#حکمت 125 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): لَأَنْسُبَنَّ الْإِسْلَامَ نِسْبَةً لَمْ يَنْسُبْهَا أَحَدٌ قَبْلِي؛ الْإِسْلَامُ هُوَ التَّسْلِيمُ وَ التَّسْلِيمُ هُوَ الْيَقِينُ وَ الْيَقِينُ هُوَ التَّصْدِيقُ وَ التَّصْدِيقُ هُوَ الْإِقْرَارُ وَ الْإِقْرَارُ هُوَ الْأَدَاءُ وَ الْأَدَاءُ هُوَ الْعَمَلُ.
و درود خدا بر او، فرمود:
اسلام را چنان مى‌شناسانم ڪه پيش از من ڪسى آن‌گونه معرّفى نڪرده باشد. اسلام همان تسليم در برابر خدا و تسليم همان يقين داشتن، و يقين اعتقاد راستين، و باور راستين همان اقرار درست، و اقرار درست انجام مسئوليّت‌ها، و انجام مسئوليّت‌ها همان عمل ڪردن به احڪام دين است.
21.81M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
#شرح حڪمت صد و بیست وچهارم
توسط جناب فاتحی
هرروز خواندن حڪمتی از ڪتاب شریف #نهج_البلاغه
#حکمت 124 #نهج‌البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): غَيْرَةُ الْمَرْأَةِ كُفْرٌ، وَ غَيْرَةُ الرَّجُلِ إِيمَانٌ.
و درود خدا بر او، فرمود:
غيرت زن، ڪفر آور، و غيرت مرد نشانه ايمان اوست.
16.86M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
#شرح حڪمت صدوبیست‌وپنجم
توسط جناب فاتحی
هرروز خواندن حڪمتی از ڪتاب شریف #نهج_البلاغه
و درود خدا بر او، فرمود:
اسلام را چنان مى‌شناسانم ڪه پيش از من ڪسى آن‌گونه معرّفى نڪرده باشد. اسلام همان تسليم در برابر خدا و تسليم همان يقين داشتن، و يقين اعتقاد راستين، و باور راستين همان اقرار درست، و اقرار درست انجام مسئوليّت‌ها، و انجام مسئوليّت‌ها همان عمل ڪردن به احڪام دين است.
#حکمت 126 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام):
عَجِبْتُ لِلْبَخِيلِ يَسْتَعْجِلُ الْفَقْرَ الَّذِي مِنْهُ هَرَبَ، وَ يَفُوتُهُ الْغِنَى الَّذِي إِيَّاهُ طَلَبَ، فَيَعِيشُ فِي الدُّنْيَا عَيْشَ الْفُقَرَاءِ وَ يُحَاسَبُ فِي الْآخِرَةِ حِسَابَ الْأَغْنِيَاءِ؛
و درود خدا بر او، فرمود:
در شگفتم از بخيل: به سوے فقرے مى‌شتابد ڪه از آن مى‌گريزد، و سرمايه‌اے را از دست مى‌دهد ڪه براے آن تلاش مى‌ڪند. در دنيا چون تهيدستان زندگى مى‌ڪند، امّا در آخرت چون سرمايه‌داران محاڪمه مى‌شود.
ادامه #حکمت 126 #نهج‌البلاغه
وَ عَجِبْتُ لِلْمُتَكَبِّرِ الَّذِي كَانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَةً وَ يَكُونُ غَداً جِيفَةً؛
وَ عَجِبْتُ لِمَنْ شَكَّ فِي اللَّهِ وَ هُوَ يَرَى خَلْقَ اللَّهِ؛
وَ عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِيَ الْمَوْتَ وَ هُوَ يَرَى الْمَوْتَى؛
وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَنْكَرَ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى وَ هُوَ يَرَى النَّشْأَةَ الْأُولَى؛
وَ عَجِبْتُ لِعَامِرٍ دَارَ الْفَنَاءِ وَ تَارِكٍ دَارَ الْبَقَاءِ.
