eitaa logo
کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
12.3هزار دنبال‌کننده
5.4هزار عکس
2هزار ویدیو
24 فایل
مرجع رسمی اطلاع رسانی از آخرین اخبار مرتبط با آیت الله العظمی جوادی آملی و بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء esra.ir تلفن : 3ــ37782001 -025 فکس: 37765253 -025 کانال دروس معظم له @a_javadiamoli_doross ارتباط با ادمین کانال @bonyad_esra_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 هنر اسلامی 🔹 در محضر وجود مبارك رسول گرامی (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) كسی به آن حضرت عرض كرد كه مجلس شما خیلی علمی و آموزنده است، ولی همین كه از محضر و مشهد شما فاصله گرفتیم و بیرون رفتیم آن لذت دیگر در كام ما نیست. حضرت فرمود: «إستَعِن بِیمِینِك»؛[1] چرا به من می ‌گویی؟ به دستت بگو! یعنی آنچه را كه شنیدی یادداشت كن، بنویس و به صورت كتابت در بیاور، وقتی مكتوب شد همیشه با تو است. مجلس سخنرانی سفره غذا نیست، مجلس سخنرانی تهیه است. فرمود: «إستَعِن بِیمِینِك»؛ از دستت كمك بگیر و آن مطالب را بنویس، همیشه با توست. 🔹 اگر این مطالب در ذهن تحلیل شد، بارآوری های فراوانی هم دارد، چون انسان قدرت و را هم خواهد داشت، آن وقت این می ‌شود، این می ‌شود مشمول آن آیه‌ ای كه فرمود: ﴿وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً یمْشی بِهِ فِی النّاسِ﴾[2] و مانند آن. چقدر فرق است بین آن مسافر راه گم كرده ‌ای كه به امید برق جهنده در كنار رعد فضا بخواهد راه را پیدا كند و بین یك كسی كه فراهم كرده و خدا می ‌فرماید ﴿وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً یمْشی بِهِ فِی النّاسِ﴾؛ با نور دارد حركت می ‌كند، هر دو راه هست و هر دو هم رفتنی است! 🔹 این را مستحضرید كه شدنی است، اما خدای سبحان به همه این نعمت را نداد. به هر كسی كه این نعمت را داد هم از او دارد؛ مثلاً حُسن صوت به همه داده نشد، حُسن خط به همه داده نشد. این ‌طور نیست كه هر كسی بتواند خطاط خوبی باشد ولو برود تمرین هم بكند یا خواننده خوبی باشد ولو برود تمرین هم بكند، آن طراوت حنجره، آن زیبایی حنجره و آن آهنگ مناسب نصیب هر كسی نیست. آن خطاطی خوب هم نصیب هر كسی نیست. قدرت ـ متخیله خوب ـ البته غیر از خیال این نصیب هر كسی نیست و هنرمندی و فناوری كه بتواند آن را كند آن هم نصیب كسی نیست. در این گونه از مجالس یا كتاب هایی از این دست، آن را به شنونده می‌ دهد، ولی دو مرحله است تا این معقول را بتواند محسوس كند، آن دیگر مربوط به خود شنونده است او چگونه در دستگاه تخیل‌ اش ـ نه خیال ـ متخلیه‌ اش را ترسیم می‌ كند تصویر می ‌كند و به صورت در می ‌آورد، آن است که در اختیار بعضی افراد است نه همه و برخی ها هم نیمه تمام ‌اند نه تام! در عین حال كه متخیله قوی دارند، می ‌توانند آن معقول را در فضای قوه متخیله ترسیم كنند، قدرت محسوس كردن را ندارند كه بتوانند با حركات بدنی، با گفتارشان و با رفتارشان آن متخیل را محسوس كنند. هنر مادامی كه عقلی نداشته باشد همین فیلم های عادی می‌ شود؛ ولی وقتی می‌ تواند سازنده و آموزنده باشد كه بتواند معقول را متخیل كند اولاً، متخیل را محسوس كند ثانیاً. [1] . سنن الترمذی، ج‏4، ص464؛ بحار الانوار، ج2، ص152. [2] . سوره انعام، آیه122. 