eitaa logo
از او بگو
223 دنبال‌کننده
463 عکس
151 ویدیو
3 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
و در حديث مفضّل از امام صادق(عليه السّلام) آمده كه فرمود: اى مفضّل! او تنها ظاهر مى‌شود و به سوى خانۀ خدا به تنهايى مى‌رود و تنها وارد كعبه مى‌گردد و در حال تنهايى شب بر او فرا مى‌رسد، پس چون ديدگان به خواب رود و سياهى شب سايه افكند، جبرئيل و ميكائيل و فرشتگان در صفوف متشكّل بر او فرود مى‌آيند، پس جبرئيل معروض مى‌دارد: «يا سيّدي قولك مقبول و أمرك جائز»؛ اى سرور من! فرمانت پذيرفته و دستورت اجرا مى‌شود. پس دست بر صورتش مى‌كشد و مى‌گويد: اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ اَلَّذِي صَدَقَنٰا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا اَلْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ اَلْجَنَّةِ حَيْثُ نَشٰاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ اَلْعٰامِلِينَ‌(سوره زمر آیه ۷۴) حمد خداى را كه به وعدۀ خويش دربارۀ ما وفا كرد و زمين را ميراث ما ساخت، هرجاى بهشت كه خواهيم منزلگاه خود قرار دهيم، پاداش عمل‌كنندگان چه نيكو است. آن‌گاه ميان ركن و مقام مى‌ايستد و فريادى مى‌كشد و مى‌فرمايد: اى نقباى من؛ (سركردگان ارتش آن حضرت) و اى وابستگان خاصّ من؛ و اى كسانى كه خداوند شما را - پيش از ظهورم - براى يارى من بر روى زمين ذخيره كرده! با خواست و رغبت نزد من آييد. [حدیث ادامه دارد] بحارالانوار، جلد ۵۳، صفحه ۷ مکیال‌المکارم، جلد ۱، صفحه ۱۱۹ https://eitaa.com/az_o_bego
[ادامه حدیث گذشته] پس فرياد آن حضرت به گوش آن‌ها مى‌رسد درحالى‌كه در محراب‌ها و بر رختخواب‌هاى خود در شرق و غرب زمين قرار دارند و همان يك صدا به گوش همۀ آنان مى‌رسد، پس به آن حضرت پاسخ مثبت مى‌دهند و به سوى آن صدا مى‌شتابند و در عرض يك چشم بر هم زدن در پيشگاه او بين ركن و مقام حاضر مى‌شوند. پس خداوند - عزّ و جلّ - به نور امر مى‌كند كه مانند عمودى از زمين تا آسمان كشيده مى‌شود، كه از آن نور هرمؤمنى كه به روى زمين است استفاده خواهد كرد و نورى از درون خانه‌اش آشكار مى‌گردد، پس نفوس مؤمنين به آن نور خوشنود مى‌گردد. (تا اين‌كه مفضّل عرضه داشت): اى سرور من! آيا در مكّه مقيم مى‌شود؟ فرمود: نه، اى مفضّل! بلكه مردى از خاندانش را در آن‌جا جانشين خود مى‌سازد، پس هرگاه از مكه حركت كند، به آن مرد حمله مى‌كنند و او را مى‌كشند، پس ياران خودش از جنّيان و نقبا را به سوى آن‌ها مى‌فرستد و مى‌فرمايد: بازگرديد به سوى آن‌ها و كسى را باقى نگذاريد، مگر آن‌كه ايمان بياورد. و اگرنه اين بود كه رحمت پروردگار همه را فرامى‌گيرد، و من آن رحمت هستم با شما به سوى آن‌ها بازمى‌گشتم، زيرا كه به تحقيق اين‌ها عذرها را بين خود و خداى خودشان و من قطع كردند. پس به سوى آنان مراجعت مى‌كنند، به خدا قسم از صد تن يكى باقى نمى‌ماند، قسم به خدا از هزار يكى باقى نمى‌ماند. [حدیث ادامه دارد] بحارالانوار، جلد ۵۳، صفحه ۷ مکیال‌المکارم، جلد ۱، صفحه ۱۱۹ https://eitaa.com/az_o_bego
