eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸🇮🇷
2.1هزار دنبال‌کننده
9.6هزار عکس
2.5هزار ویدیو
105 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
یک نظر سمت پدر،جدش و مادر دارد یک نظـر بر دل بیچاره ی خواهر دارد جگـرش سوخته با کینه‌ و مکر اما باز در دلش غصه ی گــودال و برادر دارد  لَا يَوْمَ كَيَوْمِكَ يَا أَبَا عَبْدِ الله
❁﷽❁ بیچاره دستے که گداے مجتبـے نیسٺ یا آن سرے که خاک پاے مجتبے نیسٺ بر گریہ قسم مدیون زهراسٺ چشمے ڪه گریان عزاے مجتبـے نیسٺ 🍂 🥀 💔 🏴
چه مبارک است این غم که تو در دلم نهادی به غمت که هرگز این غم ندهم به هیچ شادی   ز تو دارم این غمِ خوش، به جهان از این چه خوشتر تو چه دادی ام که گویم که از آن به ام ندادی؟   🍃🌸 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
مریم کرباسی شنیده بود که این‌بار باز دعوت نیست کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست بیا به داد دل تنگ ما برس ای عشق! اگر که حوصله داری، اگر که زحمت نیست غمی است در دل جامانده ‌های کرب‌وبلا که هرچه هست، یقین دارم از حسادت نیست میان ما که نرفتیم و رفته‌ها، شاید تفاوتی‌ست در آغاز و در نهایت نیست همیشه آن‌که نرفته است، بی‌قرارتر است همیشه آن‌که نرفته است، کم‌سعادت نیست و آن کسی که در این راه اهل دل باشد مدام اهل گله کردن و شکایت نیست خودش نرفت و دلش را پیاده راهی کرد نباید این‌همه دل‌دل کند که فرصت نیست
صلی الله علیکِ یا زینب بانام زینب بازهم، غم در دلم ریخت در شعر جای تَن تَن ابیات غم ریخت تا نام زینب گفته شدجان جهان سوخت انگار عاشورا شد ودنیا به هم ریخت می خواست بردارد علم را بعد عباس عباس گفت و اشک در پای علم ریخت خواندند در بزم شراب اوراکه شاید اما نه در پیمانه ها رنگ عدم ریخت یک دلشکسته گفت: ای غمدیده زینب شور محرم باز در جان حرم ریخت گفت از حسین اما یقین دارم که زینب این شور را در شعرهای محتشم ریخت جای صله پایان مجلس ایستاد و در دست شاعرخاک تربت از کرم ریخت با نام زینب نوحه ها را دم بگیرید با نوحه ها بسیار اشک دم به دم ریخت راه زیارت از چه حال اشک دارد از اشکهای اوست که در هرقدم ریخت حتی خودش در موکبی، مشتاق زوار دراستکانها باز چای تازه دم ریخت در اول یک برگه نامش را نوشتم تاصبح شعر اشک از چشم قلم ریخت احمدرفیعی وردنجانی
می‌نویسم "یا حسن"حسن ختامش با خودت بر لبم ذکر تو را دارم دوامش با خودت لحظه‌های عمر خود را می‌سپارم دست تو از سلام زندگی تا والسلامش با خودت از ادب دور است نزدت دست خالی آمدن زخم اوردم برایت التیامش با خودت باز هم بال خیالم تا بقیع‌ات پر کشید من کبوتر می‌شوم یک روز ،بامش با خودت سر به دامان تو خواهم داشت یا زانوی غم؟ اینکه باشد لحظه‌ی مرگم کدامش با خودت! از کریمان کم طلب کردن که کفر نعمت است حاجتم را هم که می‌دانی ، تمامش با خودت
‌من آشنای کويرم، تو اهل بارانی چه کرده‌ام که مرا از خودت نمی‌دانی؟ ‌ مرا نگاه! که چشم از تو بر نمی‌دارم تو را نگاه! که از دیدنم گریزانی … ‌ من از غم تو غزل می‌سرایم و آن را تو عاشقانه به گوش رقیب می‌خوانی ‌ هزار باغ گل از دامن تو می‌روید به هر کجا بروی باز در گلستانی ‌ قیاسِ یک به یکِ شهر با تو آسان نیست که بهتر از همگان است؟ بهتر از آنی... ‌‌
