#قصه_های_قرآن #حضرت_نوح كشتى نوح عليه‏ السلام بر فراز كوه جودى‏ طوفان، سيل و آب سراسر جهان را فرا گرفت. كشتى نوح عليه‏ السلام بر روى آب به حركت در آمد، سرنشينان كشتى نجات يافتند و گنهكاران به هلاكت رسيدند. آب به قدرى بالا آمده بود كه بنابر روايتى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: مادرى به كودك شيرخوار خود بسيار علاقه داشت، هنگامى كه مشاهده كرد از هر سو آب به جريان افتاده، به سوى كوهى شتافت و از آن بالا رفت تا اين كه يك سوم مسافت كوه را پيمود. همان جا ايستاد و چون آب به آن جا نيز رسيد. مادر از آن جا نيز بالاتر رفت تا به دو سوم ارتفاع كوه رسيد، پس از چند لحظه آب به آن جا نيز رسيد تا اين كه مادر خود را به قله كوه رسانيد. آب آن‏جا را نيز فرا گرفت و هنگامى كه آب به گردن آن مادر رسيد، او كودكش را با دو دست خود بلند كرد تا آب به او نرسد، ولى آب همچنان بالا آمد و از سر آن‏ها گذشت و آن‏ها غرق شدند.(110) سرانجام (چنان كه در آيه 44 سوره هود آمده) كشتى بر روى كوه جودى پهلو گرفت. اين كوه در يكى از مناطق شمال عراق، نزديك موصل قرار گرفته است.(111) نوح عليه‏ السلام كشتى را به حال خود رها كرد و خداوند به كوه‏ها وحى كرد كه من كشتى بنده‏ام نوح را روى يكى از شما می نهم. كوه‏ها در مقابل فرمان الهى گردن كشيده و سرافرازى كردند، ولى كوه جودى تواضع كرد، از اين رو آن كشتى بر سينه آن كوه نشست، در اين هنگام نوح عليه‏ السلام عرض كرد: خدايا! كار كشتى و ما را سامان بخش.(112) 🔷کانال آموزش حفظ وتجویدقرآن👇 @amozeshtajvidhefzquran

#قصه_های_قرآن #حضرت_نوح زندگى نوين، پس از فرونشستن طوفان‏ هنگامى كه كار مجازات الهى در مورد قوم ستمگر نوح عليه‏ السلام به پايان رسيد، و آن سنگدلان لجوج و تيره‏بختان كوردل به هلاكت رسيدند، و طومار زندگى ننگينشان پيچيده شد، فرمان الهى به زمين و آسمان صادر گرديد كه: يا اَرضُ ابلَعِى ماءَكِ و يا سَماءُ اَقلِعِى؛ اى زمين آبت را فرو بر، و اى آسمان از باريدن خوددارى كن. پس از اين فرمان، بى درنگ آبهاى زمين فرو نشستند و آسمان از باريدن باز ايستاد و كشتى بر سينه كوه جودى پهلو گرفت. از طرف خداوند به نوح عليه‏ السلام وحى شد: اى نوح! با سلامت و بركت از ناحيه ما بر تو و بر تمام آن‏ها كه با تواند فرود آى.(113) از امام صادق عليه‏ السلام نقل شده كه فرمودند: حضرت نوح عليه‏ السلام همراه هشتاد نفر از كسانى كه به او ايمان آورده بودند از كوه جودى به پايين آمدند و در سرزمين موصل براى خود خانه‏ هايى ساختند (و زندگى نوين و گرم توحيدى را به دور از آلودگی هاى شرك و فساد، آغاز نمودند) و در آن جا شهرى ساختند كه به نام مدينة الثَّمانين (شهر هشتاد نفر) معروف گرديد.(114) حضرت نوح عليه‏ السلام بر فراز كوه جودى عبادتگاهى ساخت و در آن با پيروانش به عبادت خداى يكتا و بى همتا می پرداخت.(115) مطابق پاره‏اى از روايات، روز پياده شدن نوح عليه‏ السلام و همراهان از كشتى، روز عاشورا (در آن عصر) بوده است. نوح و همراهان در پاى همان كوه جودى خانه‏ هايى ساختند و نام آن را سوق الثمانين (بازار هشتادنفر) نهادند. كم كم نسل بشر، از همان هشتادنفر كه سه نفر از آن‏ها به نام‏هاى سام، حام، و يافث از پسران نوح بودند، ادامه يافت و رو به افزايش نهاد.(116) در پاره‏اى از روايات آمده كه نسل بشر از اين تاريخ به بعد از سه پسر نوح (سام، حام و يافث) باقى ماند و گسترش يافت. 🔷کانال آموزش حفظ وتجویدقرآن👇 @amozeshtajvidhefzquran

#قصه_های_قرآن #حضرت_نوح سام؛ وصى حضرت نوح عليه‏ السلام‏ از امام صادق عليه‏ السلام نقل شده كه فرمود: حضرت نوح عليه‏ السلام بعد از فرود آمدن از كشتى، پنجاه سال‏(117) عمر كرد و در اواخر عمر، جبرئيل بر او نازل شد و گفت: اى نوح! نبوت خود را به پايان رساندى و ايام عمرت سپرى شد. اسم اكبر و ميراث علم و آثار علم نبوت را كه همراه تو است به پسرت سام واگذار كن، زيرا من زمين را بدون حجت و عالِم آگاه و مطيع كه پس از تو الگوى نجات مردم تا عصر پيامبر بعد باشد قرار نمی دهم. سنت من اين است كه براى هر قومى، هادى و راهنمايى برگزينم تا سعادتمندان را به سوى حق هدايت كند و كامل كننده حجت براى متمردان تيره بخت باشد. حضرت نوح عليه‏ السلام اين فرمان را اجرا كرد، و سام را وصى خود ساخت. همچنين فرزندان و پيروانش را به آمدن پيامبرى به نام هود عليه‏ السلام بشارت داد و وصيت كرد وقتى هود عليه‏ السلام ظهور كرد، از او پيروى كنند، نيز وصيت نمود هر سال يك بار وصيتنامه را بگشايند و بخوانند و همان روز را روز عيد خود قرار دهند. (118) #آموزش_تخصصی_حفظ_قرآن #مدیر 🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran

#قصه_های_قرآن #حضرت_نوح فنا و بى وفايى دنيا از نظر نوح عليه‏ السلام‏ حضرت نوح عليه‏ السلام از پيامبرانى بود كه عمر طولانى داشت. بعضى نوشته‏ اند 2500 سال عمر نمود، از اين رو به او شيخ الانبياء مى‏گفتند. در عين حال او هرگز دل به اين دنياى فانى نبسته بود و خود را چون مسافرى می ديد، شاهد برمدعى اين كه در روزهاى آخر عمر آن پيامبر گرامى، شخصى از او پرسيد: دنيا را چگونه ديدى؟! نوح عليه‏ ا‌لسلام در پاسخ گفت: كَبَيتٍ لَه بابانِ دَخَلتُ مِن احَدِهُما وَ خَرجتُ مِنَ الآخَرِ؛ ((دنيا را همچون اطاقى ديدم كه داراى دو در است، از يكى وارد شدم و از ديگرى بيرون رفتم.(119) امام صادق عليه‏ السلام فرمود: هنگامى كه عزرائيل نزد نوح عليه‏ السلام براى قبض روح آمد، نوح در برابر تابش آفتاب بود، عزرائيل سلام كرد، نوح عليه‏ السلام جواب سلام او را داد و پرسيد: براى چه به اين جا آمده‏ اى؟ عزرائيل گفت: آمده‏ ام روح تو را قبض كنم. نوح عليه‏ السلام فرمود: اجازه بده از آفتاب به سايه بروم. عزرائيل اجازه داد و نوح عليه‏ السلام به سايه رفت، سپس نوح (اين سخن عبرت‏ آميز را به عزرائيل) گفت: اى فرشته مرگ! آنچه در دنيا زندگى نمودم، (به قدرى زود گذشت كه) همانند آمدن من از آفتاب به سايه بود، اكنون مأموريت خود را در مورد قبض روح من انجام بده. عزرائيل نيز روح او را قبض نمود.(120) پايان داستان‏هاى زندگى نوح عليه‏ السلام 🔷کانال آموزش حفظ وتجویدقرآن👇 @amozeshtajvidhefzquran

📚🕙📚 #قصه_های_قرآنی #حضرت_نوح (ع) #قسمت_اول حضرت نوح 1642 سال بعد از هبوط آدم عليه‏السلام از بهشت به زمين، چشم به جهان گشود. 950 سال پيامبرى كرد(82) و مركز بعثت و دعوت او در شامات و فلسطين و عراق بوده است. نام اصلى او عبدالجبار، عبدالاعلى و... بود، و بر اثر گريه و نوحه فراوان از خوف خدا، نوح خوانده شد. از امام صادق عليه‏السلام نقل شده كه فرمودند: نوح عليه‏السلام 2500 سال عمر كرد كه 850 سال آن قبل از پيامبرى و 950 سال بعد از رسالت بود كه به دعوت مردم اشتغال داشت، و 200 سال به دور از مردم به كار كشتى‏سازى پرداخت و پس از ماجراى طوفان 500 سال زندگى كرد.(83) ................................................... 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تخصصی تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