📚 دیدار جمعی از صاحبنظران حوزوی و دانشگاهی با حضرت استاد تاریخ: 1384 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 ثمره توحید 🔹 نکته برجسته‌ای که اسلام به ما فهمانده است آن است که اگر کسی وارد شد، از بیرون نبود؛ یعنی «کَلِمَةُ لا إِلَهَ إِلا الله حِصْنِی فَمَنْ قَالَهَا دَخَلَ حِصْنِی وَ مَنْ دَخَلَ حِصْنِی أَمِنَ مِنْ عَذَابِی‏»؛[1] و همچنین «وَلَایةُ عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ حِصْنِی‏»؛[2] اگر کسی موحّد شد، به تعبیر بعضی از بزرگان چنین انسانی یک خطای مطلق، یک شرّ مطلق، یک قبح مطلق از او هرگز سر نمی ‌زند، هیچ ممکن نیست، او یک بد مطلق داشته باشد. چه اینکه اگر کسی وارد این دژ و قلعه توحید و ولایت نشد، هیچ ممکن نیست که داشته باشد؛ اما آن گروه اول که حکیم‌ هستند، موحّد هستند، فقیه‌ هستند، عالِم هستند، مؤمن‌ هستند، موحّد هستند، ولایت ‌مدار هستند، یا خیرشان محض است یا خیرشان مقید، شرّ محض ندارند. گروه دیگری که وارد این قلعه نشدند، کارشان یا شرّ صِرف است یا شرّ محدود. گرچه شرّ صِرف به آن معنا در عالَم وجود ندارد، شرّ محض اصلاً وجود ندارد. 🔹 توضیح این مطلب آن است، کسی که موحّد است و ولایت ‌مدار، این اگر انجام می ‌دهد؛ نظیر عبادات و احسان به غیر و تعلیم و تربیت، این خیر مطلق است، هم حُسن فاعلی دارد، هم حُسن فعلی دارد، نقصی در این کار نیست و اگر ـ معاذالله ـ دست به گناهی زد، یک معصیت کرد، این گناه شرّ مطلق نیست، زیرا او معتقد است كه خدایی هست و نهی کرد، پیامبری است، این نهی را آورده، اهل بیتی هستند که این نهی را رساندند، این کار او با آن عقیده به مبدأ فاعلی، مبدأ تشریع، مبدأ تبلیغ، مبدأ املا، همراه است. پس معصیتی یک انسان حکیم یا موحّد، معصیت محض نیست، چون با توحید همراه است، پس یک موحّد، یک حکیم یا کار او حُسن مطلق است، مثل آن‌جا که دارد اطاعت می ‌کند، یا شرّ محدود و قبح محدود است؛ مثل آن‌جا که دارد معصیت می‌کند. شرّ مطلق و قُبح مطلق در کارهای انسان موحّد وجود ندارد؛ اما یک انسان غیر موحّد کارهای او یا شرّ محض است، یا شرّ محدود. اگر چنانچه دارد معصیت می‌ کند که شرّ محض است، چون معتقد نیست که کسی جلوی این شرّ را گرفته، چون اعتقاد ندارد، از نظر ساحت دل، کافر است و چون مرتکب خلاف می‌ شود، از نظر ساحت عمل، معصیت می ‌کند و اگر دارد کار خیر انجام می‌ دهد، إحسانی به کسی می‌ کند، کارهای عاطفی خیر انجام می‌ دهد، این گرچه معصیت نیست؛ ولی چون معتقد نیست خدایی هست و به این عمل امر کرده است، از آن جهت این کفری که دارد، یک شرّی است که همراه با این وجود دارد. [1]. عیون الاخبار، ج2، ص134؛ بحار الانوار(ط ـ بیروت)، ج49، ص127. [2]. معانی الأخبار، ص371؛ الأمالی(للصدوق)، ص235؛ بحار الأنوار (ط ـ بیروت)، ج‏39، ص246. 📚 پیام به مراسم نکوداشت حجت الاسلام دکتر احمد احمدی تاریخ: 1395/09/11 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 پایان ماه شعبان 🔹 کسانی که کتاب های دعا نوشتند بر خیلی اصرار دارند که وجود مبارک پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) «یدْأَبُ فِی صِیامِهِ وَ قِیامِه‏‏»؛[1] ...
