eitaa logo
کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
12.3هزار دنبال‌کننده
5.4هزار عکس
2هزار ویدیو
24 فایل
مرجع رسمی اطلاع رسانی از آخرین اخبار مرتبط با آیت الله العظمی جوادی آملی و بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء esra.ir تلفن : 3ــ37782001 -025 فکس: 37765253 -025 کانال دروس معظم له @a_javadiamoli_doross ارتباط با ادمین کانال @bonyad_esra_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 ملزومات پژوهش 🔸 چند نكته است كه برای پژوهشگر و محقق لازم است كه اگر آن نكات ملحوظ باشد، وقتی پژوهشگر و محقق ساخته شد، آن‌گاه و تحقیق هم خود به خود ساخته می شود. 1️⃣ نكته اول این است كه همه ما یك داریم، آن انسان كامل است كه می‌ تواند مظهر اسمای حسنای الهی باشد و همه چیز را به «اذن الله» بدانند، وگرنه ما بر اساس ﴿وَ قَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا﴾[1] هر كدام با یك ظرفیت خاصی خلق شدیم. 2️⃣ مطلب دوم آن است كه این جریان «مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ»[2] یا «رَحِمَ‏ اللَّهُ‏ امْرَأً عَرَفَ‏ قَدْرَهُ»[3] این گذشته از این كه صبغه انشایی و دعا دارد، صبغه إخباری هم دارد. خدا كسی را رحمت می ‌كند و عنایت خاص الهی شامل كسی می ‌شود كه بفهمد برای چه شده است! نه آن هدف كلی كه ﴿مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ اْلإِنْسَ﴾،[4] نه خیر! [اینکه] این آقا برای چه خلق شده است؟ اینها اصلاً برای كار خلق شده یا برای كار ؟ [اگر خلقت او برای] كار علمی هست، رشته ‌اش چه است و تا چه حد است؟ این «رَحِمَ‏ اللَّهُ‏ امْرَأً عَرَفَ‏ قَدْرَهُ». 2️⃣ مطلب سوم همان است كه در كتاب های اصولی ملاحظه فرمودید که اگر كسی خود را با كالاهای بی خود پُر كند، از آن كالای اصلی می ‌ماند؛ برای این است كه می‌ گویند اگر درختی را شما با آب شور تغذیه كردید بعد بخواهید با آب شیرین این را بپرورانید نمی‌ شود، این یك مقدار آب خواست به او دادید و خشك هم شد. 🔸 قصه خواندن، حرف های گوش دادن، حرف های زدن، حرف های غیر علمی گوش دادن و حرف های غیر علمی را تحویل مردم دادن، این مثل یك كودكی است كه با پفك معده ‌اش را پر كرده است، این دیگر در موقع غذا، غذا نمی‌ خورد! یك آدمی كه دهان باز می ‌كند و حرف غیر علمی می ‌زند یا گوشش را باز می ‌كند و حرف غیر علمی گوش می‌ دهد، او با پفك مغزش را پر كرده است، این دیگر نمی شود! مرحوم می‌ گوید كه من تعهد كرده‌ ام كه دیگر قصه نخوانم![5] خب آدم وقتی قصه بخواند، افسانه ‌ای درمی ‌آید! یك فقیه اگر بخواهد با قصه مغزش را پر كند دیگر فقیه نمی ‌شود؛ [همچنین] یك اصولی، یك حكیم یا مفسر. بنابراین ما وقتی در یك رشته ‌ای داریم كار می ‌كنیم باید بدانیم كه با پفك مغز را پر نكنیم، این دیگر یقیناً ملا نمی شود. این [شخص] مادامی كه در مؤسسه تحقیقاتی است با حرف های علمی آشناست، همین كه پایش از این جا رفته بیرون با امور دیگر؛ این مغز، مغز محقق و نیست! 4️⃣ مطلب بعدی آن است كه گاهی ممكن است انسان در مؤسساتی كار بكند كه محصول كارش را برای صاحب مؤسسه بگذارد و حق الزحمه ‌ای دریافت بكند و برود، اما مراكز علمی این ‌چنین نیست؛ را به همراه می ‌برد و آن پوسته ‌اش را برای مؤسسه می‌ گذارد. یك وقت است كه انسان در مؤسسات فرش ‌بافی و ظرف سازی و صنایع كار می‌ كند، كل كارها را برای مؤسسه می گذارد یك پوسته ‌اش نصیب او می‌ شود؛ یك وقت است كه در مراكز تحقیقی دارد كار می كند، [در] مراكز تحقیقی كه علم است [را] به همراه می ‌برد و چهار صفحه نوشته شده و نگارش شده و قلم زده را به مؤسسه می ‌دهد، اینكه علم نیست! بعد باید بیاید بالا و علم بشود، آنچه كه است را به همراه می ‌برد. 