چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مستت را که کس مرغان وحشی را از این خوشتر نمی‌گیرد #حافظ

نگردد وحشت دل کم به زیب و زینت دنیا نسازد نقش یوسف دلنشین دیوار زندان را #صائب_تبریزی

دل‌آزاری ندارد جز خجالت حاصل دیگر نمک شد آب تا بر زخم آمد سینه‌ریشان را #صائب_تبریزی

اگرچه نیست قدر خاک، شعر تازه را صائب همان ارباب نظم از یکدگر دزدند مضمون را #صائب_تبریزی

سخن باید که باشد آن‌قدرها دلنشین صائب که از مشکل‌پسندان وا کشد بی‌خواست تحسین را #صائب_تبریزی

ندارد حاصلی غیر از پریشان‌کردن دل‌ها نهان در خاک کن زنهار تخم خرده‌گیری را #صائب_تبریزی

زبان در مجلس روشندلان خاموش می‌باید که نوری نیست در سیما چراغ ماهتابی را #صائب_تبریزی

به چشم دور گردان جلوهٔ دیگر کند منزل شکوه کعبه باشد در نظر کمتر حجازی را #صائب_تبریزی

به عصیان مگذران زنهار ایام جوانی را مکن صرف زمین شور، آب زندگانی را به مهر خامشی تیغ زبان را کن سپرداری اگر دربسته می‌خواهی بهشت جاودانی را #صائب_تبریزی

نشد از زخم زبان شورش مجنون ساکن خار و خس مانع طوفان نشود دریا را #صائب_تبریزی

ز بی‌دردان علاج درد خود جستن به آن ماند که خار از پا برون آرد کسی با نیش عقرب‌ها #صائب_تبریزی

ز طوفان حوادث عاشقان را نیست پروایی نیندیشد نهنگ پر دل از آشفتن دریا #صائب_تبریزی