💠 پایان ماه شعبان 🔹 کسانی که کتاب های دعا نوشتند بر خیلی اصرار دارند که وجود مبارک پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) «یدْأَبُ فِی صِیامِهِ وَ قِیامِه‏‏»؛[1] تمام شب ها را عبادت و تمام روزها را روزه می گرفت. اصرار این آقایان هم همین طور است و کتاب هایی هم که اینها درباره دعا می نویسند اول سال پیش آقایانی که اصحاب دعا هستند اول ماه مبارک رمضان است و ماه شعبان آخرین ماه سال است؛ سرّ آن دو تا دلیل است: یکی نصوص و یکی ادعیه. در روایات یک تعبیر دارد، در ادعیه تعبیر دیگر. مجموع تعبیرهایی که در روایات و در ادعیه است این است که از ماه مبارک رمضان به «رَأْسُ‏ السَّنَة»[2] یاد شده است، یک؛ از ماه مبارک رمضان به «غُرَّةُ الشُّهُور»[3] یاد شده است، دو؛ لذا آن آقایانی که اهل این حساب های معنوی هستند اول سالشان ماه مبارک رمضان است آخر سالشان ماه لذا تمام تلاش و کوشش را می کنند که توبه و چیزی اگر هست در همین ماه شعبان انجام بدهند چون به هر حال هر تاجری آخر سال بررسی می کند. اصرار آن آقایان این است که در این آخر سال حساب ها را بررسی کنند استغفار بکنند حقی از کسی بر عهده آنهاست حق را ادا کنند که این سال با طهارت پایان بپذیرد که با طهارت وارد سال جدید بشوند و مرحوم علامه هم این شعر را از حافظ با یک احترامی می خواندند. آن غزل معروف حافظ بر این ماه شعبان خیلی تکیه می کند: ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید ٭٭٭ از نظر تا شب عید خواهد شد[4] را از دست نده برای اینکه آخر سال است و عفو و گذشت و مانند آن در همین است. اگر ماه شعبان را از دست دادید وصال نصیب شما نمی شود تا لیله عید فطر، چون انسان خیال می کند که ماه مبارک ماه پُربرکتی است، بله ماه پُربرکتی است اما ماه راه است نه ماه نتیجه! نتیجه را «لَیلَةَ الْجَوَائِز»[5] می دهند در روز عید فطر می دهند، اینجا انسان باید شب و روز تلاش و کوشش کند. ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید ٭٭٭ از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد[6] [1]. مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج2، ص829. [2]. تهذیب الأحکام, ج4, ص333؛ «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیه السَّلام قَالَ إِذَا سَلِمَ شَهْرُ رَمَضَانَ سَلِمَتِ السَّنَةُ وَ قَالَ رَأْسُ‏ السَّنَةِ شَهْرُ رَمَضَانَ». [3]. الإقبال بالأعمال الحسنة(ط ـ الحدیثة)، ج‏1، ص31؛ «أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیه السَّلام قَالَ‏ إِنَّ الشُّهُورَ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِی كِتابِ اللَّهِ یوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ‏ فَغُرَّةُ الشُّهُورِ شَهْرُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هُوَ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ قَلْبُ شَهْرِ رَمَضَانَ لَیلَةُ الْقَدْرِ وَ نُزِّلَ الْقُرْآنُ فِی أَوَّلِ لَیلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَاسْتَقْبِلِ الشَّهْرَ بِالْقُرْآن‏». [4]. دیوان حافظ، غزل164. [5]. الأمالی، شیخ مفید، ص232؛ «فَإِذَا كَانَتْ لَیلَةُ الْفِطْرِ وَ هِی تُسَمَّی لَیلَةَ الْجَوَائِزِ أَعْطَی اللَّهُ الْعَالَمِینَ أَجْرَهُم‏...». [6]. دیوان حافظ، غزل164. 