به مناسبت هفتم ماه صفر- شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام: به سرم فتاده هوای تو به لبم نوای تو یاحسن به دلم هوس که زنم نفس فقط از برای تو یا حسن خس وخارویاس وسمن کجا؟ زَغنی و میل چمن کجا؟ کلمات ناقص من کجا؟ که کند ثنای تو یا حسن برسد به غایت مرتبت به کمال عزت و منزلت به شکوه و سلطنت آن کسی که شود گدای تو یا حسن قمر و ستاره و آفتاب، زر و سیم و گوهر و دُرّ ناب همه خورده غبطه ی بی حساب به تراب پای تو یا حسن تو کتاب و کاتب و مکتبم تو اصول خمسه مذهبم به خدا که روزی هر شبم بوَد از عطای تو یا حسن تو چه از سلاله آدمی؟ که عطا و جود دو عالمی نکند برابریِ نمی ز یَم سخای تو یا حسن به حکیم حاکم لا مکان که به غیر ختم پیمبران همه انتهای کمالشان بوَد ابتدای تو یا حسن تو که ای؟ که سرور عالمین دل و دلربای خدا حسین زهمان دمی که گشوده عین شده مبتلای تو یا حسن تو دلیل کل دلایلی تو جمیع حُسن و فضائلی سر من فدایی آن دلی که شد آشنای تو یا حسن مَه و مِهر و زُهره و مشتری نکنند گردش سرسری بوَد این نظام سراسری ز نخ عبای تو یا حسن نَفَس نفیس پیمبری خَلَف خلیفه ی حیدری تو عصای پیری مادری پدرم فدای تو یا حسن نه غم خیانت همسرت نه اهانت روی منبرت که بوَد مصیبت مادرت همه ی عزای تو یا حسن جَرَیان سیلی و حرف بد جریان میخ در و لگد جریان غصب فدک بوَد غمِ غم فزای تو یا حسن جگر تو پاره شد آن دمی که زد آن شَرور جهنمی ز ستم کشیده ی محکمی به گل خدای تو یا حسن ز شرار خصم عدو چه شد؟ ز عُذار فاطمه گو چه شد؟ که در آن کشاکش کوچه شد سپر بلای تو یا حسن چه زند غلام کمینه ات؟ قلم از حرارت سینه ات که تمام شهر مدینه ات شده کربلای تو یا حسن نفَسی اجازه اگر دهی بسرایم از غم آن شهی که به ذات او شده منتهی ره بچه های تو یا حسن احدی غم تو ندیده است چو ملال تو نکشیده است بخدا ولی نبُریده است سرت از قفای تو یا حسن نفتاده معجر دخترِ تو میان چنگ محاصره ندَویده در عقب سرِ زبدن جدای تو یا حسن به سرشک نم نم قاسمت به نبرد محکم قاسمت که شکست از غم قاسمت کمر اخای تو یا حسن قَسَمت دهم به برادرت به خمیده قامت مادرت نظری نما سوی نوکرت که شود فدای تو یا حسن محمد حسین رشیدی«طائف»
بی خادم و بارگاه، شاه کرم است خاکی‌ست مزار او ولی محترم است می‌خواسته زائر حسینش باشیم این است دلیل اینکه او بی حرم است 🖤 🏴
روح پدرم شاد که می‌گفت به من خوش باد دمی که دیده آید به سخن عمری به زبان بی‌زبانی چون اشک یک چشم حسین گفت، یک چشم حسن 🖤
سینه زن های حسینیم ولی روضه ی ما زخم پنهان حسن ، بین در و دیوار است قتلگاهش وسط کوچه و ضرب سیلی ست پاره های جگر از نیشِ در و مسمار است شعله ها هرچه که بالا ز پر مادر رفت دم او تنگ تر و بازدمش دشوار است شمر در خانه ی او آب حیاتی آورد بعد از آن سینه ی آشوب حسن تب دار است در غمِ غربت او اشک پناهم دادُ و درد پیچید به دور غزلی که تار است...
گفتی بخند، گریه بماند برای بعد... در من چه اشکها که پس‌انداز میشود ♥️°•○‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