🔸 برای اینكه آنچه را [که محقق] به همراه می ‌برد بارور بشود، آن بیان لطیف مرحوم ابن ادریس در طلیعه سرائر باید ملحوظ باشد؛ ابن ادریس در مقدمه سرائر همان جلد اولش هست كه بزرگانی قبل از من این چنین بودند كه «غبرت أربعین سنة ما قلت و لا بت إلا و الكتاب موضوع على صدری»،[6] این «ما قلت و لا بت» یعنی هیچ وقت من خواب قیلوله نكردم مگر اینكه با خوابیدم، كتاب روی سینه‌ ام بود مطالعه كردم و خوابم برد، شب هم كه می ‌خواستم بیتوته كنم به بسترم نرفتم مگر اینكه كتاب روی سینه‌ من بود و با خوابیدم؛ آن وقت این می ‌شود ابن ادریس و این چنین شدن سخت نیست، برای اینكه اینها نه امام بودند و نه پیغمبر! [1]. سوره نوح, آیه14. [2]. مصباح الشریعة، ص13؛ متشابه القرآن و مختلفه(لابن شهر آشوب)، ج‏1، ص44. [3]. عیون الحكم و المواعظ، ص261؛ «رَحِمَ‏ اللَّهُ‏ امْرَأً عَرَفَ‏ قَدْرَهُ وَ لَمْ یتَعَدَّ طَوْرَهُ». [4]. سوره ذاریات, آیه56. [5]. تسع رسائل فى الحكمة و الطبیعیات، ص142؛ (الرسالة الثامنة فی العهد). [6]. السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، ج1، ص43. 📚 دیدار جمعی از پژوهشگران با حضرت استاد تاریخ: 1384 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠
پادکست |  ملزومات پژوهش

🔹 چند نكته است كه برای لازم است كه اگر آن نكات ملحوظ باشد وقتی پژوهشگر و محقق ساخته شد آن‌گاه پژوهش و تحقیق هم خود به خود ساخته می شود. 1️⃣ نكته اول این است كه همه ما یك داریم آن انسان كامل است كه می ‌تواند مظهر اسمای حسنای الهی باشد و همه چیز را به اذن الله بدانند، وگرنه ما بر اساس ﴿وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا﴾ هر كدام با یك ظرفیت خاصی خلق شدیم این مطلب اول. 2️⃣ مطلب دوم آن است كه این جریان «مَنْ‏ عَرَفَ‏ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ» یا «رَحِمَ اللّه ُ امرَءً عَرَفَ قَدرَهُ» این گذشته از این كه صبغه انشایی و دعا دارد، صبغه اخباری هم دارد؛ خدا كسی را رحمت می ‌كند و عنایت خاص الهی شامل كسی می ‌شود كه بفهمد است، نه آن هدف كلی كه ﴿مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَاْلإِنْسَ﴾ نه خیر! اینکه این آقا برای چه خلق شده است، اینها اصلاً برای كار علمی خلق شده یا برای كار عملی؟ اگر خلقت او برای كار علمی هست رشته ‌اش چه است و تا چه حد است؟ این «رَحِمَ اللّه ُ امرَءً عَرَفَ قَدرَهُ». 3️⃣ مطلب سوم همان است كه در كتاب های اصولی ملاحظه فرمودید که اگر كسی خود را با كالاهای بی خود پر كند از آن كالای اصلی باز می ‌ماند. برای این است كه می‌گویند اگر درختی را شما با آب شور تغذیه كردید بعد بخواهید با آب شیرین این را بپرورانید نمی ‌شود، این یك مقدار آب خواست به او دادید و خشك هم شد. قصه خواندن، حرف های باطل گوش دادن، حرف های غیر علمی زدن، حرف های غیر علمی را گوش دادن و حرف های غیر علمی را تحویل مردم دادن این مثل یك