📚🕙📚 #قصه_های_قرآنی #حضرت_نوح (ع) #قسمت_دوم 🔷 لجاجت و گستاخى قوم نوح عليه‏السلام‏ نوح عليه‏السلام زمانى به پيامبرى مبعوث شد كه مردم عصرش غرق در بت‏پرستى، خرافات، فساد و بيهوده‏گرايى بودند. آنها در حفظ عادات و رسوم باطل خود، بسيار لجاجت و پافشارى مى‏كردند. و به قدرى در عقيده آلوده خود ايستادگى داشتند كه حاضر بودند بميرند ولى از عقيده سخيف خود دست بر ندارند. آن‏ها لجاجت را به جايى رساندند كه دست فرزندان خود را گرفته و نزد نوح عليه‏السلام مى‏آوردند و به آن‏ها سفارش مى‏كردند كه: مبادا سخنان اين پيرمرد را گوش كنيد و اين پير شما را فريب دهد. نه تنها يك گروه اين كار را مى‏كردند، بلكه اين كار همه آن‏ها بود(84) و آن را به عنوان دفاع از حريم بت پرستى و تقرب به پيشگاه بت‏ها و تحصيل پاداش از درگاه آن‏ها انجام مى‏دادند. بعضى نيز دست پسر خود را گرفته و كنار نوح عليه‏السلام مى‏آوردند و خطاب به فرزند خود مى‏گفتند: پسرم! اگر بعد از من باقى ماندى، هرگز از اين ديوانه پيروى نكن.(85) و بعضى ديگر از آن قوم نادان و لجوج، دست فرزند خود را گرفته و نزد نوح عليه‏السلام مى‏آوردند و چهره نوح عليه‏السلام را به او نشان مى‏دادند و به او چنين مى‏گفتند: از اين مرد بترس، مبادا تو را گمراه كند. اين وصيتى است كه پدرم به من كرده و من اكنون همان سفارش پدرم را به تو توصيه مى‏كنم (تا حق وصيت و خيرخواهى را ادا كرده باشم).(86) آن‏ها گستاخى و غرور را به جايى رساندند كه قرآن مى‏فرمايد: جعَلُوا اَصابِعَهُم آذانِهم واستَغشَوا ثِيابَهُم و اَصَرُّوا وَ استَكبَرُوا استِكباراً؛ آن‏ها در برابر دعوت نوح عليه‏السلام [به چهار طريق مقابله مى‏كردند:] 1 - انگشتان خود را در گوشهايشان قرار مى‏دادند. 2 - لباس هايشان را بر خود مى‏پيچيدند و بر سر خود مى‏افكندند (تا امواج صداى نوح عليه‏السلام به گوش آن‏ها نرسد). 3 - در كفر خود، اصرار و لجاجت نمودند. 4 - شديداً غرور و خودخواهى ورزيدند. (87) اشراف كافر قوم نوح عليه‏السلام نزد آن حضرت آمده و در پاسخ دعوت او مى‏گفتند: ما تو را جز بشرى همچون خودمان نمى‏بينيم، و كسانى را كه از تو پيروى كرده‏اند جز گروهى اراذل ساده‏لوح نمى‏نگريم، و تو نسبت به ما هيچگونه برترى ندارى، بلكه تو را دروغگو مى‏دانيم. نوح عليه‏السلام در پاسخ آن‏ها مى‏گفت: اگر من دليل روشنى از پروردگارم داشته باشم، و از نزد خودش رحمتى به من داده باشد - و بر شما مخفى مانده - آيا باز هم رسالت مرا انكار مى‏كنيد؟ اى قوم من! من به خاطر اين دعوت، اجر و پاداشى از شما نمى‏خواهم، اجر من تنها بر خداست، و من آن افراد اندك را كه به من ايمان آورده‏اند به خاطر شما ترك نمى‏كنم، چرا كه اگر آن‏ها را از خود برانم، در روز قيامت در پيشگاه خدا از من شكايت خواهند كرد، ولى شما (اشراف) را قومى نادان مى‏نگرم.(88) گاه مى‏شد كه حضرت نوح عليه‏السلام را آن قدر مى‏زدند كه به حالت مرگ بر زمين مى‏افتاد، ولى وقتى كه به هوش مى‏آمد و نيروى خود را باز مى‏يافت، با غسل كردن، بدن خود را شستشو مى‏داد و سپس نزد قوم مى‏آمد و دعوت خود را آغاز مى‏كرد. به اين ترتيب، آن حضرت با مقاومت خستگى‏ناپذير به مبارزه بى امان خود ادامه مى‏داد. (89) ................................................... 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تخصصی تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

📚🕙📚 #قصه_های_قرآنی #حضرت_نوح (ع) #قسمت_سوم 🔷 دعوت‏هاى منطقى و مهرانگيز حضرت نوح عليه‏السلام‏ حضرت نوح عليه‏السلام با بيانى روشن و روان و گفتارى منطقى و دلنشين، و سخنانى مهرانگيز و شيوا، قوم خود را به سوى خداى يكتا دعوت مى‏كرد و به دريافت پاداش الهى فرا مى‏خواند و از عذاب الهى بر حذر مى‏داشت. ولى آن‏ها از روى نادانى و تكبر و غرور، هرگز حاضر نبودند تا سخن نوح عليه‏السلام را بشنوند و از بت‏پرستى دست بردارند. حضرت نوح عليه‏السلام با تحمل و استقامت پى گير، شب و روز با آن‏ها صحبت كرد و با رفتارها و گفتارهاى گوناگون آنان را به سوى خداوند بى همتا دعوت نمود، و همه اصول و شيوه‏هاى صحيح را در دعوت آن‏ها به كار برد و همچون طبيبى دلسوز به بالين آن‏ها رفت، و پستى و آثار زشت بت‏پرستى را براى آن‏ها شرح داد و خطر سخت اين بيمارى را به آن‏ها گوشزد كرد، ولى گفتار منطقى و سخنان دلپذير حضرت نوح عليه‏السلام هيچگونه در آن‏ها اثر نمى‏گذاشت.(90) نوح عليه‏السلام در هدايت و تبليغ قوم خود، بسيار ايثارگرى مى‏كرد و به آن‏ها چون فرزند دلبند خود مى‏نگريست. همواره در انديشه نجات آن‏ها بود و از آلودگى آن‏ها غصه مى‏خورد (همانند پدرى كه در مورد فرزند رنج مى‏برد). از اين رو شب و روز آن‏ها را دعوت مى‏كرد، تا شايد آن‏ها را نجات دهد. نوح عليه‏السلام براى اين كه دعوتش در آن سنگدل نفوذ كند، سه برنامه مختلف را دنبال كرد. آن‏ها را به طور مخفيانه و محرمانه دعوت مى‏كرد، و گاه دعوت علنى و آشكار داشت، و مواقعى نيز از روش آميختن دعوت آشكار و نهان استفاده مى‏كرد، ولى قوم سنگدل آن حضرت، همه روش‏هاى مهرانگيز و منطقى نوح عليه‏السلام را ناديده گرفتند.(91) حتى يكبار آن قوم بى رحم براى جلوگيرى از دعوت نوح عليه‏السلام، به او حمله كردند و او را آن چنان زدند كه بيهوش شد، ولى وقتى كه آن پيامبر دلسوز و مهربان به هوش آمد، گفت: اَلّلهُمَّ اغفِرلِى و لِقَومِى فَانَّهم لا يَعلَمونَ؛ خدايا! مرا و قوم مرا بيامرز، چرا كه آن‏ها ناآگاه هستند.(92) ................................................... 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تخصصی تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

📚🕙📚 #قصه_های_قرآنی #حضرت_نوح (ع) #قسمت_چهارم 🔷 ساختن كشتى نجات‏ حضرت نوح عليه‏السلام همچنان شب و روز در فكر رستگارى و نجات مردم از چنگال جهل و بت پرستى بود، ولى هر چه آن‏ها را نصيحت كرد نتيجه نگرفت و هر چه آن‏ها را به عذاب الهى هشدار داد و اعلام خطر كرد، دست از اعمال زشت خود برنداشتند، تا آن جا كه با كمال گستاخى، بى پرده گفتند: اى نوح! با ما جر و بحث كردى و بسيار بر حرف خود پافشارى نمودى (بس است!) اكنون اگر راست مى‏گويى، آن چه را از عذاب الهى به ما وعده مى‏دهى بياور. از سوى خدا به نوح عليه‏السلام وحى شد: جز آنان كه (تاكنون) ايمان آورده‏اند، ديگر هيچكس از قوم تو، ايمان نخواهد آورد، بنابراين از كارهايى كه بت پرستان انجام مى‏دهند غمگين مباش.(93) در اين هنگام بود كه خداوند دستور ساختن كشتى را به حضرت نوح عليه‏السلام داد، و به او چنين وحى كرد: وَ اصنَع الفُلكَ بِاَعيُنِنا و وَحيِنا و لا تُخاطِبنِى فِى الَّذِينَ ظَلَموا اِنَّهم مُغرَقُونَ؛ و اكنون در حضور ما و طبق وحيما كشتى بساز! و درباره آن‏ها كه ستم كردند شفاعت مكن كه همه آن‏ها غرق شدنى هستند.(94) حضرت نوح عليه‏السلام نيز مطابق فرمان خدا، قوم خود را از عذاب سخت الهى و بلاى عظيم طوفان برحذر مى‏داشت، ولى آن‏ها به لجاجت خود مى‏افزودند. ................................................... 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تخصصی تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