📚 درس خارج فقه ارث جلسه 93 تاریخ: 1400/01/18 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 گمشده انسان 🔹 همان طوری که بدن ما چشمی دارد، گوشی دارد، دست و پایی دارد که کار ظاهر را انجام می دهیم، جان ما هم چشمی دارد، گوشی دارد، دست و پایی دارد که کار انجام می دهد و نشانه آن همان خواب و رؤیا است؛ در رؤیا بدن ما در بستر هست، ولی داریم که حقایقی را کشف می کنیم. 🔹 سرّ اینکه برخی ها به خواب های موفق دست می یابند این است: انسان که می خوابد، این بدن آرام است؛ یعنی چشم و گوش و اعضا کار نمی کند و مزاحم ما نیست، چون مزاحم ما نیست ما هستیم و خود ما! لذا در خواب سفرهای خوبی داریم، چون مزاحمت نداریم. آنها که هستند، می توانند در زمان بیداری اعضاء و جوارحشان را کنترل کنند که چشم آنها بد نبیند، گوششان بد نشنود، غذای حرام وارد دهنشان نشود و حرف ناصواب از دهان بیرون نرود. پیغمبر (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّم) فرمود که ، نه اینکه دندانتان را مسواک کنید! دندان را برای این جهت مسواک می کنند که طبّی باشد، فرمود این دهان را پاک کنید که غذای شبهه ناک نرود، حرف بد از این دهان بیرون نیاید، برای اینکه این است![1] اگر دهان را پاک کردیم، چشم و گوش را پاک کردیم، آن طوری که دیگران در عالم خواب چیزهای خوبی می بینند، عرفا مثل در زمان بیداری همان را می بینند. 🔹 این معارف در کلمات اهل بیت فراوان است. هزارها نفر خدمت پیغمبر اسلام (سَلَامُ اللَّهِ عَلَیه) رسیدند، امّا هیچ کدام مثل علی بن ابیطالب (سَلَامُ اللَّهِ عَلَیه) نهج البلاغه نیاوردند! شما با نهج البلاغه امیرمؤمنان (سَلَامُ اللَّهِ عَلَیه) آشنا می شوید، با صحیفه سجادیه امام سجاد (سَلَامُ اللَّهِ عَلَیه) آشنا می شوید و آنچه که گمشده شماست را در آنها پیدا می کنید! [1]. مستدرک الوسائل، ج1، ص368؛ «طَهِّرُوا أَفوَاهکُم فَإِنَّهَا طُرُقُ القُرآن». 📚 دیدار جمعی از علمای اسپانیا با حضرت استاد تاریخ: 1394/09/05 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 فکر قارونی 🔸 امام سجاد در دعای عرفه که در است، به خدا عرض می ‌کند خدایا! از من پَست‌تر در تمام عالم کسی نیست: «أَنَا بَعْدَ ذَلِكَ أَقَلُ‏ الْأَقَلِّینَ‏ وَ أَذَلُّ الْأَذَلِّینَ وَ مِثْلُ الذَّرَّةِ أَوْ دُونَهَا»؛[1] چرا؟...
💠 فکر قارونی 🔸 امام سجاد در دعای عرفه که در است، به خدا عرض می ‌کند خدایا! از من پَست‌تر در تمام عالم کسی نیست: «أَنَا بَعْدَ ذَلِكَ أَقَلُ‏ الْأَقَلِّینَ‏ وَ أَذَلُّ الْأَذَلِّینَ وَ مِثْلُ الذَّرَّةِ أَوْ دُونَهَا»؛[1] چرا؟ چرا از من پَست‌تر احدی نیست؟ برای اینکه من می ‌فهمم، هر چه دارم از توست، از خودم چیزی نیست، دیگران نمی ‌فهمند! دیگران اسلامی حرف می ‌زنند و قارونی فکر می ‌کنند. قارون چه می ‌گفت؟ گفت: ﴿إِنَّما أُوتیتُهُ عَلی‏ عِلْمٍ عِنْدی﴾،[2] من خودم زحمت کشیدم و این طور شدم! این را عرض می‌ کنم، برای اینکه خطر که همه ما معمّمین را تهدید می‌ کند همین است. ما بجای اینکه با این آیه مأنوس باشیم: ﴿ما بِكُمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ﴾؛[3] در نماز و غیر نماز می‌ گوییم: «اللَّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْك‏»؛[4] اما وقتی که به مقامی رسیدیم، می‌ خواهیم حرف بزنیم، می ‌گوییم ما خودمان سی ـ چهل سال درس خواندیم، اینجا عالم شدیم، زحمت کشیدیم! این همان حرف قارون است. خیلی باید مواظب باشیم که این طور سخن نگوییم، نگوییم ما خیلی درس