كودكی است كه با پفك معده‌ اش را پر كرده است این دیگر در موقع غذا، غذا نمی‌ خورد. یك آدمی كه دهان باز می ‌كند و حرف غیر علمی می ‌زند یا گوشش را باز می‌ كند و حرف غیر علمی گوش می ‌دهد او با پفك مغزش را پر كرده است این دیگر عالم نمی شود! می‌ گوید كه من تعهد كرده‌ ام كه دیگر قصه نخوانم. خب آدم وقتی قصه بخواند افسانه ‌ای در می ‌آید، یك فقیه اگر بخواهد با قصه مغزش را پر كند دیگر فقیه نمی ‌شود! همچنین یك اصولی، یك حكیم یا مفسر. بنابراین ما وقتی در یك رشته ‌ای داریم كار می ‌كنیم باید بدانیم كه با پفك نمكی مغز را پر نكنیم این دیگر یقیناً ملا نمی شود. این شخص مادامی كه در مؤسسه تحقیقاتی است با حرف های علمی آشناست، همین كه پایش از اینجا رفته بیرون با امور دیگر این مغز، مغز محقق و پژوهشگر نیست. 🔹 مطلب بعدی آن است كه گاهی ممكن است انسان در مؤسساتی كار بكند كه محصول كارش را برای صاحب مؤسسه بگذارد و حق الزحمه‌ ای دریافت بكند و برود؛ اما این‌ چنین نیست، محصول كار را به همراه می ‌برد و آن پوسته‌ اش را برای مؤسسه می ‌گذارد. یك وقت است كه انسان در مؤسسات فرش ‌بافی و فرش سازی و ظرف سازی صنایع كار می‌ كند، كل كارها را برای مؤسسه می گذارد یك پوسته ‌اش نصیب او می ‌شود. یك وقت است كه در مراكز تحقیقی دارد كار می كند، در مراكز تحقیقی عصاره مطلب كه علم است را به همراه می ‌برد و چهار صفحه نوشته شده و نگارش شده و امثال قلم زده را به موسسه می ‌دهد، این كه علم نیست بعد باید بیاید بالا و علم بشود آنچه كه علم است را به همراه می‌ برد. برای اینكه آنچه را به همراه می ‌برد بارور بشود آن بیان لطیف مرحوم در طلیعه سرائر باید ملحوظ باشد. ابن ادریس در مقدمه سرائر همان جلد اولش هست كه بزرگانی قبل از من این چنین بودند كه می فرمایند هیچ وقت من خواب قیلوله نكردم مگر اینكه خوابیدم، كتاب روی سینه ‌ام بود مطالعه كردم و خوابم برد، شب هم كه می‌ خواستم بیتوته كنم به بسترم نرفتم مگر اینكه كتاب روی سینه‌ من بود و با مطالعه خوابیدم! آن وقت این می ‌شود ابن ادریس و این چنین شدن سخت نیست، برای اینكه اینها نه امام بودند نه پیغمبر! 📩 پادکست 📚 دیدار پژوهشگران قرآن و عترت با حضرت استاد تاریخ: 1384 🌐 http://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠
 سلوک پژوهش

🔹 چند نكته است كه برای و محقق لازم است كه اگر آن نكات ملحوظ باشد، وقتی پژوهشگر و محقق ساخته شد، آن‌گاه پژوهش و تحقیق هم خود به خود ساخته می شود. 1️⃣ نكته اول این است كه همه ما یك داریم. آن انسان كامل است كه می‌ تواند مظهر اسمای حسنای الهی باشد و همه چیز را به اذن خدا بداند، وگرنه ما بر اساس ﴿وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا﴾، هر كدام با ظرفیت خاصی خلق شدیم (این مطلب اول). 2️⃣ مطلب دوم آن است كه این جریان «رَحِمَ اللّه ُ امرَءً عَرَفَ قَدرَهُ»، گذشته از اینكه صبغه انشایی و دعا دارد، صبغه اخباری هم دارد؛ خدا كسی را رحمت می ‌كند و عنایت خاص الهی شامل كسی می‌ شود كه بفهمد ! نه آن هدف كلی كه ﴿مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَاْلإِنْسَ الا لِیعبُدون﴾؛ نه! بلکه این آقا اصلاً برای چه خلق شده، برای كار علمی خلق شده یا برای كار عملی و اگر كار علمی است، رشته ‌اش چه است و تا چه حد است؛ «رَحِمَ اللّه ُ امرَءً عَرَفَ قَدرَهُ». حالا كه ذات اقدس الهی به شما آقایان این توفیق را داد كه بر اساس آن گرایش و بینشی كه خدا به شما مرحمت كرده است در خدمت قرآن و عترت باشید، باید این ظرفیت را حفظ بكنید. 