#بسم_رب_الشهدا
#زندگینامه
#شهید_عباس_کردانی
✅#قسمت_سوم
دو سال بعد معصومه هم به خانواده ما اضافه شد.
می‌گویند #دخترها با خودشان برکت می‌آوردند.
معصومه که به دنیا آمد آقا (پدرم) که چندی پیش وارد سازمان آب و برق شده بود
و در آنجا به باغبانی فضای سبز سازمان مشغول بود، #رسمی شد.
از آن پس حقوق و مزایای بهتری در انتظار خانواده پرجمعیت ما بود.
آن موقع هم ما همچنان در همان یک اتاق خانه پدر بزرگم زندگی می‌کردیم. #پدر و #مادر همیشه خیلی خسته بودند.
پدر به خاطر داشتن دو کار که یکی خدمت در سازمان و دیگری #کشاورزی در زمین‌های گندم و برنج بود و به خاطر درگیری‌های دائم کشاورزان بر سر آب و حد و مرزهای زمین،
هر روز بار سنگین خستگیش را به خانه می‌آورد!
ولی با وجود دو شغل با هفت بچه و مسئولیت‌های #ازدواج، برادرهای کوچکترش و دست گشاده ای که ویژگی مشخصه همه مردان خوزستانی است، به سختی چیزی در بساط می‌گذاشت، تا #مادر که مسئول خرج خانه بود، شکم بچه‌ها را با آن سیر کند؛
چه رسد به داشتن اندوخته‌ای که بخواهد ما را از آن تنگنای یک اتاق خانه پدری ،پدرم رهایی بخشد.
یک سال و چندماه پس از تولد معصومه، خداوند در اواخر پاییز پرویز را به پدر و مادرم بخشید.
و دو سال پس از آن ، در سال 56 رضا متولد شد.
#فاصله زمانی تولد همه خواهر و برادرهایم دو سال بود.
انگار مادر می‌خواست پیشگویی آن #فال‌بین لال را به پدر ببخشد.
شاید هم ترس زنانه‌اش می‌خواست جلوی پیش‌بینی آن مرد را بگیرد که گفته بود جمعه کردانی دو #همسر خواهد داشت.
به روایت از #خواهر_شهید
✅ادامه دارد ...
@abbass_kardani
#بسم_رب_الشهدا
#زندگینامه
#شهید_عباس_کردانی
✅#قسمت_سیزدهم
اما گاهی در همین وضع می‌دید که #عباس غیبش زده اما پیش از اینکه بتواند او را پیدا کند یا قبل از اینکه از #الیاس بپرسد ترقه ی دست ساز از بالای پشت بام به داخل آب روان می‌شد و صدای بلندی شیشه‌های خانه را می‌لرزاند عباس که او را #پرفسور بالتازار می‌نامیدند،
با ترکیب چند ماده منفجره یک ترقه ی پرسر و صدا به زعم خودش اختراع کرده بود و می‌خواست صدا وقدرت پرتاپ آن را بیازماید.
و تنها حس کودکانه بی ترس الیاس بود که می‌توانست اینقدر بی‌باک او را در میان آب نگه دارد با اینکه می‌دانست برادر پرفسورش الان است که یک بمب ترسناک را بیازماید با انفجار بمب و پخش شدن آب به اطراف باعث شادی عباس و خنده ی #عمیق الیاس می‌شد.
اما به #پاس این بی باکی الیاس، عباس همیشه هوایش را داشت.
#شنیدم روزی مادر می‌خواست برایشان دوچرخه بخرد آنقدر به مادر پیله کرده بودند که دلش به رحم آمده بود.
می‌خواست در آن اوضاع بی پولی خواسته هر دو را باهم اجابت کند زیرا به خاطر #فاصله سنی کمشان، با وجود محبت شدیدی که میانشان بود مثل دو قلوها اگر چیزی را به یکی می‌داد دیگری حتما الم شنگه به راه می‌انداخت.
اما عباس که همیشه در درونش حسی او را به عقب نشستن در برابر خواسته همه می‌کشاند از مادر خواسته بود که برای او #دوچرخه پلاستیکی و برای برادر کوچکترش یک دوچرخه آهنی که آن روزها هر بچه‌ای نمی‌توانست داشته باشد، بخرد.
جنگ و تحریم دامن مدرسه را هم گرفته بود هیچ مدرسه ای نبود که اثری از بمب و خمپاره های رژیم بعثی را بر سینه خود مثل مدالی نداشته باشد. ...
به روایت از #خواهر_شهید
✅#ادامه_دارد...
@abbass_kardani
#تلنگر 📌
▪️اینبار که به #قبرستان های شهر رفتید،
روی یکی از آنها بایستید
▫️#فاصله شما تا آنها به نیم متر هم نمیرسد!
فرق شما و آنها تنها در "نیم متر" فاصله است
▪️به فاصله ها فکر کنید، به کارهایتان، به نیم متر ها...
