💔💐 #دلنوشته_همسر_شهید_مکیان💐💔 🌸💐🔻🌸💐🔻🌸💐🔻🌸💐 ❤️🍃میترسم... ❤️🍃میترسم از ان روزی که سنگینی گناهانم،دلم را سخت و سنگ کند و اشک چشمانم را بخشکاند.... ❤️🍃خدایا؛ هنوز دلخوشم به این قطره های داغ #اشک...نکند تنها دلخوشی ام را بگیری؟؟؟ زبانم لال.... ❤️🍃خدا نیاورد آن روز را... ❤️🍃تو که خوب میدانی بعد هر #گناه چه میگویم؟؟ ❤️🍃تو که خوب میدانی بعد هر #استغفاری که به درگاهت کرده ام چه التماسی داشته ام؟؟ ❤️🍃 #التماس_اشک...التماس رقت قلب... ❤️🍃تو که خوب میدانی تمام بغض ها و اشک ها و دلشکستگی هایم را نگه داشته ام...دم نزدم...خرجشان نکردم.... ❤️🍃مدت هاست به خود #وعده داده ام.... وعده ی دیدار #یار را.. ❤️🍃در امروز تمام بغض های فرو خورده را بشکن....امروز تمام عقده های دل شکسته ات را باز کن! منتظر چه هستی؟ ❤️🍃گریه کن و خوشحال باش! ❤️🍃گریه کن و خدا را شاکر باش بخاطر قطره قطره ی اشک ات و باور کن هنوز #دوستت دارد..... نشانه اش؟؟؟ ❤️🍃قطرات زیبای #اشکت...

#بسم_رب_الشهدا #زندگینانه #شهید_عباس_کردانی ✅#قسمت_پنجم پدر #ماما را به خانه آورد ماما آمد، اما جنین در شکم مادر وارونه قرار گرفته بود. سرش رو به بالا بود دنیا نمی‌آمد. مادر درد می‌کشید. ماما با وجود سابقه‌اش #هول کرده بود اما نمی‌شد که بچه را به دنیا نیاورد. باید بچه را می تاباند اما مجال نبود. #مادر فریاد زد: صالح. #پدرم هراسان به اتاق آمد. دست مادرم را گرفت و از جایش بلند کرد. مادر ایستاد. پدر نمی‌دانست بچه چیست؟ #پسر است یا #دختر. آن وقت که سنوگرافی نبود. پدر چشمانش را بست و گفت: "یا ابوالفضل" بعد هم نیت کرد اگر پسر بود نامش را عباس می‌نهم. فقط می‌خواست بچه سالم باشد. فقط می‌خواست کامله درد نکشد. مادر با کمک پدر ایستاده بود. انگار چرخش طفل را در شکمش حس کرد ! "صالح مرا بر زمین بگذار تا بنشینم" بعد از آن همه زایمان حالا می‌دانست بچه سر جای خودش است. #درد امان نمی‌داد دیگر بایستد. نشست و پدر با ترسی که نمی‌دانست به کجایش ببرد، از اتاق بیرون رفت! و به دامان (ابوالفضل العباس ع) پناه برد. زیر لب زمزمه می‌کرد من سر قولم هستم #آقا جان، بچه سالم باشد نامش #عباس است. چه کسی گفته بود پسر است نمی دانم او هم نمی‌دانست. #صدای کودک در خانه پیچید. #کمیله (نام نازکرده مادرم در نزد عربها اینگونه گفته می‌شود) هم سالم بود و باز هم یک پسر که آمدنش مثل بقیه پسرها در جامعه آن روز اهواز که همه سنتی و پسر دوست بودند و پسر حکم #یار پدر و #پشتیبان مادر بود، می‌توانست دوباره موجی از #حسادت و چشم زخم را به دنبال داشته باشد. به روایت از #خواهر_شهید ✅ادامه دارد... @abbass_kardani

#جمعہ شد آقا #نگاهم بر در است در فراق #یار آهم از سر است مےنمایند #جمعہ ها گر افتخار باشد از #مهدے_زهرا انتظار... #سلام_آقای_مهربانم #اللّٰھـُــم_جِّل_لِوَلیڪَ_الفَرَجـْــ

