آیه بامداد دوشنبه : #قرآن . سوره فصّلت‏ : وَ إِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ «36» . و اگر انگيزه و وسوسه ‏اى از طرف #شيطان تو را تحريك كند (كه بدى را با بدى جواب دهيد) پس به خداوند #پناه ببر كه او خود شنواى آگاه است. . نكته ها: كلمه‏ى‏ «نَزْغٌ» به معناى ورود در كارى به قصد #فساد است و به وسوسه‏ى شيطان و تحريك او نيز #نزغ گفته مى‏شود. . در اين آيه و سه آيه‏ى قبل، چهار نكته براى مناديان راه خدا مطرح شده است: در آيه‏ى 32 مى‏فرمايد: بهترين سخن، دعوت به سوى خداست، مشروط بر آن كه دعوت‏ كننده، خود اهل عمل و تسليم فرمان خدا باشد. . در آيه‏ى بعد مى‏فرمايد: اگر در مسير دعوت با مخالفان روبرو شدى با بهترين شيوه برخورد كن تا او را تغيير دهى، يا به گونه ‏اى عمل كن كه گويا همان مخالف، دوست صميمى تو است و هيچ به روى خود نياور. . در آيه‏ى بعد فرمود: اين ناديده گرفتن عداوت‏ها و دشمنى‏ ها نياز به صبر دارد و مخصوص كسانى است كه بهره‏ى بزرگى از كرامت و لطف خدا را دريافت كرده باشند. . پيام‏ها: 1- برانگيختن حسّ انتقام‏جويى در انسان، از شگردهاى شيطانى است، ولى پاسخ دادن بدى‏ها با نيكى، از سفارشات الهى است. ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ‏ ... إِمَّا يَنْزَغَنَّكَ‏ . 2- از #وسوسه‏ى شيطان، هيچ كس حتّى پيامبر در امان نيست. «وَ إِمَّا يَنْزَغَنَّكَ» . 3- وسوسه‏ى شيطان دائمى است. ( «يَنْزَغَنَّكَ» فعل مضارع و رمز استمرار است). 4- هر عنصرى كه وسوسه ‏گر باشد شيطانى است. «مِنَ الشَّيْطانِ نَزْغٌ» 5- صبر نكنيد كه شيطان مسلط شود، با پيدا شدن كوچك‏ترين وسوسه به خدا پناه ببريد. «مِنَ الشَّيْطانِ نَزْغٌ» 6- داروى وسوسه‏ى شيطان، پناهندگى به خدا و توبه است. «وَ إِمَّا يَنْزَغَنَّكَ‏ .. فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ» 7- #استعاذه از #ابزارهاى عصمت انبيا است. فَاسْتَعِذْ ... 8- به كسى بايد پناه برد كه جامع همه‏ى كمالات و شنوا و آگاه باشد. «فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ» (كلمه «الله» به معناى ذات مقدّس است كه تمام كمالات را داشته باشد) 9- با اين كه خدا مى‏داند ولى ما بايد ضعف و پناهندگى خود را با زبان و دل اظهار كنيم. فَاسْتَعِذْ ... السَّمِيعُ الْعَلِيمُ‏ 10- پناه خواستن از خداوند بى پاسخ نمى‏ماند. «السَّمِيعُ الْعَلِيمُ» 11- تنها خداوند شنوا و داناى مطلق است. «إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ»

آیات بامداد شنبه : #قرآن . سوره زخرف : وَ مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ «36» . و هر كه از #ياد خداى رحمن روى گردان شود ، #شيطانى بر او مى‏ گماريم كه همراه و دمساز وى گردد. . سوره زخرف : وَ إِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ «37» . و آنها (شياطين) مردم را از راه (حقّ) باز مى‏ دارند ولى گمان مى‏كنند كه هدايت يافته ‏اند. . نكته ها: آيات قبل، سخن از كفّار و غرق شدن در ماديات بود، اين آيه يكى از آثار غوطه‏ ور شدن در زر و زيور را بيان مى‏ كند. «يَعْشُ» از «عشو» به معناى آفتى در #چشم است كه سبب ضعف ديد مى‏گردد. اين كلمه هرگاه با حرف «عن» همراه باشد به معناى اعراض كردن است. سياست شيطان #گام به گام است: «خُطُواتِ» : مرحله اول القاى وسوسه است. «فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ» در مرحله دوم تماس مى‏گيرد. «مَسَّهُمْ طائِفٌ» مرحله سوم در قلب فرو مى‏رود. «فِي صُدُورِ النَّاسِ» مرحله چهارم در روح مى‏ماند. «فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ» مرحله پنجم انسان را عضو حزب خود قرار مى‏دهد. «حِزْبُ الشَّيْطانِ» مرحله ششم سرپرست انسان مى‏شود. «وَ مَنْ يَتَّخِذِ الشَّيْطانَ وَلِيًّا» مرحله هفتم انسان خود يك شيطان مى‏شود. شَياطِينَ الْإِنْسِ وَ ... امام على عليه السلام در نهج البلاغه مى‏فرمايد: #شيطان در روح انسان تخم گذارى مى‏كند. «فباض و فرخ فى صدورهم» شيطانِ همراه، ممكن است از دوستان ناباب يا همسر و فرزند يا شريك فاسد باشد. به همين دليل كلمه شيطان نكره ذكر شده است تا شامل هر نوع شيطانى شود. نماز، ذكر رحمن است، «أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِي» قرآن، ذكر رحمن است، «نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ» پس هر كس از نماز و قرآن اعراض كند دچار سلطه شيطان همراه مى‏شود. «فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ» پيام‏ها: 1- سلطه شيطان در اثر اعمال خود ماست. وَ مَنْ يَعْشُ‏ ... نُقَيِّضْ‏ 2- دل يا جاى رحمن است يا شيطان. «وَ مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطاناً» 3- #كيفر روى گردانى از سرچشمه رحمت، بندگى شيطان سلطه‏ گر است. «فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ» 4- تلاش شيطان براى بازداشتنن انسان از راه حقّ جدّى است. «إِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ» 5- بدتر از انحراف عملى، انحراف فكرى است. «يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ»

آیات بامداد یکشنبه : #قرآن . سوره زخرف : حَتَّى إِذا جاءَنا قالَ يا لَيْتَ بَيْنِي وَ بَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرِينُ «38» . (همراه بودن #شيطان ادامه دارد) تا زمانى كه (مجرم در #قيامت) نزد ما آيد (و به شيطان همدم خود) گويد: اى كاش ميان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود، چه بد #همنشينى بودى ! . سوره زخرف : وَ لَنْ يَنْفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذابِ مُشْتَرِكُونَ «39» . (ولى به آنان گفته مى‏شود) امروز (آرزوى دورى از شياطين) براى شما سودى ندارد چرا كه ظلم كرديد، شما (با شياطين) در عذاب مشتركيد. . نكته ‏ها: مجرمان در قيامت آرزو مى‏كنند كه لااقل در جهنّم از شياطين دور باشند، ولى قرآن مى‏فرمايد: آنها در عذاب هم با شياطين شريكند و از هم جدا نمى‏شوند. . پيام‏ها: 1- ندامت‏ها در دنيا مى‏تواند ثمربخش باشد ولى در آخرت جز #حسرت سودى ندارد. يا لَيْتَ‏ ... 2- روز قيامت كه پرده ‏ها كنار مى‏ رود بسيارى محبوب‏ها منفور و پندارها باطل مى‏شوند. «يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ حَتَّى إِذا جاءَنا» 3- در قيامت، شياطين با آدميان محشور مى‏شوند. «يا لَيْتَ بَيْنِي وَ بَيْنَكَ» 4- هم‏نشينان دنيا، #هم‏نشينان قيامت خواهند بود. فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ‏ ... فَبِئْسَ الْقَرِينُ‏ 5- قرين بودن با شيطان در روز قيامت خود نوعى عذاب است. «فَبِئْسَ الْقَرِينُ» 6- اعراض از ذكر خدا كه زمينه سلطه شيطان است، ظلم به خويش و انبياست. «إِذْ ظَلَمْتُمْ» 7- برخلاف زندان دنيا كه سختى زندان عمومى كمتر از انفرادى است، در قيامت عمومى بودن عذاب هيچ سودى ندارد. لَنْ يَنْفَعَكُمُ‏ ... أَنَّكُمْ فِي الْعَذابِ مُشْتَرِكُونَ‏

آیات بامداد یکشنبه : #قرآن . سوره «ق» : قالَ قَرِينُهُ رَبَّنا ما أَطْغَيْتُهُ وَ لكِنْ كانَ فِي ضَلالٍ بَعِيدٍ «27» . ( #شيطان،) هم‏نشين او گويد: پروردگارا! من او را به طغيان وادار نكردم، بلكه او خودش در گمراهى عميق و دور بود. . سوره «ق» : قالَ لا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَ قَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُمْ بِالْوَعِيدِ «28» . سوره «ق» : ما يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَ ما أَنَا بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ «29» . (خداوند فرمايد:) نزد من با يكديگر مشاجره نكنيد، من پيش از اين وعده عذاب را به شما داده بودم. فرمان (افكندن كافر در #دوزخ) نزد من تغيير نمى‏يابد و من هرگز به بندگانم، ستم نكنم. سوره «ق» : يَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ ؟ وَ تَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِيدٍ «30» . روزى كه به دوزخ گوييم: آيا #پر شدى؟ و او گويد: آيا بيش از اين هم هست؟! . نكته‏ ها: امام صادق عليه السلام فرمودند: منظور از «قرين» در اين آيه، شيطان است. آرى، در جاى ديگر نيز مى‏خوانيم: شيطان، قرين بعضى از خلافكاران مى‏گردد. «فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ» يكى از عوامل دوزخى شدن انسان، دوست و #هم‏نشين بد است، چنانكه قرآن در اين آيات، از شيطان به عنوان هم‏نشينى كه انسان را به دوزخ مى‏افكند نام برده است. يكى از ناله‏ هاى دوزخيان در قيامت، اظهار ندامت از گرفتن دوستان بد در دنياست، چنانكه قرآن سخن آنان را چنين بيان مى‏فرمايد: «يا وَيْلَتى‏ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَلِيلًا» اى كاش! فلانى را به دوستى نمى‏گرفتم. در قيامت، ميان مجرمان با يكديگر، و مجرمان با رهبران فاسد، و مجرمان با شيطان، گفتگوهايى است و هر كدام تلاش مى‏كنند كه گناه خود را به گردن ديگرى بياندازند. در قرآن، صحنه‏ هايى از اين مشاجرات نقل شده است، از جمله: گاهى به يكديگر مى‏گويند: «لَوْ لا أَنْتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ» اگر شما نبوديد، قطعاً ما مؤمن بوديم، ولى پاسخ مى‏شنوند: «بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ» هرگز چنين نيست، بلكه شما خودتان ايمان‏ آور نبوديد. در صحنه و موقفى ديگر به رهبران فاسد مى‏گويند: «كُنَّا لَكُمْ تَبَعاً فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا» ما تابع شما بوديم و بدبخت شديم، آيا مى‏توانيد امروز گرهى از كار ما باز كنيد. و در صحنه ‏اى، شيطان را #ملامت مى‏كنند و او مى‏گويد: فَلا تَلُومُونِي وَ لُومُوا أَنْفُسَكُمْ‏ ... مرا سرزنش نكنيد، خودتان را سرزنش كنيد ! ، من كارى جز دعوت نداشتم، شما خودتان دعوت مرا پذيرفتيد. . اين آيه نيز سخنى از ابليس است كه مى‏گويد: پروردگارا من آنان را به طغيان وانداشتم. جهنّم همواره مى‏گويد: «هل من مزيد»، چنانكه جهنّميان نيز در دنياپرستى و مال و مقام و خوردن اموال مردم سيرى نداشته و «هل من مزيد» مى‏گفتند. . پيام‏ها: 1- دوست و رفيق بد، انسان را به كجا مى‏كشاند؛ انسانى كه مى‏توانست با ابرار هم‏نشين باشد، همراه و هم‏نشين شيطان گرديده است. «قَرِينُهُ» 2- ابليس، به ربوبيّت خدا معترف است. «قالَ قَرِينُهُ رَبَّنا» 3- به هوش باشيم كه ابليس در قيامت از خود سلب مسئوليّت مى‏كند و از منحرفان تبرّى مى‏جويد. «ما أَطْغَيْتُهُ» 4- ابليس كار خود را تنها در محدوده دعوت و وسوسه مى‏داند، نه اجبار مردم. «ما أَطْغَيْتُهُ» 5- كار انسان به جايى مى‏رسد كه شيطان او را گمراه مى‏شمرد. قالَ قَرِينُهُ‏ ... فِي ضَلالٍ بَعِيدٍ 6- دوزخيان در قيامت با ابليس جدال و تخاصم دارند. «لا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ» 7- به جاى جدال و مخاصمه با شيطان در قيامت كه سودى ندارد، در دنيا به ستيز با او برخيزيم. «لا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ» 8- قهر خدا، بعد از اتمام حجت است. أَلْقِيا فِي جَهَنَّمَ‏ ... قَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُمْ بِالْوَعِيدِ 9- گفتگوها و جرّ و بحث‏ها در قيامت، حكم الهى را تغيير نمى‏دهد و سبب بازنگرى و تجديد نظر در حكم نمى‏شود. «ما يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ» 10- تغيير حكم و تخفيف كيفر ظالم، سبب ظلم به مظلومان است. «ما يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَ ما أَنَا بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ» 11- به دوزخ افتادن مجرمان، ظلمى است كه آنان در حق خود مرتكب شده ‏اند، نه ظلم خدا در حق آنان. أَلْقِيا فِي جَهَنَّمَ‏ ... وَ ما أَنَا بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ 12- دوزخ، داراى نوعى شعور است و #مخاطب خداوند قرار مى‏گيرد و سؤال ‏الهى را پاسخ مى‏دهد. «هَلِ امْتَلَأْتِ وَ تَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِيدٍ»