنید عادل باشید، اینکه ممکن است. [1]. سوره عنکبوت، آیه45. [2]. سوره آل‎عمران، آیه106. [3]. الفقه المنسوب الی الإمام الرضا(علیه السلام)، ص69. [4]. الأمالی(للصدوق)، ص178 و 179؛ «أَنَّ الْحَسَنَ بْنَ عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ(علیه السلام) كَانَ أَعْبَدَ النَّاسِ فِی زَمَانِهِ وَ أَزْهَدَهُمْ وَ أَفْضَلَهُمْ وَ كَانَ إِذَا حَجَّ حَجَّ مَاشِیاً وَ رُبَّمَا مَشَی حَافِیاً وَ كَانَ إِذَا ذَكَرَ الْمَوْتَ بَكَی وَ إِذَا ذَكَرَ الْقَبْرَ بَكَی وَ إِذَا ذَكَرَ الْبَعْثَ وَ النُّشُورَ بَكَی وَ إِذَا ذَكَرَ الْمَمَرَّ عَلَی الصِّرَاطِ بَكَی وَ إِذَا ذَكَرَ الْعَرْضَ‏ عَلَی اللَّهِ تَعَالَی ذِكْرُهُ شَهَقَ شَهْقَةً یغْشَی عَلَیهِ مِنْهَا وَ كَانَ إِذَا قَامَ فِی صَلَاتِهِ تَرْتَعِدُ فَرَائِصُه‏...». [5]. سوره احزاب، آیه33. 📚 سخنرانی عمومی تاریخ: 1395/06/26 🆔 @a_javadiamoli_esra