#بسم_رب_الشهدا #زندگینانه #شهید_عباس_کردانی ✅#قسمت_پنجم پدر #ماما را به خانه آورد ماما آمد، اما جنین در شکم مادر وارونه قرار گرفته بود. سرش رو به بالا بود دنیا نمی‌آمد. مادر درد می‌کشید. ماما با وجود سابقه‌اش #هول کرده بود اما نمی‌شد که بچه را به دنیا نیاورد. باید بچه را می تاباند اما مجال نبود. #مادر فریاد زد: صالح. #پدرم هراسان به اتاق آمد. دست مادرم را گرفت و از جایش بلند کرد. مادر ایستاد. پدر نمی‌دانست بچه چیست؟ #پسر است یا #دختر. آن وقت که سنوگرافی نبود. پدر چشمانش را بست و گفت: "یا ابوالفضل" بعد هم نیت کرد اگر پسر بود نامش را عباس می‌نهم. فقط می‌خواست بچه سالم باشد. فقط می‌خواست کامله درد نکشد. مادر با کمک پدر ایستاده بود. انگار چرخش طفل را در شکمش حس کرد ! "صالح مرا بر زمین بگذار تا بنشینم" بعد از آن همه زایمان حالا می‌دانست بچه سر جای خودش است. #درد امان نمی‌داد دیگر بایستد. نشست و پدر با ترسی که نمی‌دانست به کجایش ببرد، از اتاق بیرون رفت! و به دامان (ابوالفضل العباس ع) پناه برد. زیر لب زمزمه می‌کرد من سر قولم هستم #آقا جان، بچه سالم باشد نامش #عباس است. چه کسی گفته بود پسر است نمی دانم او هم نمی‌دانست. #صدای کودک در خانه پیچید. #کمیله (نام نازکرده مادرم در نزد عربها اینگونه گفته می‌شود) هم سالم بود و باز هم یک پسر که آمدنش مثل بقیه پسرها در جامعه آن روز اهواز که همه سنتی و پسر دوست بودند و پسر حکم #یار پدر و #پشتیبان مادر بود، می‌توانست دوباره موجی از #حسادت و چشم زخم را به دنبال داشته باشد. به روایت از #خواهر_شهید ✅ادامه دارد... @abbass_kardani

#جمعہ شد آقا #نگاهم بر در است در فراق #یار آهم از سر است مےنمایند #جمعہ ها گر افتخار باشد از #مهدے_زهرا انتظار... #سلام_آقای_مهربانم #اللّٰھـُــم_جِّل_لِوَلیڪَ_الفَرَجـْــ @abbass_kardani🌹

#بسم_رب_الشهدا #زندگینانه #شهید_عباس_کردانی ✅#قسمت_پنجم پدر #ماما را به خانه آورد ماما آمد، اما جنین در شکم مادر وارونه قرار گرفته بود. سرش رو به بالا بود دنیا نمی‌آمد. مادر درد می‌کشید. ماما با وجود سابقه‌اش #هول کرده بود اما نمی‌شد که بچه را به دنیا نیاورد. باید بچه را می تاباند اما مجال نبود. #مادر فریاد زد: صالح. #پدرم هراسان به اتاق آمد. دست مادرم را گرفت و از جایش بلند کرد. مادر ایستاد. پدر نمی‌دانست بچه چیست؟ #پسر است یا #دختر. آن وقت که سنوگرافی نبود. پدر چشمانش را بست و گفت: "یا ابوالفضل" بعد هم نیت کرد اگر پسر بود نامش را عباس می‌نهم. فقط می‌خواست بچه سالم باشد. فقط می‌خواست کامله درد نکشد. مادر با کمک پدر ایستاده بود. انگار چرخش طفل را در شکمش حس کرد ! "صالح مرا بر زمین بگذار تا بنشینم" بعد از آن همه زایمان حالا می‌دانست بچه سر جای خودش است. #درد امان نمی‌داد دیگر بایستد. نشست و پدر با ترسی که نمی‌دانست به کجایش ببرد، از اتاق بیرون رفت! و به دامان (ابوالفضل العباس ع) پناه برد. زیر لب زمزمه می‌کرد من سر قولم هستم #آقا جان، بچه سالم باشد نامش #عباس است. چه کسی گفته بود پسر است نمی دانم او هم نمی‌دانست. #صدای کودک در خانه پیچید. #کمیله (نام نازکرده مادرم در نزد عربها اینگونه گفته می‌شود) هم سالم بود و باز هم یک پسر که آمدنش مثل بقیه پسرها در جامعه آن روز اهواز که همه سنتی و پسر دوست بودند و پسر حکم #یار پدر و #پشتیبان مادر بود، می‌توانست دوباره موجی از #حسادت و چشم زخم را به دنبال داشته باشد. به روایت از #خواهر_شهید ✅ادامه دارد... @abbass_kardani