امام‌صادق_علیه‌السلام_: نَفَس‌المهموم‌لظلمناتسبیح‌وهمّه‌لناعبادة. *همین هروله کردن داخل هیئت عبادته همین آه کشیدن تو روضه تسبیحه

رجای بی‌عمل غلط محض است! زیرا که اگر فقط رجاء کافی بود حضرات_علیهم‌السلام_ ابدان مقدسه‌ی خودشان را این‌قدر به تعب و مشقت نمی‌انداختند و در عمل نمی‌کوشیدند و استراحت را بر خود حرام نمی‌کردند و شب و روز همی تضرع و زاری و ابتهال نمی‌نمودند. |آشیخ‌محمدبهاری،تذکره‌المتقین|

مشکل از ما نیست، برق ایوان را ببین ما که هیچ، عیسی ببیند تا کمر خم میشود #دنیاطلا‌شود‌به‌نجف‌غبطه‌میخورد #خانه‌پدری کی برسه بیایم پای ایوان هو بکشیم انگور ضریحت رو ببوسیم بابا

چه‌سجده‌هاکه‌نکردم‌به‌سمت‌ایوانت همیشه‌ذره‌کندعجزخویش‌رااظهار...

هر که آمد در نجف از هیبتت در سجده رفت ساجد خار تو ام ، بنما نگاهی یا علی ع

خادم‌وچوب‌وپرش‌خسته‌شدندازارشاد بازیکی‌گمان‌کرده‌ضریحت‌قبله‌است...

با پرده اش ضریح تو را پاک میکند یک بار اگر که کعبه شود خادم نجف

آری روایت از شب معراج بهتر است در عرش حق دو جمله کلام پیمبر است: این خانه‌ی خداست و یا خانه‌ی علی در هرطرف که می‌نگرم عکس حیدر است

کافری آمد حرم تنها تماشایت کند وقت برگشتن ز مدح تو فقط هو میکشید

با خود شدی میان نمازت چو روبه رو بر خویش سجده‌کردی وبا خویش گفت‌وگو تاج تو انّماست، نگین تو تنفقوا چل حلقه نیز اگر به رکوعش دهد عدو نازل نمیشود ملکی این نثار را

در شرح ام‌البنین همین کافی که مادرِ عباسه!

نپرسید عباس کجاست، خبر از جعفر و عبدالله و عثمان نگرفت، ذکر لبش حسین بود. خبر شهادت رو که فهمید، فرمود: «کاش فرزندانم و تمامی آنچه در زمین است فدای حسین می‌شد و او زنده بود.»