اســــاس
✍️توسعه؛ مسیر پیشرفت یا پسرفت 📌اولین برنامه‌ی ۵ ساله‌ی توسعه اقتصادی کشور در ۲۱ تیر ماه سال ۱۳۶۲ ت
✍️توسعه؛ مسیر پیشرفت یا پسرفت
🔸اولین قانون برنامه توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی در سال 1368 در طی یک روند و احساس ضرورت نمایندگان مجلس شورای اسلامی در حین بررسی لایحه بودجه به یک برنامه مدون و تعیین سیاست گذاری‌های کلان تصویب شد.
🔸تصویب #قوانین_برنامه مانند سایر قوانین عادی از طریق #مجلس_شورای_اسلامی صورت می‌گیرد و اختلاف نظرهایی پیرامون ماهیت این قوانین و جایگاه آن در سلسله مراتب قوانین به چشم می‌خورد به گونه‌ای که برخی این قوانین را در حکم #قانون_عادی تلقی نموده و الزام آوری بیشتری نسبت به قوانین عادی برای این دسته از قوانین قائل نیستند.
🔸گذشته از همه این اختلاف نظرها و صرف نظر از تحلیل محتوایی این قانون، اولین سؤالی که شاید به ذهن متبادر شود پرسش از عنوان این قانون یعنی پرسش از چیستی #توسعه است؛
🔸 سؤالی که در وهله اول از مفاهیم بدیهی و بی‌نیاز به پاسخ به نظر می‌رسد؛ اما دقت در این مفهوم، زوایای پنهان و مغفول آن را مشخص می‌نماید.
🔸«توسعه» یک واژه و مفهوم وارداتی، معادل لفظ انگلیسی «Developement» به معنای رشد و گسترش تدریجی و نمود و تطور یافتن، آشکار شدن و از پوسته و غلاف درآمدن است.
🔸 در علم اقتصاد، توسعه یک مفهوم کیفی و همه جانبه است که شاخص‌هایی متفاوت با مؤلفه‌های رشد اقتصادی همچون #افزایش_نقدینگی، #تولید_ناخالص_ملی و #درآمد_ملی را داراست.
🔸 در مفهوم توسعه علاوه بر توجه به افزایش کمی و مادی رفاه، تحول در زیرساخت‌های انسانی و اجتماعی و فرهنگی و هم سو شدن آنان با اهداف توسعه نیز مدنظر قرار می‌گیرد.
به عبارت بهتر؛ نقطه هدف توسعه به‌مثابه مفهومی همه جانبه و #فراگیر، همه ابعاد و زیرساخت‌های اجتماعی، انسانی، اقتصادی و فرهنگی جامعه است که با توجه به اهداف توسعه، جوامع را برای تحقق #دهکده_جهانی و یک دستگی و همگونی فرهنگی بر پایه باورهای #مدرنیته و بر محور #انسان_مدرن آماده می‌سازد.
🔸با توجه به تفاوت فرهنگی و عقیدتی این مرزوبوم با برخی شاخصه‌های اساسی توسعه ازجمله زدودن همه امور غیر عینی و غیر قابل تجربه از متن فرهنگ و یا محور قرار گرفتن لذات و رفاه بشر به‌مثابه یک غایت، لازم است مدل مطلوب پیشرفت در ایران اسلامی متناسب با ساختارهای فرهنگی و اجتماعی همین مرزوبوم طراحی‌شده باشد.
عدم به‌کارگیری تعمدی واژه توسعه توسط امام امت در بیانات خود در نخستین نشست اندیشه‌های راهبردی و ذکر دلایل آن را نیز در همین راستا می‌توان تحلیل و تبیین نمود.
در مقابل، توجه به واژه و مفهوم #رشد به‌عنوان یک مفهوم دینی و درون فرهنگی و جامعیت همه جانبه آن می‌تواند کلیدواژه مهم در همه برنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌گذاری‌ها و قانون نویسی ها به شمار رود.
🔸«رشد» با خاستگاه قرآنی و روایی «به کمال رسیدن همه استعدادهای فردی و اجتماعی در راستای هدف غایی خلقت یعنی تقرب و بندگی معبود» تعریف می‌شود. ارتباط معنادار این مفهوم و پیوند گسست ناپذیر آن با هدایت و فیض الهی و هم چنین اختیار فرد و جامعه در طریق تحقق آن، تنها و تنها از بستر ولایت و به واسطه امامت، اهمیت و جذابیت این کلید واژه را دوچندان می کند.
🔸توجه و اهمیت رشد همه جانبه انسان در مقدمه قانون اساسی و در اصول مختلف این قانون از جمله بند اول اصل سه، بند 3 اصل 43 ودر فلسفه #اساسی_سازی برخی اصول همچون اصل 8 و دیگر اصول به خوبی هویداست و لازم است علاوه بر تبیین این مفهوم و تشخیص مصداق‌های عملی آن در عرصه‌های مختلف توسط صاحب نظران، در همه برنامه‌ریزی‌ها و سیاست گذاری‌ها و قانون نویسی ها به عنوان محور و شاقول مدنظر قرار گیرد.
💠اساس را دنبال بفرمایید و نظرات خود را مطرح بفرمایید💠
@Asaas_mokhatab
_______
@asaas_discourse
اســــاس
بسم‌الله الرحمن الرحیم
💠آموزه‌های نقوی💠
❇️امام هادی علیه‌السلام فرمودند:
اَلعالِمُ وَ المُتَعَلِّمُ شریکانِ فی الرُّشدِ، مأمورانِ بالنَّصیحَةِ، مَنهیّانِ عَنِ‌الغَشِّ؛
بحارالانوار، ج75، ص 367.
❇️امام هادی (علیه‌السلام) در جمله‌ای کوتاه هدف اصلی از تعامل میان استاد و دانشجو و مهم‌ترین قاعده لازم‌الرعایه در این تعامل را معرفی می‌کنند. به‌راستی هدف از تعامل عالم و متعلم یا استاد و دانشجو چیست؟ هدف استاد از آموزش و هدف دانشجو از آموختن کدام است؟
❇️ از نظر امام دهم (علیه‌السلام) استاد و دانشجو در «رشد» یعنی بالندگی شریک هستند و رو به‌سوی ترقی دارند. این کلام گهربار نشان می‌دهد که علم‌آموزی موجب #رشد هر دو سوی این رابطه است و استاد و دانشجو هر دو در این رشد شریک‌اند. توجه به این #شراکت پرسود، استاد را از #تکبر و #بخل و دانشجو را از #تنبلی و کم همتی محفوظ می‌دارد.
❇️ نکته دیگر آنکه رشد علمی عالم و متعلم با تشریک‌مساعی و در یک رابطه دوسویه محقق می‌شود بنابراین استاد گوینده صرف و دانشجو شنونده صرف نیست.
❇️امام علی النقی (علیه‌السلام) عالم و متعلم را موظف به #نصیحت و ممنوع از غَشّ می‌دانند. نصیحت در لغت از نصح به معنای خلوص و صفا است. نصح العسل یعنی عسل تصفیه شد. نصح همچنین به معنای وعظ به کار می‌رود.
❇️در واقع موعظه کردن و پند دادن خود از آثار بارز خلوص و خیرخواهی کسی نسبت به دیگری است. در مقابل #غش به معنای ناخالصی، ظاهرسازی و فریب‌کاری است. استاد و دانشجو در جایی به شراکتی پرسود یعنی پر از رشد دست می‌یابند که خالص و صاف و بیغش در آموختن و آموزش‌دادن ظاهر شوند.
❇️برخورد صادقانه با مباحث علمی بدون ظاهرسازی و بدون تعارف را می‌توان #تقوای_علمی دانست. استاد و دانشجو در برخورد با اندیشه‌ها، تجربه‌ها و دستاوردهای علمی زلال و صادق‌اند، هیچ اندیشه‌ای را #تحقیر نمی‌کنند و باب بحث و سؤال را نمی‌بندند. ایشان بر سر دفاع از یک دیدگاه علمی گرفتار #تعصب و #تصلب نمی‌شوند؛
❇️ بنابراین استاد و دانشجو بیش از همه با خود صادق‌اند و به‌محض آنکه قوتی در دیدگاهی ببینند خاضعانه به قوت آن اقرار می‌کنند و به جدال و مراء گرفتار نمی‌شوند! این کلید نیل به رشد علمی است که امام بزرگوارمان در این جملات کوتاه به دست می‌دهند.
🌼________________🌼
@asaas_discourse
رشد از راه مشورت
امام حسن مجتبی علیه‌السلام، در کلامی پرمغز، مشورت را عامل هدایت جامعه به‌سوی رشد دانستهاند.
🔹«مَا تَشَاوَرَ قَوْمٌ إِلَّا هُدُوا إِلَى رُشْدِهِمْ»(۱)
▪️سیاق عبارت به نحوی است که چنین استنباط می‌شود که حاکم شدن فرهنگ #مشورت بر روابط اجتماعی چنان اصیل است که بی‌تردید #رشد و #تکامل را در پی دارد. لذا رابطه و نسبت میان مشورت مداری و استفاده از عقول جمع، چنان موضوعیت دارد که رشد و تعالی جامعه محصول پایبندی عملی به این مؤلفه است.
▪️نکته قابل‌استفاده دیگر از این کلام آن است که رشد جمعی (رُشدِهِم) با اتکا به اصل مشورت، قابل‌دستیابی است.
چنین می‌نماید که بر همین مبنا است که در قرآن کریم مشورت (سوره شورى آيات ۳۶-۳۹)، در ردیف نماز و زکات از علامات #ایمان و از خصائص جامعه ایمان‌مدار شمرده است.
۱- حرانى، ابنشعبه، حسن بن على، تحف العقول عن آل الرسول صلى‌الله‌عليه‌وآله، قم: جامعه مدرسين، چاپ دوم: ۱۴۰۴ق ص۲۳۳
_____
@asaas_discourse
رشد از راه مشورت
امام حسن مجتبی علیه‌السلام، در کلامی پرمغز، مشورت را عامل هدایت جامعه به‌سوی رشد دانستهاند.
🔹«مَا تَشَاوَرَ قَوْمٌ إِلَّا هُدُوا إِلَى رُشْدِهِمْ»(۱)
▪️سیاق عبارت به نحوی است که چنین استنباط می‌شود که حاکم شدن فرهنگ #مشورت بر روابط اجتماعی چنان اصیل است که بی‌تردید #رشد و #تکامل را در پی دارد. لذا رابطه و نسبت میان مشورت مداری و استفاده از عقول جمع، چنان موضوعیت دارد که رشد و تعالی جامعه محصول پایبندی عملی به این مؤلفه است.
▪️نکته قابل‌استفاده دیگر از این کلام آن است که رشد جمعی (رُشدِهِم) با اتکا به اصل مشورت، قابل‌دستیابی است.
چنین می‌نماید که بر همین مبنا است که در قرآن کریم مشورت (سوره شورى آيات ۳۶-۳۹)، در ردیف نماز و زکات از علامات #ایمان و از خصائص جامعه ایمان‌مدار شمرده است.
۱- حرانى، ابنشعبه، حسن بن على، تحف العقول عن آل الرسول صلى‌الله‌عليه‌وآله، قم: جامعه مدرسين، چاپ دوم: ۱۴۰۴ق ص۲۳۳
@asaas_didcourse
🖤السلام علیك یا علي بن محمد الهادي🖤
باز نشر به مناسبت شهادت امام هادی(علیه السلام)
بسم‌الله الرحمن الرحیم
💠آموزه‌های نقوی💠
❇️امام هادی علیه‌السلام فرمودند:
اَلعالِمُ وَ المُتَعَلِّمُ شریکانِ فی الرُّشدِ، مأمورانِ بالنَّصیحَةِ، مَنهیّانِ عَنِ‌الغَشِّ؛
بحارالانوار، جلد ۷۵، صفحه ۳۶۷
❇️امام هادی (علیه‌السلام) در جمله‌ای کوتاه هدف اصلی از تعامل میان استاد و دانشجو و مهم‌ترین قاعده لازم‌الرعایه در این تعامل را معرفی می‌کنند. به‌راستی هدف از تعامل عالم و متعلم یا استاد و دانشجو چیست؟ هدف استاد از آموزش و هدف دانشجو از آموختن کدام است؟
❇️ از نظر امام دهم (علیه‌السلام) استاد و دانشجو در «رشد» یعنی بالندگی شریک هستند و رو به‌سوی ترقی دارند. این کلام گهربار نشان می‌دهد که علم‌آموزی موجب #رشد هر دو سوی این رابطه است و استاد و دانشجو هر دو در این رشد شریک‌اند. توجه به این #شراکت پرسود، استاد را از #تکبر و #بخل و دانشجو را از #تنبلی و کم همتی محفوظ می‌دارد.
❇️ نکته دیگر آنکه رشد علمی عالم و متعلم با تشریک‌مساعی و در یک رابطه دوسویه محقق می‌شود بنابراین استاد گوینده صرف و دانشجو شنونده صرف نیست.
❇️امام علی النقی (علیه‌السلام) عالم و متعلم را موظف به #نصیحت و ممنوع از غَشّ می‌دانند. نصیحت در لغت از نصح به معنای خلوص و صفا است. نصح العسل یعنی عسل تصفیه شد. نصح همچنین به معنای وعظ به کار می‌رود.
❇️در واقع موعظه کردن و پند دادن خود از آثار بارز خلوص و خیرخواهی کسی نسبت به دیگری است. در مقابل #غش به معنای ناخالصی، ظاهرسازی و فریب‌کاری است. استاد و دانشجو در جایی به شراکتی پرسود یعنی پر از رشد دست می‌یابند که خالص و صاف و بیغش در آموختن و آموزش‌دادن ظاهر شوند.
❇️برخورد صادقانه با مباحث علمی بدون ظاهرسازی و بدون تعارف را می‌توان #تقوای_علمی دانست. استاد و دانشجو در برخورد با اندیشه‌ها، تجربه‌ها و دستاوردهای علمی زلال و صادق‌اند، هیچ اندیشه‌ای را #تحقیر نمی‌کنند و باب بحث و سؤال را نمی‌بندند. ایشان بر سر دفاع از یک دیدگاه علمی گرفتار #تعصب و #تصلب نمی‌شوند؛
❇️ بنابراین استاد و دانشجو بیش از همه با خود صادق‌اند و به‌محض آنکه قوتی در دیدگاهی ببینند خاضعانه به قوت آن اقرار می‌کنند و به جدال و مراء گرفتار نمی‌شوند! این کلید نیل به رشد علمی است که امام بزرگوارمان در این جملات کوتاه به دست می‌دهند.
◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
همراه ما باشید ...⚖📜
@asaas_discourse
هدایت شده از اســــاس
✍️توسعه؛ مسیر پیشرفت یا پسرفت
🔸اولین قانون برنامه توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی در سال 1368 در طی یک روند و احساس ضرورت نمایندگان مجلس شورای اسلامی در حین بررسی لایحه بودجه به یک برنامه مدون و تعیین سیاست گذاری‌های کلان تصویب شد.
🔸تصویب #قوانین_برنامه مانند سایر قوانین عادی از طریق #مجلس_شورای_اسلامی صورت می‌گیرد و اختلاف نظرهایی پیرامون ماهیت این قوانین و جایگاه آن در سلسله مراتب قوانین به چشم می‌خورد به گونه‌ای که برخی این قوانین را در حکم #قانون_عادی تلقی نموده و الزام آوری بیشتری نسبت به قوانین عادی برای این دسته از قوانین قائل نیستند.
🔸گذشته از همه این اختلاف نظرها و صرف نظر از تحلیل محتوایی این قانون، اولین سؤالی که شاید به ذهن متبادر شود پرسش از عنوان این قانون یعنی پرسش از چیستی #توسعه است؛
🔸 سؤالی که در وهله اول از مفاهیم بدیهی و بی‌نیاز به پاسخ به نظر می‌رسد؛ اما دقت در این مفهوم، زوایای پنهان و مغفول آن را مشخص می‌نماید.
🔸«توسعه» یک واژه و مفهوم وارداتی، معادل لفظ انگلیسی «Developement» به معنای رشد و گسترش تدریجی و نمود و تطور یافتن، آشکار شدن و از پوسته و غلاف درآمدن است.
🔸 در علم اقتصاد، توسعه یک مفهوم کیفی و همه جانبه است که شاخص‌هایی متفاوت با مؤلفه‌های رشد اقتصادی همچون #افزایش_نقدینگی، #تولید_ناخالص_ملی و #درآمد_ملی را داراست.
🔸 در مفهوم توسعه علاوه بر توجه به افزایش کمی و مادی رفاه، تحول در زیرساخت‌های انسانی و اجتماعی و فرهنگی و هم سو شدن آنان با اهداف توسعه نیز مدنظر قرار می‌گیرد.
به عبارت بهتر؛ نقطه هدف توسعه به‌مثابه مفهومی همه جانبه و #فراگیر، همه ابعاد و زیرساخت‌های اجتماعی، انسانی، اقتصادی و فرهنگی جامعه است که با توجه به اهداف توسعه، جوامع را برای تحقق #دهکده_جهانی و یک دستگی و همگونی فرهنگی بر پایه باورهای #مدرنیته و بر محور #انسان_مدرن آماده می‌سازد.
🔸با توجه به تفاوت فرهنگی و عقیدتی این مرزوبوم با برخی شاخصه‌های اساسی توسعه ازجمله زدودن همه امور غیر عینی و غیر قابل تجربه از متن فرهنگ و یا محور قرار گرفتن لذات و رفاه بشر به‌مثابه یک غایت، لازم است مدل مطلوب پیشرفت در ایران اسلامی متناسب با ساختارهای فرهنگی و اجتماعی همین مرزوبوم طراحی‌شده باشد.
عدم به‌کارگیری تعمدی واژه توسعه توسط امام امت در بیانات خود در نخستین نشست اندیشه‌های راهبردی و ذکر دلایل آن را نیز در همین راستا می‌توان تحلیل و تبیین نمود.
در مقابل، توجه به واژه و مفهوم #رشد به‌عنوان یک مفهوم دینی و درون فرهنگی و جامعیت همه جانبه آن می‌تواند کلیدواژه مهم در همه برنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌گذاری‌ها و قانون نویسی ها به شمار رود.
🔸«رشد» با خاستگاه قرآنی و روایی «به کمال رسیدن همه استعدادهای فردی و اجتماعی در راستای هدف غایی خلقت یعنی تقرب و بندگی معبود» تعریف می‌شود. ارتباط معنادار این مفهوم و پیوند گسست ناپذیر آن با هدایت و فیض الهی و هم چنین اختیار فرد و جامعه در طریق تحقق آن، تنها و تنها از بستر ولایت و به واسطه امامت، اهمیت و جذابیت این کلید واژه را دوچندان می کند.
🔸توجه و اهمیت رشد همه جانبه انسان در مقدمه قانون اساسی و در اصول مختلف این قانون از جمله بند اول اصل سه، بند 3 اصل 43 ودر فلسفه #اساسی_سازی برخی اصول همچون اصل 8 و دیگر اصول به خوبی هویداست و لازم است علاوه بر تبیین این مفهوم و تشخیص مصداق‌های عملی آن در عرصه‌های مختلف توسط صاحب نظران، در همه برنامه‌ریزی‌ها و سیاست گذاری‌ها و قانون نویسی ها به عنوان محور و شاقول مدنظر قرار گیرد.
💠اساس را دنبال بفرمایید و نظرات خود را مطرح بفرمایید💠
@Asaas_mokhatab
_______
@asaas_discourse