سجاده نشین باوقاری بودم بازیچه ی کودکان کویم کردی #مولانا

مثل آن چایی که می‌چسبد به سرما بیشتر با همه گرمیم با دل‌های تنها بیشتر درد را با جان پذیراییم و با غم‌ها خوشیم قالی کرمان که باشی می‌خوری پا بیشتر بَم که بودم فقر بود و عشق اما روزگار زخم غربت بر دلم آورد این جا بیشتر هر شبِ عمرم به یادت اشک می‌ریزم ولی بعدِ حافظ خوانیِ شب‌های یلدا بیشتر رفته‌ای اما گذشتِ عمر تأثیری نداشت من که دلتنگ توام امروز، فردا بیشتر زندگی تلخ است از وقتی که رفتی تلخ‌تر بغض جانکاه است هنگام تماشا بیشتر هیچ کس از عشق سوغاتی به جز دوری ندید هر قدر یعقوب تنها شد زلیخا بیشتر بر بخارِ پنجره یک شب نوشتی عاشقم خون انگشتم بر آجر حک کنم ما بیشتر #حامد_عسکری

شب یلدای هجران کشت ما را الا ایام وصل الحب عودی #فیض_کاشانی

باد آسایش گیتی نزند بر دل ریش صبح صادق ندمد تا شب یلدا نرود #سعدی

عاشق نشدی زاهد، دیوانه چه می دانی؟ در شعله نرقصیدی، پروانه چه می دانی؟ #مولانا

بی تو هر شب منم و گوشه‌ ی تنهایی خویش پای در دامن غم سر به گریبان ملال... #هلالی_جغتایی

کسی سوال می‌کند به خاطر چه زنده‌ای؟ و من برایِ زندگی تو را بهانه می‌کنم #نیما_یوشیج

نمی گردد دل آگاه شاد از عشرت دنیا در این ماتم‌سرا یا طفل یا دیوانه می‌خندد #صائب_تبریزی

تو از قبیله خوبان سست پیمانی من از جماعت عشاق سخت پیوندم #فروغی_بسطامی

هوای روی تو دارم نمی‌گذارندم مگر به کوی تو این ابرها ببارندم مرا که مست توام این خمار خواهد کشت نگاه کن که به دست که می‌سپارندم مگر در این شب دیر انتظارِ عاشق‌کُش به وعده‌های وصال تو زنده دارندم غمم نمی‌خورد ایام و جای رنجش نیست هزار شکر که بی غم نمی‌گذارندم سری به سینه فرو برده‌ام مگر روزی چو گنج گم‌شده زین کنج غم برآرندم چه باک اگر به دل بی‌غمان نبردم راه غم شکسته‌دلانم که می‌گسارندم من آن ستارۀ شب زنده‌دار امّیدم که عاشقان تو تا روز می‌شمارندم چه جای خواب که هر شب محصّلان فراق خیال روی تو بر دیده می‌گمارندم هنوز دست نَشسته‌ست غم ز خون دلم چه نقش‌ها که ازین دست می‌نگارندم کدام مست، می از خون سایه خواهد کرد که همچو خوشۀ انگور می‌فشارندم #هوشنگ_ابتهاج

بریز بار تعلّق که شاخه‌های درخت نمی ‌شوند سبکبار تا ثمر ندهند #صائب_تبریزی

نظر از تو برنگیرم همه عمر تا بمیرم که تو در دلم نشستی و سَرِ مقام داری! #سعدی