eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.8هزار دنبال‌کننده
8.5هزار عکس
2.1هزار ویدیو
95 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
غم و مهر حسین من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم بر مشام جان زدم، یک قطره از عطر حسینی سبقت از مُشک و گلاب و نافه و عنبر گرفتم عالم ذر، ذره‌ای از خاک پای حضرتش را از برای افتخار از حضرت داور گرفتم بر در دروازه‌ی ساعات، یک ساعت نشستم تا سراغ حضرتش از زینب مضطر گرفتم زینبی دیدم، چه زینب؟ کاش مداحش بمیرد! من ز آه آتشینش، پای تا سر در گرفتم سر شکسته، دل پر از خون، دیده خون آلود اما حالتی دیدم که بر خود، حالتی دیگر گرفتم ام لیلا رعشه بر اندام دیدم اوفتاده گفت من این رعشه از داغ علی اکبر گرفتم نا گه از بالای نی فرمود شاه تشنه‌کامان سر به راه دوست دادم، زندگی از سر گرفتم اکبرم کشتند و عون و جعفر و عباس و قاسم تا خودم از تشنگی، آب از دم خنجر گرفتم گفت ساعی زین مصیبت از در دربار جانان حظّ آزادی برای اکبر و اصغر گرفتم 🏴 (ساعی)
جمع صفات پنج تن یکجاست زینب اثبات ذات مادرش زهراست زینب نور حقیقت در شب ظلمت فقط اوست "اِنّا هَدَیناهُ السَّبیلِ" ماست زینب او را صداکردم" وَ ما اَدراک" گفتند از بس مقام و رتبه اش بالاست زینب دربارگاه قدس، در سیر اِلَی الله مرکز نشین حلقهء سرهاست زینب زنجیرهء وصل امامت بر امامت در امتداد روز عاشوراست زینب گفتیم " عَرِّفنی" ندا آمد که حاشا مثل خدا معروف ناپیداست زینب بَینی و بَین الله، مجذوب حسین است زینب نگو که محشر کبراست زینب دارد گره وا میکند از کار عالم وقت نماز شب اگر تنهاست زینب دادند دستم را به دستان ابالفضل هربار که حاجات من را خواست زینب محکم گره زد معجر خود را از امشب یعنی علمدار حرم فرداست زینب
•با تو انگار شب و روز خدا مال من است بی تو آنقدر تهی مثل حبابم که نگو! •دوست دارم همه‌ی فاصله ها کم بشود توی آغوش تو آنقدر بخوابم که نگو!
آنقدَر کار خراب است که نالان شده ام بین انبوه گنه لایق زندان شده ام کمرم زیر هوا و هوسِ نفس شکست امشب از حرِّ تو گفتند، پشیمان شده ام قلبم از شرم خطاهای خودم سوخت ولی زیر باران دعاهای تو پنهان شده ام سر من زیر و دلم عاشق دلخسته ی توست باز از لطف شما، حرِّ مسلمان شده ام سینه ام تنگ شده، فرصت دیدار بده من برای حرمت بی سرو سامان شده ام ...
10.18M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
رفیق یه روز میاد رفاقت رو نشون بدی
به دهر، هر خبری هست، زیر پرچم توست اگر کسی درِ دیگر زند ز بی‌خبری است
وقتی عمو در گیر و دار جنگ تنهاست باید زره بر تن کند یاری رساند حتی زره اصلا اگر اندازه‌اش نیست باید که خود را تا دل لشکر کشاند خون پدر جوشیده در رگ‌های فرزند انگار تاریخ جمل تکرار گشته است یک قاسم دیگر به میدان آمد انگار شاید که احلی من عسل تکرار گشته است آمد عمویش را میان لشکر «نحس» یاری کند اما مگر شمشیر دارد؟ کودک که جایش در میان معرکه نیست اصلا مگر خنجر، سپر یا تیر دارد؟! از لابلای گرد و خاک سمّ اسبان با چشم‌هایش دید شمشیری بلند است صبر و توان روضه مکشوف داری؟ یعنی چه کاری می‌کند شمشیر با دست؟!! افتاد عبدالله در آغوش مولا آهی کشید از درد و «بابا» را صدا کرد آتش گرفت از ناله‌اش ای‌وای ناگاه تیری برادرزاده را از او جدا کرد
دستی سپر مقابل ارباب کرده بود با دست دیگرش طلب آب کرده بود لب تشنه بود! حرمله او را نشانه رفت او را سه شعبه یک‌تنه سیراب کرده بود! داغ علی اصغر مولا چه تازه کرد تیری که باز حرمله پرتاب کرده بود یک دست بیشتر که ندارد؛ چگونه پس دور عموش حلقه و قلاب کرده بود؟ آغوش باز و گرم عمو را خدای من! وقت هجوم و حادثه محراب کرده بود می‌سوخت مادر از غم هجران و عمه را با درد هجر این همه بی‌تاب کرده بود روضه تمام گشته و تکرار می‌کنم: دستی سپر مقابل ارباب کرده بود...
🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴 مثل طوفانی که ویرانی به پا کرد و شکست سر جدا کرد و گرفتش در مقابل شمر پست تازه این طوفان او بود و نگفتم ،آخرش مردک پست آمد و با وزن خود رویش نشست جسم می‌چرخاند گاهی این طرف گاه آن طرف دنده ها و دست و پا و استخوان هایش شکست بعد آن هرکس بیامد ضربه ای زد بر تنش یک نفر با نیزه میزد یک نفر با سنگ و دست یک نفر آمد مقابل تیر،از نزدیک زد آن لبانی را که پیغمبر فقط بوسید بست خیمه هارا تا که دشمن آتشش زد سوختم این مصیبت تا قیامت در دلم زنجیر هست 🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴
اگر جدا شده امروز بازویم ، صد شکر دگر سفید شده پیش تو رویم صد شکر کنار پیکر تو رو به قبله می میرم که هست رو به دو چشمان تو رویم صد شکر زنان و دخترکان جانشان سلامت باد لگد زدند اگر بین پهلویم صد شکر خدا کند نَوزد باد هم به معجرها اگر که چنگ زند شمر بر مویم صد شکر عمو مواظب حلقوم خشکِ اصغر باش دگر سه شعبه روانه ست ، به سویم صد شکر
به دهر، هر خبری هست، زیر پرچم توست اگر کسی درِ دیگر زند ز بی‌خبری است
ارمنی ها هم دخیل نذری هیأت شدند کربلا از انبیا هم بوده پر اعجازتر هیأتت باز است حتی بر گنهکاری چو من میشود اینجا دل از هرجای دیگر بازتر شرم از بار گناه و شوق یار ویک نگاه میکند چشمان ما را از همان آغاز تر صحبت از شاهی کریم ابن کریم است و رئوف باز کشکول قنوتم شد دهانش بازتر عرض حاجت پیش نامردان خطایی فاحش است باخودم ابراز کردم پیش تو ابرازتر من بنازم منصبش را در میان اهلبیت بوده با دستان خود عباس راه اندازتر چایی روضه چه دارد بعد هیئت دوستان هریکی از دیگری سرمست و خوش آوازتر زیر قبه حاجتی تا استجابت میشود رقص پرچم میشود برگنبدت طنازتر من قسم اورده ام میبخشدم امشب خدا درخلایق که ندارد از رقیه نازتر میروم مشهد برات کربلا گیرم که هست چای موکب با نبات و زعفران ممتازتر