خواندیم، سی ـ چهل سال، خیلی‌ ها آمدند نشد! این حوزه در آن برای خیلی‌ها باز بود؛ اما چند نفری موفق شدند. دانشگاه در آن برای خیلی‌ها باز است، چند نفری موفق هستند. مبادا ـ خدای ناکرده ـ یک وقت زبان ما باز بشود، بگوییم ما خودمان زحمت کشیدیم! این همان حرف زدن و فکر کردن است، قارون غیر از این نگفته بود، گفت: ﴿إِنَّما أُوتیتُهُ عَلی‏ عِلْمٍ عِنْدی﴾، من خودم زحمت کشیدیم، پیدا کردم. این است که ما باید مواظب باشیم. [1]. الصحیفة السجادیة، دعای47. [2]. سوره قصص، آیه78. [3]. سوره نحل, آیه53. [4]. مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏1، ص63. 📚 سخنرانی عمومی تاریخ: 1396/02/05 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 آبادی زمین و زمینه 🔹 در آستانه ماه پربركت رمضانیم كه به عنوان «شهر الله»[1] مشهور شده است و همه ما در این ماه مهمان خدای سبحانیم.[2] عالمان دین از یك ضیافت خاصی برخوردارند كه توده مردم در آن «دار الضیافه» حضور ندارند. وظیفه كسانی كه از برخوردارند این است كه به اندازه كافی توشه تهیه كنند تا دیگران را هم تأمین كنند. ماه مبارك رمضان ماهی است كه مستقیماً فرشتگان الهی آن مائده و مأدبه را آماده كرده ‌اند. انسان گرچه خداست، اما این خلافت او بالفعل نیست بالقوه است؛ یعنی می‌تواند خلیفه بشود، این فعلاً در مسیر خلافت قدم می‌ زند. آنها كه خلافتشان به فعلیت رسیده است رسالتی دارند وظیفه ‌ای دارند كه سایرین را هم به خلیفه بالفعل شدن برسانند؛ منتها خلافت مراتبی دارد. هر انسان مؤمنی در قلمرو ایمان خود چون متخلق به اخلاق الهی است در همان درجه هر چند ضعیف خلیفه خداست و عالمان دین كه این توفیق را پیدا كردند هر كدام به فعلیتی برسند، رسالت اصلی آنها این است كه دست دیگران را بگیرند آنها را هم خلیفه كنند. 🔹 خلیفه خدا به فكر آباد كردن زمین است تنها مسجد نیست كه ﴿إِنَّمَا یعْمُرُ مَسَاجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ﴾[3] مسجد یك مأموریت خاصی دارد یك آبادی مخصوصی دارد كه اولیای ویژه می ‌طلبد، وگرنه كل زمین این طور است ﴿إِنَّمَا یعْمُرُ الارض اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ و الیوْمِ الآخِر﴾. این چنین نیست كه آباد كردن مسجد به وسیله مؤمنان باشد و آباد كردن غیر مسجد به وسیله افراد دیگر. خدای سبحان انسان را خلیفه خود در زمین قرار داد كه زمین را و زمینه را آباد كند هم ﴿إِنَّمَا یعْمُرُ مَسَاجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ﴾ هم ﴿إِنَّمَا یعْمُرُ الارضِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ﴾، منتها این مطلب دوم را به طور پراكنده ذكر فرمودند درباره حوزه و دانشگاه كه كارهای اصلی آنها كارهای است فرمودند «وَ بِالْإِیمَانِ یعْمَرُ الْعِلْمُ»؛[4] یعنی حوزه را ایمان آباد می ‌كند، دانشگاه را ایمان آباد می‌ كند. اگر چنانچه مسجد را مؤمنان آباد می ‌كنند، حوزه و دانشگاه را هم مؤمنان آباد می‌ كنند. درباره كل زمین هم فرمود ما شما را در زمین قرار دادیم و به زمین آوردیم خداوند شما را به زمین آورد ﴿وَ اسْتَعْمَرَكُمْ فِیهَا﴾[5] این الف و سین و تا در استعمار الهی به معنای تحقیق و طلب است یعنی محققانه از شما این را طلب كرده كه شما باشید ﴿وَ اسْتَعْمَرَكُمْ فِیهَا﴾ یعنی «امركم بعمارة الأرض». [1]. امالی(للصدوق)، ص93؛ «قَدْ أَقْبَلَ إِلَیكُمْ شَهْرُ اللَّهِ بِالْبَرَكَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ شَهْرٌ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَفْضَلُ الشُّهُورِ وَ أَیامُهُ أَفْضَلُ الْأَیامِ وَ لَیالِیهِ أَفْضَلُ اللَّیالِی وَ سَاعَاتُهُ أَفْضَلُ السَّاعَاتِ هُوَ شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَى ضِیافَةِ اللَّهِ وَ جُعِلْتُمْ فِیهِ مِنْ أَهْلِ كَرَامَةِ اللَّهِ أَنْفَاسُكُمْ فِیهِ تَسْبِیحٌ و...