3️⃣ مطلب سوم همان است كه اگر كسی ظرفیت خود را با چیزها و كالاهای بی خود پر كند، از آن كالای اصلی می ‌ماند. اگر درختی را شما با آب شور تغذیه كردید، بعد بخواهید با آب شیرین این را بپرورانید نمی ‌شود؛ این یك مقدار آب می خواست، به آن دادید و خشك هم شد! 🔹 حرف های باطل گوش دادن، حرف های غیر علمی زدن، حرف های غیر علمی گوش دادن، حرف های غیر علمی را تحویل مردم دادن، این مثل كودكی است كه با پفك معده ‌اش را پر كرده، این دیگر در موقع غذا، غذا نمی ‌خورد. آدمی كه دهان باز می ‌كند حرف غیر علمی می ‌زند یا گوشش را باز می ‌كند حرف غیر علمی گوش می ‌دهد، این با پفك مغزش را پر كرده است، این دیگر عالم نمی شود! این مادامی كه در مؤسسه تحقیقاتی است، با حرف های علمی آشناست؛ ولی همین كه از اینجا رفته بیرون و به سراغ امور دیگر رفته، این مغز، مغز محقق و پژوهشگر نیست. 🔹 مطلب بعدی آن است كه گاهی ممكن است انسان در مؤسساتی كار بكند که محصول كارش را برای صاحب مؤسسه بگذارد و حق الزحمه‌ای دریافت بكند و برود؛ اما مراكز علمی این ‌چنین نیست، چون فرد، محصول كار را به همراه می ‌برد و آن پوسته‌ اش را برای مؤسسه می‌ گذارد. یك وقت است كه انسان در مؤسسات فرش‌ بافی، ظرف سازی، صنایع و مانند اینها كار می ‌كند، كل كارها را برای مؤسسه می گذارد و پوسته ‌اش نصیب او می‌ شود؛ یك وقت است كه در مراكز تحقیقی دارد كار می كند، در مراكز تحقیقی، عصاره مطلب كه علم است را به همراه می ‌برد و چند صفحه نوشته شده و نگارش شده و قلم زده را می‌ دهد برای مؤسسه! اینكه علم نیست، این بعد باید بیاید بالا و علم بشود، آنكه علم است را به همراه می ‌برد. 🔹 برای اینكه آنچه را به همراه می‌ برد بارور بشود، آن بیان لطیف مرحوم در طلیعه سرائر باید ملحوظ باشد؛ در مقدمه سرائر در همان جلد اولش هست كه بزرگانی این چنین بودند كه می گفتند: «ما قِلتُ و لا بِتُّ الا و الكتاب موضوع علی صَدری»! این «ما قِلتُ و لا بِتُّ» یعنی هیچ وقت من خواب قیلوله نكردم مگر اینكه یعنی كتاب روی سینه ‌ام بود مطالعه كردم و خوابم برد، شب هم كه می‌ خواستم بیتوته كنم، به بسترم نرفتم مگر اینكه كتاب روی سینه‌ من بود و . «ما قِلتُ» یعنی خواب قیلوله نكردم «و لا بِتُّ» بیتوته نكردم «الا و الكتاب موضوع علی صدری». این چنین شدن سخت نیست، برای اینكه اینها نه امام بودند نه پیغمبر بودند! ↙️ آپارات: https://aparat.com/v/qZO6b ↙️ یوتیوب: https://youtu.be/DVfNicApsbA 📚 دیدار پژوهشگران قرآن و عترت با حضرت استاد تاریخ: 1384 🌐 http://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠
 سلوک پژوهش

🔹 چند نكته است كه برای و محقق لازم است كه اگر آن نكات ملحوظ باشد، وقتی پژوهشگر و محقق ساخته شد، آن‌گاه پژوهش و تحقیق هم خود به خود ساخته می شود. 1️⃣ نكته اول این است كه همه ما یك داریم. آن انسان كامل است كه می‌ تواند مظهر اسمای حسنای الهی باشد و همه چیز را به اذن خدا بداند، وگرنه ما بر اساس ﴿وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا﴾، هر كدام با ظرفیت خاصی خلق شدیم (این مطلب اول). 