هیچ کس از #فردا خبر ندارد
▫️شاید تا فردا فاصله شما با آدم‌ها تنها نیم متر شود...
👈زندگی را به کام هم تلخ نکنیم!
#بسم_رب_الشهدا
#زندگینامه
#شهید_عباس_کردانی
✅#قسمت_سوم
دو سال بعد معصومه هم به خانواده ما اضافه شد.
می‌گویند #دخترها با خودشان برکت می‌آوردند.
معصومه که به دنیا آمد آقا (پدرم) که چندی پیش وارد سازمان آب و برق شده بود
و در آنجا به باغبانی فضای سبز سازمان مشغول بود، #رسمی شد.
از آن پس حقوق و مزایای بهتری در انتظار خانواده پرجمعیت ما بود.
آن موقع هم ما همچنان در همان یک اتاق خانه پدر بزرگم زندگی می‌کردیم. #پدر و #مادر همیشه خیلی خسته بودند.
پدر به خاطر داشتن دو کار که یکی خدمت در سازمان و دیگری #کشاورزی در زمین‌های گندم و برنج بود و به خاطر درگیری‌های دائم کشاورزان بر سر آب و حد و مرزهای زمین،
هر روز بار سنگین خستگیش را به خانه می‌آورد!
ولی با وجود دو شغل با هفت بچه و مسئولیت‌های #ازدواج، برادرهای کوچکترش و دست گشاده ای که ویژگی مشخصه همه مردان خوزستانی است، به سختی چیزی در بساط می‌گذاشت، تا #مادر که مسئول خرج خانه بود، شکم بچه‌ها را با آن سیر کند؛
چه رسد به داشتن اندوخته‌ای که بخواهد ما را از آن تنگنای یک اتاق خانه پدری ،پدرم رهایی بخشد.
یک سال و چندماه پس از تولد معصومه، خداوند در اواخر پاییز پرویز را به پدر و مادرم بخشید.
و دو سال پس از آن ، در سال 56 رضا متولد شد.
#فاصله زمانی تولد همه خواهر و برادرهایم دو سال بود.
انگار مادر می‌خواست پیشگویی آن #فال‌بین لال را به پدر ببخشد.
شاید هم ترس زنانه‌اش می‌خواست جلوی پیش‌بینی آن مرد را بگیرد که گفته بود جمعه کردانی دو #همسر خواهد داشت.
به روایت از #خواهر_شهید
✅ادامه دارد ...
@abbass_kardani
#بسم_رب_الشهدا
#زندگینامه
#شهید_عباس_کردانی
✅#قسمت_سیزدهم
اما گاهی در همین وضع می‌دید که #عباس غیبش زده اما پیش از اینکه بتواند او را پیدا کند یا قبل از اینکه از #الیاس بپرسد ترقه ی دست ساز از بالای پشت بام به داخل آب روان می‌شد و صدای بلندی شیشه‌های خانه را می‌لرزاند عباس که او را #پرفسور بالتازار می‌نامیدند،
با ترکیب چند ماده منفجره یک ترقه ی پرسر و صدا به زعم خودش اختراع کرده بود و می‌خواست صدا وقدرت پرتاپ آن را بیازماید.
و تنها حس کودکانه بی ترس الیاس بود که می‌توانست اینقدر بی‌باک او را در میان آب نگه دارد با اینکه می‌دانست برادر پرفسورش الان است که یک بمب ترسناک را بیازماید با انفجار بمب و پخش شدن آب به اطراف باعث شادی عباس و خنده ی #عمیق الیاس می‌شد.
اما به #پاس این بی باکی الیاس، عباس همیشه هوایش را داشت.
#شنیدم روزی مادر می‌خواست برایشان دوچرخه بخرد آنقدر به مادر پیله کرده بودند که دلش به رحم آمده بود.
می‌خواست در آن اوضاع بی پولی خواسته هر دو را باهم اجابت کند زیرا به خاطر #فاصله سنی کمشان، با وجود محبت شدیدی که میانشان بود مثل دو قلوها اگر چیزی را به یکی می‌داد دیگری حتما الم شنگه به راه می‌انداخت.
اما عباس که همیشه در درونش حسی او را به عقب نشستن در برابر خواسته همه می‌کشاند از مادر خواسته بود که برای او #دوچرخه پلاستیکی و برای برادر کوچکترش یک دوچرخه آهنی که آن روزها هر بچه‌ای نمی‌توانست داشته باشد، بخرد.
جنگ و تحریم دامن مدرسه را هم گرفته بود هیچ مدرسه ای نبود که اثری از بمب و خمپاره های رژیم بعثی را بر سینه خود مثل مدالی نداشته باشد. ...
به روایت از #خواهر_شهید
✅#ادامه_دارد...
@abbass_kardani
گفتند که تا ،
صبح فقط یک راہ ست
با عشق فقط،
#فاصله ها کوتاہ است
هرچند که
رفتند ولی بعد از آن
هر قطعه ی
این خاک زیارتگاہ است
# سلام صبحتون شهدایی🍀✋🍀
#یادشهداباصلوات
#ماملت_شهادتیم
#من_ماسک_میزنم
🕊🌻🕊🌻🕊🌻🕊🌻🕊🌻🕊
@abbass_kardani
🌻🕊🌻🕊🌻🕊🌻🕊🌻🕊🌻
#بسم_رب_الشهدا
#زندگینامه
#شهید_عباس_کردانی
✅#قسمت_سوم
دو سال بعد معصومه هم به خانواده ما اضافه شد.
می‌گویند #دخترها با خودشان برکت می‌آوردند.
معصومه که به دنیا آمد آقا (پدرم) که چندی پیش وارد سازمان آب و برق شده بود
و در آنجا به باغبانی فضای سبز سازمان مشغول بود، #رسمی شد.
از آن پس حقوق و مزایای بهتری در انتظار خانواده پرجمعیت ما بود.
آن موقع هم ما همچنان در همان یک اتاق خانه پدر بزرگم زندگی می‌کردیم. #پدر و #مادر همیشه خیلی خسته بودند.
پدر به خاطر داشتن دو کار که یکی خدمت در سازمان و دیگری #کشاورزی در زمین‌های گندم و برنج بود و به خاطر درگیری‌های دائم کشاورزان بر سر آب و حد و مرزهای زمین،
هر روز بار سنگین خستگیش را به خانه می‌آورد!
ولی با وجود دو شغل با هفت بچه و مسئولیت‌های #ازدواج، برادرهای کوچکترش و دست گشاده ای که ویژگی مشخصه همه مردان خوزستانی است، به سختی چیزی در بساط می‌گذاشت، تا #مادر که مسئول خرج خانه بود، شکم بچه‌ها را با آن سیر کند؛
چه رسد به داشتن اندوخته‌ای که بخواهد ما را از آن تنگنای یک اتاق خانه پدری ،پدرم رهایی بخشد.
یک سال و چندماه پس از تولد معصومه، خداوند در اواخر پاییز پرویز را به پدر و مادرم بخشید.
و دو سال پس از آن ، در سال 56 رضا متولد شد.
#فاصله زمانی تولد همه خواهر و برادرهایم دو سال بود.
انگار مادر می‌خواست پیشگویی آن #فال‌بین لال را به پدر ببخشد.
شاید هم ترس زنانه‌اش می‌خواست جلوی پیش‌بینی آن مرد را بگیرد که گفته بود جمعه کردانی دو #همسر خواهد داشت.
به روایت از #خواهر_شهید
✅ادامه دارد ...
@abbass_kardani
#بسم_رب_الشهدا
#زندگینامه
#شهید_عباس_کردانی
✅#قسمت_سیزدهم
اما گاهی در همین وضع می‌دید که #عباس غیبش زده اما پیش از اینکه بتواند او را پیدا کند یا قبل از اینکه از #الیاس بپرسد ترقه ی دست ساز از بالای پشت بام به داخل آب روان می‌شد و صدای بلندی شیشه‌های خانه را می‌لرزاند عباس که او را #پرفسور بالتازار می‌نامیدند،
با ترکیب چند ماده منفجره یک ترقه ی پرسر و صدا به زعم خودش اختراع کرده بود و می‌خواست صدا وقدرت پرتاپ آن را بیازماید.
و تنها حس کودکانه بی ترس الیاس بود که می‌توانست اینقدر بی‌باک او را در میان آب نگه دارد با اینکه می‌دانست برادر پرفسورش الان است که یک بمب ترسناک را بیازماید با انفجار بمب و پخش شدن آب به اطراف باعث شادی عباس و خنده ی #عمیق الیاس می‌شد.
اما به #پاس این بی باکی الیاس، عباس همیشه هوایش را داشت.
#شنیدم روزی مادر می‌خواست برایشان دوچرخه بخرد آنقدر به مادر پیله کرده بودند که دلش به رحم آمده بود.
می‌خواست در آن اوضاع بی پولی خواسته هر دو را باهم اجابت کند زیرا به خاطر #فاصله سنی کمشان، با وجود محبت شدیدی که میانشان بود مثل دو قلوها اگر چیزی را به یکی می‌داد دیگری حتما الم شنگه به راه می‌انداخت.
اما عباس که همیشه در درونش حسی او را به عقب نشستن در برابر خواسته همه می‌کشاند از مادر خواسته بود که برای او #دوچرخه پلاستیکی و برای برادر کوچکترش یک دوچرخه آهنی که آن روزها هر بچه‌ای نمی‌توانست داشته باشد، بخرد.
جنگ و تحریم دامن مدرسه را هم گرفته بود هیچ مدرسه ای نبود که اثری از بمب و خمپاره های رژیم بعثی را بر سینه خود مثل مدالی نداشته باشد. ...
به روایت از #خواهر_شهید
✅#ادامه_دارد...
@abbass_kardani