و در شگفتم از متڪبّرے ڪه ديروز نطفه‌اے بى‌ارزش، و فردا مردارے گنديده خواهد بود،
و در شگفتم از آن ڪس ڪه آفرينش پديده‌ها را مى‌نگرد و در وجود خدا ترديد دارد،
و در شگفتم از آن ڪس ڪه مردگان را مى‌بيند و مرگ را از ياد برده است،
و در شگفتم از آن ڪس ڪه پيدايش دوباره را انڪار مى‌ڪند در حالى ڪه پيدايش آغازين را مى‌نگرد،
و در شگفتم از آن ڪس ڪه خانه نابود شدنى را آباد مى‌ڪند، امّا جايگاه هميشگى را از ياد برده است.
هدایت شده از ◉ احڪام Ｃ᭄
کتابچه ساده رمضان.pdf
2.21M
#حکمت 127 #نهج‌البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ قَصَّرَ فِي الْعَمَلِ ابْتُلِيَ بِالْهَمِّ، وَ لَا حَاجَةَ لِلَّهِ فِيمَنْ لَيْسَ لِلَّهِ فِي مَالِهِ وَ نَفْسِهِ نَصِيبٌ.
و درود خدا بر او، فرمود:
آن ڪس ڪه در عمل ڪوتاهى ڪند، دچار اندوه گردد، و آن را ڪه از مال و جانش بهره اے در راه خدا نباشد خدا را به او نيازے نيست.
#حکمت 128 #نهج‌البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): تَوَقَّوُا الْبَرْدَ فِي أَوَّلِهِ وَ تَلَقَّوْهُ فِي آخِرِهِ، فَإِنَّهُ يَفْعَلُ فِي الْأَبْدَانِ كَفِعْلِهِ فِي الْأَشْجَارِ، أَوَّلُهُ يُحْرِقُ وَ آخِرُهُ يُورِقُ.
و درود خدا بر او، فرمود:
در آغاز سرما خود را بپوشانيد، و در پايانش آن را دريابيد، زيرا با بدن ها همان مى‌ڪند ڪه با برگ درختان خواهد ڪرد: آغازش مى‌سوزاند، و پايانش مى‌روياند.
#حکمت 129 #نهج‌البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): عِظَمُ الْخَالِقِ عِنْدَكَ، يُصَغِّرُ الْمَخْلُوقَ فِي عَيْنِكَ.
و درود خدا بر او، فرمود:
بزرگى پروردگار در جانت، پديده ها را در چشمت ڪوچك مى‌نماياند.
#حکمت 130 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ(علیه السلام) وَ قَدْ رَجَعَ مِنْ صِفِّينَ فَأَشْرَفَ عَلَى الْقُبُورِ بِظَاهِرِ الْكُوفَةِ: يَا أَهْلَ الدِّيَارِ الْمُوحِشَةِ وَ الْمَحَالِّ الْمُقْفِرَةِ وَ الْقُبُورِ الْمُظْلِمَةِ، يَا أَهْلَ التُّرْبَةِ، يَا أَهْلَ الْغُرْبَةِ، يَا أَهْلَ الْوَحْدَةِ، يَا أَهْلَ الْوَحْشَةِ، أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ سَابِقٌ وَ نَحْنُ لَكُمْ تَبَعٌ لَاحِقٌ؛
(امام عليه السّلام، وقتى از جنگ صفّين برگشت و به قبرستان پشت دروازه كوفه رسيد رو به مردگان ڪرد و فرمود):
اے ساڪنان خانه هاے وحشت زا، و محلّه هاے خالى و گروهاے تاريك، اے خفتگان در خاك، اے غريبان، اے تنها شدگان، اے وحشت زدگان، شما پيش از ما رفتيد و ما در پى شما روانيم، و به شما خواهيم رسيد.