📚🕙📚 #قصه_های_قرآنی #حضرت_نوح (ع) #قسمت_پنجم 🔷 تمسخر و نيشخند قوم لجوج نوح عليه‏السلام‏ حضرت نوح عليه‏السلام طبق فرمان خدا براى ساختن كشتى آماده شد. تخته هايى را فراهم ساخت و آن‏ها را بريده و به هم متصل مى‏كرد، و چندين ماه (بلكه چندين سال) به ساختن كشتى پرداخت. توضيح اين كه اين كشتى، بسيار بزرگ بوده است؛ بعضى نوشته‏اند: داراى هفت طبقه و داخل هر طبقه در جهت عرض، داراى نُه بخش بوده و به نقل بعضى ديگر؛ داراى سه طبقه بوده است. حضرت نوح عليه‏السلام هنگام طوفان، چهار پايان را در طبقه اول آن جاى داد و انسان‏ها را در طبقه دوم و طبقه سوم را جايگاه پرندگان نمود. نخستين حيوانى كه وارد اين كشتى شد، مورچه بود، و آخرين حيوان، الاغ و ابليس بود.(95) نيز روايت شده اميرمؤمنان على عليه‏السلام در پاسخ مردى از اهل شام كه از اندازه كشتى نوح عليه‏السلام پرسيد: فرمود: طول آن 800 ذراع، و عرض آن پانصد ذراع، و ارتفاع آن هشتاد ذراع بود. و نيز فرمود: در آن بخشى كه حيوانات قرار داشتند، داراى نود اطاق بود. اين كشتى در بيابان كوفه ساخته شد، و مطابق بعضى از روايات، حضرت نوح آن را در سرزمين كنونى مسجد اعظم كوفه ساخت.(96) حضرت نوح عليه‏السلام در ساختن اين كشتى همواره مورد تمسخر و آزار و نيشخند قوم قرار ميگرفت. آنها نزد نوح مى‏آمدند و با انواع پوزخندها و مسخره‏ها و سرزنش‏ها، حضرت نوح عليه‏السلام را مى‏آزردند، ولى نوح عليه‏السلام به آن‏ها مى‏فرمود: روزى خواهد آمد كه ما نيز شما را مسخره مى‏كنيم و به زودى خواهيد دانست كه عذاب خواركننده‏اى بر شما نازل خواهد شد.(97) ................................................... 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تخصصی تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

📚🕙📚 #قصه_های_قرآنی #حضرت_نوح (ع) #قسمت_ششم 🔷 فرار و گريز خرابكاران از حمله نوح عليه‏السلام‏ هنگامى كه نوح عليه‏السلام طبق فرمان خدا به ساختن كشتى مشغول شد، مشركان شب‏ها در تاريكى كنار كشتى مى‏آمدند و آن چه را نوح عليه‏السلام از كشتى درست كرده بود، خراب مى‏كردند (تخته‏هايش را از هم جدا كرده و مى‏شكستند). نوح عليه‏السلام از درگاه الهى استمداد كرد و گفت: خدايا! به من فرمان دادى تا كشتى را بسازم، و من مدتى است به ساختن آن مشغول شده‏ام، ولى آن چه را درست مى‏كنم شب‏ها مخالفان مى‏آيند و خراب مى‏كنند، بنابراين چه زمانى كار من به سامان و پايان مى‏رسد! خداوند به نوح عليه‏السلام وحى كرد: سگى را براى نگهبانى كشتى بگمار. حضرت نوح عليه‏السلام از آن پس، سگى را كنار كشتى آورد تا نگهبانى دهد. آن حضرت روزها به ساختن كشتى مى‏پرداخت و شبها مى‏خوابيد، وقتى كه شبانه مخالفان براى خراب كردن كشتى مى‏آمدند، سگ به طرف آن‏ها مى‏رفت و صداى خود را بلند مى‏نمود، نوح عليه‏السلام بيدار مى‏شد و با دسته بيل يا دسته كلنگ به مهاجمان حمله مى‏كرد، و آن‏ها فرار مى‏كردند، مدتى برنامه نوح عليه‏السلام اينگونه بود تا ساختن كشتى به پايان رسيد.(98) ................................................... 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تخصصی تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

📚🕙📚 #قصه_های_قرآنی #حضرت_نوح (ع) #قسمت_هفتم 🔷 دورنمايى از تمسخر قوم نوح مولانا در كتاب مثنوى، ماجراى ساختن كشتى توسط نوح عليه‏السلام و ماجراى مسخره قوم را چنين بازگو مى‏كند: مشركان براى مسخره كردن حضرت نوح عليه‏السلام به گرد او اجتماع مى‏كردند، و مى‏گفتند: شگفتا! در بيابانى كه چاه و آبى وجود ندارد، اين مرد كشتى مى‏سازد، زهى نادانى و ابلهى! اولی مى‏گفت: اى پير! سوار كشتى شو و با شتاب حركت كن. دومی مى‏گفت: پر و بالى هم براى آن بساز. سومی مى‏گفت: دنباله كشتى كه مى‏سازى كج است. چهارمی مى‏گفت: اى آقاى كشتى ساز، پس پالانش كو؟! پنجمی مى‏گفت: نه بابا! كشتى نمى‏سازد، اين مشك تو خالى است. حضرت نوح عليه‏السلام در مقابل همه آن گفتار بيهوده، بيش از يك پاسخ نداشت، به آن‏ها مى‏فرمود: كشتى سازى من در بيابان بى آب، به دستور خداوند است، و اين مسخره‏ها و نيشخندها از اهميت كار من نمى‏كاهد. ................................................ 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تخصصی تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzqura👈

📚🕙📚 #قصه_های_قرآنی #حضرت_نوح(ع) #قسمت_هشتم 🔷 سرنشينان كشتى نوح عليه‏السلام‏ از آن جا كه طوفان نوح عليه‏السلام جهانى بود و سراسر كره زمين را فرا مى‏گرفت، بر نوح عليه‏السلام لازم بود كه براى حفظ نسل حيوانات و حفظ گياهان، از هر نوع حيوان، يك جفت سوار كشتى كند و از بذر يا نهال گياهان گوناگون بردارد. روايت شده؛ امام صادق عليه‏السلام فرمود: پس از پايان يافتن ساختمان كشتى، خداوند بر نوح عليه‏السلام وحى كرد كه به زبان سِريانى اعلام كن تا همه حيوانات جهان نزد تو آيند. نوح اعلام جهانى كرد و همه حيوانات حاضر شدند. نوح عليه‏السلام از هر نوع از حيوانات يك جفت (نر و ماده) گرفت و در كشتى جاى داد.(101) در قرآن، اين مطلب را چنين مى‏خوانيم كه خداوند مى‏فرمايد: هنگامى كه فرمان ما (به فرا رسيدن عذاب) صادر شد، و آب از تنور به جوشش آمد، به نوح گفتيم: از هر جفتى از حيوانات (نر و ماده) يك زوج در آن كشتى حمل كن، همچنين خاندانت را بر آن سوار كن، مگر آن‏ها كه قبلاً وعده هلاكت به آن‏ها داده شده (مانند يكى از همسران و يكى از پسرانش) و همچنين مؤمنان را سوار كن. (102) به اين ترتيب مسافران كشتى عبارت بودند از: نوح عليه‏السلام و حدود هشتاد نفر از ايمان‏آورندگان به او، يك جفت از هر نوع از انواع حيوانات (از حشرات و پرندگان و چهارپايان و...) و مقدارى بذر گياهان و نهال. مسافران هر كدام در جايگاه مخصوصى قرار گرفتند و همه آماده يك بلاى عظيم بودند كه نشانه‏هاى مقدماتى آن آشكار شده بود. از جمله در ميان تنورى كه در خانه نوح عليه‏السلام بود آب جوشيد و ابرهاى تيره و تار همچون پاره‏هاى ظلمانى شب سراسر آسمان را فرا گرفت. صداى غرش رعد و برق از هر سو شنيده و ديده مى‏شد و همه چيز از يك حادثه بزرگ و فراگير خبر مى‏داد. ................................................... 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تخصصی تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

📚🕙📚 #قصه_های_قرآنی #حضرت_نوح (ع) #قسمت_نهم 🔷 بلاى عظيم طوفان بر اثر نفرين نوح عليه‏السلام‏ سالها حضرت نوح عليه‏السلام قوم گنهكار خود را از عذاب الهى هشدار داد، ولى آن‏ها همه چيز را به مسخره گرفتند و به هشدارهاى حضرت نوح عليه‏السلام اعتنا نكردند. نوح عليه‏السلام صدها سال براى هدايت قوم خود تلاش كرد، ولى جز گروه اندكى به او ايمان نياوردند. نوح عليه‏السلام به طور كلى از هدايت شدن قوم مايوس شد، زيرا مى‏ديد روز به روز بر لجاجت و آزار آن‏ها افزوده مى‏شود و آن‏ها آن چنان از نظر فكرى و روحى مسخ شده‏اند كه هيچ روزنه اميدى براى جذب آن‏ها باقى نمانده است و حتى از فرزندان آينده آن‏ها نيز اميدى نيست. از طرفى خداوند به نوح عليه‏السلام وحى كرد كه: لَن يُؤمِنَ مِن قَومِكَ الا مَن قَد آمَنَ؛ جز آنان كه تاكنون ايمان آورده‏اند، ديگر هيچكس از قوم تو ايمان نخواهند آورد.(103) اينجا بود كه نوح عليه‏السلام آن‏ها را سزاوار نفرين ديد و در مورد آن‏ها چنين نفرين كرد: رَبّ لا تَذَر على الْأَرْضِ مِن الكافرينَ دَيّاراً اءِنَّكَ اءنْ تَذَرهُم يُضلُّوا عبادَكَ و لا يَلِدُوا فاجِراً كَفَّاراً؛ احدى از كافران را روى زمين زنده مگذار چرا كه اگر آن‏ها را زنده بگذارى بندگانت را گمراه مى‏كنند و جز نسلى گنهكار و كافر به وجود نمى‏آورند. (104) در اين هنگام بود كه طوفان عالمگير و عظيم فرا رسيد. از آسمان و زمين، و از هر سو آب و سيل موج مى‏زد. آبى كه از آسمان مى‏آمد باران نبود، بلكه چون سيلى بود كه بر زمين مى‏ريخت و همه جاى زمين تبديل به آبشارهاى عظيم و بى‏نظير شده بود، و باد تند از همه جا مى‏وزيد و رعد و برق و ابرهاى متراكم همه جا تيره و تار ساخته بود. طولى نگذشت كه كشتى بر روى آب قرار گرفت و همه انسان‏ها و موجوداتى كه در بيرون كشتى بودند، غرق شده و به هلاكت رسيدند. همه كوه‏ها و دشت‏ها زير آب قرار گرفت، گويى همه جا اقيانوس بود و ديگر زمينى يا قله كوهى ديده نمى‏شد. به تعبير قرآن: وَ هِىَ تَجرِى بِهم فِى مَوجٍ كالجِبالِ؛ كشتى نوح عليه‏السلام با سرنشينانش، سينه امواج كوه گونه را مى‏شكافت و همچنان به پيش مى‏رفت.(105) ................................................ 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تخصصی تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzqura👈

📚🕙📚 #قصه_های_قرآنی #حضرت_نوح (ع) #قسمت_دهم 🔷 هلاك شدن كنعان پسر نوح عليه‏السلام‏ يكى از پسران حضرت نوح عليه‏السلام كنعان نام داشت كه به زبان عربى به او يام مى‏گفتند. حضرت نوح عليه‏السلام با روش و شيوه‏ها و گفتار گوناگون او را به سوى توحيد دعوت كرد، ولى او با كمال گستاخى و لجاجت به دعوت پدر اعتنا ننمود و مثل ساير مردم به بت‏پرستى ادامه داد. هنگامى كه بلاى جهان گير طوفان فرا رسيد، نوح عليه‏السلام ديد پسرش كنعان در خطر غرق و هلاكت افتاده، دلش به حال او سوخت، از ميان كشتى او را صدا زد و گفت: يا بُنَىّ اِركَب مَعَنا وَ لا تَكُن مَع الكافِرِينَ؛ پسرم! با ما به كشتى سوار شو و از گروه كافران مباش! ولى كنعان به جاى اين كه به دعوت دلسوزانه پدر پاسخ دهد و خود را كه در پرتگاه هلاكت بود نجات بخشد، با كمال غرور و گستاخى تقاضاى پدر را رد كرد و در پاسخ او گفت: سَآوى الى جبَلٍ يَعصِمُنى مِن الماءِ؛ به زودى به كوهى پناه مى‏برم تا مرا از آب حفظ كند. نوح عليه‏السلام گفت: اى پسر! امروز هيچ نگهدارى در برابر فرمان خدا نيست، مگر آن كس كه خدا به او رحم كند. هنگامى كه طوفان از هر سو وارد زمين شد، كنعان در خطر شديد قرار گرفت و ديگر چيزى نمانده بود كه هلاك گردد. نوح عليه‏السلام فرياد زد: رَبّ اءِنَّهُم مِن اَهلى وَ اءنَّ وَعدَكَ الحَقُّ؛ پروردگارا! پسرم از خاندان من است، و وعده تو (در مورد نجات خاندانم) حق است. خداوند در پاسخ نوح عليه‏السلام فرمود: اءِنَّهُم لَيسَ مِن اهلِكَ اءِنَّه عَمل غيرُ صالِحٍ... ؛ اى نوح! او از هل تو نيست، او عمل ناصالحى است و فرد ناشايسته‏اى مى‏باشد، بنابراين آن چه را از آن آگاه نيستى از من مخواه، به تو اندرز مى‏دهم تا از جاهلان نباشى. بگذار تا بميرد در عين خودپرستى با مدعى مگوييد اسرار عشق و مستى نوح عليه‏السلام عرض كرد: پروردگارا! من به تو پناه مى‏برم كه از درگاهت چيزى بخواهم كه آگاهى به آن ندارم، و اگر مرا نبخشى و به من رحم نكنى از زيانكاران خواهم بود.(106) به اين ترتيب عذاب الهى، حتى فرزند ناخلف نوح عليه‏السلام را نيز شامل شد و به شفاعت نوح عليه‏السلام از درگاه خداوند توجه نگرديد، چرا كه او با نوح و مكتب نوح عليه‏السلام مخالف بود و بر اثر انحراف و گناه، رشته خانوادگيش با نوح عليه‏السلام قطع شده بود، چنان كه سعدى مى‏گويد: پسر نوح با بدان بنشست خاندان نبوتش گم شد سگ اصحاب كهف روزى چند پى نيكان گرفت و مردم شد ................................................... 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تخصصی تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

📚🕙📚 #قصه_های_قرآنی #حضرت_نوح (ع) #قسمت_یازدهم 🔷 شكرگزارى هميشگى نوح عليه‏السلام‏ قرآن نوح عليه‏السلام را به عنوان عبد شَكور (بنده بسيار شكرگزار) معرفى كرده است.(107) امام سجاد عليه‏السلام فرمود: مردم سه خصلت را از سه نفر آموختند، صبر و استقامت را از ايوب عليه‏السلام، شكر و سپاس را از نوح عليه‏السلام، و حسادت را از پسران يعقوب عليه‏السلام.(108) اينك در اين جا به داستان زير از كتاب مثنوى مولانا در مورد خشنودى نوح عليه‏السلام به رضاى الهى و شكر او توجه كنيد: پس از مناجات نوح عليه‏السلام با پروردگار، در مورد هلاكت پسرش كنعان، خداوند به نوح عليه‏السلام چنين پاسخ داد: تو اى نوح، عزيز درگاه ما هستى، دلت را به خاطر كنعان نمى‏شكنم، بگذار تو را از حال او اطلاع دهم. نوح: نه، نه! اگر خود مرا نيز غرق سازى و نابود كنى بنده تسليم توأم. خدايا! تسليم فرمانت هستم. هر لحظه بخواهى زنده‏ام كن يا بميران، حكم و فرمانت جاى من است و من از اعماق جان خواسته تو را مى‏پذيرم و به آن خشنودم! من در اين جهان جز جمال تو را نمى‏نگرم، و اگر هم چيزى را بنگرم از اين رو است كه چراغى فرا راه منظر تو است. من عاشق آفريده‏هاى تو هستم، صابر و سپاسگزار خالص درگاهت مى‏باشم، من به وجود عينى مصنوعات عشق نمى‏ورزم، بلكه آن‏ها را كه آيينه جمال تواند مشاهده مى‏كنم كه بين اين دو فرق بسيار ظريفى است كه تنها اهل شهود آن را درك مى‏كنند. گفت: اى نوح! اَر تو خواهى جمله را حشر گردانم بر آرم از ثَرى بهر كنعانى دل تو نشكنم ليكت از احوال او آگه كنم گفت: نى نى راضيم كه تو مرا هم كنى غرقه اگر بايد تو را هر زمانه غرق مى‏كن من خوشم حكم تو جان است و چون جان مى‏كُشم ننگرم كس را و گر هم بنگرم او بهانه باشد و تو منظرم عاشق صُنع توأم در شكر و صبر عاشق مصنوع كى باشم چون گبر عاشق صُنع خدا با فر بود عاشق مصنوع او كافر بود در ميان اين دو فرقى بس خفى است خود شناسد آن كه در رؤيت صفى است‏(109) ................................................... 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تخصصی تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

📚🕙📚 #قصه_های_قرآنی #حضرت_نوح (ع) #قسمت_دوازدهم 🔷 كشتى نوح عليه‏السلام بر فراز كوه جودى‏ طوفان، سيل و آب سراسر جهان را فرا گرفت. كشتى نوح عليه‏السلام بر روى آب به حركت در آمد، سرنشينان كشتى نجات يافتند و گنهكاران به هلاكت رسيدند. آب به قدرى بالا آمده بود كه بنابر روايتى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: مادرى به كودك شيرخوار خود بسيار علاقه داشت، هنگامى كه مشاهده كرد از هر سو آب به جريان افتاده، به سوى كوهى شتافت و از آن بالا رفت تا اين كه يك سوم مسافت كوه را پيمود. همان جا ايستاد و چون آب به آن جا نيز رسيد. مادر از آن جا نيز بالاتر رفت تا به دو سوم ارتفاع كوه رسيد، پس از چند لحظه آب به آن جا نيز رسيد تا اين كه مادر خود را به قله كوه رسانيد. آب آن‏جا را نيز فرا گرفت و هنگامى كه آب به گردن آن مادر رسيد، او كودكش را با دو دست خود بلند كرد تا آب به او نرسد، ولى آب همچنان بالا آمد و از سر آن‏ها گذشت و آن‏ها غرق شدند.(110) سرانجام (چنان كه در آيه 44 سوره هود آمده) كشتى بر روى كوه جودى پهلو گرفت. اين كوه در يكى از مناطق شمال عراق، نزديك موصل قرار گرفته است.(111) نوح عليه‏السلام كشتى را به حال خود رها كرد و خداوند به كوه‏ها وحى كرد كه من كشتى بنده‏ام نوح را روى يكى از شما مى‏نهم. كوه‏ها در مقابل فرمان الهى گردن كشيده و سرافرازى كردند، ولى كوه جودى تواضع كرد، از اين رو آن كشتى بر سينه آن كوه نشست، در اين هنگام نوح عليه‏السلام عرض كرد: خدايا! كار كشتى و ما را سامان بخش.(112) ................................................... 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تخصصی تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

📚🕙📚 #قصه_های_قرآنی #حضرت_نوح(ع) #قسمت_سیزدهم 🔷 زندگى نوين، پس از فرونشستن طوفان‏ هنگامى كه كار مجازات الهى در مورد قوم ستمگر نوح عليه‏السلام به پايان رسيد، و آن سنگدلان لجوج و تيره‏بختان كوردل به هلاكت رسيدند، و طومار زندگى ننگينشان پيچيده شد، فرمان الهى به زمين و آسمان صادر گرديد كه: يا اَرضُ ابلَعِى ماءَكِ و يا سَماءُ اَقلِعِى؛ اى زمين آبت را فرو بر، و اى آسمان از باريدن خوددارى كن. پس از اين فرمان، بى درنگ آبهاى زمين فرو نشستند و آسمان از باريدن باز ايستاد و كشتى بر سينه كوه جودى پهلو گرفت. از طرف خداوند به نوح عليه‏السلام وحى شد: اى نوح! با سلامت و بركت از ناحيه ما بر تو و بر تمام آن‏ها كه با تواند فرود آى.(113) از امام صادق عليه‏السلام نقل شده كه فرمودند: حضرت نوح عليه‏السلام همراه هشتاد نفر از كسانى كه به او ايمان آورده بودند از كوه جودى به پايين آمدند و در سرزمين موصل براى خود خانه‏هايى ساختند (و زندگى نوين و گرم توحيدى را به دور از آلودگى‏هاى شرك و فساد، آغاز نمودند) و در آن جا شهرى ساختند كه به نام مدينة الثَّمانين (شهر هشتاد نفر) معروف گرديد.(114) حضرت نوح عليه‏السلام بر فراز كوه جودى عبادتگاهى ساخت و در آن با پيروانش به عبادت خداى يكتا و بى همتا مى‏پرداخت.(115) مطابق پاره‏اى از روايات، روز پياده شدن نوح عليه‏السلام و همراهان از كشتى، روز عاشورا (در آن عصر) بوده است. نوح و همراهان در پاى همان كوه جودى خانه‏هايى ساختند و نام آن را سوق الثمانين (بازار هشتادنفر) نهادند. كم كم نسل بشر، از همان هشتادنفر كه سه نفر از آن‏ها به نام‏هاى سام، حام، و يافث از پسران نوح بودند، ادامه يافت و رو به افزايش نهاد.(116) در پاره‏اى از روايات آمده كه نسل بشر از اين تاريخ به بعد از سه پسر نوح (سام، حام و يافث) باقى ماند و گسترش يافت. ................................................... 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تخصصی تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

📚🕙📚 #قصه_های_قرآنی #حضرت_نوح (ع) #قسمت_چهاردهم 🔷 سام؛ وصى حضرت نوح عليه‏السلام‏ از امام صادق عليه‏السلام نقل شده كه فرمود: حضرت نوح عليه‏السلام بعد از فرود آمدن از كشتى، پنجاه سال‏(117) عمر كرد و در اواخر عمر، جبرئيل بر او نازل شد و گفت: اى نوح! نبوت خود را به پايان رساندى و ايام عمرت سپرى شد. اسم اكبر و ميراث علم و آثار علم نبوت را كه همراه تو است به پسرت سام واگذار كن، زيرا من زمين را بدون حجت و عالِم آگاه و مطيع كه پس از تو الگوى نجات مردم تا عصر پيامبر بعد باشد قرار نمى‏دهم. سنت من اين است كه براى هر قومى، هادى و راهنمايى برگزينم تا سعادتمندان را به سوى حق هدايت كند و كامل كننده حجت براى متمردان تيره بخت باشد. حضرت نوح عليه‏السلام اين فرمان را اجرا كرد، و سام را وصى خود ساخت. همچنين فرزندان و پيروانش را به آمدن پيامبرى به نام هود عليه‏السلام بشارت داد و وصيت كرد وقتى هود عليه‏السلام ظهور كرد، از او پيروى كنند، نيز وصيت نمود هر سال يك بار وصيتنامه را بگشايند و بخوانند و همان روز را روز عيد خود قرار دهند. (118) ................................................... 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تخصصی تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

📚🕙📚 #قصه_های_قرآنی #حضرت_نوح (ع) #قسمت_پانزدهم 🔷 فنا و بى وفايى دنيا از نظر نوح عليه‏السلام‏ حضرت نوح عليه‏السلام از پيامبرانى بود كه عمر طولانى داشت. بعضى نوشته‏اند 2500 سال عمر نمود، از اين رو به او شيخ الانبياء مى‏گفتند. در عين حال او هرگز دل به اين دنياى فانى نبسته بود و خود را چون مسافرى مى‏ديد، شاهد برمدعى اين كه در روزهاى آخر عمر آن پيامبر گرامى، شخصى از او پرسيد: دنيا را چگونه ديدى؟! نوح عليه‏السلام در پاسخ گفت: كَبَيتٍ لَه بابانِ دَخَلتُ مِن احَدِهُما وَ خَرجتُ مِنَ الآخَرِ؛ ((دنيا را همچون اطاقى ديدم كه داراى دو در است، از يكى وارد شدم و از ديگرى بيرون رفتم.(119) امام صادق عليه‏السلام فرمود: هنگامى كه عزرائيل نزد نوح عليه‏السلام براى قبض روح آمد، نوح در برابر تابش آفتاب بود، عزرائيل سلام كرد، نوح عليه‏السلام جواب سلام او را داد و پرسيد: براى چه به اين جا آمده‏اى؟ عزرائيل گفت: آمده‏ام روح تو را قبض كنم. نوح عليه‏السلام فرمود: اجازه بده از آفتاب به سايه بروم. عزرائيل اجازه داد و نوح عليه‏السلام به سايه رفت، سپس نوح (اين سخن عبرت‏آميز را به عزرائيل) گفت: اى فرشته مرگ! آنچه در دنيا زندگى نمودم، (به قدرى زود گذشت كه) همانند آمدن من از آفتاب به سايه بود، اكنون مأموريت خود را در مورد قبض روح من انجام بده. عزرائيل نيز روح او را قبض نمود.(120) پايان داستان‏هاى زندگى نوح عليه‏السلام ................................................... 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تخصصی تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

بسم الله الرحمن الرحیم 🌹#تفسیر_قرآن #جلسه_914 🌹 #آیات_۵۹_۶۴ #سوره_اعراف 🌹 بخش۲ 🌸 این آیات در مکه نازل شده است. سرگذشت #حضرت_نوح در سوره‌ هاى مختلفى از #قرآن مانند سوره هود، انبياء، مؤمنون، شعراء و نوح مشروحاً آمده است، امّا در اينجا تنها فهرستى از آن در شش آيه آمده. نخست مى‌ فرمايد: {لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ: قطعا، نوح را به سوی قومش فرستادیم} نخستين چيزى كه او به آنها يادآور شد، همان توجّه به حقيقت توحيد و نفى هرگونه بت پرستى بود، {فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ: پس به آنان گفت: ای قوم من! خدا را بپرستید، که شما را جز او معبودی نیست} نوح پس از بيدار كردن فطرتهاى خفته، آنان را از سرانجام بت پرستى بر حذر داشته و گفت: {إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ: من قطعا از عذاب روزی بزرگ بر شما می ترسم} منظور از مجازات «روز بزرگ» ممكن است همان توفان معروف نوح يا مجازات الهى در روز #قیامت باشد. 🌸 ولى قوم #نوح به جاى اين كه از دعوت اصلاحى اين پيامبر بزرگ كه همراه با نهايت خيرخواهى بود استقبال كنند، به آيين توحيد بپيوندند و دست از ستم و فساد بردارند جمعى از اشراف و ثروتمندان قوم او كه منافع خود را با بيدارى مردم در خطر مى‌ ديدند، و مذهب او را مانعى بر سر راه هوسرانيهای خويش مشاهده مى‌ كردند صريحاً در جواب #نوح {قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ إِنّا لَنَراكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ: گفتند: قطعا ما تو را در گمراهی آشکار می بینیم} «نوح» در برابر توهين و خشونت آنها با همان لحن آرام و محبّت‌آميز خود در پاسخ آنها {قالَ يا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلالَةٌ وَ لكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ: گفت: ای قوم من! هیچ گمراهی و انحرافی در من نیست، ولی من فرستاده ای از سوی پروردگار جهانیان هستم} اشاره به اين كه خدايان پراكنده‌ اى كه شما قائل شده‌ ايد همه بى‌ اساس است، پروردگار و ربّ همه جهانيان تنها خداوند يگانه يكتاست كه خالق همه آنها مى‌ باشد. 🌸 سپس نوح هدفش را بیان می کند: {أُبَلِّغُكُمْ رِسالاتِ رَبِّي وَ أَنْصَحُ لَكُمْ: پیام های پروردگارم را به شما می رسانم، و برای شما خیرخواهی می کنم} و سپس اضافه مى‌ كند: {وَ أَعْلَمُ مِنَ اللّهِ ما لا تَعْلَمُونَ: و از سوی #خدا حقایقی را می دانم که شما نمی دانید} اين جمله ممكن است جنبه تهديد در برابر مخالفت هاى آنها داشته باشد كه من مجازات هاى دردناكى از #خداوند در برابر تبهكاران سراغ دارم كه شما هنوز از آن بى‌ خبريد، و يا اشاره به لطف و رحمت پروردگار باشد كه اگر در مسير اطاعتش گام بگذاريد بركات و پاداش هايى از او سراغ دارم كه شما به عظمت و وسعت آن واقف نيستيد. 🌸 سپس گفتار ديگرى را از #نوح مى‌ خوانيم كه در برابر اظهار تعجّب قوم خود از اين كه چگونه ممكن است انسانى عهده‌ دار رسالت پروردگار گردد، بيان كرده است: {أَ وَ عَجِبْتُمْ أَنْ جاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلى رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ وَ لِتَتَّقُوا وَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ: آیا تعجب کردید که بر مردی از خودتان معارفی از سوی پروردگارتان آمده تا شما را هشدار دهد، به خاطر اینکه شما #تقوا پیشه کنید و مورد رحمت قرار گیرید} يعنى، اين موضوع چه جاى تعجّب است؟ زيرا يک انسان شايسته، استعداد انجام اين رسالت را بهتر از هر موجود ديگر دارد. 🌸 ولى به جاى اين كه دعوت چنين رهبر دلسوز و خيرخواه و آگاهى را بپذيرند، همه گفته‌ هاى او را تكذيب كردند و در برابر دعوتش سر تسليم فرود نياوردند، هر چه #نوح بيشتر تبليغ مى‌كرد، آنها بر لجاجت و سرسختى خود مى‌افزودند {فَكَذَّبُوهُ: پس او را تکذیب کردند} همین سبب شد { فَأَنْجَيْناهُ وَ الَّذِينَ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَ أَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا: ما هم او و کسانی که در کشتی همراهش بودند نجات دادیم و کسانی که آیات ما را تکذیب کردند، غرق نمودیم} در پايان، دليل اين عذاب سخت را چنين بيان مى‌ كند كه آنها مردمی كور دل و بی بصیرت بودند (إِنَّهُمْ كانُوا قَوْماً عَمِينَ: زیرا آنان گروهی کوردل بودند} و اين كوردلى نتيجه اعمال شوم و لجاجت هاى مستمرّ خودشان بود، زيرا چشم پوشى مستمرّ از حقايق، تدريجاً چشم تيزبين عقل را ضعيف كرده و سرانجام کوردل مى‌ كند. 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

بسم الله الرحمن الرحیم 🌹#تفسیر_قرآن #جلسه_914 🌹 #آیات_۵۹_۶۴ #سوره_اعراف 🌹 بخش۲ 🌸 این آیات در مکه نازل شده است. سرگذشت #حضرت_نوح در سوره‌ هاى مختلفى از #قرآن مانند سوره هود، انبياء، مؤمنون، شعراء و نوح مشروحاً آمده است، امّا در اينجا تنها فهرستى از آن در شش آيه آمده. نخست مى‌ فرمايد: {لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ: قطعا، نوح را به سوی قومش فرستادیم} نخستين چيزى كه او به آنها يادآور شد، همان توجّه به حقيقت توحيد و نفى هرگونه بت پرستى بود، {فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ: پس به آنان گفت: ای قوم من! خدا را بپرستید، که شما را جز او معبودی نیست} نوح پس از بيدار كردن فطرتهاى خفته، آنان را از سرانجام بت پرستى بر حذر داشته و گفت: {إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ: من قطعا از عذاب روزی بزرگ بر شما می ترسم} منظور از مجازات «روز بزرگ» ممكن است همان توفان معروف نوح يا مجازات الهى در روز #قیامت باشد. 🌸 ولى قوم #نوح به جاى اين كه از دعوت اصلاحى اين پيامبر بزرگ كه همراه با نهايت خيرخواهى بود استقبال كنند، به آيين توحيد بپيوندند و دست از ستم و فساد بردارند جمعى از اشراف و ثروتمندان قوم او كه منافع خود را با بيدارى مردم در خطر مى‌ ديدند، و مذهب او را مانعى بر سر راه هوسرانيهای خويش مشاهده مى‌ كردند صريحاً در جواب #نوح {قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ إِنّا لَنَراكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ: گفتند: قطعا ما تو را در گمراهی آشکار می بینیم} «نوح» در برابر توهين و خشونت آنها با همان لحن آرام و محبّت‌آميز خود در پاسخ آنها {قالَ يا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلالَةٌ وَ لكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ: گفت: ای قوم من! هیچ گمراهی و انحرافی در من نیست، ولی من فرستاده ای از سوی پروردگار جهانیان هستم} اشاره به اين كه خدايان پراكنده‌ اى كه شما قائل شده‌ ايد همه بى‌ اساس است، پروردگار و ربّ همه جهانيان تنها خداوند يگانه يكتاست كه خالق همه آنها مى‌ باشد. 🌸 سپس نوح هدفش را بیان می کند: {أُبَلِّغُكُمْ رِسالاتِ رَبِّي وَ أَنْصَحُ لَكُمْ: پیام های پروردگارم را به شما می رسانم، و برای شما خیرخواهی می کنم} و سپس اضافه مى‌ كند: {وَ أَعْلَمُ مِنَ اللّهِ ما لا تَعْلَمُونَ: و از سوی #خدا حقایقی را می دانم که شما نمی دانید} اين جمله ممكن است جنبه تهديد در برابر مخالفت هاى آنها داشته باشد كه من مجازات هاى دردناكى از #خداوند در برابر تبهكاران سراغ دارم كه شما هنوز از آن بى‌ خبريد، و يا اشاره به لطف و رحمت پروردگار باشد كه اگر در مسير اطاعتش گام بگذاريد بركات و پاداش هايى از او سراغ دارم كه شما به عظمت و وسعت آن واقف نيستيد. 🌸 سپس گفتار ديگرى را از #نوح مى‌ خوانيم كه در برابر اظهار تعجّب قوم خود از اين كه چگونه ممكن است انسانى عهده‌ دار رسالت پروردگار گردد، بيان كرده است: {أَ وَ عَجِبْتُمْ أَنْ جاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلى رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ وَ لِتَتَّقُوا وَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ: آیا تعجب کردید که بر مردی از خودتان معارفی از سوی پروردگارتان آمده تا شما را هشدار دهد، به خاطر اینکه شما #تقوا پیشه کنید و مورد رحمت قرار گیرید} يعنى، اين موضوع چه جاى تعجّب است؟ زيرا يک انسان شايسته، استعداد انجام اين رسالت را بهتر از هر موجود ديگر دارد. 🌸 ولى به جاى اين كه دعوت چنين رهبر دلسوز و خيرخواه و آگاهى را بپذيرند، همه گفته‌ هاى او را تكذيب كردند و در برابر دعوتش سر تسليم فرود نياوردند، هر چه #نوح بيشتر تبليغ مى‌كرد، آنها بر لجاجت و سرسختى خود مى‌افزودند {فَكَذَّبُوهُ: پس او را تکذیب کردند} همین سبب شد { فَأَنْجَيْناهُ وَ الَّذِينَ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَ أَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا: ما هم او و کسانی که در کشتی همراهش بودند نجات دادیم و کسانی که آیات ما را تکذیب کردند، غرق نمودیم} در پايان، دليل اين عذاب سخت را چنين بيان مى‌ كند كه آنها مردمی كور دل و بی بصیرت بودند (إِنَّهُمْ كانُوا قَوْماً عَمِينَ: زیرا آنان گروهی کوردل بودند} و اين كوردلى نتيجه اعمال شوم و لجاجت هاى مستمرّ خودشان بود، زيرا چشم پوشى مستمرّ از حقايق، تدريجاً چشم تيزبين عقل را ضعيف كرده و سرانجام کوردل مى‌ كند. 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

بسم الله الرحمن الرحیم 🌹#تفسیر_قرآن #جلسه_914 🌹 #آیات_۵۹_۶۴ #سوره_اعراف 🌹 بخش۲ 🌸 این آیات در مکه نازل شده است. سرگذشت #حضرت_نوح در سوره‌ هاى مختلفى از #قرآن مانند سوره هود، انبياء، مؤمنون، شعراء و نوح مشروحاً آمده است، امّا در اينجا تنها فهرستى از آن در شش آيه آمده. نخست مى‌ فرمايد: {لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ: قطعا، نوح را به سوی قومش فرستادیم} نخستين چيزى كه او به آنها يادآور شد، همان توجّه به حقيقت توحيد و نفى هرگونه بت پرستى بود، {فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ: پس به آنان گفت: ای قوم من! خدا را بپرستید، که شما را جز او معبودی نیست} نوح پس از بيدار كردن فطرتهاى خفته، آنان را از سرانجام بت پرستى بر حذر داشته و گفت: {إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ: من قطعا از عذاب روزی بزرگ بر شما می ترسم} منظور از مجازات «روز بزرگ» ممكن است همان توفان معروف نوح يا مجازات الهى در روز #قیامت باشد. 🌸 ولى قوم #نوح به جاى اين كه از دعوت اصلاحى اين پيامبر بزرگ كه همراه با نهايت خيرخواهى بود استقبال كنند، به آيين توحيد بپيوندند و دست از ستم و فساد بردارند جمعى از اشراف و ثروتمندان قوم او كه منافع خود را با بيدارى مردم در خطر مى‌ ديدند، و مذهب او را مانعى بر سر راه هوسرانيهای خويش مشاهده مى‌ كردند صريحاً در جواب #نوح {قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ إِنّا لَنَراكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ: گفتند: قطعا ما تو را در گمراهی آشکار می بینیم} «نوح» در برابر توهين و خشونت آنها با همان لحن آرام و محبّت‌آميز خود در پاسخ آنها {قالَ يا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلالَةٌ وَ لكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ: گفت: ای قوم من! هیچ گمراهی و انحرافی در من نیست، ولی من فرستاده ای از سوی پروردگار جهانیان هستم} اشاره به اين كه خدايان پراكنده‌ اى كه شما قائل شده‌ ايد همه بى‌ اساس است، پروردگار و ربّ همه جهانيان تنها خداوند يگانه يكتاست كه خالق همه آنها مى‌ باشد. 🌸 سپس نوح هدفش را بیان می کند: {أُبَلِّغُكُمْ رِسالاتِ رَبِّي وَ أَنْصَحُ لَكُمْ: پیام های پروردگارم را به شما می رسانم، و برای شما خیرخواهی می کنم} و سپس اضافه مى‌ كند: {وَ أَعْلَمُ مِنَ اللّهِ ما لا تَعْلَمُونَ: و از سوی #خدا حقایقی را می دانم که شما نمی دانید} اين جمله ممكن است جنبه تهديد در برابر مخالفت هاى آنها داشته باشد كه من مجازات هاى دردناكى از #خداوند در برابر تبهكاران سراغ دارم كه شما هنوز از آن بى‌ خبريد، و يا اشاره به لطف و رحمت پروردگار باشد كه اگر در مسير اطاعتش گام بگذاريد بركات و پاداش هايى از او سراغ دارم كه شما به عظمت و وسعت آن واقف نيستيد. 🌸 سپس گفتار ديگرى را از #نوح مى‌ خوانيم كه در برابر اظهار تعجّب قوم خود از اين كه چگونه ممكن است انسانى عهده‌ دار رسالت پروردگار گردد، بيان كرده است: {أَ وَ عَجِبْتُمْ أَنْ جاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلى رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ وَ لِتَتَّقُوا وَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ: آیا تعجب کردید که بر مردی از خودتان معارفی از سوی پروردگارتان آمده تا شما را هشدار دهد، به خاطر اینکه شما #تقوا پیشه کنید و مورد رحمت قرار گیرید} يعنى، اين موضوع چه جاى تعجّب است؟ زيرا يک انسان شايسته، استعداد انجام اين رسالت را بهتر از هر موجود ديگر دارد. 🌸 ولى به جاى اين كه دعوت چنين رهبر دلسوز و خيرخواه و آگاهى را بپذيرند، همه گفته‌ هاى او را تكذيب كردند و در برابر دعوتش سر تسليم فرود نياوردند، هر چه #نوح بيشتر تبليغ مى‌كرد، آنها بر لجاجت و سرسختى خود مى‌افزودند {فَكَذَّبُوهُ: پس او را تکذیب کردند} همین سبب شد { فَأَنْجَيْناهُ وَ الَّذِينَ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَ أَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا: ما هم او و کسانی که در کشتی همراهش بودند نجات دادیم و کسانی که آیات ما را تکذیب کردند، غرق نمودیم} در پايان، دليل اين عذاب سخت را چنين بيان مى‌ كند كه آنها مردمی كور دل و بی بصیرت بودند (إِنَّهُمْ كانُوا قَوْماً عَمِينَ: زیرا آنان گروهی کوردل بودند} و اين كوردلى نتيجه اعمال شوم و لجاجت هاى مستمرّ خودشان بود، زيرا چشم پوشى مستمرّ از حقايق، تدريجاً چشم تيزبين عقل را ضعيف كرده و سرانجام کوردل مى‌ كند. 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

بسم الله الرحمن الرحیم 🌹#تفسیر_قرآن #جلسه_914 🌹 #آیات_۵۹_۶۴ #سوره_اعراف 🌹 بخش۲ 🌸 این آیات در مکه نازل شده است. سرگذشت #حضرت_نوح در سوره‌ هاى مختلفى از #قرآن مانند سوره هود، انبياء، مؤمنون، شعراء و نوح مشروحاً آمده است، امّا در اينجا تنها فهرستى از آن در شش آيه آمده. نخست مى‌ فرمايد: {لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ: قطعا، نوح را به سوی قومش فرستادیم} نخستين چيزى كه او به آنها يادآور شد، همان توجّه به حقيقت توحيد و نفى هرگونه بت پرستى بود، {فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ: پس به آنان گفت: ای قوم من! خدا را بپرستید، که شما را جز او معبودی نیست} نوح پس از بيدار كردن فطرتهاى خفته، آنان را از سرانجام بت پرستى بر حذر داشته و گفت: {إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ: من قطعا از عذاب روزی بزرگ بر شما می ترسم} منظور از مجازات «روز بزرگ» ممكن است همان توفان معروف نوح يا مجازات الهى در روز #قیامت باشد. 🌸 ولى قوم #نوح به جاى اين كه از دعوت اصلاحى اين پيامبر بزرگ كه همراه با نهايت خيرخواهى بود استقبال كنند، به آيين توحيد بپيوندند و دست از ستم و فساد بردارند جمعى از اشراف و ثروتمندان قوم او كه منافع خود را با بيدارى مردم در خطر مى‌ ديدند، و مذهب او را مانعى بر سر راه هوسرانيهای خويش مشاهده مى‌ كردند صريحاً در جواب #نوح {قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ إِنّا لَنَراكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ: گفتند: قطعا ما تو را در گمراهی آشکار می بینیم} «نوح» در برابر توهين و خشونت آنها با همان لحن آرام و محبّت‌آميز خود در پاسخ آنها {قالَ يا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلالَةٌ وَ لكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ: گفت: ای قوم من! هیچ گمراهی و انحرافی در من نیست، ولی من فرستاده ای از سوی پروردگار جهانیان هستم} اشاره به اين كه خدايان پراكنده‌ اى كه شما قائل شده‌ ايد همه بى‌ اساس است، پروردگار و ربّ همه جهانيان تنها خداوند يگانه يكتاست كه خالق همه آنها مى‌ باشد. 🌸 سپس نوح هدفش را بیان می کند: {أُبَلِّغُكُمْ رِسالاتِ رَبِّي وَ أَنْصَحُ لَكُمْ: پیام های پروردگارم را به شما می رسانم، و برای شما خیرخواهی می کنم} و سپس اضافه مى‌ كند: {وَ أَعْلَمُ مِنَ اللّهِ ما لا تَعْلَمُونَ: و از سوی #خدا حقایقی را می دانم که شما نمی دانید} اين جمله ممكن است جنبه تهديد در برابر مخالفت هاى آنها داشته باشد كه من مجازات هاى دردناكى از #خداوند در برابر تبهكاران سراغ دارم كه شما هنوز از آن بى‌ خبريد، و يا اشاره به لطف و رحمت پروردگار باشد كه اگر در مسير اطاعتش گام بگذاريد بركات و پاداش هايى از او سراغ دارم كه شما به عظمت و وسعت آن واقف نيستيد. 🌸 سپس گفتار ديگرى را از #نوح مى‌ خوانيم كه در برابر اظهار تعجّب قوم خود از اين كه چگونه ممكن است انسانى عهده‌ دار رسالت پروردگار گردد، بيان كرده است: {أَ وَ عَجِبْتُمْ أَنْ جاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلى رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ وَ لِتَتَّقُوا وَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ: آیا تعجب کردید که بر مردی از خودتان معارفی از سوی پروردگارتان آمده تا شما را هشدار دهد، به خاطر اینکه شما #تقوا پیشه کنید و مورد رحمت قرار گیرید} يعنى، اين موضوع چه جاى تعجّب است؟ زيرا يک انسان شايسته، استعداد انجام اين رسالت را بهتر از هر موجود ديگر دارد. 🌸 ولى به جاى اين كه دعوت چنين رهبر دلسوز و خيرخواه و آگاهى را بپذيرند، همه گفته‌ هاى او را تكذيب كردند و در برابر دعوتش سر تسليم فرود نياوردند، هر چه #نوح بيشتر تبليغ مى‌كرد، آنها بر لجاجت و سرسختى خود مى‌افزودند {فَكَذَّبُوهُ: پس او را تکذیب کردند} همین سبب شد { فَأَنْجَيْناهُ وَ الَّذِينَ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَ أَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا: ما هم او و کسانی که در کشتی همراهش بودند نجات دادیم و کسانی که آیات ما را تکذیب کردند، غرق نمودیم} در پايان، دليل اين عذاب سخت را چنين بيان مى‌ كند كه آنها مردمی كور دل و بی بصیرت بودند (إِنَّهُمْ كانُوا قَوْماً عَمِينَ: زیرا آنان گروهی کوردل بودند} و اين كوردلى نتيجه اعمال شوم و لجاجت هاى مستمرّ خودشان بود، زيرا چشم پوشى مستمرّ از حقايق، تدريجاً چشم تيزبين عقل را ضعيف كرده و سرانجام کوردل مى‌ كند. 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

بسم الله الرحمن الرحیم 🌹#تفسیر_قرآن #جلسه_914 🌹 #آیات_۵۹_۶۴ #سوره_اعراف 🌹 بخش۲ 🌸 این آیات در مکه نازل شده است. سرگذشت #حضرت_نوح در سوره‌ هاى مختلفى از #قرآن مانند سوره هود، انبياء، مؤمنون، شعراء و نوح مشروحاً آمده است، امّا در اينجا تنها فهرستى از آن در شش آيه آمده. نخست مى‌ فرمايد: {لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ: قطعا، نوح را به سوی قومش فرستادیم} نخستين چيزى كه او به آنها يادآور شد، همان توجّه به حقيقت توحيد و نفى هرگونه بت پرستى بود، {فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ: پس به آنان گفت: ای قوم من! خدا را بپرستید، که شما را جز او معبودی نیست} نوح پس از بيدار كردن فطرتهاى خفته، آنان را از سرانجام بت پرستى بر حذر داشته و گفت: {إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ: من قطعا از عذاب روزی بزرگ بر شما می ترسم} منظور از مجازات «روز بزرگ» ممكن است همان توفان معروف نوح يا مجازات الهى در روز #قیامت باشد. 🌸 ولى قوم #نوح به جاى اين كه از دعوت اصلاحى اين پيامبر بزرگ كه همراه با نهايت خيرخواهى بود استقبال كنند، به آيين توحيد بپيوندند و دست از ستم و فساد بردارند جمعى از اشراف و ثروتمندان قوم او كه منافع خود را با بيدارى مردم در خطر مى‌ ديدند، و مذهب او را مانعى بر سر راه هوسرانيهای خويش مشاهده مى‌ كردند صريحاً در جواب #نوح {قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ إِنّا لَنَراكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ: گفتند: قطعا ما تو را در گمراهی آشکار می بینیم} «نوح» در برابر توهين و خشونت آنها با همان لحن آرام و محبّت‌آميز خود در پاسخ آنها {قالَ يا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلالَةٌ وَ لكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ: گفت: ای قوم من! هیچ گمراهی و انحرافی در من نیست، ولی من فرستاده ای از سوی پروردگار جهانیان هستم} اشاره به اين كه خدايان پراكنده‌ اى كه شما قائل شده‌ ايد همه بى‌ اساس است، پروردگار و ربّ همه جهانيان تنها خداوند يگانه يكتاست كه خالق همه آنها مى‌ باشد. 🌸 سپس نوح هدفش را بیان می کند: {أُبَلِّغُكُمْ رِسالاتِ رَبِّي وَ أَنْصَحُ لَكُمْ: پیام های پروردگارم را به شما می رسانم، و برای شما خیرخواهی می کنم} و سپس اضافه مى‌ كند: {وَ أَعْلَمُ مِنَ اللّهِ ما لا تَعْلَمُونَ: و از سوی #خدا حقایقی را می دانم که شما نمی دانید} اين جمله ممكن است جنبه تهديد در برابر مخالفت هاى آنها داشته باشد كه من مجازات هاى دردناكى از #خداوند در برابر تبهكاران سراغ دارم كه شما هنوز از آن بى‌ خبريد، و يا اشاره به لطف و رحمت پروردگار باشد كه اگر در مسير اطاعتش گام بگذاريد بركات و پاداش هايى از او سراغ دارم كه شما به عظمت و وسعت آن واقف نيستيد. 🌸 سپس گفتار ديگرى را از #نوح مى‌ خوانيم كه در برابر اظهار تعجّب قوم خود از اين كه چگونه ممكن است انسانى عهده‌ دار رسالت پروردگار گردد، بيان كرده است: {أَ وَ عَجِبْتُمْ أَنْ جاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلى رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ وَ لِتَتَّقُوا وَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ: آیا تعجب کردید که بر مردی از خودتان معارفی از سوی پروردگارتان آمده تا شما را هشدار دهد، به خاطر اینکه شما #تقوا پیشه کنید و مورد رحمت قرار گیرید} يعنى، اين موضوع چه جاى تعجّب است؟ زيرا يک انسان شايسته، استعداد انجام اين رسالت را بهتر از هر موجود ديگر دارد. 🌸 ولى به جاى اين كه دعوت چنين رهبر دلسوز و خيرخواه و آگاهى را بپذيرند، همه گفته‌ هاى او را تكذيب كردند و در برابر دعوتش سر تسليم فرود نياوردند، هر چه #نوح بيشتر تبليغ مى‌كرد، آنها بر لجاجت و سرسختى خود مى‌افزودند {فَكَذَّبُوهُ: پس او را تکذیب کردند} همین سبب شد { فَأَنْجَيْناهُ وَ الَّذِينَ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَ أَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا: ما هم او و کسانی که در کشتی همراهش بودند نجات دادیم و کسانی که آیات ما را تکذیب کردند، غرق نمودیم} در پايان، دليل اين عذاب سخت را چنين بيان مى‌ كند كه آنها مردمی كور دل و بی بصیرت بودند (إِنَّهُمْ كانُوا قَوْماً عَمِينَ: زیرا آنان گروهی کوردل بودند} و اين كوردلى نتيجه اعمال شوم و لجاجت هاى مستمرّ خودشان بود، زيرا چشم پوشى مستمرّ از حقايق، تدريجاً چشم تيزبين عقل را ضعيف كرده و سرانجام کوردل مى‌ كند. 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

بسم الله الرحمن الرحیم 🌹#تفسیر_قرآن #جلسه_914 🌹 #آیات_۵۹_۶۴ #سوره_اعراف 🌹 بخش۲ 🌸 این آیات در مکه نازل شده است. سرگذشت #حضرت_نوح در سوره‌ هاى مختلفى از #قرآن مانند سوره هود، انبياء، مؤمنون، شعراء و نوح مشروحاً آمده است، امّا در اينجا تنها فهرستى از آن در شش آيه آمده. نخست مى‌ فرمايد: {لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ: قطعا، نوح را به سوی قومش فرستادیم} نخستين چيزى كه او به آنها يادآور شد، همان توجّه به حقيقت توحيد و نفى هرگونه بت پرستى بود، {فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ: پس به آنان گفت: ای قوم من! خدا را بپرستید، که شما را جز او معبودی نیست} نوح پس از بيدار كردن فطرتهاى خفته، آنان را از سرانجام بت پرستى بر حذر داشته و گفت: {إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ: من قطعا از عذاب روزی بزرگ بر شما می ترسم} منظور از مجازات «روز بزرگ» ممكن است همان توفان معروف نوح يا مجازات الهى در روز #قیامت باشد. 🌸 ولى قوم #نوح به جاى اين كه از دعوت اصلاحى اين پيامبر بزرگ كه همراه با نهايت خيرخواهى بود استقبال كنند، به آيين توحيد بپيوندند و دست از ستم و فساد بردارند جمعى از اشراف و ثروتمندان قوم او كه منافع خود را با بيدارى مردم در خطر مى‌ ديدند، و مذهب او را مانعى بر سر راه هوسرانيهای خويش مشاهده مى‌ كردند صريحاً در جواب #نوح {قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ إِنّا لَنَراكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ: گفتند: قطعا ما تو را در گمراهی آشکار می بینیم} «نوح» در برابر توهين و خشونت آنها با همان لحن آرام و محبّت‌آميز خود در پاسخ آنها {قالَ يا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلالَةٌ وَ لكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ: گفت: ای قوم من! هیچ گمراهی و انحرافی در من نیست، ولی من فرستاده ای از سوی پروردگار جهانیان هستم} اشاره به اين كه خدايان پراكنده‌ اى كه شما قائل شده‌ ايد همه بى‌ اساس است، پروردگار و ربّ همه جهانيان تنها خداوند يگانه يكتاست كه خالق همه آنها مى‌ باشد. 🌸 سپس نوح هدفش را بیان می کند: {أُبَلِّغُكُمْ رِسالاتِ رَبِّي وَ أَنْصَحُ لَكُمْ: پیام های پروردگارم را به شما می رسانم، و برای شما خیرخواهی می کنم} و سپس اضافه مى‌ كند: {وَ أَعْلَمُ مِنَ اللّهِ ما لا تَعْلَمُونَ: و از سوی #خدا حقایقی را می دانم که شما نمی دانید} اين جمله ممكن است جنبه تهديد در برابر مخالفت هاى آنها داشته باشد كه من مجازات هاى دردناكى از #خداوند در برابر تبهكاران سراغ دارم كه شما هنوز از آن بى‌ خبريد، و يا اشاره به لطف و رحمت پروردگار باشد كه اگر در مسير اطاعتش گام بگذاريد بركات و پاداش هايى از او سراغ دارم كه شما به عظمت و وسعت آن واقف نيستيد. 🌸 سپس گفتار ديگرى را از #نوح مى‌ خوانيم كه در برابر اظهار تعجّب قوم خود از اين كه چگونه ممكن است انسانى عهده‌ دار رسالت پروردگار گردد، بيان كرده است: {أَ وَ عَجِبْتُمْ أَنْ جاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلى رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ وَ لِتَتَّقُوا وَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ: آیا تعجب کردید که بر مردی از خودتان معارفی از سوی پروردگارتان آمده تا شما را هشدار دهد، به خاطر اینکه شما #تقوا پیشه کنید و مورد رحمت قرار گیرید} يعنى، اين موضوع چه جاى تعجّب است؟ زيرا يک انسان شايسته، استعداد انجام اين رسالت را بهتر از هر موجود ديگر دارد. 🌸 ولى به جاى اين كه دعوت چنين رهبر دلسوز و خيرخواه و آگاهى را بپذيرند، همه گفته‌ هاى او را تكذيب كردند و در برابر دعوتش سر تسليم فرود نياوردند، هر چه #نوح بيشتر تبليغ مى‌كرد، آنها بر لجاجت و سرسختى خود مى‌افزودند {فَكَذَّبُوهُ: پس او را تکذیب کردند} همین سبب شد { فَأَنْجَيْناهُ وَ الَّذِينَ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَ أَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا: ما هم او و کسانی که در کشتی همراهش بودند نجات دادیم و کسانی که آیات ما را تکذیب کردند، غرق نمودیم} در پايان، دليل اين عذاب سخت را چنين بيان مى‌ كند كه آنها مردمی كور دل و بی بصیرت بودند (إِنَّهُمْ كانُوا قَوْماً عَمِينَ: زیرا آنان گروهی کوردل بودند} و اين كوردلى نتيجه اعمال شوم و لجاجت هاى مستمرّ خودشان بود، زيرا چشم پوشى مستمرّ از حقايق، تدريجاً چشم تيزبين عقل را ضعيف كرده و سرانجام کوردل مى‌ كند. 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