2️⃣ مطلب دوم آن است كه این جریان «رَحِمَ اللّه ُ امرَءً عَرَفَ قَدرَهُ»، گذشته از اینكه صبغه انشایی و دعا دارد، صبغه اخباری هم دارد؛ خدا كسی را رحمت می ‌كند و عنایت خاص الهی شامل كسی می‌ شود كه بفهمد ! نه آن هدف كلی كه ﴿مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَاْلإِنْسَ الا لِیعبُدون﴾؛ نه! بلکه این آقا اصلاً برای چه خلق شده، برای كار علمی خلق شده یا برای كار عملی و اگر كار علمی است، رشته ‌اش چه است و تا چه حد است؛ «رَحِمَ اللّه ُ امرَءً عَرَفَ قَدرَهُ». حالا كه ذات اقدس الهی به شما آقایان این توفیق را داد كه بر اساس آن گرایش و بینشی كه خدا به شما مرحمت كرده است در خدمت قرآن و عترت باشید، باید این ظرفیت را حفظ بكنید. 3️⃣ مطلب سوم همان است كه اگر كسی ظرفیت خود را با چیزها و كالاهای بی خود پر كند، از آن كالای اصلی می ‌ماند. اگر درختی را شما با آب شور تغذیه كردید، بعد بخواهید با آب شیرین این را بپرورانید نمی ‌شود؛ این یك مقدار آب می خواست، به آن دادید و خشك هم شد! 🔹 حرف های باطل گوش دادن، حرف های غیر علمی زدن، حرف های غیر علمی گوش دادن، حرف های غیر علمی را تحویل مردم دادن، این مثل كودكی است كه با پفك معده ‌اش را پر كرده، این دیگر در موقع غذا، غذا نمی ‌خورد. آدمی كه دهان باز می ‌كند حرف غیر علمی می ‌زند یا گوشش را باز می ‌كند حرف غیر علمی گوش می ‌دهد، این با پفك مغزش را پر كرده است، این دیگر عالم نمی شود! این مادامی كه در مؤسسه تحقیقاتی است، با حرف های علمی آشناست؛ ولی همین كه از اینجا رفته بیرون و به سراغ امور دیگر رفته، این مغز، مغز محقق و پژوهشگر نیست. 🔹 مطلب بعدی آن است كه گاهی ممكن است انسان در مؤسساتی كار بكند که محصول كارش را برای صاحب مؤسسه بگذارد و حق الزحمه‌ای دریافت بكند و برود؛ اما مراكز علمی این ‌چنین نیست، چون فرد، محصول كار را به همراه می ‌برد و آن پوسته‌ اش را برای مؤسسه می‌ گذارد. یك وقت است كه انسان در مؤسسات فرش‌ بافی، ظرف سازی، صنایع و مانند اینها كار می ‌كند، كل كارها را برای مؤسسه می گذارد و پوسته ‌اش نصیب او می‌ شود؛ یك وقت است كه در مراكز تحقیقی دارد كار می كند، در مراكز تحقیقی، عصاره مطلب كه علم است را به همراه می ‌برد و چند صفحه نوشته شده و نگارش شده و قلم زده را می‌ دهد برای مؤسسه! اینكه علم نیست، این بعد باید بیاید بالا و علم بشود، آنكه علم است را به همراه می ‌برد. 🔹 برای اینكه آنچه را به همراه می‌ برد بارور بشود، آن بیان لطیف مرحوم در طلیعه سرائر باید ملحوظ باشد؛ در مقدمه سرائر در همان جلد اولش هست كه بزرگانی این چنین بودند كه می گفتند: «ما قِلتُ و لا بِتُّ الا و الكتاب موضوع علی صَدری»! این «ما قِلتُ و لا بِتُّ» یعنی هیچ وقت من خواب قیلوله نكردم مگر اینكه یعنی كتاب روی سینه ‌ام بود مطالعه كردم و خوابم برد، شب هم كه می‌ خواستم بیتوته كنم، به بسترم نرفتم مگر اینكه كتاب روی سینه‌ من بود و . «ما قِلتُ» یعنی خواب قیلوله نكردم «و لا بِتُّ» بیتوته نكردم «الا و الكتاب موضوع علی صدری». این چنین شدن سخت نیست، برای اینكه اینها نه امام بودند نه پیغمبر بودند! ↙️ آپارات: https://aparat.com/v/qZO6b ↙️ یوتیوب: https://youtu.be/DVfNicApsbA 📚 دیدار پژوهشگران قرآن و عترت با حضرت استاد تاریخ: 1384 🌐 http://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra