#حکمت 126 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام):
عَجِبْتُ لِلْبَخِيلِ يَسْتَعْجِلُ الْفَقْرَ الَّذِي مِنْهُ هَرَبَ، وَ يَفُوتُهُ الْغِنَى الَّذِي إِيَّاهُ طَلَبَ، فَيَعِيشُ فِي الدُّنْيَا عَيْشَ الْفُقَرَاءِ وَ يُحَاسَبُ فِي الْآخِرَةِ حِسَابَ الْأَغْنِيَاءِ؛
و درود خدا بر او، فرمود:
در شگفتم از بخيل: به سوے فقرے مى‌شتابد ڪه از آن مى‌گريزد، و سرمايه‌اے را از دست مى‌دهد ڪه براے آن تلاش مى‌ڪند. در دنيا چون تهيدستان زندگى مى‌ڪند، امّا در آخرت چون سرمايه‌داران محاڪمه مى‌شود.
ادامه #حکمت 126 #نهج‌البلاغه
وَ عَجِبْتُ لِلْمُتَكَبِّرِ الَّذِي كَانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَةً وَ يَكُونُ غَداً جِيفَةً؛
وَ عَجِبْتُ لِمَنْ شَكَّ فِي اللَّهِ وَ هُوَ يَرَى خَلْقَ اللَّهِ؛
وَ عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِيَ الْمَوْتَ وَ هُوَ يَرَى الْمَوْتَى؛
وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَنْكَرَ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى وَ هُوَ يَرَى النَّشْأَةَ الْأُولَى؛
وَ عَجِبْتُ لِعَامِرٍ دَارَ الْفَنَاءِ وَ تَارِكٍ دَارَ الْبَقَاءِ.
و در شگفتم از متڪبّرے ڪه ديروز نطفه‌اے بى‌ارزش، و فردا مردارے گنديده خواهد بود،
و در شگفتم از آن ڪس ڪه آفرينش پديده‌ها را مى‌نگرد و در وجود خدا ترديد دارد،
و در شگفتم از آن ڪس ڪه مردگان را مى‌بيند و مرگ را از ياد برده است،
و در شگفتم از آن ڪس ڪه پيدايش دوباره را انڪار مى‌ڪند در حالى ڪه پيدايش آغازين را مى‌نگرد،
و در شگفتم از آن ڪس ڪه خانه نابود شدنى را آباد مى‌ڪند، امّا جايگاه هميشگى را از ياد برده است.
هدایت شده از ◉ احڪام Ｃ᭄
کتابچه ساده رمضان.pdf
2.21M
#حکمت 127 #نهج‌البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ قَصَّرَ فِي الْعَمَلِ ابْتُلِيَ بِالْهَمِّ، وَ لَا حَاجَةَ لِلَّهِ فِيمَنْ لَيْسَ لِلَّهِ فِي مَالِهِ وَ نَفْسِهِ نَصِيبٌ.
و درود خدا بر او، فرمود:
آن ڪس ڪه در عمل ڪوتاهى ڪند، دچار اندوه گردد، و آن را ڪه از مال و جانش بهره اے در راه خدا نباشد خدا را به او نيازے نيست.