[ادامه حدیث گذشته] مفضّل مى‌گويد: گفتم: اى سيّد من! خانۀ مهدى(عليه السّلام)كجا خواهد بود و مؤمنان كجا جمع مى‌شوند؟ فرمود: سراى حكومت آن حضرت كوفه و مجلس حكم و فرمانروايى او مسجد جامع آن، و بيت المال و محل تقسيم غنائم مسلمين مسجد سهله، و جاى خلوت‌هاى آن حضرت، سرزمين صاف و مسطح و سفيد نجف است. مفضّل عرضه داشت: اى مولاى من! آيا همۀ مؤمنين در كوفه خواهند بود؟ فرمود: آرى قسم به خدا! هيچ مؤمنى باقى نمى‌ماند مگر اين‌كه در آن، يا در حوالى آن خواهد بود و كار به جايى مى‌رسد كه مقدار خوابگاه يك اسب به دو هزار درهم مى‌رسد و بيشتر مردم آرزو مى‌كنند: اى كاش يك وجب از زمين سبع را به قيمت يك وجب طلا مى‌خريد. بحارالانوار، جلد ۵۳، صفحه ۷ مکیال‌المکارم، جلد ۱، صفحه ۱۲۰ https://eitaa.com/az_o_bego
از حضرت ابوجعفر امام‌باقر(عليه السّلام) روايت شده كه فرمودند: هرگاه قائم ما بپاخيزد خداوند دستش را بر سر بندگان قرار مى‌دهد، پس عقل‌هايشان جمع و حلم و بردبارى‌شان كامل مى‌گردد. در كتاب خرايج به جاى جمله آخر، آمده است: «و اخلاقشان كامل گردد». علامه مجلسى در مرآة العقول گفته است: ضمير «دستش» يا به خدا برمى‌گردد و يا به قائم عليه السّلام و بنابر هردو فرض؛ كنايه از رحمت و شفقت يا قدرت و پيروزى است؛ اين‌كه آن حضرت عقل‌هايشان را بر اقرار به حقّ جمع مى‌كند كه ديگر هيچ اختلافى نخواهند داشت. صاحب مکیال می‌گوید: ضمير در [يده] به قائم(عليه السّلام) برمى‌گردد و دليل بر اين معنى فرمايش امام صادق(عليه السّلام) است، در حديث ديگرى که در كافى آمده فرمودند: اين امر به كسى مى‌رسد كه دهان برايش مى‌چرخانند، پس هرگاه مشيّت و خواست الهى در او تحقّق يابد خروج مى‌كند، و مردم مى‌گويند: اين چيست كه واقع شده‌؟ پس خداوند دستى از او بر سر رعيّتش قرار مى‌دهد. كمال الدين، جلد ۲، صفحه ۶۷ مکیال‌المکارم، جلد ۱، صفحه ۱۲۱ https://eitaa.com/az_o_bego
در بحار از شيخ نعمانى به سند خود از حضرت ابوجعفرباقر(عليه السّلام) روايت است فرمود: گويا مى‌بينم دين شما پيوسته رو به ضعف و از بين رفتن خواهد نهاد و در خون خود دست‌ و پا خواهد زد و كسى آن را به شما باز نمى‌گرداند مگر مردى از ما اهل البيت[قائم عجل‌الله ‌تعالی]. بحارالانوار، جلد ۵۲، صفحه ۳۵۲ غیبت نعمانی، صفحه ۱۲۵ مکیال‌المکارم، جلد ۱، صفحه ۱۲۱ https://eitaa.com/az_o_bego
