.
«دخترانه برای او»
✍زهرا نجاتی
چندسال طول کشید تا بالاخره توانستم تابلوی خط نویس پولک دوزی شده را بخوانم روی یک تابلوی بزرگ در خانه. نوشته شده بود:«کونوا لظالم خصما و للمظلوم عونا» بعد هم چند وقت طول کشید تا معنی اش را فهمیدم:«یار مظلوم باشید و دشمن ظالم»
این اولین گزاره و دانسته من بود از کسی که عالَم به عدالت میشناختش.
مرحومه مادرم وقتی از کودکیهایش میگفت از هیجان و عشق و لذتی که پای قصه و شعرهای کتاب «حمله حیدری» درشب نشینیهای زمانی که تلویزیون نبود اما به جایش خیلی چیزها بود، تعریف میکرد. کتابی که هنوز هم دنبالش هستم.
کمی بزرگتر شدم و سواد آموختم و لا به لای کتابخانه بزرگ پدر، کتابهای شهید مطهری، جاذبه و دافعه علی علیه السلام را دیدم. نمیدانم چقدرش را خواندم و اصلا چقدر را فهمیدم اما یادم است یک جمله جذبم کرد:« اینکه ادمها برای همه نوع انسان بد و خوبی جذاب باشند، درست نیست، انسان کامل علی بود که هم آدمهای خوب، هرکه بودند و هرجا بودند، جذبش میشدند و آدمهای بد هرکه و هرجا بودند، از او دفع میشدند.»
برایم جالب بود. آن زمان نه به قدر حالا اما جذاب بودن مهم بود. الان هم که معمولا آدمها فکر میکنند باید خوب و بد و تر و خشک و با ایمان و بیایمان و دوست و دشمن خدا را باهم جذب خودشان کنند. این چیزی بود که درعلی نبود. دشمن خدا نمبتوانست او را دوست بدارد و دوست خدا، نمیتوانست او را دشمن بدارد.
اینها کسی که هیچ از او نمیشناختم را برایم بزرگ کرد. تا وقتی که «حقیقت علی» را خواندم.
مجموعه از خودش، از آنچه خودش را معرفی کردهـ نهج البلاغه را در کودکی بیشتر سرطاقچه دیده بودم و روی میرکار پدر. عادت داشت هر روز صبح، وقتی قرایت قرآنش را کرد و ما را برای نماز به خط کرد، بنشیند پای بساط روایت اهل بیت و چندخط یا صفحه روایت و نهج البلاغه بخواند.
اینها همه بود کنار «یاعلیها» ی مکرر مادر، کنار سفرههای نه فقط روز پدر که روزهای میلاد اهل بیت، کنار دعوت سالانه پدر در رجب و شعبان و رمضان به حفظ دعای روزانه این ماهها و سجادههای ردیفمان در ایوان باریک برای خواندن نماز دورکعتی ماه رجب.
وقتی شنیدم اجازه دارم به حکم:«انا و علی ابوا هذه الامه» پدر بخوانمش، پشتم گرم شد به پدری که از پس هزاران سال هنوز ایوان نجف و سرسرایش و نگاه پدریش، روی سر من و همه سایه انداخته.پدری که دوم شخص عالَم است و نور چشم خدا.
بعدها تلاش کردم تا لااقل یک نهجالبلاغه را از باب پدر و فرزندی هم که شده، مطالعه کنم.
نه که اینها خیلی ما را تحفه بار آورده باشد اما گمانم این است که راه عشق را، راه پذیرش ولایتش را که بر عالم واجب است، بزرگ دانستش را، قهرمان دانستنش را و پیوند عمیق با میلاد و شهادت و تولد فرزندانش و زیارت خودش و فرزندانش را خیلی برایمان هموار کرد.
از آن سالها خیلی گذشته. مادرم چندسالی است که با حب او، زیرخاک فرزندش، جا گرفته، پدر هنوز هم صبح به صبح روایت میخواند،
من مادرشدهام و مدام فکر میکنم و تلاش که بتوانم مانند مادرم فرزندانم را با حب و عشق و ولایت اهل بیت بار بیاورم!
و وقتی به عمق نعمتهای خداوند به خودم و خانواده و اصلا هرکس در این کشور و زیرسایه حب او، جان گرفته، میاندیشم، از طرف خودم و همه آنهت میخوانم:«الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه مولانا علی ابن ابی طالب، امیرالمومنین»
#میلاد_امام_علی
#روز_پدر
#جهاد_روایت
#مجله_افکار_بانوان_حوزوی
@AFKAREHOWZAVI