سبکروان به زمینی که پاگذاشته اند بنای خانه بدوشی بجا گذاشته اند خسیس تر ز جهان آن خسیس طبعانند که دل به عشوه این بیوفا گذاشته اند عجب که روز جزا سر برآورند از خاک کسان که خانه دل بی صفا گذاشته اند خوش آن گروه که چون موج دامن خود را به دست آب روان قضا گذاشته اند چه فارغند ز رد و قبول مردانی که پای خود به مقام رضا گذاشته اند عنان سیر تو چون موج در کف دریاست گمان مبر که ترا با تو وا گذاشته اند مباش در پی مطلب که مطلب دو جهان به دامن دل بی مدعا گذاشته اند ربوده است دل بدگمان قرار ترا وگرنه قسمت هرکس جدا گذاشته اند مباش محو اثرهای خود تماشا کن که پیشتر ز تو مردان چها گذاشته اند #صائب

خوب آمده استخاره برمی گردی با بغل بغل ستاره بر می گردی مانند کبوتران جَلدی بانو هر جا بِروی دوباره بر می گردی #نوروزرمضانی

ای آسمان من که سراسر ستاره‌اے تا صبح می‌شمارت امااا ندارمت...😞 #سعید_بیابانکی

گفتند فاطمیه کدام است ؟ کوچه چیست ؟ افسانه باشد این همه ؛ گفتم خدا کند با بغض ، مردی آمد از این کوچه‌ ها گذشت می ‌رفت تا برای ظهورش دعا کند #حسن_بیاتانی

💚🍃 مرقدت ضرب المثل های مرا تغییر داد هر که بامش بیش، برفش نه...کبوتر بیشتر... #حسین_رستمی ❄️برف در حرم مطهر رضوی ارسالی

مگر به قهر نگفتی که از تو بیزارم چرا هنوز نگاهت محبت‌آمیز است؟! #مجید_ترکآبادی

حد اعلایی و با حداقل ها همنشین آه مرواریدِ اصلِ با بدل ها همنشین از معمّا ماندنت چندی ست لذت می بری ای سؤال مشکلِ با راه حل ها همنشین من به لطفِ دوستانت رفتم امّا سعی کن بعدِ من کمتر شوی با این دغل ها همنشین دل به مفهوم سیاهی کم کم عادت می کند چشم وقتی می شود با مبتذل ها همنشین گردن آویزی چنین را پاره کن، آزاد شو آه مرواریدِ اصلِ با بدل ها همنشین #کاظم_بهمنی ┈┈••✾•🌷•✾••┈┈ ┈┈••✾•🌷•✾••┈┈

🍃❣ یار ما گر میل صحرا میکند صحرا خوش است میل دریا گر کند در چشم ما دریا خوش است #فیض_کاشانی 🐣.

خودت هم خوب میدانی چه دشوار است دلتنگی شب و بغض و سری تکیه به دیوار است دلتنگی نه از اکنون، که شاید از هزاران سالِ پیش از این هزاران چکه یِ قندیلِ در غار است دلتنگی شده خیره به قابِ عکسِ دیواری که غم دارد دو چشمِ خیسِ شب تا صبح بیدار است دلتنگی دلی کنجِ قفس پر میکشد محضِ تو را دیدن هوایِ بی هوایِ شوقِ دیدار است دلتنگی چه باید کرد با این درد؟ با تنهاییِ یک مرد؟ مرورِ خاطرات و دودِ سیگار است دلتنگی نه شمعی می وزد اینجا، نه فانوسی شب آشوب است به رنگِ روزگارم تیره و تار است دلتنگی نوارِ کاستی با "بویِ باران، بویِ گندمزار" صدایِ خسته و غمگینِ "ستار" است دلتنگی نشستم چتر بستم هی شکستم در خودم بی تو حکایت از گُلی در زیرِ رگبار است دلتنگی نمی دانم "خدا" شاید همین اندوهِ بعد از توست که این گونه مرا عمری "نگهدار" است دلتنگی اگرچه آخرِ این قصه جایت تا ابد خالی ست ولی از یادِ تو هر لحظه سرشار است دلتنگی به یادت گریه هایم باز هم شد شعر و فهمیدم سری بر دوشِ دفتر، اشکِ خودکار است دلتنگی شهراد_ميدرى ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌

غزل شمارهٔ ۳۷۰ دشوار عشق بر دلم آسان نمی‌کنی درد مرا به بوسی درمان نمی‌کنی بسیار گفتمت که زیان دلم مخواه گفتن چه سود با تو که فرمان نمی‌کنی هجر توام ز خون جگر طعمه می‌دهد گر تو به خوان وصلش مهمان نمی‌کنی با تو حدیث بوسه همان به که کم کنم کالا حدیث زر فراوان نمی‌کنی جان می‌دهم به‌جای زر این نادره که تو از زر حدیث می‌کنی از جان نمی‌کنی یک چشم‌زد نباشد کز بهر چشم‌زخم قرب هزار جان که تو قربان نمی‌کنی چون زور آزما شده دست جنون تو خـاقـانـیـا تـو فـکـر گریبان نمی‌کنی #خاقانی

ویرانه تر از شهر بعد از حمله چنگیز حال دل هرکس که شد درکم کند شاید کاری ز مستی برنمی آید برای من میخانه پیش حال من سرخم کند شاید کارآیی اش از دست رفته بعد ازین دیگر دل سایه اش را از سر من کم کند شاید #حسین_مرادی