‏». [2]. همان. [3]. سوره توبه، آیه18. [4]. نهج البلاغة (للصبحی صالح), خطبه156. [5]. سوره هود، آیه61. 📚 دیدار جمعی از اساتید، فضلا، محققان و پژوهشگران با حضرت استاد تاریخ: 1382 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 حیات طیّبه 🔹 از وجود مبارك حضرت امیر سؤال كردند، چیست؟ فرمود: «هِی الْقَنَاعَة»،[1] انسان قانع، راحت زندگی می‌كند، از اینها راستگوتر كیست؟! فرمود حیات طیبه، حیات قناعت است، حیات طیبه است. بقیه وقت را انسان صرف علوم الهی بكند. 🔹 در بهترین فرصت‌ ها كه فرصت ‌های سَحَر است، مخصوصاً ، از ذات أقدس الهی ما علم طلب می ‌كنیم؛ منتها یك وقت است انسان علم دقیق تهیه می ‌كند، می‌ خواهد علم را بفهمد؛ گاهی به ما در دعا می ‌گویند را بخواهید، گاهی می ‌گویند، علمی كه نافع نیست از آن به خدا پناه ببرید، گاهی می‌ گویند علم نافذ طلب کنید: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ مِنْ عِلْمِكَ بِأَنْفَذِه‏»![2] آن علمی که در انسان نفوذ نکند و عمل نگذارد، علم نافذ نیست، اینها آن پیچیدگی‌های علم را گفتند خود بشر به دنبال آنهاست، تشنه است، به هر حال علمی كه به عمل برسد، در جان آدم نفوذ كند، آن علم، است: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ مِنْ عِلْمِكَ بِأَنْفَذِهِ وَ كُلُّ عِلْمِكَ نَافِذ»؛ علم خدا نافذ است، ممكن نیست خدا چیزی كه داشته علم بداند، بر خلاف آن عمل كند! ما چنین علمی را از خدای سبحان به وسیله می‌ خواهیم. [1]. نهج البلاغة (للصبحی صالح)، حكمت229. [2]. مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏2، ص761. 📚 سخنرانی عمومی تاریخ: 1395/09/27 🆔 @a_javadiamoli_esra
پخش زنده سلسله سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین مرتضی جواد آملی با عنوان«چگونه زیستن بر مبنای عقلانیت وحیانی» ویژه ایام ماه مبارک رمضان ۱۴۴2ه‍ ، از تلویزیون اینترنتی اسراء پخش می گردد. این سلسله برنامه ها در ایام ماه مبارک رمضان هر روز ساعت 14 از شبکه های ذیل به صورت زنده پخش می گردد: تلویزیون اینترنتی اسراء: tv.esra.ir سامانه آموزش مجازی https://el.esra.ir/ch/darseaakhlaghostadm.javadi اینستاگرام استاد www.instagram.com/m_vaezjavadi 🆔 @m_vaezjavadi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 اعتصام به قرآن كریم 🔸 ماه مبارك رمضان فرا رسیده و این اولین ماه از دوازده ماه است هم «رَأْسُ‏ السَّنَة»[1] است و هم «غُرَّةُ الشُّهُور».[2] كوی حق سالشان از ماه مبارك رمضان شروع می ‌شود و به شعبان ختم می‌ شود؛ زیرا در این ماه مقدّرات علوم و معارف از یك سو و ارزاق و لوازم رزقی از سوی دیگر نازل می ‌شود، هم در ادعیه هم در روایات ماه مبارك رمضان به عنوان «رَأْسُ‏ السَّنَة» و «غُرَّةُ الشُّهُور» نام گرفت. ماه مبارك رمضان چه شبش و چه روزش خصوصیتی دارد كه در ماه های دیگر نیست؛ این زمان به بركت آن متزمن كه نزول قرآن كریم است نسبت به ازمنه دیگر شرفی دارد كه دیگر ماه ها آن را ندارند. اینكه در دعاها می ‌خوانیم «وَ هَذَا شَهْرٌ عَظَّمْتَهُ وَ كَرَّمْتَهُ وَ شَرَّفْتَهُ وَ فَضَّلْتَهُ عَلَی الشُّهُورِ»؛[3] ناظر به همین است؛ لذا شب و روزش خصوصیتی دارد كه دیگر ماه ها فاقد این خصوصیت ‌اند و آن در اثر نزول قرآن كریم است. 