#گندمزار_طلائی
#قسمت_294
توی بقیه راه سعی می کرد بگه وبخنده تا من را از آن حال وهوا دربیاره.
ولی خیلی برام سخت بود. هرچه می کردم نمی تونستم از ته دلم بخندم.
فقط به خاطر قادر؛ لبخند می زدم.
بالاخره طاقت نیاوردم . پرسیدم:
_حالا کِی قراره بری⁉️
_میرم حالا؛ بهش فکر نکن .
_خواهش می کنم بهم بگو. دلم آشوبه. بدونم بهتره.
_چشم خانم جان هر چی شما امر بفرمایی.
راستش امشب با بچه ها راهی هستیم. یعنی شب باید اداره باشم که باهم دیگه حرکت کنیم سمتِ مرز .
_چی همین امشب⁉️😳
یعنی فردا برای سال تحویل کنارم نیستی⁉️
ولی قادر جان این اولین عیدی هست که ما ازدواج کردیم. نمی شه که نباشی.
_عزیزم روزهای خدا همه یکیه .
چه فرقی داره. هر روز می تونه عید باشه.
_ولی من چقدربرای سال تحویل امسال که کنارمی ذوق داشتم.😔
_مگه من کجا می رم؟
منم توی همین مملکتم. حالا یه ذره ازت دورم😊
چیزی نگفتم و سرم را پایین انداختم.
بغض کرده بودم. نمی تونستم حرف بزنم .می ترسیدم با حرف زدنم اشکهام راه بیفته.
یک دفعه زد روی ترمز و برگشت سمتم.
_راستی خانمم؛ تا یادم نرفته!
عیدیت را بهت بدم.
بعد هم از داشبورد ماشین یه بسته کوچک را در آورد و بهم داد.
_البته قابل شمارا که نداره.😊
خنده برلبم نشست از حرفها وحرکاتش.
بسته را گرفتم و باز کردم.
باورم نمی شد. یک زنجیر که پلاکِ (وا.ن یکاد....)داشت. چقدر زیبا بود.
گفتم:
_وای چقدر قشنگه. دستت درد نکنه 😍
_ناقابله عزیزم.
همیشه دوست داشتم اینو برات بگیرم.
خب شرایطم جور نمی شد. بالاخره موفق شدم .
مبارکت باشه 😊
وبازهم قادر تونست ماهرانه حال و هوای من را عوض کنه و در اوج ناراحتیم ، خنده را مهمان لبهام کنه .
https://t.me/joinchat/AAAAAE-wggMdiSE6sfRj_w
http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490
اسراردرون
