eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.7هزار دنبال‌کننده
8.2هزار عکس
1.9هزار ویدیو
53 فایل
راه ارتباطی: @Hazrate_baran_786
مشاهده در ایتا
دانلود
حال مرغی که قفس پهنه آزادی اوست بلبل بی غم و آزاد نمی‌داند که...!
آمدی تا که ببینی طلبیدن دارد یا ببینی که دلم از تو بریدن دارد 🌸وصل تو خواب و خیال است ولی باور کن عاشقی بی سر و پا عزم رسیدن دارد بال پروانه اگر سوخته است از وصلت از چه ترسم که وصالت نپریدن دارد مرگ و جان کندن فرهاد به من ثابت کرد شهد شیرین شدهٔ عشق چشیدن دارد کوه کندم برسم حال ولی در جانم اشک چشمی است که چون شمع چکیدن دارد
آبادی شعر 🇵🇸
آن گروهی که به دین ظن داشتند - دید ابزاری به هر زن داشتند - -گنده لاتان سلیبریتی ،ولی -مغزهایی سایز ارزن داشتند!!
عشق را زادۀ حُسن است ظهورش زیبا گوشه چشمی بنما نقشِ رخت را آقا با نمایش زجمالت به تجلّی دم زن جلوه کن تا رخِ دلبر نشود ناپیدا فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فع لان...
رفته از دیده و دل یار وفادار نبود مثلِ من در تبِ معشوق گرفتار نبود سوختم درعطش ازعشق غمش دم نزدم او دراین شعلۀ غم عاشق و بیمار نبود اتش افروخته بر داغِ دلم تازه نگار چون طبیبان به رهِ عشق پرستار نبود حالیا قصدِ من این بود ببینم رخِ یار میلِ او سوی منو طالبِ دیدار نبود صورتم فصلِ خزان شدزغمش چون گلِ زرد باعبانِ دلِ من لایقِ گلزار نبود الغرض چون سرِ پیوند نبودش به وصال لب فرو بسته دلش در حرَمِ یار نبود گرچه با خونِ دل از دیده رهاشد زبرم عشقِ یونس ز غمش قابلِ انکار نبود
چو از هجر دلبر شدم روی زرد ز عشق و فراقش شدم سوی درد
آبادی شعر 🇵🇸
روزگاری دور نه ، بسیار زود نقل خواهد شد از آنچه هست و بود مرگ یک زن حربه شد ! مرداب شد! غیرتِ مردانه!! بلعید و ربود!! هرچه کفتار فراری ، شیر شد! زوزه ی پتیاره ها شمشیر شد ! هر سیاهی را کلاغی سوژه دید! قار قارش تیتر شد ! تکثیر شد ! روسری ها هیزم آشوب بود عقل در این بلبشو مغلوب بود در نگاه هیز مردان یله هر که لاشی تر همان محبوب بود آن گروهی که به دین ظن داشتند - دید ابزاری به هر زن داشتند - -گنده لاتان سلیبریتی ،ولی -مغزهایی سایز ارزن داشتند!! دشمنان در فکرشان آشی بپا !! لیدر ِنعنا و روغن‌داغها !! فوت می‌کردند زیر دیگ و لیک سوختند از خویش پشم و ریش را✋ بزودی این روزها قصه میشن انشاالله همه ی این‌تلخی ها رو بعنوان فکاهه برای آیندگان بگیم😊
در نیمه ی شب نقشِ تو در سینه عیانست با یادِ تو هر لحظه دلم در نَوَسانست با چهره ی تابنده ی مهتابِ تو هر شب در سینه خیالِ دلِ ما نور فشانست با هجرِ غمت این دلِ آواره چه سازد؟ هرشب به سرِ کوی تو در آه و فغانست
دلم از دیدن روی تو بهوش امده بود وعده از جانب معشوق بگوش امده بود تاشدم مست به یک بادۀ عشق از رویش اشکم از جامِ دو چشمم بخروش امده بود
صنما راهبه ی این دلِ شیدای منی به دلم دیرنشین شبِ تنهای منی زغمت تارَکِ دنیا شده ام راهب شهر تو مرا صومعه در مذهبِ ترسای منی نتِ ناقوسِ نگاهت شده ناقوس دلم نگهت جار زند پاپِ کلیسای منی به صلیبم کِشدآن نیم نگاهت چومسیح چه کنم عشقِ ترا؟ دارِ چلیپای منی دمِ عیسای توچون عشق نوازست بمن بفدای تو شوم یونسِ رسوای منی ۱۳
لذتِ دلدادگے در جذر و مد افتادن است عشق، صید بزدل و مغلوب مےخواهد چڪار
دنیا طلبان ز حرص مست‌اند همه موسی کش و فرعون پرست‌اند همه هر عهد که با خدای بستند همه از دوستی حرص شکستند همه
‏به دست آور دل من را چه کارَت با دلِ مردم! تو واجب را به جا آور رها کن مستحب‌ها را...
شب به شب قوچی از این دهکده کم خواهد شد ماده گرگی دل اگر از سگ چوپان ببرد
نیمه‌شب خرده مگیر از بر بیخوابیِ من منِ دلداده‌ی غمگین به پناه آمده‌ام
تمام کاروبار ماست هشتگ بزن از چپ، بزن از راست هشتگ خبرها می‌رسند از چارگوشه بزن درهم، دروغ و راست هشتگ فقط دستت به گوشی باشد و بس بزن هرجا که گوشی خواست هشتگ نه فریادی نه جیغی و نه بوقی نماد اعتراضت just هشتگ شده دنیا پر از ظلم و تباهی فقط از هرطرف برخاست هشتگ عجب کار بزرگ و باکلاسی کلاس کار ما اینجاست: هشتگ اگر چیزی شود ارزان بگو لایک گران شد تا پنیر و ماست: هشتگ از این بی‌دردسرتر نیست چیزی تمیز و ساکت و زیباست هشتگ اگر شد هرچه در عالم فراگیر بیاور بی‌کم و بی‌کاست
مو سیاه، ابرو سیاه و چشم پر جادو سیاه هر زمان می‌بینمش چشمم سیاهی می‌رود! 🌱
لب دوختیم و خیره به چشمان هم شدیم نازم به این سکوت که با گفت وگو گذشت... 🌱
از سر هر تار گیسوی تو در پیراستن دست مشاطه رفو زد چاک زخم شانه را 🌱
مثل خیـابان‌هــاے باران خورده پاییز وقتی ڪـه هستی حال و احوال دلم خوب است...
با ما نفسی بنشين، كان روی نكو ديدن هم چشـم كُنَد روشـن، هم عمـر بيفزايد !
مرا به هیچ بدادی و من هنــــوز بر آنم که از وجود تــــو مویی به عالــمی نفروشــــم
ذکرِ خیرت در دلم هست و کنارم نیستی کاسه ای لبریزم و صبر وقرارم نیستی همچو برگ از شاخسارِ چشم تو افتاده ام در خزان می میرم ای فصل بهارم نیستی روح غمگینم جهانی را مکدر می کند غرقِ در اندوهم امّا غمگسارم نیستی نامسلمان بودم و ایمانِ من مهرِ تو بود دین و دل سوزاندی و گفتی نگارم نیستی یوسف گمگشته یِ در راه کنعانم چه سود؟ دل بریدی از من و چشم انتظارم نیستی