🔸 نزول قرآن كریم همان طوری كه در بحث های دیگر به عرضتان رسید از سنخ آویختن قرآن است نه انداختن! قرآن در ماه مبارك رمضان انداخته نشد آن طوری كه باران را نازل می ‌كنند و به زمین می ‌اندازند كه به صورت تجافی است، بلكه قرآن را آویختند و این شده یك طرفش به دست خدای سبحان است و طرف دیگرش به دست مؤمنان و قاریان و مفسّران و عالمان قرآن اندیش. در ماه مبارك رمضان بهترین فرصت برای گرفتن این و بالا رفتن است و اگر كسی از افق طبیعت بالا رفت و از منظر فرا طبیعی جهان را دید نه بیراهه می ‌رود نه راه كسی را می ‌بندد؛ نه تنها شیطان های او بسته‌اند، بلكه او شیطان های دیگران را هم می‌ بندد! نه تنها در جهنم به روی او بسته است، بلكه او توان آن را دارد كه درهای جهنم دیگران را هم ببندد تا كسی به دوزخ نرود! پس مهمترین عنصر این ماه به قرآن كریم است؛ این كتاب، این كتاب، پذیرش و این كتاب و به این كتاب. 🔸 هر اندازه انسان در خدمت قرآن كریم باشد باز راه دارد، چون یك سوی قرآن عربی مبین است كه در سوره «زخرف» فرمود: ﴿إِنّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنَاً عَرَبِیاً لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ﴾[4] و سوی دیگرش منزه از عبری و عربی بودن تازی و فارسی بودن و مانند آن است، فرمود: ﴿وَ إِنَّهُ فی أُمِّ الْكِتابِ لَدَینا لَعَلِی حَكیمٌ﴾.[5] این قرآن در آغازش علیّ حكیم است و در انجامش عربی مبین، اگر كسی این عربی مبین را اعتصام كرد و فهمید و باور كرد و عمل نمود كم كم بر اساس «اقْرَأْ وَ ارْقَ»[6] همین طناب را می ‌گیرد بالا می ‌رود تا به نوبه خود به آن علیّ حكیم بار یابد، از علوّ الهی طرفی ببندد و از حكمت الهی بهره ببرد و بشود ﴿یؤْتِی الْحِكْمَةَ مَنْ یشَاءُ وَ مَنْ یؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِی خَیراً كَثیرَاً﴾.[7] [1]. تهذیب الأحکام, ج4, ص333؛ «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیه السَّلام قَالَ إِذَا سَلِمَ شَهْرُ رَمَضَانَ سَلِمَتِ السَّنَةُ وَ قَالَ رَأْسُ‏ السَّنَةِ شَهْرُ رَمَضَانَ». [2]. الإقبال بالأعمال الحسنة(ط ـ الحدیثة)، ج‏1، ص31؛ «أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیه السَّلام قَالَ‏ إِنَّ الشُّهُورَ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِی كِتابِ اللَّهِ یوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ‏ فَغُرَّةُ الشُّهُورِ شَهْرُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هُوَ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ قَلْبُ شَهْرِ رَمَضَانَ لَیلَةُ الْقَدْرِ وَ نُزِّلَ الْقُرْآنُ فِی أَوَّلِ لَیلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَاسْتَقْبِلِ الشَّهْرَ بِالْقُرْآن‏». [3] . إقبال الأعمال (ط ـ القدیمة)، ج‏1، ص24. [4]. سوره زخرف، آیه3. [5]. سوره زخرف، آیه4. [6]. الکافی(ط ـ اسلامی)، ج2، ص606. [7]. سوره بقره، آیه269. 📚 پیام موضوعی تاریخ: 1384/07/10 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا