آیت الله قرهی:
پیغمبر اکرم، محمّد مصطفی(صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) می‌فرماید: «يقولُ اللّه ُ عزّ و جلّ» [۵]، خود پروردگار عالم می‌فرماید، یعنی یک نوع حدیث قدسی است. «إذا كانَ الغالِبُ على العَبدِ الاشتِغالَ بِي، جَعَلتُ بُغيَتَهُ و لَذَّتَهُ في ذِكرِي»، هرگاه ياد من بر بنده‌ام غالب شود، خواهش و خوشى او را در ياد خود قرار دهم.
یعنی خداوند می‌فرماید: من یاد خودم را بر بنده‌ام غلبه دادم که مشغول به من شود، فکرش جای دیگر نباشد و دائم یاد خدا باشد. همان‌طور که بیان کردیم این، حبّ است دیگر، این که می‌گویند: عاشق و معشوق دائم به یاد هم هستند، همین است. لذا در همان باب حبّ فرمودند: اگر کسی در خوشی‌ها یاد من بود، من در غم‌هایش بیشتر به یادش خواهم بود. چون ما معمولاً وقتی غم داریم، خدا را یاد می‌کنیم. یعنی پروردگار عالم می‌خواهد ما دائم یاد خدا باشیم و او را فراموش نکنیم.
آن دامادی که شب عروسی‌اش است و وقتی می‌بیند اذان مغرب را گفتند، نماز می‌خواند. آن عروس خانمی که در هنگام اذان مغرب، به نماز می‌ایستد، مراقبه و مواظبت می‌کند. پروردگار عالم وقتی می‌بیند این عشق و دوستی و محبّت برقرار است، خوشحال شده و دوست دارد انسان فقط به یاد او باشد.
بعد پروردگار عالم می‌فرماید: وقتی یاد من بر بنده‌ام غالب شد، او دائم از یاد من لذّت می‌برد. او دائم به یاد من هست و این برایش لذّت‌بخش است، لذا او عاشق من می‌شود و من هم عاشق او.
آن عروس خانم که می‌گوید: الآن می‌خواهم نماز بخوانم، وقت نماز است، یعنی حتّی در شب عروسی‌اش هم یاد خداست. این که بتواند این خواهش نفسانی را کنار بگذارد، خیلی سخت است. آن هم با آرایش‌هایی که عروس خانم‌ها دارند و ...، حالا چه اشکال دارد وضو گرفته باشد و یا وضو بگیرد. خدا برتر است. وصلتی که با این حالت شروع شود، مسلّماً مبارک خواهد بود.
مگر ما نداریم که در شب زفاف نماز بخوانید و اعمالی که در باب شفاف زفاف تبیین شده است، اینها همه می‌خواهد یاد خدا را بگوید که یاد خدا بر انسان غلبه پیدا کند. شاید در همان لحظه اگر یاد خدا غلبه پیدا کند، همه مطالب درست شود.
من این را هم دیدم و هم از بزرگان شنیدم که بیان کردند: ما در شب عروسی، اوّل اذان، نمازمان را خواندیم و به فرزندانشان هم توصیه می‌کردند که شما هم اوّل اذان نمازتان را بخوانید. خیلی مهم است. حالا بعضی می‌گویند: صاحب جشن است، همه می‌روند و می‌آیند و ... . اینها مهم نیست، می‌تواند بگوید همه برویم نماز بخوانیم. الله اکبر را گفتند، بگوییم: وقت نماز است و برویم نماز بخوانیم. لذّت دیگری دارد.
آن‌وقت است که در نسلشان اثر می‌گذارد و فرزندشان، طیّب و طاهر می‌شود. وقتی انسان در آن لحظات بگوید (ولو به زبان هم نیاورد، ولی با اعمالش دارد می‌گوید) : خدایا! من یاد تو هستم، اینها همه به خاطر توست، تو گفتی: ازدواج کنی «و أنکحوا الأیامی منکم و الصّالحین من عبادکم و إمائکم». حتّی فرمودی: «إن یکونوا فقراء یغنهم اللّه من فضله و اللّه واسع علیم». امر رسولت را شنیدم که فرمود: «تَنَاكَحُوا تَنَاسَلُوا تَكْثُرُوا فَإِنِّي أُبَاهِي بِكُمُ الْأُمَمَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ لَوْ بِالسِّقْط». پیامبرت فرمود: «النکاح سنّتی فمن رغب عن سنّتی فلیس منّی»، امر بوده، اطاعت کردم.
✍🏻سایت وارث کد خبر: ۶۳۸۲۹
@Asemani_bashim
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
سوزن ها و زخم زبانها
حاج آقا رنجبر
@Asemani_bashim
https://chat.whatsapp.com/CX1T9HwZujk0VVetUFPu9d
امام علی علیه السلام :
إستَنزلوا الرِّزقَ بِالصَّدَقَةِ
با صدقه دادن، روزی خود را فرود آورید.
✍کافی(ط-الاسلامیه) ج 4 ، ص 3 ، ح 5 - تحف العقول ص 60 - من لا یحضره الفقیه ج 2 ، ص 66 ، ح1730
@Asemani_bashim
شیطان در مرحله سکرات مرگ، هنوز قدرت وسوسه دارد و لذا بی‌كار نمی‌نشیند تا بلكه بتواند دشمنی‌اش را به انتها برساند و انسان را دست خالی به معاد بفرستد، البته اگر انسان در قلب خود ایمان را نهادینه كرده باشد شیطان كاری از پیش نمی‌برد ولی اگر ایمانش اساسی نبود و در دنیا با اندك فشاری ایمانش را رها می‌كرد، شیطان می‌تواند در این مرحله موفق گردد. از امام صادق(ع) هست كه:
«هیچ كس نیست مگر این‌که چون در آستانه مرگ قرارگرفت، ابلیس یكی از شیاطین‌اش را بر او می‌گمارد تا او را به كفر بكشاند و در ایمانش شك ایجاد نماید، آن‌كس كه به‌واقع مؤمن است تحت تأثیر او قرار نمی‌گیرد».(حیات پس از مرگ، علامه‌طباطبایی(ره)، فصل اول به نقل از فروع كافی)
شیطان از راه تعلّقاتِ انسان وارد می‌شود و در خیالات انسان تصرف می‌نماید و آن‌كس را كه در دنیا صراط عبودیت را وِجهه همت خود قرار نداده است متأثر می‌كند و در واقع شخصیت اصلی دنیایی آن فرد را به او می‌دهد...
شرط جواب‌گویی به ملائكه عالم قبر، نقش بستن عقاید حقّه در لوح دل است، به نحوی كه آن عقاید، صورت باطن نفس شود این در صورتی است كه به شدت با آن عقاید حقّه مأنوس شده باشد.
✍🏻معاد؛ بازگشت به جدّی‌ترین زندگی
نویسنده : اصغر طاهرزاده
@Asemani_bashim
بهلول از شیخ جنید بغدادی پرسید: آداب طعام خوردن خود را می دانی؟ گفت: آری.
چگونه می خوری؟
جنید بغدادی پاسخ داد: اول بسم الله می گویم و از جلوی خود می خورم و لقمه کوچک بر می دارم و به طرف راست دهانم می گذارم و آهسته می جوم و به لقمه دیگران نظر نمی کنم و در خوردن از یاد حق غافل نمی شوم و هر لقمه که می خورم، الحمدلله می گویم و در اول و آخر غذا دست می شویم.
بهلول گفت:
اینها که تو گفتی، فرع است و اصل در خوردن، آن است که لقمه حلال باید خورد و اگر غذای حرام را صدها نوع از این آداب که گفتی به جای بیاوری، فایده ای ندارد و سبب تاریکی دل شود.
✍️ از کتاب رازقیت خالق نوشته اسماعیل صدیقی
@Asemani_bashim
فرزندشیخ رجبعلی خیاط:
یک خیاطی به اسم «آقا صمد» در بازار کار می‌کرد که یک چرخ خیاطی داشت و آن چرخ، همه زندگی‌اش بود. او از شاگردهای پدرم بود، با همان کسب ضعیف و درآمد کم همیشه بازارچه را ایام محرم خرج می‌داد.
همین آقا صمد می‌گفت: یکی از دوستانم حدود 75 روز برای خودسازی جایی برای ریاضت و این نوع کارها رفته بود و بعد که برگشت به من گفت: صمد! برو ببین جناب شیخ درباره من چه می‌گوید؟ می‌گفت: وقتی که من وارد کارگاه جناب شیخ شدم، گفت: برو بیرون! گفتم: جناب شیخ، من آمده‌ام فیضی ببرم!
گفت: به دوستت بگو بدبخت، تو مشرک شده‌ای! در آن مدت تو خودت را گذاشته بودی جلو که «من چشم برزخی‌ام باز شود!» «من!» ببینم، پس خدا کو؟! برای خدا چه کرده‌ای؟ بعد جناب شیخ گفت: به او بگو برو نمازت را بخوان! زنت هم از تو ناراضی است، برو دو حلقه النگو بگیر و او را راضی کن!
✍🏻 پایگاه اطلاع رسانی مشرق
کد خبر: ۱۵۳۴۶۲
@Asemani_bashim
آیت الله قرهی:
همان‌طور که میدانید حسادت با غبطه فرق می‌کند. «حسادت»؛ یعنی این که چرا او دارد، من ندارم، «غبطه»؛ یعنی او دارد نوش جانش، ولی به من هم بده.
امّا در این زمینه های مادّی، غبطه معنا ندارد. او دارد که دارد! به من چه که دارد؟! دیگر این که: خدا! او چه خانه بزرگی دارد، چه ماشین فلانی دارد، نوش جانش امّا به من هم بده؛ غبطه نمیشود! اصلاً غبطه را در مسائل دنیوی مصرف نمیکنند که بخواهد تاریخ مصرفش بگذرد - توجّه! توجّه! این یک کد است که دارم به شما عرض میکنم– بلکه انسان در مسائل معنوی، غبطه میخورد که او چه مقام معنوی خوبی دارد، خوشا به سعادتش امّا ای کاش میشد من هم اینطور بشوم، ای کاش من هم آدم میشدم، ای کاش من هم به این مقامات الهی که بزرگانی مثل بهجت القلوب، مثل آیت‌الله العظمی بهاء‌الدّینی، مثل ابوالعرفا، آیت‌الله العظمی ادیب، مثل آیت‌الله مولوی قندهاری، مثل آیت‌الله شاه آبادی، مثل آیت‌الله حق شناس(اعلی اللّه مقامهم اجمعین) و مثل حضرت شیخنا الاعظم، حضرت مفید عزیز(روحی له الفداء و سلام اللّه علیه) و ... دارند، میرسیدم. لذا غبطه را در این‌جا خرج می‌کند و حسادت نمیورزد.
عزیز دلم! وقتی کسی خود را از مردگان دانست و طمع نداشت و قانع بود؛ درّ شناس و گوهر‌شناس می‌شود و میداند غبطه، یک درّ است؛ پس غبطه را برای مسائل دنیا نمیخورد. وقتی می‌بیند کسی اموال زیادی دارد، می‌گوید: دارد که دارد، اصلاً قانع می‌شود، دیگر حریص نیست ولو به طریق حلالش!
✍🏻227 مین جلسه درس اخلاق
@Asemani_bashim
خاطره ای از امیرالمومنین علیه السلام:
(فرزندم) حسن بشدت بیمار شد. مادرش او را در آغوش گرفت و نزد پدر برد و وی رادر برابر دیدگان پدر بر زمین نهاد و با حال زار و پریشان به او پناه برد و گفت: ای پدر! فرزندم حسن بیمار گشته، از خدا بخواه تا سلامتی از دست رفته را به او بازگرداند!
رسول خدا(ص) نزدیکتر آمد و بر بالین فرزند نشست. و فرمود:
دخترم! همان خدایی که وی را چون تحفه ای به تو بخشیده است بر درمان او نیز تواناست. در این بین جبرئیل فرود آمد و گفت:
ای محمد! خداوند متعال هر سوره از قرآن را که بر تو نازل کرده حرف فا را در آن به کار برده است. - و فا از آفت است - غیر از سوره حمد که فا ندارد. (بنابراین برای شفای بیمار خود) ظرف آبی برگیر، و سوره حمد را چهل مرتبه بر آن بخوان سپس قدری از آن آب را بر کودک بپاش (به خواست خدا) شفاخواهد یافت.
پیامبر خدا(ص) چنین کرد و همانجا کودک، چونان کسی که از بند رهیده باشد، بهبودی یافت (چندانکه گویی بیمار نبوده است).
✍🏻بحار، ج 62، ص 104.
@Asemani_bashim
30.98M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
ادامه زیارت مجازی پریشب
به نیت آزادی زندانیان
شفای مریضان
آسان شدن کارها
@Asemani_bashim
https://chat.whatsapp.com/CX1T9HwZujk0VVetUFPu9d