در بحار از نعمانى منقول است كه به سند خود از فضيل آورده كه گفت: از حضرت اباعبدالله امام صادق(عليه السّلام) شنيدم فرمودند: به درستى كه وقتى قائم ما[عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف] بپاخيزد بيشتر از آنچه پيغمبر اكرم(صلّى اللّٰه عليه و آله) از مردم جاهليت ديد به ناراحتى‌ها برخورد مى‌كند. گفتم: چطور؟ فرمودند: پيغمبر اكرم (صلّى اللّٰه عليه و آله) به سوى مردم مبعوث شد درحالى‌كه سنگ و چوب و تخته‌اى به صورت بت مى‌تراشيدند و پرستش مى‌كردند، ولى قائم ما[عجّل اللّه فرجه الشريف] درحالى بپاخيزد و به سوى مردم مى‌آيد، كه همگى آن‌ها عليه او كتاب الله را تأويل نموده و احتجاج مى‌كنند. و در روايت ديگرى از همان حضرت آمده: پس عليه آن حضرت[قائم عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف]، كتابُ الله را تأويل و برمبناى آن با آن حضرت مقاتله مى‌كنند. بحارالانوار، جلد۵۲، صفحه ۳۶۲و۳۶۳ مکیال‌المکارم، جلد۱ ، صفحه ۱۲۲و۱۲۳ https://eitaa.com/az_o_bego
و در حديث مفضّل از حضرت صادق(عليه السّلام) است كه فرمود: پس خبر ظهور مهدى[عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف] به سيّد حسنى و اصحابش مى‌رسد، اصحاب به او مى‌گويند: اى فرزند پيغمبر! اين كيست كه در قلمرو ما فرود آمده‌؟ مى‌گويد: بياييد برويم ببينيم كه كيست - در صورتى‌كه به خدا قسم سيّد حسنى مى‌داند او مهدى[عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف] است و بدين جهت اين سخن را مى‌گويد كه به يارانش آن حضرت را بشناساند - پس حسنى بيرون مى‌آيد تا اين‌كه به آن حضرت مى‌رسد، آن‌گاه مى‌گويد: اگر تو مهدى آل‌محمّد[عليهم السّلام] هستى، پس كو عصاى جدّت پيغمبر و انگشتر و جامه و زره (فاضل) آن حضرت‌؟ و عمامۀ (سحاب) و اسب (يربوع) و شتر (غضباء) و قاطر (دلدل) و الاغ (يعفور) و اسب اصيل رسول‌خدا[صلّى‌الله‌عليه‌وآله] (براق) و مصحف اميرمؤمنان[عليه السّلام] اين‌ها كجاست‌؟ پس آن جناب تمام اين‌ها را به او نشان مى‌دهد، آن‌گاه عصاى پيغمبر را مى‌گيرد و در سنگ سختى مى‌كارد، فورى برگ مى‌دهد. منظورش از اين كار آن است كه بزرگوارى و فضيلت مهدى[عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف] را به اصحاب خود بنماياند تا با آن حضرت بيعت كنند. سپس سيد حسنى عرضه مى‌دارد: الله‌اكبر، اى فرزند پيغمبر! دستت را بده تا با شما بيعت كنيم. آن حضرت دستش را دراز مى‌كند، سيّد حسنى و اصحابش بيعت مى‌نمايند، مگر چهل هزار نفر صاحبان مصاحف (- قرآن‌هاى مكتوب) كه به زيديه معروفند كه از بيعت كردن سر باز مى‌زنند و مى‌گويند: اين كار يك سحر بزرگ است. با اين سخن دو لشکر با هم گلاویز می‌شوند. قائم[عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف] به طرف طائفۀ منحرف آمده و آن‌ها را نصيحت و به پيروى خودش دعوت مى‌كند، ولى آن‌ها بر كفر و طغيان خود مى‌افزايند، و آن حضرت دستور به كشتن آن‌ها مى‌دهد، پس همه را از دم شمشير مى‌گذرانند. سپس حضرت به اصحاب خود مى‌گويد: قرآن‌هاى آنان را نگيريد، بگذاريد مايۀ حسرتشان گردد، همان‌گونه كه آن را تبديل كرده و تغيير داده و تحريف نموده بودند و مطابق آن عمل نكردند. بحارالانوار، جلد ۵۳، صفحه ۱۵ مکیال‌المکارم، جلد۱، صفحه ۱۲۴ https://eitaa.com/az_o_bego
شيخ صدوق در كمال الدين به سند صحيحى از محمد بن عثمان عمرى روايت كرده است كه گفت: صاحب اين امر [قائم‌ عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف] هرسال در مراسم حج حاضر مى‌شود، پس مردم را مى‌بيند، آن‌ها را مى‌شناسد و آن‌ها او را مى‌بينند، ولى نمى‌شناسند. کمال‌الدین، جلد ۲، صفحه ۴۴۰ مکیال‌المکارم،جلد ۱، صفحه ۱۲۵ https://eitaa.com/az_o_bego
❤️ امام‌ صادق علیه‌السلام در تفسیرآیه : 🍃 «یَوْمَ نَدْعُو کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ» ▫️ «روزی را (به یادآورید) که هر گروهی را با امام‌شان فرامی‌خوانیم»سوره اسرءایه ۷۱ ❤️ فرمودند: ▫️امام‌ات را بشناس! ▫️همانا اگر امامت را شناختی،دیر و زود بودن قیام‌صاحب‌الأمر،زیانی به تونمی‌رساند. ▫️کسی‌که امام‌خود را بشناسد و قبل‌ازقیام او از دنیا برود،همانندکسی است که در لشگر ایشان ، بلکه زیر پرچم ایشان حضور داشته باشد. 📚کافی، جلد۱، ص۳۷۱ https://eitaa.com/az_o_bego
شيخ صدوق در كمال الدين به سند خود از حضرت ابوجعفر باقر(عليه السّلام) دربارۀ آيۀ شريفه: اِعْلَمُوا أَنَّ اَللّٰهَ يُحْيِ اَلْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهٰا؛ بدانيد كه خداوند زمين را پس از مرگ آن زنده خواهد كرد. فرمودند: يعنى خداوند زمين را به قائم آل محّمد(عليهم السّلام) اصلاح فرمايد، يعنى پس از جور و ستم اهل زمين قَدْ بَيَّنّٰا لَكُمُ اَلْآيٰاتِ‌؛ به راستى كه ما آيات و نشانه‌ها را - به قائم آل محمّد(عليهم السّلام) - براى شما بيان نموديم، باشد كه تعقّل كنيد. لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ‌. کمال‌الدین، جلد ۲، صفحه ۶۶۸ مکیال‌المکارم، جلد۱، صفحه ۱۲۵ https://eitaa.com/az_o_bego
حضرت ابوابراهيم موسى‌بن‌جعفر (عليهما السّلام) دربارۀ آيۀ يُحْيِ اَلْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهٰا؛ فرمودند: نه به وسيلۀ باران، بلكه خداوند - عزّ و جلّ - مردانى برمى‌انگيزاند[قائم عجل‌الله و یارانش]، پس زمين احيا مى‌شود به خاطر برپايى و زنده شدن عدالت، و اقامۀ حدّ در آن از چهل روز باران سودمندتر است. و در جواهر از سدير روايت است كه گفت: حضرت ابوجعفر باقر(عليه‌السّلام)فرمودند: يك حدّ كه در زمين برپا شود، پاكيزه‌تر است از چهل شب و روز باران. و در كتاب المحجّة از حلبى روايت است كه از حضرت ابوعبدالله صادق(عليه السّلام) دربارۀ فرمودۀ خداوند متعال: اِعْلَمُوا أَنَّ اَللّٰهَ يُحْيِ اَلْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهٰا؛ پرسيد، حضرت در پاسخ فرمودند: يعنى به وسيلۀ عدالت پس از جور و ستم. المحجه، ۲۲۲ کافی، جلد۷، ۱۷۴ مکیال‌المکارم، جلد ۱، صفحه ۱۲۶ https://eitaa.com/az_o_bego