بنشین برایت حرف دارم در دلم غوغاست وقتی که شاعر حرف دارد آخر دنیاست شاعر بدون شعر یعنی لال! یعنی گنگ! در چشم های گنگ اما حرف دل پیداست! با شعر، حقِ انتخاب کمتری داری آدم که شاعر می شود تنهاست یا ... تنهاست! هر کس که شعری گفت بی تردید مجنون است هر دختری را دوست می دارد بدان لیلاست پروانه ها دور سرش یکریز می چرخند از چشم آدم ها خُل است، از دید من شیداست در وسعتش هر سینه داغ کوچکی دارد دریا بدون ماهی قرمز چه بی معناست! دنیا بدون شاعر دیوانه دنیا نیست بی شعر، دنیا آرمانشهر فَلاطون هاست من بی تو چون دنیای بی شاعر خطرناکم من بی تو واویلاست دنیا بی تو واویلاست! تو نیستی و آه پس این پیشگویی ها بی خود نمی گفتند: فردا آخر دنیاست! تو نیستی و پیش من فرقی نخواهد کرد که آخر پاییز امروز است یا فرداست یلدای آدم ها همیشه اول دی نیست هر کس شبی بی یار بنشیند شبش یلداست | #مهدی_فرجی | ♥️

آکنده از شعرم ولی حالم خراب است دنیای بیتم من ولی حسم به خواب است حسی شبیه حس یک دیوانه دارم حال و هوایم ناخوش و قلبم کباب است بیمارم انگاری نمی‌دانم چه حالی‌ست دستم به لرز افتاده و چشمم پر آب است تا آمدم شعری بگویم باز از آن چشم شد تار چشمانم که گویا از شراب است ابیات من در پشت قلبم مانده بی کس تنها نشستم دور و اطرافم تراب است رفتی تو اما مانده ام من در دیاری که آشنایش هم برایم غیرِ باب است وقتی که رفتی من هم از دنیا بریدم ای رفته از پیشم سوالم بی جواب است کِی می‌رسم من بر وصالت مهربانم؟ بی تو برایم زندگی مثل سراب است #یاصاحب‌صبر

تو می کشانی هر پلنگی را به دنبالت ماهی و جذاب است در هرحال احوالت در برکه ها تا با تو می رقصند ماهی ها پولک به پولک می درخشد برق خلخالت حتی منجم ها برایت خواب می بینند چون طالع عشق است و افتاده است در فالت درگیر شو با حاشیه،درگیر شو با متن شوری ندارد شعر من بی جار و جنجالت پلکی بزن! دستی بچرخان! پا بکوب! ای زن باید غزل گفت این چنین بر وزن افعالت ای چشم تو بیت المقدس! سرزمین شعر! این روزها افتاده ام در فکر اشغالت پرواز کن! پرواز کن! پرواز کن! هرچند زخمی شده بال من و زخمی شده بالت #حسین_جنت_مکان

در طشت می ریزد جگر، امّا کمی سبز انگار می ریزد به زخمش مرهمی سبز از خنده های همسرش خیری ندیده آمد کنار اشک سرخش همدمی سبز هر روز شد با حرف و نفرین، سنگ باران شد روی چشمش جای شبنم شب، نمی سبز باید بگیرد چشم های خواهرش را وقتی سیاهی می رود در ماتمی سبز ای کاش جز زینب یکی تشخیص می داد این لخته خون ها را میان عالمی سبز تا مثل مادر بر زمین افتاد با سر در کوچه های خاطراتش شد غمی سبز دارد به خود می پیچد و دردش زیاد است از روضه ی قامت کمان، قامت‌ خمی سبز شمع و چراغ و زائر و گنبد بماند خالی است بر روی مزارش پرچمی سبز #رضا_دین_پرور 🥀🥀🥀

. آنقدر کردی کرم، کردی کرم، کردی کرم تا گدایت آخرش از اغنیا شد یا حسن! #لاادری

#امام_حسن بارها از سفره اش با اینکه نان برداشتند روز تشییع تنش تیر و کمان برداشتند

همیشه پلک تر من هوای باران داشت همیشه اشک در این آستانه جریان داشت هنوز می شد از آئینه روز را تاباند هنوز شب نرسیده،هنوز امکان داشت کسی که نور تو را در ازل زیارت کرد هوای عشق تو را در سرش کماکان داشت جذامیان مدینه نماز خوان تواند چقدر کعبه ی الطاف تو،مسلمان داشت گدا،گرسنه،تهی دست..،سیرِ سیر شدند همیشه آب و غذا،خانه ی کریمان داشت غنی تر از همه ی خلق در جهان گردید کسی که پشت در تو به فقر ایمان داشت گدای خانه ی آن مادری مرا خواندند که در سلاله ی نورانی اش،حسن‌جان داشت اگر قرار بر این شد گدا اضافه کنید تو را به حضرت زهرا مرا اضافه کنید تو مهربان تر از آغوش مادری آقا برای من به خدا چیز دیگری آقا زمان سجده ی تو جبرئیل می آید زمان سجده به معراج می پری آقا رسالت تو کرامت،کلام تو وحی است قسم به نام محمّد ص،پیمبری آقا تمام کرّوبیانِ بهشت معترفند ندیده اند شبیه تو دلبری آقا فقط اجازه بده خاک پایتان باشم مرا قرار بده جای پادری آقا مرا به آن گذری که به سگ غذا دادی... مرا میان همان کوچه می بری آقا!؟ سه بار مال خودت را حراج دین کردی سه بار..،تا خودِ دینار آخری آقا تویی امام کرامت تویی امام حسن منم گدای کرامت منم غلام حسن به احترام شما شوکران عسل گردید شرنگ تلخ به شهدشکر بدل گردید چِقَدر مصرع ابتر میان دفتر بود که با عنایت چشم شما غزل گردید جهان پرید به"آغوش"پر محبت تو جهان توسط "عرش خدا" بغل گردید تویی که تیغه ی برنده ی دو چشمانت بلای جان خود حضرت اجل گردید علی به تیغ حسن جان خود توسل کرد که ختم غائله ی غزوه ی جمل گردید گره به کار من افتاد هر زمان،دیدم که نذر روضه ی طَشت تو،راه حل گردید تمام کوچه ی ما نذر قاسمت هستند که بیرق پسرت پرچم محل گردید قسم به قاسمت آقا چقدر غم خوردیم کنار خاک بقیع حسرت حرم خوردیم نفس نفس زدی و آه آخرت رد شد تمام خاطره ها از برابرت رد شد جگر نمانده برایت که قِی کنی آن را ز شرم از جگرت زهر همسرت رد شد میان آن گذرِ شوم،بغض تو گویاست چقدر سخت از این کوچه مادرت رد شد میان کوچه سر مادرت به جایی خورد تو سرشکسته شدی،دستی از سرت رد شد همین که چادر خاکی به زیر پا افتاد هجوم درد ز اعضای پیکرت رد شد هزار تیر به تشییع یاکریم آمد هزار تیرِ نفسگیر از پرت رد شد اگرچه درد کشیدی..،تن تو دست نخورد هزار شکر که پیراهن تو دست نخورد #بردیا_محمدی 🏴

. به یاد آن حرمی که از او به غارت رفت بگو به هر حرمی لحظه‌ی ورود حسن .. #مرضیه_نعیم_امینی

نمازم را ادا کردم به تکبیر دوچشمانت، مگر در عمق چشمانت موذن زاده راداری!؟🤔 #عبدالرحیم_نوروزی" #تنها 🤔😬😬🙈

🥀🥀🥀 یک بوسه از رخت ده و یک بوسه از لبت تا هر دو را چشیده، بگویم کدام به ... 😃 #ناشناس 🥀🥀🥀

وا نکن پیراهنت را "ماه " می افتد زمین! خَم نشو از "گردنت" "الله" می افتد زمین ! باز و بسته می شود پلکت و یا خیام مست گاه بر می خیزد و آنگاه می افتد زمین!؟ تا تو غمگین می شوی یک آن جهان می ماندو با صدای خنده هایت راه می افتد زمین "برگ ریزان" می‌کنی همزاد پاییزی مگر ؟؟ برگِ سرو از دیدنت چون "کاه" می افتد زمین ! مِه تمام کوچه های شهر را خواهد گرفت بسکه از عمق وجودم " آه" می افتد زمین! خواستم در بازی شطرنج دل کیش ات کنم صفحه می ریزد به هم تا "شاه " می افتد زمین!

یک نفر بود که احوالِ مرا می فهمید وزنِ احساسِ مرا با نظری می سنجید واژه هایم همه در محضرِ چشمش بودند همچو نوری وسطِ بیتِ دلم می رقصید صبحِ هر روز برایش غزلی می گفتم تا غروب از اثرِ شعر و سخن می خندید در خیالم که به آغوشِ خوشش می رفتم چه قَدَر بوسهٔ لب های گُلَش می چسبید دستِ عشقم که از آن گونه و لب رد می شد پنجهٔ عقل به موهای سرش می پیچید بودنش ماه ترین حالتِ همراهی بود مثلِ مهتاب به شب های دلم می تابید گرچه از کارِ جهان گاه پریشان می شد باز می آمد و اطرافِ دلم می چرخید با لبی خنده زنان، با نفسی شادی بخش حال و احوالِ مرا خوب و به جا می پرسید عشقِ من را به خودش از تهِ دل می دانست عاشقش بودم و بر بختِ خودش می نازید ناگهان رفت و نفرمود کجا خواهد رفت اشکِ غم بود که از هر مژه ام می بارید چاره ای نیست، تحمّل کنم این دوری را چون که یک لحظه وصالش به جهان می ارزید " هر کجا هست خدایا به سلامت دارش " " آن سفر کرده " که احساسِ مرا می فهمید. #حسینعلی_زارعی #بودنت‌حال‌مرابه‌رفتنت‌بدمیکند😊✋🌸