#خاطرات تنها شهیده سریش آباد، شهیده کوکب دده جانی 👇👇👇👇👇 🌹شهیده گرانقدر کوکب دده جانی، در اول فروردین ۱۳۲۴ در سریش آباد متولد شد. پدرش محمد عیسی و مادرش آفتاب نام داشت. در ادامه زندگی به همراه خانواده، به شهر قروه #مهاجرت و در آنجا سُکنی نمود. از همان سن نوجوانی و رسیدن به سن تکلیف، در انجام تکالیف شرعی کوشا بود. پدر گرامی اش نقل می کند: با وجود سن و سال کم تمام ماه مبارک رمضان را #روزه می گرفت و به اقامه #نماز مقید بود. 🌹سال ۱۳۴۲ با یکی از افراد #مومن و با تقوای زادگاهش ازدواج نمود که ثمره این پیوند الهی ۲ فرزند دختر و ۳ فرزند پسر می باشد. او خانه دار بود و امر الهی #تربیت فرزندان را بخوبی ادا می کرد. در سال ۱۳۶۵، توفیق #زیارت خانه خدا را پیدا کرد و مناسک #حج را به نیکی به جا آورد و هنگام بازگشت خطاب به کعبه معظمه گفت: «خداحافظی نمی کنم چون دوست دارم به زودی برگردم و مجددا زیارتت کنم.» سرانجام، عصر روز جمعه ۶۵/۱۱/۲۲ هواپیماهای متجاوز عراقی سکوت شهر قروه را شکستند . 🌹هواپیماها، با بمب های آتشین و #اهدائی_استکبار شرق و غرب، مردم شهر را به خاک و خون کشیدند. دشمن، می خواست #انتقام حضور گسترده مردم در صبح ۲۲ بهمن آن روز را از مردم بگیرد. بر اثر این حمله وحشیانه و غیر انسانی دشمن به مردم بی دفاع، تعداد زیادی از جمله شهیده کوکب دده جانی به شهادت رسیدند و افراد بسیاری مجروح گردیدند و نیز خانه های زیادی تخریب و ساکنانش متضرر شدند. فرزند دلبند کوکب به نام #سجادقنبری هم بر اثر بمب دشمن زبون، هفتاد درصد سلامتی جسم خود را از دست داد. آری، مزار این شهیده بی گناه در گلزار شهدای قروه این آیه شریفه را فریاد می زند: بای ذََبِِ قُتِلَت. 📚 منبع: کتاب عاشورائیان @akhbareserishabad