#رسم_خوبان روزی جلسه مهمی داشتیم۰ دیدم حاج عباس با یک دختر بچه کودک وارد جلسه شد۰ برای همه سوال شده بود که این بچه کیست و در این جلسه چه می کند۰ حاج عباس عاصمی بعضا نظر این طفل کوچک را هم در مورد آن جلسه مهم می پرسید و می گفت نظر شما چیه؟؟؟ آخر مجلس ازش پرسیدیم، حاجی این بچه کیه؟؟؟ گفت همسایه ما مقداری کار بنایی داشت این بچه رو آورد منزل ما و من هم گفتم برای اینکه بتونند راحت کارشون رو انجام بدند دخترشون رو آوردم بیرون تا خیالشون بابت بچه راحت باشه۰ #شهید_عباس_عاصمی #سالروز_ولادت @azkarkhetasham

دلنوشته ای از همرزم شهید یادت هست، اسمت را گذاشته بودند «پیشکسوت تفحص قم» و خودت می گفتی: «نه بابا. ما بیل و کلنگ و عمله ایم.» نقطه های صفر مرزی را، خاکریزها را، همه محورهای زیر خاک و رمل رفته را، مثل کف دست بلد بودی. پاهایت آشنا شده بودند با همه سنگرها و محورها. مقر تفحص را یادت هست؟ ۲۶ فروردین ۱۳۸۰، همان روز اول ورودم به اطاق فرماندهی مقر دعوتم کردی. مدارکم را که دیدی، برگ مأموریتم را روبه رویم گذاشتی و شروع کردی به گفتن تذکرات، آن قدر جدی و آرام و خلاصه و ساده که ترس وجودم را گرفت. «شاید نتوانم؟» و تو آرام امید دادی و من تازه می فهمیدم: «فضل الله المجاهدین علی القاعدین اجرا عظیما درجات منه و مغفره و رحمه»(۹۵ و ۹۶ نساء) یعنی چه؟ تو روز و شبت را گذاشته بودی برای یافتن پیکر شهدا و همسر و تنها فرزندت یعنی روح الله را در شهر تنها گذاشته بودی، نه آنکه دوستشان نداشتی؛ داشتی، از همه آدم های رمانتیکی نسل آهن و سیمان امروز هم بیشتر، اما دنبال چیزی بودی که من با همه سلول هایم، در کنار تو درکش کردم. «و لهدیناهم صراطا مستقیما و من یطع الله و الرسول فاولئک مع الذین انعم الله علیهم من النبیین و الصدیقین و الشهداء و الصالحین و حسن اولئک رفیقا»( ۶۸ و ۶۹ نساء) و اصلا صراط مستقیمی جز مسیر پیامبران و راستگویان و شهدا و نیکوکاران مگر هست؟ و چه زیبا تو و دوستانت در آن قرار داشتید؛ رفیقانی بهتر از همه عالم. یادت هست روزی روی صندلی مخصوص خادمان حرم مطهر نشسته بودی که به شوخی بهت گفتیم:«حاج عباس این جا که شهید نیست! این جا دنبال چه می‌گردی؟» و با همان لبخند همیشگی‌ات، پاسخی حکمت آمیز دادی: «این جا دنبال شهید نمی‌گردم، این جا دنبال شهادت می‌گردم.» 📎فرماندهٔ اطلاعات سپاه قم و مسئول تفحص لشگر ۱۷ علی ابن ابیطالب #شهید_عباس_عاصمی #سالروز_ولادت ولادت : ۱۳۴۶/۷/۷ قـم شهادت : ۱۳۹۱/۴/۳۰ درگیری باگروهک پژاک ، غرب کشور @azkarkhetasham

من درخاک تو را میجویم اما تو ، بر بامی از ابرها خیره به من به سرگردانی‌ام به جستجوی بیهوده‌ام مینگری. #شهید_محمدرضا_زارع‌الوانی #سالروز_شهادت #شبتـــــون_آرام_با_یاد_شھـــــدا @azkarkhetasham

‏به وصلِ خود دوایی کن! دلِ دیوانه ی ما را... #حبیبےمھدی #یاایهاالعزیز🥀 | #اللهـم‌عجـل‌لولیـڪ‌الفـرجـــ| @azkarkhetasham

به جز عشق ، راه علاجی ندیدم @azkarkhetasham

#سیره شهدا فرمانده سپاه زيركوه بود. ازدواج كه كرديم، ازش خواستم همـراهش بروم. رفتيم به يك ده سرِ مرز. زندگيمان را آنجا با نصف وانت اسباب و اثاثيـه و تـوي يـك اتـاق محقر و خشتي شروع كرديم. آنجا نه آب داشت، نـه بـرق، نـه درمانگـاه، نـه مدرسـه و نـه خيلـي چيزهاي ديگر در عوض تابستان گرماي شديد داشت و زمستان سرما مدتي تحمل كردم و ماندم بعد از آن طاقتم طاق شد گفتم: «بريم يك جاي بهتر.» قبول نكرد. گفت: «اين ده هم جزء كـشور ماسـت. مـردم اينجـا هـم ايراني هستن! #شهید_محمدناصر_ناصری @azkarkhetasham

دست نوشته‌ تکان‌دهنده شهیدی که هنگام بمباران شیمیایی ماسکش را به یکی از رزمنده‌ها داد ۱۲ فروند هواپیما ساعت ۵ غروب منطقه را بمباران شیمیایی کردند که یکی در ۱۰ متری او افتاد. نعمت الله ملیحی ماسکش را به یکی از رزمنده‌ها داد و خودش بدون ماسک مانده بود كه در عمل دم نايژک‌های ريه تاول می‌زد و در بازدم تاولها پاره می‌شد ! به همین علت برای گفتگو کردن روی کاغذ مینوشت و کمتر صحبت می‌کرد. در بیمارستان به دلیل حاد بودن جراحت نعمت الله، او را ممنوع از نوشیدن آب کردند. او از شدت تشنگی و زجر کاغذی خواست و روی آن نوشت :" جگرم سوخت، آب نیست ؟! " و بعد از دقایقی به علت شدت جراحت به شهادت رسید...... @azkarkhetasham

بارالها! یاریمان دہ؛ که چون آنان باشیم، آنان که خوب بودند، نه برای یک هفته ، بلکه برای یک تاریخ ..... #دفاع_مقدس @azkarkhetasham