تماشایی ز دیده ام تو نهانی، اگر چه پیدایی چه خوب جلوه کنی! گشته ای تماشایی در آسمان خیالم، تو چون ستاره بلند که ماه غبطه خورد، بر رخت، به زیبایی عجب مدار، اگر عاشقت بوَد عالم که رفت، از کف هر عاشقت، شکیبایی بیا که گلشن هستی، در انتظار تو است شود که باغ، به روی گلت، بیارایی؟ #محمد_رضا_قاسمیان

#آذر! تو مپندار که این #دلتنگی و #سکوت را بقایی باشد. بی گمان روزگار #وارونه می گردد و #دردانه ی عشق را در آغوش می کشیم و خوشی هایمان را به#تفصیل در جام خاطره ها می ریزیم. #محمد_رضا_قاسمیان

اگر بگذارند ماه رخسار تو زیباست، اگر بگذارند... کهکشان، غرق تماشاست، اگر بگذارند در چمن، باز خرامان شده ای چون شمشاد قامت سرو تو پیداست، اگر بگذارند کوه بر سر بزند افسر گل، از شادی غرق گل دامن صحراست، اگر بگذارند عشق طوفانی من، وصل تو را می خواهد موج ها در دل دریاست، اگر بگذارند سفر عشق، دل شیر فقط می خواهد جاده و اسب مهیاست، اگر بگذارند ماه من پرده ز رخسار، برافکن، دیگر دیدنت آرزوی ماست، اگر بگذارند #محمد_رضا_قاسمیان

⏪ مفاعلن/ فعلاتن/ مفاعلن/ فعلن 🍁🍂🍁🍂🍁 دل هوایی ما مها! بتاب، که نور تو روشنایی ماست ببین که عاشق رویت دل هوایی ماست طلوع هستی ما، دیدن جمال تو بود که لطف و رحمت رحمان، در آشنایی ماست ز یمن یک نظرت، کیمیا شود، دل ها ببین به حسرت زر، قلب کیمیایی ماست ندید چشم فلک، گر چه دست ما بسته اسیر زلف نگاریم و این رهایی ماست مباد! بی تو مرا لحظه ای به سر بشود بیا که در گروت، این دل ولایی ماست #محمد_رضا_قاسمیان ۱۴۰۰/۹/۱۵

قدر بهار بدان قدر بهاری را که از دست تو خواهد رفت گل بر شاخساری را که از دست تو خواهد رفت مده از کف جنانی را که تجری تحتهاالانهار بنوش آب اناری را که از دست تو خواهد رفت مباد! قلب معشوقت برنجانی، ز خود جانا بدان قدر نگاری را که از دست تو خواهد رفت #محمد_رضا_قاسمیان

ای کبوتر باز کن همچو کبوتر، دل من! بال و پرت می شوم با همه ی خستگی ام، همسفرت به سلامت! بپر از این قفس سینه، برو به خراسان رضا (ع) کاش! بیفتد، گذرت او شده ضامن آهوی بیابان، ز کرم مطمئنم، بکشد دست محبت به سرت ای کبوتر! تو سلامم به امامم برسان پس بگو گشته پر از زائرتان، دور و برت! یک نفر بود که از دور سلامت می داد عاشقی غمزده، دلداده ی تو، دربدرت از ره دور دلش بود دخیل حرمت تا بر او از سر احسان فکنی یک نظرت می شود قسمت او صحن و سرایت، گردد قسمتش، کرببلا کن تو، به جان پسرت #محمد_رضا_قاسمیان

پرستار دنیای عجیبی است، شبیه است به بازار هرکس شده مشغول به یک حرفه به یک کار هر جا نگری یک دل بی غم نشود یافت هر کس نگری گشته به یک درد، گرفتار در غمکده، صد شکر که داریم پرستار بر درد دوا باشد و در غم شده غمخوار چون ماه کنی جلوه در این ظلمت شب ها روشن کنی از نور رخ خویش، شب تار آنقدر تو خوبی که خدا کرده حواله بر دست تو توفیق شفا دادن بیمار صد شکر که با این همه غم، درد و مصیبت با لطف کشد بر سرمان دست، پرستار #محمد_رضا_قاسمیان

ماه مهمان من است شکر لله در دل شب، ماه مهمان من است از فروغ مهر او شب همچو روز روشن است خانه ی دل را چراغان کرده ام از یاد او از ازل روشن ز یادش تا ابد، جان و تن است قامت شمشاد او گردیده زینت بخش باغ از گل رخسار او، این گونه زیبا گلشن است ای نسیم صبحگاهی! گوی با زلف نگار بوی مشکت را بنازم این چسان دل بردن است؟! از شمیمت کرده ای، بر پا قیامت، بس که گل در مسیرت سر برآرد، محشر بشکفتن است نازنینا! در مسیرت، التفاتی کن به ما طاقت دوری ندارد دل، مگر از آهن است؟! #محمد_رضا_قاسمیان

خانه ی دل روشن از #فانوس #عشقت کرده ام. #محمد_رضا_قاسمیان جام محبتت، مینای مستیم #فانوس #عشق تو گرمای هستیَم #محمد_رضا_قاسمیان جای تو باشد، در آسمان ها از ما تو دوری بسیار ای #ماه ! در #برکه ات من کردم نوازش با قلب عاشق، با دست کوتاه #محمد_رضا_قاسمیان کار ما از #فال و از #فنجان گذشت حال ما را کوه می داند و دشت #محمد_رضا_قاسمیان

به دردی بی علاجم مبتلا کردی، دوایم باش ز درد هجر، رنجورم، وصالم شو، شفایم باش #محمد_رضا_قاسمیان #چشم تو زیر صف مژگان #فریبا #ساحر است شک ندارم صاحب این غمزه ها خود #شاعر است #محمد_رضا_قاسمیان

⏪ فعلاتن/ فعلاتن/ فعلاتن/ فع لن 🍁🍂🍁🍂🍁 آمدی آمدی شیفته ی خود بکنی دنیا را؟ یا که بر هم بزنی نظم صف عقبی را؟ قد برافراشته ای، تا که قیامت بکنی شد خجل، سرو، چو دید آن قد و آن بالا را می شود ماه خجل، پیش مه رخسارت چون عیان می کنی از پرده، تو آن سیما را ای که سر تا به قدم، حُسن و ملاحت هستی! می کنی از چه دریغ آن همه خوبی ها را؟ مهلتی! تا که ببینم قد و بالایت را چه شود گر بنوازی به نگاهی ما را؟ #محمد_رضا_قاسمیان ۱۴۰۰/۹/۲۰

غزل بخوان ای بی وفا! که می روی و می گذاری ام تنها و بی کس ام، به چه کس می سپاری ام؟ وقتی که دیدمت، دل من شد اسیر تو زد بر جگر، چو تیر غمت، زخم کاری ام حالا منم اسیر قفس، مثل مرغ عشق دیگر چه سود، پر زدنم، بی قراری ام؟ ابر بهار بر دل من گریه می کند ای بی خبر! ز سوز دل و اشک جاری ام چهچه بزن، دوباره برایم، غزل بخوان شعری بخوان، که عاشق صوت قناری ام جانا! بمان کنار من از پیش من مرو محض خدا بگو که تو هم، دوست داری ام #محمد_رضا_قاسمیان